Gościnne występy. Kawałki o projektowaniu

Marcin Wicha

To jest książka o codziennym projektowaniu i zwykłej architekturze. Trochę też o życiu. Autor zabiera nas na spacer po warszawskim Grochowie. Zagląda do swojej dawnej szkoły podstawowej. Włóczy się po bliższej i dalszej okolicy. Obserwuje pracę grupy projektowej Centrala. Dociera też do Dessau (gdzie przeżywa pewne rozczarowanie). Zaprasza do swojej pracowni. Opowiada o niepowodzeniach, porażkach, komicznych sytuacjach. Ale także o spotkaniach i o ludziach, dzięki którym ten fach bywa taki fajny. Przeczytamy o tym, co łączy design z literaturą. Poznamy opowieści o zgubnych skutkach nadużywania wykrzykników, ambiwalentnym uroku piktogramów i burzliwych związkach typografii z rewolucją. Przyglądając się estetyce transparentów, dowiemy się, dlaczego bunty społeczne tak bardzo potrzebują odpowiedniego designu. Gościnne występy zbierają niektóre wykłady Marcina Wichy dla studentek i studentów uczelni artystycznych oraz teksty o projektowaniu publikowane w prasie.

Jak przestałem kochać design

Marcin Wicha

Zmarnowałem dzieciństwo i młodość. Nie słuchałem Stonesów ani Depeche Mode. Moimi rockmanami byli graficy. Do domu architekta, Piotra Wichy, nie mają wstępu kapcie, pufy ani meblościanki. Po podłodze stukają drewniaki, zdobyte cudem odrzuty z eksportu. Plakaty Świerzego, klocki Lego, deska kreślarska ojca i rubryka Wybraliśmy dla Ciebie w piśmie Ty i Ja to pilnie strzeżone przyczółki w wojnie z peerelowską brzydotą. Potem syn architekta zostaje projektantem. W kraju zmienia się system. Wróg jednak pozostaje ten sam, jest tylko bardziej krzykliwy. Nasze logoski są za małe! - denerwują się klienci. W mediach emocje wypierają fakty, a rozmowy o kolorach wciąż przyprawiają grafików o zawał serca... Zakochaj się w designie zachęcają ekrany w warszawskich tramwajach. Starannie zaprojektowane wnętrza dyscyplinują gości skuteczniej niż ochrona przy wejściu. Ktoś kiedyś mówił, że design miał zmieniać świat na lepsze? Te krótkie, finezyjne teksty są jak obrazki z kalejdoskopu przegląda się w nich estetyczne oblicze Polski ostatnich czterdziestu lat. Łączą je poczucie humoru, erudycja i literacki talent autora. Marcin Wicha pokazuje, że design nie jest tak niewinny, jak by się mogło zdawać. Ale że choć w projektowaniu zdarzają się groteskowe sytuacje, nie przestaje ono być fantastycznym zajęciem.

Kierunek zwiedzania

Marcin Wicha

Takie twarze miewali słynni oszuści. Dzięki tej twarzy może być każdym: w Witebsku Mesjaszem, w Leningradzie — profesorem. Kiedy przyjeżdża do Warszawy, miejscowym wyznawcom przypomina Mickiewicza. Kiedy umiera w Leningradzie, uczniowie widzą w nim Chrystusa. Przyjaciel robi ostatnią serię portretów. (Na pierwszym rysunku twarz jeszcze żyje. Na drugim jest martwa jak poduszka). Kim jest bohater tej opowieści? Twórcą, prorokiem czy może wielkim mistyfikatorem? W książce Marcina Wichy spacer po wyimaginowanej wystawie prac Malewicza staje się pretekstem do opowieści o utopijnych projektach i niespełnionych marzeniach, o rosyjskiej rewolucji i naszej współczesności. Eksponatami są tu obrazy, znaki interpunkcyjne, buraki cukrowe i ludzkie losy. Autor umyka muzealnej narracji, z uśmiechem i nie bez ironii podejmuje grę z konwencją artystycznej biografii, a jednocześnie, już całkiem serio, próbuje znaleźć język zdolny uchwycić istotę malarstwa - i daje przy tym niezwykły popis literackiego kunsztu. Tego dnia sam chce być farbą. Czuć tę farbę na sobie. Chce się nią posmarować. Owinąć. Chce ją zobaczyć całym ciałem, bez użycia oczu. Nie chce być malarzem. Chce być obrazem. Kolorem. Wszystkimi kolorami. Najlepiej królem kolorów w kolorowej szacie. Chce mieć kolorowe skrzydła, zostawiać za sobą barwną smugę.

