Byłam po drugiej stronie lustra. Wygrana walka ze schizofrenią

Arnhild Lauveng

Autorka zabiera nas w świat głosów i halucynacji, szczurów i wilków pokazując, w jaki sposób symptomy wyrażają własną logikę i znaczenie.  Opis jej walki o wyzdrowienie, wspomaganej przez służbę zdrowia oraz przez matkę i siostrę, które nigdy nie straciły nadziei, to mocna lektura. Książka o zwycięstwie, w które wierzyli tylko nieliczni.Jest to książka o nadziei. O tym, że nawet wtedy, gdy nie ma już żadnego wyjścia, kiedy jesteś pod ścianą, warto wierzyć zarówno w siebie samego, jak i w dary ślepego losu. Arnhild Lauveng pokazuje, że czasem (bynajmniej nie zawsze) niemożliwe staje się możliwe. To wiadomość szczególnie cenna dla bliskiego otoczenia ludzi chorych. prof. Wiesław Łukaszewski, SWPS  Doświadczenia Arnhild Lauveng pozwalają zrozumieć i nadać sens przeżyciom towarzyszącym chorobie, co czyni lekturę książki pasjonującą i wiarygodną. Autorka z subiektywnej perspektywy ogląda zachowania otoczenia, z pozycji eksperta podpowiada, co dodawało jej sił, a co osłabiało w walce ze schizofrenią.  dr Andrzej Cechnicki, Krajowy Koordynator Programu Schizofrenia Otwórzcie Drzwi  wulkan tryskający energią, zdrowym rozsądkiem oraz radością pisania () tak wciągająca książka, że nie daje się jej odłożyć, mimo świadomości, że skończy się dobrze autorka sama przecież napisała tę opowieść. Liv Riiser, Vrt Land Książka robi niesamowite wrażenie dzięki szczególnemu połączeniu mądrej retrospekcji z wisielczym humorem () Arnhild Lauveng doskonale opisuje w niej problemy psychiatrii, zarówno z punktu widzenia specjalisty, jak i zwykłego człowieka.  Hanne Andrea Kraugerud, Dagens Nringsliv  Książka stała się bestsellerem i została przełożona na dziewięć języków: fiński, islandzki, rosyjski, szwedzki, duński, hiszpański, holenderski, niemiecki i polski.

