Elektra

Sofokles

Elek­tra OSO­BY DRA­MA­TU: PIA­STUN  ORE­STES  PI­LA­DES (oso­ba nie­ma)  ELEK­TRA  CHÓR MY­KEŃ­SKICH NIE­WIAST  CHRY­SO­TE­MIS, sio­stra Elek­try  KLI­TAJ­ME­STRA  EGIST  Rzecz dzie­je się przed pa­ła­cem kró­lew­skim w My­ke­nach. Wcho­dzą: Ore­stes, Pi­la­des i Pia­stun. PIA­STUN O sy­nu te­go, co kie­dyś pod Tro­ją  Szy­kom prze­wo­dził, ciesz te­raz twe oczy  Tym, za czymś tę­sk­nił od daw­na ser­decz­nie.  Bo otóż Ar­gos sta­re, upra­gnio­ne,  Sza­lo­nej có­ry In­a­cha sie­dzi­ba;  To zaś, Ore­ście, bo­ga wil­ko­bój­cy  Ry­nek li­kej­ski; z le­we­go masz bo­ku  He­ry świą­ty­nię prze­sław­ną; więc wol­noć  Zło­tem błysz­czą­ce oglą­dać My­ke­ny  I krwią zbro­czo­ne Pe­lo­pi­dów gniaz­do,  Skąd kie­dyś, w strasz­nym ro­dzi­ca po­gro­mie,  Ja cię z rąk sio­stry ro­dzo­nej prze­ją­łem,  By cię stąd uwieść, zba­wić i wy­cho­wać,  Aż­byś mi wy­rósł na oj­ca mści­cie­la. [...]SofoklesUr. ok. 496 r. p.n.e. Zm. 406 r. p.n.e. Najważniejsze dzieła: Antygona (442 r. p.n.e.), Król Edyp (429 r. p.n.e.), Kobiety z Trachis (416 r. p.n.e.), Filoktet (409 r. p.n.e.), Ajas (najstarsza z zachowanych tragedii); odkryto również 400 wierszy dramatu satyrowego Tropiciele Zaliczany do największych (obok Ajschylosa i Eurypidesa) tragików starożytnej Grecji. Przyczynił się do ukształtowania klasycznego typu tragedii: zwiększył liczbę aktorów (do 3), członków chóru (z 12 do 15), wprowadził dekoracje. Poprzez konstrukcję głównego bohatera pokazywał, że człowiek popada w konflikty i doświadcza fatalności losu wskutek własnych działań i skłonności charakteru; jednak w dramatach Sofoklesa nad światem czuwa boska sprawiedliwość: Dike. Jego dramaty były popularne za życia autora, ale też w renesansie i w XIX w. Sofokles zajmował się również polityką ? był m.in. skarbnikiem Związku Ateńskiego. autor: Olga Słowik Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Filoktetes

Sofokles

Tytułowym bohaterem sztuki jest Filoktet z krainy Ojty, syn Pojasa przesławny łucznik, który razem z Grekami wyruszył na podbój Troi. Po drodze został jednak ukąszony przez strażnika nimfy Chryse węża strzegącego bezlistnej figi, czego skutkiem była ropiejąca, niegojąca się rana wydzielająca okropny zapach. Greccy towarzysze Filokteta dowodzeni przez Odyseusza, króla Itaki, nie mogąc znieść jego głośnych jęków oraz samego smrodu, postanowili zostawić go na bezludnej wyspie Lemnos pod pretekstem niemożności odprawiania modłów do swoich bogów, zagłuszanych przez zawodzenia chorego. Zostawiono mu jego święty łuk ofiarowany przez jego przyjaciela Heraklesa, aby mógł w ten sposób zdobywać pożywienie. Akcja dramatu rozgrywa się na wybrzeżu wyspy, na której Filoktet mieszka już od dziesięciu lat. Wtedy też zjawiają się tam Odyseusz oraz Neoptolemos ze Skyros, syn Achillesa. Mają oni za zadanie doprowadzić Filokteta wraz z jego łukiem do wojsk greckich oblegających Troję, gdyż, zgodnie z przepowiednią pojmanego wieszcza trojańskiego Helenosa, bez syna Pojasa upadek tego potężnego miasta nie będzie możliwy. (Za Wikipedią).

Filoktetes

Sofokles

Filoktetes to dramat Sofoklesa, największego obok Ajschylosa i Eurypidesa tragika starożytnej Grecji.   Tytułowym bohaterem sztuki jest Filoktetes – przesławny łucznik, który wyruszył na podbój Troi. Po drodze został jednak ukąszony przez węża będącego strażnikiem nimfy Chryse, czego skutkiem była ropiejąca, niegojąca się rana wydzielająca okropny zapach. Greccy towarzysze Filoktetesa dowodzeni przez Odyseusza, nie mogąc znieść jego głośnych jęków oraz samego smrodu, postanowili zostawić go na bezludnej wyspie.  

