Branki w jasyrze

Deotyma

Opisana historia zaczyna się około 1240 roku gdy na tronie Polski zasiada Bolesław Wstydliwy, jego żoną jest święta Kinga. Ludmiła jest bogatą dziedziczką. Odkąd została sierotą, o jej losie decydują stryjowie, którzy za wszelką cenę chcą ją wyswatać. Aby uciec od nie chcianego związku, dziewczyna chroni się w murach witowskiego klasztoru, który wkrótce zdobywają Tatarzy. Zostaje wzięta w jasyr, a następnie wraz z innymi jeńcami odbita przez wojska wojewody krakowskiego. W obliczu zagrażającego niebezpieczeństwa postanawia jechać do posiadłości swej przyjaciółki Elżbiety, by ją ostrzec. Niestety, los jest dla kobiet okrutny. Tatarzy napadają także na zamek w Żegańcu. Aby ratować przyjaciółkę z tatarskiej niewoli, Ludmiła wyrusza w niemal samobójczą misję, której tłem stają się najważniejsze wydarzenia polityczne w barwnej, multikulturowej Mongolii wnuków Czyngis-chana. Obcina sobie warkocze, by udawać genueńskiego pachołka, a potem sama rozporządza swoją ręką — rozkochany tatarski rycerz godzi się nawet na chrześcijański ślub. Deotyma wykazuje się — zapewne dzięki dwuletniemu zesłaniu w głąb Rosji, na którym towarzyszyła ojcu po powstaniu styczniowym — rozległą wiedzę o historycznej cywilizacji Mongołów. Na tej podstawie buduje fabułę o wielkim rozmachu geograficznym.

Branki w jasyrze

Deotyma

Deotyma Branki w jasyrze ISBN 978-83-288-5309-6 Prolog Jesień 1240 roku była prześliczna, prawdziwie, jak to mówią, polska jesień. Już zbliżał się święty Michał, a drzewa jeszcze nie żółkły ani nie czerwieniały. Spostrzeżenie to uczynił pielgrzym, idący z wolna brzegiem rzeki Iłżanki. Jak okiem sięgnąć, obie strony wody szumiały ostro pachnącym, nieprzejrzanym borem. Nie była to jednak puszcza w najdzikszym znaczeniu tego słowa; pod samowładnymi rządami przyrody m... Deotyma Ur. 1 sierpnia 1834 w Warszawie Zm. 23 września 1908 Najważniejsze dzieła: Panienka z okienka, Branki w jasyrze, Sobieski pod Wiedniem: Śpiewy, Lech, Wanda Właśc. Jadwiga Łuszczewska. Polska poetka i powieściopisarka epoki romantyzmu. Pochodziła z rodziny szlacheckiej, kultywującej tradycje patriotyczne. Jej ojciec był wysokim urzędnikiem Królestwa Polskiego, ekonomistą, a matka - pisarką. Prowadzili w Warszawie salon artystyczno-literacki, w którym bywali m.in. Teofil Lenartowicz i Cyprian Kamil Norwid. Jadwiga i jej siostra otrzymały staranne wykształcenie, uczyły się polskiej historii i literatury, w licznych podróżach poznawały Polskę i Europę. Pseudonim artystyczny "Deotyma" nawiązuje do postaci wieszczki Diotymy z Mantinei, na której poglądy powołuje się Sokrates w Uczcie Platona. Kiedy Jadwiga jako nastolatka zaczęła przejawiać talent do improwizacji poetyckich, taki pseudonim zaproponowała jej matka, także pisarka. Młoda Deotyma postanowiła nie wychodzić za mąż, ale poświęcić się twórczości. Poezja Deotymy jest nasycona wątkami narodowymi, autorka angażowała się też osobiście w działalność niepodległościową, brała udział w manifestacjach. W późniejszych latach popierała umiarkowane stronnictwo Aleksandra Wielopolskiego. W 1863 r. Wacław Łuszczewski, wówczas szambelan carski, podał się do dymisji w związku z wybuchem powstania styczniowego, za co został skazany na zesłanie. Córka towarzyszyła mu na Syberii. Do Warszawy powrócili oboje po dwóch latach. Ojciec poetki umarł w 1867, a matka w 1869 r. Po powrocie z zesłania Jadwiga Łuszczewska prowadziła salon, gdzie co czwartek (nawiązanie do obiadów czwartkowych u króla Stanisława Augusta Poniatowskiego) spotykały się warszawskie elity, czytano fragmenty utworów poetyckich i rozpraw naukowych. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Branki w jasyrze

Deotyma

Ludmiła, panna ze szlacheckiego dworu, po śmierci rodziców trafia pod opiekę stryjostwa, które niezwłocznie chce wydać ją za mąż. Dziewczyna ucieka do klasztoru, który zostaje brutalnie zaatakowany przez Tatarów. Ludmiła zostaje branką w Jesyrze, lecz wojsko krakowskie wojewody wyzwala ją z niewoli. Rusza więc do swojej przyjaciółki Elżbiety, aby ostrzec ją przed nadchodzącym niebezpieczeństwem, ale jest już za późno. Rozpoczyna się walka o życie przyjaciółki, w której Ludmiła nie cofnie się przed niczym.

