Barry. Opowiadania o psach

Andrzej Juliusz Sarwa

Pies przyjaciel człowieka. Oklepany frazes. Pies, towarzyszący człowiekowi od tysięcy lat i oddany człowiekowi całym sobą. Pies, kochający swojego właściciela bezwarunkową miłością, nieoczekujący niczego w zamian. Wierny i niezawodny Lecz stosunek człowieka do psa nie jest już tak jednoznaczny Dla niektórych jest on kimś bardzo kochanym, nieomal członkiem rodziny, lecz takie osoby znajdują się w mniejszości. Dla innych, dla większości, to tylko przedmiot I o tyle tylko ważny, o ile doraźnie przydatny To przedmiot, w którym nie dostrzega się uczuć, nie widzi się, że się boi, że cierpi, że tęskni za dobrym słowem, że płacze... Często dręczony, bo taką rozrywkę preferuje jego właściciel, głodzony, bity, dla którego jest tylko byle jaka buda, krótki łańcuch i żałosne resztki z obiadu Te trzy krótkie opowiadania napisane znakomitym językiem pokazują historie trzech psów po to, by w ludziach, być może, obudzić wrażliwość, a jednocześnie mają stanowić rodzaj w jakimś sensie wynagrodzenia tym naszym kudłatym przyjaciołom za zło, jakiego w życiu doznają Opowiadania powinny zainteresować osoby dorosłe, ale również dotrzeć do jak największej liczby młodych ludzi, kilkunastolatków, którzy jeszcze budują swoją wrażliwość

Droga na przedmieściu. Doroga na predmiestie

Andrzej Juliusz Sarwa

Zbiór opowiadań Andrzeja Juliusza Sarwy zarówno nostalgicznych, mówiących o świecie, którego już nie ma, ale także o nadchodzącym kresie każdego człowieka. . Fragmenty: Za oknem krzyk gawronów wzbijających się niezbyt liczną gromadką ku jednolicie szaremu pułapowi chmur. Brudnożółte ściany sąsiedniego bloku napiętnowane prostokątami martwych okien zasłaniają mi horyzont. Dławiący lęk, który wypełnia całe moje wnętrze zagłusza wszystko i odgłos przejeżdżających samochodów i poszczekiwanie dalekiego psa, i każde inne uczucie, które chciałoby się zagnieździć w moim mózgu. Każde Usiłuję walczyć z nim, ale od samego początku wiem, że to nie ma sensu. Walka z góry skazana jest na przegraną. Wszechobecny, wszechogarniający lęk... Nawet gdy śnię, wdziera się podstępnie do moich majaków i wyjada duszę. Kęs po kęsie. Każdej nocy.  Edycja dwujęzyczna polsko-rosyjska  

Girolamo Savonarola

Zygmunt Golian, Andrzej Juliusz Sarwa, Aleksander Fajęcki

Girolamo Savonarola, urodził się 1452 r. w Ferrarze, we Włoszech. Ojciec chciał go widzieć lekarzem i w tym celu po przygotowaniu domowym wysłał go na studia do Bolonii. Ale Savonarola już w 22 roku życia, nie dokończywszy studiów, zapalony przez czytanie pism prorockich i słowami pewnego kaznodziei, porzuca niemiły mu świat i wstępuje do Dominikanów. Z zapałem oddał się nowemu trybowi życia, zaparciem budząc ogólny podziw. W 1482 r. przybył po raz pierwszy do Florencji, ale tu na razie nie zyskał sobie sympatii. 1485 r. został stąd odwołany i przeznaczony na profesora Pisma św. do Brescii. W 1489 r. przybył powtórnie do Florencji i tu już na stałe zamieszkał w klasztorze św. Marka. Teraz dał się poznać szerszym masom ludności, jako pisarz, a zwłaszcza jako natchniony kaznodzieja, przypisujący sobie posłannictwo proroka Bożego, i zyskał od razu ogromny wpływ. To rychło zauważył ówczesny rządca Florencji, Wawrzyniec Medyceusz, znany polityk i mecenas sztuk. Ale Savonarola nie liczył się z nim zupełnie, nawet występował surowo przeciw jego rządom. W mowach swoich nie pominął i duchowieństwa. Dzięki Savonaroli utworzono nową kongregację dominikańską w Toskanii, w której pierwotna reguła miała być zachowana z całą surowością. Generałem nowej kongregacji został Savonarola. Ale, na nieszczęście, dalszej działalności Savonarola nie ograniczył do sfery kościelnej; dał się uwieść partii politycznej, przeciwnej Medyceuszom, zamienił się na przywódcę politycznego i skoro Karol VIII, król francuski zjawił się pod Florencją 1494 r., Savonarola na czele poselstwa przyjął go jako wysłańca Bożego.

Głos z tamtego świata. Zagadka jesiennej nocy

Andrzej Juliusz Sarwa

Dwie opowieści budzące dreszcz grozy, których lepiej nie czytać po zmroku. Najbardziej ujmujący w tym zbiorze opowiadań jest styl pisarski Sarwy, pięknie stylizowany w zależności od okresu, w jakim miały miejsce opisywane wydarzenia. Język autora jest bardzo dojrzały i dopracowany. Nie nadużywa kwiecistych metafor czy patetycznych opisów. Pisze pięknie i przystępnie.

Horror utajonej świątyni

Andrzej Juliusz Sarwa

Opowiadanie z czasów sprzed zdobycia Sandomierza w roku 1809 przez wojska Księstwa Warszawskiego, ale nie historyczne lecz z dreszczykiem, budzące dreszcz grozy, którego lepiej nie czytać po zmroku. Najbardziej ujmujący w tym opowiadaniu jest styl pisarski Sarwy. Język autora jest bardzo dojrzały i dopracowany. Nie nadużywa kwiecistych metafor czy patetycznych opisów. Pisze pięknie i przystępnie.