Nic drobniej nie będzie

Marcin Wicha

Nic drobniej nie będzie to kronika wydarzeń. Sprawozdanie z ostatnich paru lat. Jest tu mowa o rzeczach, które działy się tymczasem i mimochodem. Drobiazgach zwiastujących koniec epoki. O zniczach w kształcie Polski i wojnie z dynią. Ale także o żółwiach, klamkach, hotelach i wizytach u krewnych. O kubełku na zmieszane, emotikonach, przedwojennej złotówce, strategiach oporu, glinianych gwizdkach. O dorastaniu dzieci. O wspomnieniach. I o tym, jak przetrwać tournee literackie. Jest też o prawdziwych wojnach, prawdziwych lękach, nadciągającej przemocy. Czasami poetycki język i humor dają na chwilę odpór brutalności świata. Na książkę składają się felietony, które Marcin Wicha publikował w latach 2017-2021 na łamach magazynu "Pismo" oraz nowe teksty.

POCZYTAJ ZE MNĄ. Niezwykła historia Sebastiana Van Pirka

Marcin Wicha

Sebastian Van Pirek byłby zwyczajnym, równym chłopakiem, gdyby nie jego wygląd, no i rodzina... Pewnie już się domyślacie, że Sebastian jest wampirem. Ale nie ma powodów do strachu! Nie rosną mu kły (choć jego tata bardzo liczy, że kiedyś się to zmieni), a od surowego mięsa Sebastian woli rzodkiewkę. Kartonami może pić mleko i uwielbia wygłupy z kolegami. Jego życie nie różniłoby się od innych, gdyby nie to, że tata właśnie zapisał go do Wieczorowo-Nocnej Szkoły Strachów i Upiorów! Jesteście gotowi na przygody wampirka, który zamiast straszyć woli rozśmieszać? Książka autorstwa Marcina Wichy jest propozycją dla dzieci w wieku 3-7 lat. Zdobiące ją ilustracje wykonała Dominika Czerniak. "Niezwykła historia Sebastiana Van Pirka" należy do serii "Poczytaj ze mną", która wprowadza dzieci w świat literackich gatunków, form i konwencji. Zachęca do wspólnego czytania i przeżywania historii bohaterów. Najmłodsi czytelnicy poznają różne odcienie i barwy literatury od świata baśni i fantasy po powieści przygodowe i kryminalne. Każdy znajdzie coś dla siebie!

POCZYTAJ ZE MNĄ. Niezwykła historia Sebastiana Van Pirka

Marcin Wicha

Sebastian Van Pirek byłby zwyczajnym, równym chłopakiem, gdyby nie jego wygląd, no i rodzina... Pewnie już się domyślacie, że Sebastian jest wampirem. Ale nie ma powodów do strachu! Nie rosną mu kły (choć jego tata bardzo liczy, że kiedyś się to zmieni), a od surowego mięsa Sebastian woli rzodkiewkę. Kartonami może pić mleko i uwielbia wygłupy z kolegami. Jego życie nie różniłoby się od innych, gdyby nie to, że tata właśnie zapisał go do Wieczorowo-Nocnej Szkoły Strachów i Upiorów! Jesteście gotowi na przygody wampirka, który zamiast straszyć woli rozśmieszać? Książka autorstwa Marcina Wichy jest propozycją dla dzieci w wieku 3-7 lat. Zdobiące ją ilustracje wykonała Dominika Czerniak. "Niezwykła historia Sebastiana Van Pirka" należy do serii "Poczytaj ze mną", która wprowadza dzieci w świat literackich gatunków, form i konwencji. Zachęca do wspólnego czytania i przeżywania historii bohaterów. Najmłodsi czytelnicy poznają różne odcienie i barwy literatury od świata baśni i fantasy po powieści przygodowe i kryminalne. Każdy znajdzie coś dla siebie!

Rzeczy, których nie wyrzuciłem

Marcin Wicha

Co zostaje po śmierci bliskiej osoby? Przedmioty, wspomnienia, urywki zdań? Narrator porządkuje książki i rzeczy pozostawione przez zmarłą matkę. Jednocześnie rekonstruuje jej obraz mocnej kobiety, która w peerelowskiej, a potem kapitalistycznej rzeczywistości umiała żyć wedle własnych zasad. Wyczulona na słowa, nie pozwalała sobą manipulować, w codziennej walce o szacunek nie poddawała się. Była trudna. Była odważna. W tej książce nie ma sentymentalizmu matka go nie znosiła są za to czułość, uśmiech i próba zrozumienia losu najbliższej osoby. Jest też opowieść o tym, jak zaczyna odchodzić pierwsze powojenne pokolenie, któremu obiecywano piękne życie. Właśnie tak gorszyła zacne panie. Warczała na nauczycielki. Pacyfikowała sprzedawców. Kazała milczeć antysemickim taksówkarzom. Nie reagowała na nasze: Po co to robisz?. fragment książki