Szelmostwa Skapena. Komedia w 3 aktach

Molier

Szelmostwa Skapena, komedia pióra mistrza tego gatunku Moliera, rozgrywa się w Neapolu. Pod nieobecność ojców dwaj młodzieńcy ruszają za głosem serca jeden żeni się potajemnie z wybranką serca, drugi zakochuje się bez pamięci. Po powrocie ojców szukają ratunku u Skapena, sługi jednego z ojców. Ten, dzięki brawurowym intrygom oraz niezwykłemu zrządzeniu losu, pomaga wykaraskać się młodzieńcom z opresji.

Szkoła żon. Komedia w 5 aktach

Molier

Głównym tematem komediowej Szkoły żon uczynił Molier zazdrość. Zatwardziały stary kawaler Arnolf postanawia zmienić stan cywilny, ale na własnych warunkach planuje pojąć za żonę swoją wychowanicę Anusię, nad której dorastaniem czuwał i co jak przypuszcza zaowocuje udanym małżeństwem. Miłość to jednak materia delikatna i nie wszystko udaje się zaplanować.

Uczone białogłowy. Komedia w 5 aktach

Molier

W Uczonych białogłowach Molier wyśmiewa snobowanie się na intelektualizm, zwłaszcza w wydaniu kobiecym. Jak odbierany jest człowiek, który dużo czyta, ale mało rozumie? Molier ujawnia salonowe gierki i powierzchowność obycia obliczone na zrobienie wrażenia, często okazuje się jednak, że bezpodstawnego. W ferworze wydarzeń ludzie i tak pokazują prawdziwe oblicza zachłanne, zazdrosne i małostkowe.

Wartogłów

Molier

“Wartogłów” to sztuka autorstwa Moliera, wybitnego francuskiego komediopisarza, uznawanego za jednego z najważniejszych daramtopisarzy w dziejach.   Jest to komedia Moliera z okresu przedparyskiego. Widzumy tu Moliera francuskiej prowincji, wędrownego aktora, autora, sztukmistrza. Wartogłów, jest dziełem ważnym, choćby przez wzgląd na swoją pięcioaktowość – to pierwsza „pełna” komedia Moliera.  

Świętoszek

Molier

“Świętoszek” to sztuka autorstwa Moliera, wybitnego francuskiego komediopisarza, uznawanego za jednego z najważniejszych daramtopisarzy w dziejach.   Głównym założeniem Moliera była krytyka hipokryzji religijnej. W tym celu stworzył postać Tartuffe’a – człowieka, który dla osiągnięcia własnych korzyści, wykorzystuje Orgona i jego rodzinę, udając przy tym osobę wielce religijną i pobożną. Orgon, niewrażliwy na przestrogi rodziny dotyczące Tartuffe’a, uświadamia sobie swój błąd dopiero po zapisaniu mu całego majątku.  

Świętoszek

Molier

W domu Orgona panuje chaos - szczęście jego rodziny jest zagrożone. Na szczęście Tartuffe, cnotliwy wyznawca Boga, robi wszystko, aby to naprawić - wychowuje dzieci Orgona, rozmawia z jego żoną, zachowuje pobożność... W podzięce Orgon ofiarowuje mu rękę swojej córki. Jednakże prawda bardzo szybko wychodzi na jaw. Tartuffe pożąda żony Orgona i pod pozorem dobrego sumienia manipuluje biedakiem, by dostać to, czego chce. Tartuffe nie jest podobny do żadnego z poprzednich bohaterów Moliera. Słowo "tartuffe" przeszło nawet do języka francuskiego i potocznie oznacza "hipokrytę".

Świętoszek

Molier

Świętoszek (fr. Tartuffe ou l'Imposteur) komedia Moliera powstała w 1661 roku, zaś wystawiona po raz pierwszy w 1664 roku. Swój rozgłos zawdzięcza nie tylko walorom artystycznym, ale także skandalowi, jaki wywołało w XVII-wiecznej Francji wykpienie hipokryzji religijnej. Głównym założeniem autora sztuki była krytyka hipokryzji religijnej. W tym celu stworzył postać Tartuffe'a człowieka, który dla osiągnięcia własnych korzyści, wykorzystuje Orgona i jego rodzinę, udając przy tym osobę wielce religijną i pobożną. Orgon, niewrażliwy na przestrogi rodziny dotyczące Tartuffe'a, uświadamia sobie swój błąd dopiero po zapisaniu mu całego majątku. Zdemaskowanie hipokryzji Tartuffe'a w IV akcie jest powszechnie uważane za jedną z najdoskonalszych scen w historii teatru. (Wikipedia)

Świętoszek. Tartuffe. Komedia w pięciu aktach

Molier

Świętoszek to komedia Moliera napisana w 1661 r., a wystawiona po raz pierwszy w 1664 r. Swój rozgłos sztuka zawdzięcza nie tylko walorom artystycznym, lecz także skandalowi, jaki wywołała w XVII-wiecznej Francji. Tytułowy Tartuffe to człowiek, który dla osiągnięcia własnych korzyści wykorzystuje Orgona i jego rodzinę. Udaje przy tym osobę wielce religijną i pobożną. Orgon początkowo jest niewrażliwy na przestrogi rodziny dotyczące hipokryzji Tartuffea. Swój błąd uświadamia sobie dopiero po zapisaniu Tartuffeowi całego majątku. Zdemaskowanie hipokryzji Tartuffea jest powszechnie uznawane za jedną z najdoskonalszych scen w historii teatru.