Czarny adept

Stanisław Wotowski

"Czarny adept" zaczyna się interesująco: piękna kobieta zwraca się do prywatnego detektywa z prośbą o pomoc w rozwiązaniu problemu tajemniczego zachowania własnej siostry, którą podejrzewa o związki z sektą religijną. Podczas badania sprawy bohaterowie wpadają w liczne tarapaty. Detektyw daje się prowadzić swej pięknej rozmówczyni prawie za rączkę i popełnia błąd za błędem. Wikła się w działania ryzykowne bez uprzedniego rozeznania miejsc i ludzi, jest łatwowierny i pozwala się oszukiwać, przyjmuje za dobrą monetę każdą podsuniętą wskazówkę, szczególnie jeśli podsuwa ją dama, choć nie tylko. Ba, wybiera się nawet na rekonesans do siedziby przeciwnika, nie zaopatrzywszy się w żadne stosowne narzędzia. Czytelnik w efekcie zaczyna trzymać kciuki nie tyle za powodzenie misji, ile za ocalenie detektywa - amatora z różnych opresji. Tekst pełen magii, symboli, znaków i rytuałów. "Obszedłem willę parokrotnie na palcach dokoła. Żaden szczegół nie zdradzał czegoś podejrzanego czy tajemniczego. Zdawało się, iż stoi próżne domostwo, od szeregu tygodni pozbawione lokatorów, rzecz zwykła i normalna w letniskowej miejscowości..."

Człowiek, który zapomniał swego nazwiska

Stanisław Wotowski

Powieść sensacyjno - kryminalna oparta na faktach. Przełom lat dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku. Do podwarszawskiego zakładu dla nerwowo chorych, w niezwykle tajemniczych okolicznościach zostaje przywieziony trzydziestoletni mężczyzna. Młody człowiek stracił pamięć, nie pamięta nawet swojego nazwiska. Dziwne zachowanie kierującego lecznicą doktora Trettera oraz jednego z pielęgniarzy sprawia, iż mężczyzna zaczyna podejrzewać, że z jego pobytem w zakładzie związana jest jakaś podejrzana historia. Zauważa, że podawana mu mikstura nie tylko mu nie pomaga, lecz po każdej kolejnej dawce czuje się coraz gorzej. Pewnego dnia korzystając z pomocy dobrodusznej i uroczej pielęgniarki, panny Janiny ucieka z lecznicy z zamiarem znalezienia odpowiedzi na pytanie: kim naprawdę jest? Rozpoczyna się trudna walka o odzyskanie własnej tożsamości. Mężczyznę bez nazwiska ściga zawzięty dyrektor Tretter. Osaczają go także nie zawsze dobrze mu życzące osoby z dawnego, zapomnianego świata..."

Grzesznica

Stanisław Wotowski

Popularny pisarz Otocki przywykł, że działa na kobiety jak magnes. Nie zdziwiło go zatem specjalnie, że pewna urocza młoda kobieta przyjęła na ulicy jego zaproszenie na wspólną kolację. Zdziwienie przyszło później, gdy w trakcie wieczoru niewiasta okazała się milczącą i nudną towarzyszką. Również wiele innych znaków podpowiadało literatowi, by zakończyć niewygodną znajomość - podejrzany mężczyzna wpatrujący się w kobietę, skórzana walizka, którą dziewczyna nerwowo trzymała. A jednak, gdy pojawiła się szansa upojnego finału, Otocki nieroztropnie zaprosił towarzyszkę do swojego mieszkania. Lekki i wciągający kryminał w przedwojennej scenerii, w sam raz dla miłośników Marka Krajewskiego.

Kobiety w życiu wielkich ludzi

Stanisław Wotowski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Niniejsza książka, która wyszła spod pióra przedwojennego detektywa, w nader interesujący sposób, a co najważniejsze bardzo przystępnie, opisuje życie niektórych kobiet, które towarzyszyły wybitnym osobistościom danej epoki. Będzie tu i licznych kochankach Kazimierza Wielkiego ni Marion del Orme, o dziewczęciu, które się podszywało pod Joannę dArc, żonach Henryka, króla Anglii i innych. Zachęcamy do lektury!