Branki w jasyrze

Deotyma

Ludmiła pochodzi z zamożnego rodu. Po śmierci rodziców, opiekę nad nią sprawują stryjowie, którzy niezwłocznie chcą ją wydać za mąż. Dziewczyna chroni się przed niechcianym małżeństwem w klasztorze, który szturmem zajmują Tatarzy. Ludmiła zostaje branką w jasyrze, lecz wraz z innymi jeńcami zostaje odbita przez wojska wojewody krakowskiego. Natychmiast rusza do posiadłości swojej przyjaciółki Elżbiety, by ostrzec ją przed nadciągającym niebezpieczeństwem. Niestety kobieta trafia do tatarskiej niewoli, a Ludmiła za wszelką cenę stara się ją odbić. W walce o dobro przyjaciółki nie cofa się przed niczym, a jej emocjonujące przygody niespodziewanie przyniosą uczucie ponad podziałami.

Branki w jasyrze

Deotyma

Ludmiła pochodzi z zamożnego rodu. Po śmierci rodziców, opiekę nad nią sprawują stryjowie, którzy niezwłocznie chcą ją wydać za mąż. Dziewczyna chroni się przed niechcianym małżeństwem w klasztorze, który szturmem zajmują Tatarzy. Ludmiła zostaje branką w jasyrze, lecz wraz z innymi jeńcami zostaje odbita przez wojska wojewody krakowskiego. Natychmiast rusza do posiadłości swojej przyjaciółki Elżbiety, by ostrzec ją przed nadciągającym niebezpieczeństwem. Niestety kobieta trafia do tatarskiej niewoli, a Ludmiła za wszelką cenę stara się ją odbić. W walce o dobro przyjaciółki nie cofa się przed niczym, a jej emocjonujące przygody niespodziewanie przyniosą uczucie ponad podziałami.

Pamiętnik

Deotyma

Wspomnienia spisane przez Jadwigę Łuszczewską, znaną szerokiej publiczności jako Deotymę, autorkę . słynnej Panienki z okienka". Pisarka stworzyła swój literacki pamiętnik, odwołując się nie tylko do własnych doświadczeń, ale także przywołując wydarzenia, którymi żyła ówczesna Warszawa. To ciekawy obraz życia literackiego i obyczajowego dziewiętnastowiecznej stolicy. Deotyma spisała swoje wspomnienia w 1897 roku, na krótko przed jubileuszową, czterdziestą piątą rocznicą swojej pracy literackiej.

Panienka z okienka

Deotyma

Panowie i panny widocznie byli zadowoleni ze swojej strojności, bo szli z piersią wydętą jak u pawia, zerkając na przyglądające im się tłumy. Ale pan Kazimierz patrzył obojętnie; podobnych strojów, mniej lub więcej wykwintnych, mógł co dzień widywać krocie; podobny orszak weselny to w ludnym Gdańsku nie nowina. Dopiero za szeregami panien dostrzegł coś takiego, co go naprawdę zadziwiło, coś tak nadzwyczajnego, że oparł obie ręce o czekanik, aby wspiąć się na palce i lepiej zobaczyć. Szła panna młoda między dwiema druhnami. (Fragment)

Panienka z okienka

Deotyma

Porucznik marynarki królewskiej Kazimierz Korycki dociera do Gdańska. Przechodząc się ulicami miasta, jego wzrok pada na okno jednej z kamienic, gdzie dostrzega dziewczynę o wyjątkowej urodzie. Budynek należy do zamożnego rzemieślnika, handlującego bursztynem, mistrza Schulza. Korycki pod pretekstem zainteresowania kupnem produktów wstępuje do środka, by poznać więcej szczegółów na temat tajemniczej piękności. Tak zaczyna się pełna przygód historia miłosna, w której nie brak tajemnic, zazdrości i intryg. Akcję dopełnia doskonale odwzorowane tło epoki. Architektura XVII-wiecznego Gdańska, opisy wnętrz i charakterystycznych strojów oddają atmosferę tamtych lat.