Metody i techniki pobudzania kreatywności w organizacji i zarządzaniu

Ewa Stanisławiak, Urszula Kąkol, Tomasz Szopiński, Józef Szopiński, ...

Każde działanie techniczne, organizatorskie i menedżerskie powstaje z myślą o określonym praktycznym zastosowaniu. Zamierzeniem jest osiągnięcie rezultatów spełniających oczekiwania pragmatyczne oraz wymagania skuteczności i efektywności. Adresat rozwiązania bardzo często ma ambicję, aby to, co otrzyma, było niepospolite, inne niż znane mu podobne rozwiązania. I to oczekiwanie nie musi mieć racjonalnych podstaw, bywa, że jest ambicją czystą. Z kolei autor rozwiązania często ma podobną ambicję, nie chce powielać pomysłów już znanych, szuka satysfakcji zawodowej. Obie postawy są silniejsze niż racjonalność gospodarcza. Są motorem postaw twórczych. Z drugiej strony ambicje twórcze w miarę praktykowania zawodu zostają przytłumione rutyną. Naturalnie innowacyjni są ludzie młodzi - z wiekiem zdolność ta maleje. Ale nie musi to być proces nieodwracalny niczym starzenie się fizyczne. Kreatywność może być zachowana przez całą karierę zawodową.   Książka wspiera tego typu podejście do życia zawodowego inżyniera, organizatora i menedżera, jako zawodów polegających na twórczym rozwiązywaniu bieżących problemów. Zachowania ich mogą być sprawne na poziomie rutyny, ale i głęboko odkrywcze, niekonwencjonalne. Raz skomplikowane i budzące podziw harmonią współdziałania ogromnej liczby elementów jak statek kosmiczny. Innym razem imponujące ascetyczną prostotą funkcjonalności jak wynalazek koła. Dla ludzi zafascynowanych techniką jako wyrafinowanym praktycznym zastosowaniem wiedzy naukowej dzieło techniczne jest równie wielkim dziełem sztuki jak obiekty, które oglądamy w muzeach i na wystawach artystycznych, a konstruktor/wynalazca kreatorem równym malarzom czy pisarzom.   Chcieliśmy też przekazać tę ważną myśl, że twórczy może być każdy z nas w swojej aktywności zawodowej i że istnieje rozległy katalog metod pobudzania kreatywności, które można dobierać do różnych warunków – pracy indywidualnej lub zespołowej, projektowej lub wdrożeniowej, technicznej lub organizatorskiej.  

Rozwój osobisty - prawdziwe historie

Józef Szopiński

W mojej młodości poznałem studenta, alpinistę Walka Fiuta. Jego działania zapisały się w historii alpinizmu, a nazwisko przewija się w wielu wydanych książkach na ten temat. Mogłem z pierwszego źródła usłyszeć o pierwszej zimowej wyprawie polskich alpinistów na Mount Everest. Dowiedziałem się wówczas, że wysokiej góry nie zdobywa się za jednym podejściem, ale trzeba zbudować kilka baz na różnych wysokościach. Te bazy służą do tego, aby organizm mógł przystosować się do mniejszej ilości tlenu oraz do odpoczynku na tej długiej drodze. Z najwyższej bazy kierownik wyprawy wyznacza osoby będące w najlepszej kondycji do wejścia na szczyt. W tamtej sytuacji Walek został wytypowany do wejścia. To było jego marzeniem, poprzedzone wieloma ćwiczeniami na mniejszych górach. Kiedy był już 200 m od szczytu podjął bardzo trudną decyzję o rezygnacji ze wspinaczki i zejściu do bazy.