Aleo. Burza na północy

Tomasz Miękina

Czy wielkich czynów mogą dokonywać tylko wielcy bohaterowie? Aleo, nastolatka o rubinowych włosach, jakich na próżno szukać w całym królestwie Adonu, wiedzie całkiem zwyczajne życie. Osierocona w dzieciństwie, na co dzień mieszka u wuja, pomagając mu w prowadzeniu domu. Los jednak szykuje dla niej przyszłość pełną niespodzianek i wyzwań. Pewnego dnia dziewczyna dowiaduje się, że zgodnie z prawem gwiazdy wieczornej jest prawowitą dziedziczką tronu. Jako pierworodne dziecko pierworodnego ojca staje przed niezwykłym zadaniem. Co oznacza przepowiednia, która mówi, że los odkupi Rubin z Kalantari? Tomasz Miękina tworzy w swojej powieści misternie skonstruowany świat, tyleż baśniowy i malowniczy, co realistyczny i groźny. Świat, w którym legendy i przepowiednie przenikają się ze zwykłą codziennością, gdzie dobro nieustannie walczy ze złem, a pragnienie władzy i zemsty za wszelką cenę zawsze obnaża ludzkie słabości. Dla dziewczyny czas się zatrzymał. Świat wkoło niej zawirował. Czuła, że zaraz się przewróci. Oparła się o stół. Jej duże szafirowe oczy teraz powiększyły się jeszcze bardziej. Wpatrzone w nieco zamglony wzrok stryja, który spokojnie siedział na krześle, zdawały się pytać: Dlaczego, dlaczego ja?". Fere nie ukrywał zdziwienia. Decyzja króla, chociaż słuszna, wydawała mu się niezrozumiała. Co musiało się stać? myślał w duchu. Po tylu latach rządów. Nie mógł przywyknąć do tej myśli. Wszystko nastąpiło tak szybko."

Aleo. Ukrywany strach

Tomasz Miękina

Ścieżki losu bywają kręte... Jak znaleźć wśród nich własną? Aleo, wyznaczona przez stryja na następczynię tronu Adonu, wciąż stara się rozwikłać sprawę tajemniczego wiersza, w którym została zapisana jej przyszłość. Swojego przeznaczenia szuka także Torsen, dzielny i skłonny do podejmowania wyzwań chłopak. Kiedy drogi tych dwojga się przetną, pojawi się między nimi coś więcej niż nić sympatii. Tymczasem w Adonie wojna wisi w powietrzu, jego wrogowie szykują się do walki, a w samym królestwie dochodzi do tragedii. Aleo robi wszystko, aby pomóc jego mieszkańcom. Czy uda jej się załagodzić konflikt z królewską rodziną? Czy pokona własną tęsknotę i strach? Dlaczego nic nie powiedziała?! To bez sensu! Przywłaszczyli sobie tron jej ojca i nie ponieśli za to żadnej kary?! zastanawiał się Torsen, biegnąc w stronę ulicy, na której zostawił ją ostatnio z ogromnym słoikiem oleju do lamp. Czuł, jak wzbiera w nim gniew na taką jawną niesprawiedliwość. Wiedział, że nie może tak tego po prostu zostawić. Gdzie to dokładnie było? Zatrzymał się na skrzyżowaniu, aby spojrzeć na tabliczkę z wypisaną starannie nazwą. Może po prostu jest skromna, a może mi nie ufa? pytania ciągle cisnęły mu się do głowy. Do stu wściekłych wilków! Aleo! Coś ty najlepszego zrobiła! myślał."