Król Edyp

Sofokles

Król Edyp to jedna z niewielu zachowanych tragedii Sofoklesa. Została napisana ok. 427 r. p.n.e. Inspiracją do jej powstania był mit tebański, którego tematem są tragiczne dzieje rodu Labdakidów. Tytułowy bohater to człowiek, który chce żyć spokojnie i w zgodzie ze światem. Ciąży jednak nad nim klątwa, od której nie da się uwolnić. Kazirodztwo i ojcobójstwo są niewybaczalnymi przewinieniami. Piętno pozostaje także na dzieciach (rodzeństwie) Edypa. Tragedia przedstawia bezsilność wobec nieodgadnionych praw losu.

Król Edyp

Sofokles

Teby dotyka straszliwa zaraza. Aby ratować miasto, król Edyp wysyła swojego szwagra Kreona po poradę do wyroczni delfickiej. Okazuje się, że w mieście przebywa zabójca Lajosa, dawnego władcy Teb. Dopiero zemsta na zbrodniarzu sprawi, że miasto odzyska spokój. Edyp obiecuje, że zabójca zostanie schwytany. Nie zdaje sobie sprawy, jaka klątwa wisi nad nim i jego rodem... Król Edyp" Sofoklesa należy do cyklu powieści tebańskich i jest jedną z najbardziej znanych tragedii antycznych. To opowieść o bezsilności jednostki wobec własnego losu.

Król Edyp

Sofokles

Król Edyp to dramat Sofoklesa, największego obok Ajschylosa i Eurypidesa tragika starożytnej Grecji.   Król Edyp to sztuka nazywana tragedią władzy i klasyfikowana jako chronologicznie pierwsza z cyklu trzech tragedii tebańskich (Król Edyp, Edyp w Kolonie, Antygona) opartych na mitach o tebańskim rodzie Labdakidów. Utwór jest powszechnie uznawany za arcydzieło dramaturgii światowej.  

Król Edyp

Sofokles

Król Edyp Wstęp [Kazimierza Morawskiego] 1. Mit i opowieść o Edypie Lajos, król Teb i mąż Jokasty, otrzymał był groźną wróżbę, że zginie z rąk własnego syna. Gdy mu więc syn ten się narodził, oddał on go niewolnikowi i kazał wynieść w pobliskie góry Kiteronu. Przebito dziecięciu kostki, jak dziś jeszcze zabitej zwierzynie przebija się skoki, a przeciągnąwszy przez rany w stopach sznur, uniósł go powolny rozkazom pana pachołek w dzikie ustronie. [...]SofoklesUr. ok. 496 r. p.n.e. Zm. 406 r. p.n.e. Najważniejsze dzieła: Antygona (442 r. p.n.e.), Król Edyp (429 r. p.n.e.), Kobiety z Trachis (416 r. p.n.e.), Filoktet (409 r. p.n.e.), Ajas (najstarsza z zachowanych tragedii); odkryto również 400 wierszy dramatu satyrowego Tropiciele Zaliczany do największych (obok Ajschylosa i Eurypidesa) tragików starożytnej Grecji. Przyczynił się do ukształtowania klasycznego typu tragedii: zwiększył liczbę aktorów (do 3), członków chóru (z 12 do 15), wprowadził dekoracje. Poprzez konstrukcję głównego bohatera pokazywał, że człowiek popada w konflikty i doświadcza fatalności losu wskutek własnych działań i skłonności charakteru; jednak w dramatach Sofoklesa nad światem czuwa boska sprawiedliwość: Dike. Jego dramaty były popularne za życia autora, ale też w renesansie i w XIX w. Sofokles zajmował się również polityką ? był m.in. skarbnikiem Związku Ateńskiego. autor: Olga Słowik Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Król Edyp. Lektura z opracowaniem

Sofokles

Kompletne wydanie Króla Edypa Sofoklesa, bez cięć w treści, przygotowaliśmy z myślą o uczniach - nie tylko zastosowaliśmy czcionkę ułatwiającą czytanie oraz wygodne marginesy, dzięki czemu wzrok nie męczy się szybko, ale także uzupełniliśmy tekst o przypisy, wyjaśniające trudne lub archaiczne zwroty. Ponadto wydanie zawiera opracowanie z biogramem autora, streszczeniem, kluczową dla utworu problematyką oraz najważniejszymi pojęciami z zakresu literaturoznawstwa, które dotyczą Króla Edypa i epoki, w której powstał. Opracowanie pomoże nie tylko w przygotowaniu do lekcji i do sprawdzianu, ale także będzie doskonałym materiałem powtórkowym przed egzaminem maturalnym. Seria Lektury wydawnictwa Pumilio powstaje pod opieką merytoryczną redaktorki prowadzącej, dr Agnieszki Wójtowicz-Zając, literaturoznawczyni, która dba o wysoki poziom opracowania tekstu, zgodny z podstawą programową.