Narzeczona z Abydos

George Gordon Byron

"Narzeczona z Abydos" to utwór George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów.Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  Historia zaczyna się od władcy Giaffira, który gani swojego rzekomego syna, Selima. Selim wyznaje miłość do swojej przyrodniej siostry Zuleiki, córki Giaffira. Rozgniewany Pasza odmawia Selimowi klucza do królewskiego haremu i obrzuca go obelgami.

Niebo i Ziemia

George Gordon Byron

"Niebo i Ziemia" to dramat George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów. Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  Dramat ten zaliczany jest do najwybitniejszych utworów Byrona. Charakteryzuje się on wyjątkowym stylem i tonem. Autor starał się uciec od gładkiego i poetyckiego dialogu, zastępując go bardziej łamiącą rytm i "chropowatą" formą.

Oblężenie Koryntu

George Gordon Byron

"Oblężenie Koryntu" to utwór George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów.Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  "Tysiączne lata i wojny i burze Przeszły ryjące po korynckim murze, A przeciéż dotąd mimo tylu wieków Stoi ta twierdza, dzieło wolnych Greków. Wśród trzęsień ziemi, wśród szturmów nawały Nie zadrżał nawet gmach téj wzniosłéj skały, Klucz téj Grecyi, którą jarzmo tłoczy, Przecież wzrok dumny po téj górze toczy, Dwóch mórz granicy. Przy niéj to gotowe Z dwóch stron się zetrzeć fale purpurowe, Jakby téj groźnéj zlękły się przegrody, U stóp jéj kornie gniewne ścielą wody." Fragment.

Paryzyna

George Gordon Byron

"Paryzyna" to utwór George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów. Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  W skutku doniesienia jednego ze służących, książę Mikołaja III d’Este, władca Ferrary, Modeny i Reggio przekonał się o kazirodczych miłostkach swojej żony, Paryzyny, z jego synem, Hugonem, pięknym i walecznym młodzieńcem. Książę jest zmuszony podjąć, być może najtrudniejszą z decyzji, w swoim życiu.

Paryzyna. Parisina

George Gordon Byron

Utwór opowiada taką oto historię: Za panowania Mikołaja III dEste, pana Ferrary, Modeny i Reggio tragiczny wypadek zbroczył krwią mury Ferrary. W skutku doniesienia jednego ze służących, książę panujący sam się przekonał o kazirodczych miłostkach żony swojej, Paryzyny, z jego naturalnym synem, Hugonem, pięknym i walecznym młodzieńcem. Ścięto ich z wyroku ojca i męża zhańbionego, który sromotę swoją na jaw wystawił i śmierć ich przeżył.

Poezje

George Gordon Byron

"Poezje" to zbiór utworów poetyckich George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów. Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  Jest to zbiór utworów poetyckich autorstwa George'a Gordona Byrona. W skład tego zbioru wchodzą między innymi takie dzieła jak: Ciemność, Księżyc, Łza czy Pożegnanie.

Wędrówki Childe Harolda

George Gordon Byron

"Wędrówki Childe Harolda" to poemat dygresyjny George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów. Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  Harold jako człowiek skłócony ze światem, buntownik który wyrusza na wielką wędrówkę. Przemierza Półwysep Pirenejski, Grecję, Włochy, Szwajcarię. Niestety, ani poznawanie bohaterskich czynów poszczególnych narodów, ani kontemplacja przyrody, nie leczą bohatera z „choroby wieku”. Nadal czuje się nieszczęśliwy, pusty, pozbawiony celu życia, nie potrafi wskazać jego sensu. 

Więzień Chillonu

George Gordon Byron

"Więzień Chillonu" to poemat George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów.Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  "Włos mój osiwiał — lecz nie wiek zgrzybiały; Ni ten grom nagłéj trwogi, przerażenia, Co przez noc jednę ludzi w starców zmienia, Taką mu białość nadały. Schylony — lecz nie prace, znoje, Podła to gnuśność zgięła postać moję, Strasznym był los mój — dźwigałem kajdany, Zostałem z ziemi, powietrza wygnany, W czarną wtrącony otchłanią! Lecz, że to było w wiary méj obronie, Chętniem do więzów moje podał dłonie, Byłbym nawet umarł za nią." Fragment.