Kino krótkich filmów

Marek Stokowski

Człowiek i pies bohaterowie poprzedniej powieści Stokowskiego Stroiciel lasu" wyruszają w drogę na Północ. Ich zimowa wędrówka przez puszczę na krawędzi doliny Wisły, Wielkie Żuławy i lasy nad Bałtykiem obfituje w niezwykłe spotkania, stając się dla człowieka głębokim doświadczeniem duchowym. Pełna humoru i swady narracja prowadzona przez psa sprawia, że opisywane sceny ożywają w iluzjonie ulokowanym w sekretnej przestrzeni głowy czytelnika. W tym samym kinie wyświetlają się również mini-humoreski, jakie bohater opowieści odnajduje na szlaku do Skandynawii.

Kino krótkich filmów

Marek Stokowski

Człowiek i pies bohaterowie poprzedniej powieści Stokowskiego Stroiciel lasu" wyruszają w drogę na Północ. Ich zimowa wędrówka przez puszczę na krawędzi doliny Wisły, Wielkie Żuławy i lasy nad Bałtykiem obfituje w niezwykłe spotkania, stając się dla człowieka głębokim doświadczeniem duchowym. Pełna humoru i swady narracja prowadzona przez psa sprawia, że opisywane sceny ożywają w iluzjonie ulokowanym w sekretnej przestrzeni głowy czytelnika. W tym samym kinie wyświetlają się również mini-humoreski, jakie bohater opowieści odnajduje na szlaku do Skandynawii.

Samo-loty

Marek Stokowski

Okęcie latem roku 1970. Trzynastoletni Marcin pragnie wyzwolić się od udręk doznawanych w peerelowskiej szkole i poza nią w okrutnym świecie dorosłych. Ucieczką przed lękiem i upokorzeniami stają się dla niego dwie imaginacyjne podróże lotnicze do Francji i do Ameryki. Te szalone, pełne przedziwnych przygód i zdarzeń podróże są równie rzeczywiste jak powszedni świat nędznych podwórek, wybijającego szamba, biedy, młodzieńczej miłości, zapomnianych działek i ukochanego portu lotniczego. Obie wyprawy nie przynoszą Marcinowi wymarzonego uwolnienia od zagrożeń i strachu. Dlatego musi on podjąć podróż trzecią, o wiele trudniejszą od poprzednich.

Samo-loty

Marek Stokowski

Okęcie latem roku 1970. Trzynastoletni Marcin pragnie wyzwolić się od udręk doznawanych w peerelowskiej szkole i poza nią w okrutnym świecie dorosłych. Ucieczką przed lękiem i upokorzeniami stają się dla niego dwie imaginacyjne podróże lotnicze do Francji i do Ameryki. Te szalone, pełne przedziwnych przygód i zdarzeń podróże są równie rzeczywiste jak powszedni świat nędznych podwórek, wybijającego szamba, biedy, młodzieńczej miłości, zapomnianych działek i ukochanego portu lotniczego. Obie wyprawy nie przynoszą Marcinowi wymarzonego uwolnienia od zagrożeń i strachu. Dlatego musi on podjąć podróż trzecią, o wiele trudniejszą od poprzednich.

Stroiciel lasu

Marek Stokowski

Pełna humoru opowieść psa o człowieku Początek lat 90. M bohater poprzedniej powieści Stokowskiego Samo-loty" wybudzony z długotrwałej śpiączki, stara się odnaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego powrócił na Ziemię. Po kuracji szpitalnej i pobycie w domu pomocy społecznej, opuszcza Warszawę i osiedla się w lasach na północy Polski. Tam, podczas wędrówek z psim Sancho Pansą u boku, stopniowo odzyskuje władze cielesne i duchowe. Jego głównym zajęciem staje się harmonizowanie brzmienia rozstrojonych drzew i zakątków puszczy w dolinie dolnej Wisły. Próbuje też nieść pomoc ciężko chorej dziewczynie i odnajduje miłość. Z czasem pozornie skazany na porażkę podejmuje walkę z ludźmi, którzy od dziesięcioleci niszczyli harmonię świata i służyli żywiołowi śmierci. Nieoczekiwana wolta w finale powieści skłania do postawienia pytania: Czy ta osobliwa, psia opowieść rzeczywiście wiedzie nas na północ? Stroiciel lasu" to słowo o Polsce po roku 1989, przy czym o trudnych sprawach mówi się tutaj z humorem. Jest to książka o przyjaźni, ocalającej mocy ciszy, potrzebie pamięci, a także o potężnej sile śmiechu i marzeń. Jest też pochwałą opowiadania zwariowanych historii.

Stroiciel lasu

Marek Stokowski

Pełna humoru opowieść psa o człowieku Początek lat 90. M bohater poprzedniej powieści Stokowskiego Samo-loty" wybudzony z długotrwałej śpiączki, stara się odnaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego powrócił na Ziemię. Po kuracji szpitalnej i pobycie w domu pomocy społecznej, opuszcza Warszawę i osiedla się w lasach na północy Polski. Tam, podczas wędrówek z psim Sancho Pansą u boku, stopniowo odzyskuje władze cielesne i duchowe. Jego głównym zajęciem staje się harmonizowanie brzmienia rozstrojonych drzew i zakątków puszczy w dolinie dolnej Wisły. Próbuje też nieść pomoc ciężko chorej dziewczynie i odnajduje miłość. Z czasem pozornie skazany na porażkę podejmuje walkę z ludźmi, którzy od dziesięcioleci niszczyli harmonię świata i służyli żywiołowi śmierci. Nieoczekiwana wolta w finale powieści skłania do postawienia pytania: Czy ta osobliwa, psia opowieść rzeczywiście wiedzie nas na północ? Stroiciel lasu" to słowo o Polsce po roku 1989, przy czym o trudnych sprawach mówi się tutaj z humorem. Jest to książka o przyjaźni, ocalającej mocy ciszy, potrzebie pamięci, a także o potężnej sile śmiechu i marzeń. Jest też pochwałą opowiadania zwariowanych historii.