Coś zupełnie innego. Piekło dorastania

Arnhild Lauveng

Arnhild Lauveng od czasu swojego bestsellerowego debiutu w roku 2005 w postaci autobiografii Byłam po drugiej stronie lustra (I morgen var jeg alltid en lve), osiągnęła wielki sukces jako pisarka literatury popularnonaukowej oraz wykładowca. Coś zupełnie innego to jej czwarta książka, a jej tematem jest młodzież i szeroko rozumiane zdrowie psychiczne. Książka Coś zupełnie innego została napisana z myślą o młodych ludziach borykających się z różnymi trudnościami natury psychicznej. Ale w równym stopniu adresowana jest do partnerów, członków rodziny oraz przyjaciół chorego twierdzi psycholog i autorka - Arnhild Lauveng. Opinia Norweskiego Związku Psychologów: Dla młodych ludzi, czytających opowiadania o Monie, Amirze i wszystkich pozostałych bohaterach, przesłanie jest jasne: Nie jesteś sam. A poza tym: Dostajesz do ręki pewne przemyślenia, a wręcz zasób słów, z których możesz skorzystać, gdybyś chciał porozmawiać z kimś o nękających cię problemach. Dorastanie staje się dla młodych ludzi coraz trudniejsze. Burzliwe zmiany związane z dojrzewaniem, nadmiar bodźców płynących z ogólnie dostępnych środków masowego przekazu i niezmierna samotność doskwierająca mimo aktywności towarzyskiej przeniesionej do sieci prowadzą często młodzież do ciężkich stanów depresyjnych, psychotycznych, samookaleczeń, zażywania narkotyków, a czasami do rozwiązań ostatecznych - samobójstw. W dyskusjach prowadzonych na forach młodzieżowych Lauveng zauważyła potrzebę zaistnienia książki dla nastolatków poruszającej ich problemy związane z dorastaniem i już od dłuższego czasu nosiła się z zamiarem napisania jej. Twierdzi, że kiedy sama pracowała z młodzieżą, taka książka była jej bardzo potrzebna, a kiedy była nastolatką, brakowało jej praktycznych informacji na temat sposobu zorganizowania służby zdrowia.   Autorka pragnie, aby książka miała pozytywny wydźwięk, była źródłem nadziei, wglądu i pożytecznych  informacji. Jako, że pierwsza część książki zawiera historie młodych osób, a druga poświęcona jest faktom i prezentuje konkretne informacje na temat możliwości znalezienia pomocy, może w praktyce funkcjonować jako podręczny leksykon wiedzy dla psychologa i pedagoga szkolnego. We wstępie do książki autorka pisze: Znaczna większość problemów, które przeżywasz jako młody człowiek, mija sama. Smutek zawiedzionej miłości. Długie szkolne dni i ciężkie klasówki. Kłótnie z rodzicami. Konflikty z przyjaciółmi, ludzie, którzy cię zawodzą, kłamią i nie można im ufać. Sprawy, w których chciałeś wziąć udział albo które miały się udać, ale wyszło inaczej. W czasie, kiedy to wszystko się dzieje, możesz niekiedy odczuwać dotkliwe cierpienie, ale po kilku godzinach, dniach lub tygodniach wszystko przemija. W międzyczasie, niestety, wyłaniają się nowe problemy. Na szczęście pomiędzy tym wszystkim zdarzają się też miłe rzeczy! Na tym właśnie polega bycie żywym człowiekiem. Że zdarzają się nam bardzo trudne sprawy. A czasem wspaniałe. Czasami jednak trudności przeważają. Niektóre rzeczy, które nas dotykają, są tak bolesne i niebezpieczne, że nie przejdą same z siebie. Zdarza się również, że nasze cierpienie tak bardzo rozciąga się w czasie, chociaż sami nie wiemy dlaczego, że nie dajemy już rady wykonywać naszych zwykłych czynności, na przykład chodzić do szkoły albo spotykać się z przyjaciółmi. Cierpienie nie przechodzi wówczas samo - pomimo, że rozmawiasz z rodzicami, przyjaciółmi czy innymi osobami, do których masz zaufanie ­a czasem nawet nie daje się z nikim rozmawiać o tym, co nas bolii to też stanowi część problemu. Wtedy potrzebna jest nam dodatkowa pomoc. Pierwsza część książki zawiera opowiadania o młodzieży. Każdy z przedstawionych bohaterów w chwili, gdy jego lub ją poznajemy, zmaga się z jakimiś kłopotami natury psychicznej. Jedni mają za sobą przeżycia, które przyczyniły się do wywołania choroby, inni po prostu cierpią nie wiedząc do końca dlaczego, ani co powinni z tym zrobić. Druga część książki zawiera trochę prosto podanych faktów na temat zjawiska choroby psychicznej i sposobów uzyskania pomocy, informacje o obowiązku dochowania tajemnicy lekarskiej oraz wielu innych przydatnych rzeczach.

Niepotrzebna jak róża. Potrzeba normalności w chorobie psychicznej

Arnhild Lauveng

Czy ludzie chorzy psychicznie są mniej wartościowi? Kto ma decydować czym jest poprawa zdrowia psychicznego? Dlaczego chorujący kiedyś, muszą być zazwyczaj dwa razy bardziej zdrowi, aby za zdrowych zostać uznanymi? Arnhild Lauveng, autorka bestsellerowej ksiązki "Byłam po drugiej stronie lustra", w kolejnej swojej książce poszukuje odpowiedzi na powyższe pytania opierając się na własnych doświadczeniach, zarówno z okresu, gdy była pacjentką, jak i z perspektywy psychologa. Autorkę interesuje, jak mówimy i jak odnosimy się do osób dotkniętych chorobami psychicznymi, pokazuje nam także, jak ważne jest patrzenie na pacjentów, jak na ludzi, a nie traktowanie ich tylko jako przypadków klinicznych.  "...ładunek żywiołowej energii, zdrowy rozsądek i radość pisania....a wszystko tak fascynujące,  że człowiek z trudem jest w stanie odłożyć książkę na bok, chociaż wie, że skończy się dobrze ona sama ją przecież napisała". Liv Riiser, Vrt Land "Książka robi wrażenie dzięki typowemu dla Lauveng szczególnemu połączeniu głębokiej refleksji z wisielczym humorem (...) Arnhild Lauveng we wspaniały sposób opowiada o problemach psychiatrii, zarówno jako fachowiec, jak i jako człowiek". Hanne Andrea Kraugerud, Dagens Nringsliv