Niebezpieczna kochanka

Stanisław Wotowski

Akcja toczy się w Warszawie i okolicach w dwudziestoleciu mięa Orzelska systematycznie podtruwa swojego męża. Kiedy jest on już obłożnie chory , hrabina wraz ze swoim kochankiem fałszują testament hrabiego planując go zabić.O intrydze przypadkowo dowiaduje się początkujący malarz i próbuje zapobiec morderstwu. "Straciłem honor, stoczyłem się w błoto... A teraz... wpajałaś we mni przekonanie, że to tylko o parę dawek narkotyku chodzi, a tymczasem, wciąż stosując proszki, musisz sproawdzić śmierć. I ja ci w tym pomagam! Staję sę mimo woli mordercą! Nie, świadomym zbrodniarzem, bo wiem przecież, do czego dążysz... Łudziłaś mnie dawniej, że pragniesz tylko wydostać jakiś podpis męża, później zię z nim rozejdziesz, a my złączymy się na zawsze. Obeznie w to nie wierze. Nie wierzę... zabijesz go, a mnie, narzędzie, które przestało już być użyteczne, porzucisz... Co dalej? A najstraszliwsze w tej całej tragedii, że czuję, iż staczam się w przepaść, a nie umiem zatrzymać się w pół drogi...O, bo jeszcze kilka twych czułych słówek, a dam ci truciznę! Dam! A ty mi za nią zapłacisz, niczym kurtyzana, pieszczotą. A później roześmiejesz się, żem taki słaby, i zapomnisz o moim istnieniu ..."

Półświatek

Stanisław Wotowski

Sensacyjna powieść Stanisława Wotowskiego, opowiadająca o perypetiach dawnych warszawiaków, swoją premierę miała w 1931 roku. Młoda kobieta wychodzi za dużo starszego od siebie, niezwykle skąpego, nudnego człowieka. Szuka czegoś co jej zrekompensuje trudy małżeństwa. Najczęściej są to fatałaszki, do których dziewczyny mają wrodzoną słabość. Ale za co kupować te wszystkie piękne suknie, futra, jedwabną bieliznę, skoro mąż jest skąpy? Pożycza więc pieniądze, podrabiając na wekslach podpis swojego małżonka. Kłopoty zaczynają się w momencie, gdy okazuje się, że długi można "odpracować", tylko że w sposób nie budzący powszechnego szacunku. Akcja zakrojona na większą skalę. Sprytna osoba omotała w ten sposób sporą grupę kobiet, które spłacając zaciągnięte długi przynoszą jej całkiem znaczące dochody.

Rycerze mroku

Stanisław Wotowski

Alfred Welski wychodzi z więzienia, gdzie odsiadywał dwuletni wyrok za defraudację.Tylko on wie, że został wrobiony w finansowe malwersacje. Jest przekonany, że został skazany niesłusznie, a faktycznym przestępcą jest zupełnie inna osoba. Bohater stara się ułożyć sobie życie na wolności. Błąka się bez celu po ulicach Warszawy. Szuka normalnej pracy oraz pomocy u dawnych przyjaciół. Spotyka dawnego kompana z celi i w ten sposób trafia do meliny. Okazuje się, że nic w tej nowej rzeczywistości nie jest e się grubsza robota w pałacyku na Wolskiej. Autor pewną ręką wprowadza czytelnika w kręgi przestępczego półświatka, gdzie nie brak utracjuszy i rzezimieszków, jak również kobiet o gorących sercach. Czy bohater doświadczy zadośćuczynienia i odnajdzie miłość? "Nareszcie... - szepnął młody mężczyzna, spozierając na ponury gmach opuszczony przed chwilą. Stał w potokach porannego majowego słońca, rzucającego złote skry na jego smukłą sylwetkę i twarz wymizerowaną długim pobytem w więzieniu..."

Salon baronowej Wiery

Stanisław Wotowski

Romans kryminalny autorstwa Stanisława Antoniego Wotowskiego z 1932 roku. Miłość krzyżuje się w nim ze zbrodnią, a namiętność z nienawiścią... "Po chwili już sunęli wśród różnobarwnych par, na środku sali. A Peggy, w swej zielonej, harmonizującej ze złotem włosów, wieczornej sukience i srebrnych pantofelkach, była tak efektowna i ładna, że niejedne z zachwytem odwracały się za nią oczy. Spostrzegł to Dżordżo i coś go tknęło w serce. Postanowił wykorzystać sam na sam z kuzynką, bo w domu stale ktoś im asystował, i nieco posunąć naprzód swoje sprawy. Czyż wiecznie miał dla niej pozostać tylko nic nie znaczącym adiutantem, którego się toleruje, jako miłego towarzysza na przechadzce, lub dancingu? Tu zbiegały się jego myśli z ojcowskimi myślami, choć znajdowali się jeden od drugiego daleko. - Jak ładnie tańczy kuzynka! - rozpoczął ofensywę. Posłyszał srebrzysty śmiech w odpowiedzi. - Tak! - wymówiła cicho. - Dwa miesiące... Zaległa między nimi jakaś pełna niedomówień cisza... Rena nie patrzyła na Ordeckiego, on zaś niby wahał się, czy ma wyrzucić z siebie to, co mu ciążyło na sercu. Wreszcie nie wytrzymał..."