Mikropolis. Socjologia miasta osobistego

Andrzej Majer

Książka jest jednym z pierwszych w polskiej literaturze naukowej z dziedziny socjologii miasta przykładem zastosowania perspektywy antropologiczno­socjologicznej oraz paradygmatów interpretacyjnego i socjologii życia codziennego, czyli metodologii jakościowej, stosowanych w badaniach antropologicznych i etnologicznych. Podejście to pokazane jest na tle teoretycznych ujęć tematyki zamieszkiwania, lokalnej społeczności i nowych ruchów miejskich, poszukiwań istoty miasta i wyobrażeń na jego temat. Problematyka książki skupia się wokół dwóch wątków. Pierwszym z nich i wiodącym jest mikropolis - koncepcja osobistego sposobu widzenia i przeżywania trzech podstawowych wymiarów: fragmentów przestrzeni miejskiej, części zbiorowości mieszkańców i wybranych wyobrażeń w dziedzinie literatury, mitów i empirycznych badań społecznych postaw, odpowiadająca rzeczywistemu trybowi eksplorowania czy użytkowania miejskiej przestrzeni. Drugim wątkiem jest Łódź z okresu dzieciństwa i młodości autora, rodzinna kamienica, podwórko i miasto opisywane z osobistego punktu widzenia - retrospekcja pokazująca świat już nieistniejący, zasługujący na przypomnienie. Niewątpliwie publikacja spotka się z dużym zainteresowaniem nie tylko socjologów, lecz także antropologów, urbanistów, geografów miasta oraz współdecydujących o jakości życia w miejskich strukturach.  

Odrodzenie miast

Andrzej Majer

 W książce zawarto problematykę odrodzenia miast przemysłowych, lub inaczej możliwości wychodzenia przez nie z kryzysu wywołanego wprowadzeniem systemu kapitalistycznego, przechodzenia w jego nową postindustrialną fazę rozwoju. Na podstawie literatury przedmiotu autor daje opis i wyjaśnienie logiki funkcjonowania systemów miejskich, które wykorzystując endogenne i egzogenne czynniki stabilizacji i rozwoju ekonomicznego zaadaptowały się do nowych realiów ekonomicznych i społecznych. Procesy syntetycznie nazywane „odrodzeniem miast” mają względnie uniwersalny charakter. Obserwować je można w różnych fazach zaawansowania we wszystkich rozwiniętych gospodarczo państwach, w tym również w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. I co zdaje się szczególnie istotne, przełamanie stagnacji lub kryzysu jest możliwe nie tylko w największych miastach, ale również w miastach mniejszych. Autor precyzyjnie rozgranicza realne procesy zachodzące w strukturach funkcjonalnych i społecznych miasta od refleksji teoretycznej i badań empirycznych próbujących opisać i wyjaśnić obserwowane procesy poprzez odwołanie do ogólniejszych koncepcji teoretycznych. Dzięki temu praca jest zarazem dyskusją nad szansami rozwojowymi miast i jednocześnie nad kondycją współczesnych rozwiniętych społeczeństw oraz kierunkami zmian, jakie w ostatnich dekadach stały się ich udziałem.