Horror utajonej świątyni

Andrzej Juliusz Sarwa

Opowiadanie z dreszczykiem, którego akcja rozgrywa się tuż przed zdobyciem Sandomierza przez wojska Księstwa Warszawskiego w roku 1809 i odzyskania go z rąk Austriaków. Dwóch młodych chłopców ucieka z domu aby dostać się obozu wojsk polskich, ale nieszczęśliwie wpadają w łapy zbrodniczego czciciela Szatana, który uwięziwszy ich w podziemiach swojego domu znajdującego się na przedmieściach Sandomierza ma wobec nich pewien plan...

Jakub i Małgorzata

Andrzej Juliusz Sarwa

Opowiadanie o miłości niespełnionej i spełnionej budzące dreszcz grozy, którego lepiej nie czytać po zmroku. Najbardziej ujmujący w tym opowiadaniu jest styl pisarski Sarwy. Język autora jest bardzo dojrzały i dopracowany. Nie nadużywa kwiecistych metafor czy patetycznych opisów. Pisze pięknie, ale przystępnie.

Opowieści czyśćcowe, czyli opowieści prawdziwe o objawianiu się dusz czyśćcowych

Andrzej Juliusz Sarwa

Według nauki Kościoła katolickiego, ziemskie życie człowieka jest tylko etapem na drodze ku wieczności. Nie należy zatem okazywać większego niż to oczywiście konieczne, zainteresowania dobrami materialnymi. Książka w prosty i przystępny sposób wyjaśnia czytelnikowi czym jest czyściec, jakie dusze się tam znajdują i w jaki sposób, my śmiertelnicy, możemy im jeszcze pomóc. Książka podpiera się nie tylko cytatami z Pisma Świętego, ale także przykładami z życia świętych i Doktorów Kościoła. Oto dusza jedna, w samym największym ogniu gorejąca, nagle zawołała: O jakież to szczęście mnie spotkało! A gdy ją zapytano o powód tej radości, odrzekła: Oto aniołowie mi objawili, że w tej minucie dziecko się narodziło, które zostanie kapłanem i podczas pierwszej mszy, jaką odprawi, mnie od mąk czyśćcowych wyzwoli. (fragment). Spis treści: Śmierć nie jest końcem istnienia. Sąd szczegółowy pokażą duszy jej czyny, zważą i osądzą. A kiedy umrzesz, odbierzesz swoją zapłatę. Czyściec. Czy umarli mogą objawiać się żywym? Opowieści czyśćcowe: Dbałość o duszę. Pamięć dusz o nas. Cuda miłosierdzia Bożego za przyczyną dusz czyśćcowych. Jałmużna za umarłych nie zostanie bez nagrody. O żołnierzach po śmierci o wspomożenie proszących. O zakonniku, który za niedbalstwo w modlitwie do czyśćca trafił. Wartość Najświętszej Ofiary dla dusz czyśćcowych. O mękach, jakie w czyśćcu cierpią niegodni mnisi. Godzina w czyśćcu zdaje się wiecznością. O ciężkości mąk czyśćcowych. Czyściec według św. Franciszki Rzymianki. Czyściec w opisie S. Joanny a Jesu Maria. Jako błogosławiona Siostra Joanna a Jesu Maria duszom czyśćcowym pomagała. Czyściec w objawieniach św. Brygidy Szwedzkiej. Widzenie czyśćca w objawieniach św. Brygidy. O straszliwych mękach pewnej duszy, które widziała św. Brygida. Święta S. Faustyna Kowalska widzi duszę męki cierpiącą. Prawdziwa historia o dziwnym ukazaniu się umarłego. Jak św. Krystyna pokutowała, aby ulżyć doli dusz czyśćcowych. O ciężkiej męce mnicha pewnego, który nie będąc tego godnym zapragnął zostać diakonem. Dusze zmarłych z radością przyjmują do swego grona tych, którzy ich za życia wspomagali. O pewnym żołnierzu, któremu dusze czyśćcowe życie uratowały. Dusze zmarłych modlącemu się kapłanowi Amen odpowiedziały. Jako św. Odylon wielu wiernych z rąk czartowskich uwolnił. O tym, jako łzy wylewane po umarłych szkody im przysparzają. O nieuczciwym siostrzeńcu. O karze, jaką poniósł kapłan pewien, gdy przywłaszczył sobie cudzy płaszcz. Jako jedna ofiara Mszy Świętej od piętnastu lat męki uwolniła umarłego. O dziwnym rozkazaniu św. Pachomiusza. Nie godzi się umarłych obmawiać. Jako dusze zmarłych wspomogły księcia Euzebiusza. Nepotyzm przyczyną mąk czyśćcowych. Szczery żal za grzechy nawet zbrodniarza ratuje przed piekłem. Lata cierpień w ciele, niczym są wobec jednej chwili w czyśćcu. Czyściec jako rzeka wrzącej smoły. O duszy, która się uradowała z narodzin dziecka. W myślistwie się kochający nadmiernie, ciężką mękę cierpiał. Widzenie św. Brygidy. Objawienie w Zamora. Widzenie o. Hipolita Scealvo. O zjawieniu się Anny Potockiej. Pokutujący Benedyktyn. Objawienie się hr. Łosiowej. Objawienie się Teresy Giotti. Zjawienie się Antoniego Korso. Pokutująca Francuska. Wizja św. Gertrudy. Objawienie bł. Weroniki. Zjawienie się br. Konstantyna. O niezwykłym przeżyciu księcia Lubomirskiego.