Dzieje jednego pocisku

Andrzej Strug

Andrzej Strug Dzieje jednego pocisku ISBN 978-83-288-5584-7 Długo ten owoc dojrzewał Wlokły się lata, gubiąc życie i trawiąc dusze w ludziach. Biła we wroga Idea i Nienawiść, wielu ludzi poświęcenie i cierpliwe w męce czekanie. W tajemnicy, jak na dnie morza, układały się warstwami odmęty drobnych prac i niedostrzegalnych żywotów. Aż przyszedł dzień, kiedy wylały się chęci poza chcenie. Zachciała chęć stać się czynem. Uderzył głową o mur zapalczywy człowiek spróbo... Andrzej Strug Ur. 28 listopada 1871 w Lublinie Zm. 9 grudnia 1937 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Ludzie podziemni (1908), Dzieje jednego pocisku (1910), Zakopanoptikon (1913-14), Mogiła nieznanego żołnierza (1922). Prawdziwe nazwisko - Tadeusz Gałecki. Pisarz i publicysta, działacz ruchu socjalistycznego i niepodległościowego, żołnierz Legionów. Urodzony w zamożnej rodzinie, studiował w Instytucie Rolnictwa i Leśnictwa w Puławach. Za działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej został w 1895 r. aresztowany, a w dwa lata później skazany na zesłanie, na którym pozostawał w guberni archangielskiej do 1900 r. Po powrocie ożenił się z Honoratą Rechniewską, kuzynką działacza socjalistycznego Tadeusza Rechniewskiego, i przeprowadził się z Warszawy do Krakowa, gdzie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Nadal działał w PPS, gdzie zajmował się sprawami chłopów, brał udział w rewolucji 1905 r. W 1907 po kolejnym aresztowaniu wyemigrował na kilka lat do Francji. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach, a następnie działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918 r. został ministrem propagandy w Rządzie Ludowym, a dziesięć lat później --- senatorem z listy PPS. W 1934 r. przewodniczył Lidze Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W ramach protestu przeciwko funkcjonowaniu obozu w Berezie Kartuskiej odmówił przyjęcia członkostwa w Polskiej Akademii Literatury. Działał także w masońskiej Wielkiej Loży Polskiej. Od początku lat 20. współpracował przy organizacji Związku Zawodowego Literatów Polskich, dwukrotnie był też jego prezesem, w 1924 i 1935 r. W 1927 r. został nagrodzony za całokształt twórczości nagrodą literacką im. Elizy Orzeszkowej. Był współtwórcą scenariuszy filmowych do ekranizacji Pana Tadeusza i Przedwiośnia (1928). Kilka jego utworów zostało zekranizowanych, w tym trzy jeszcze za życia autora (Mogiła nieznanego żołnierza 1927, Grzeszna miłość 1929, Niebezpieczny romans 1930). Najwybitniejszym filmem zrealizowanym w oparciu o prozę Struga jest Gorączka w reż. Agnieszki Holland (1980) na podstawie Dziejów jednego pocisku; obraz dość wiernie trzyma się fabuły powieści (wzbogaconej o wątki romansowe) odnoszącej się do czasów rewolucji 1905 r., stanowiąc gorzki komentarz do działalności rewolucyjno-podziemnej w ogóle, i był odczytywany w kontekście wypadków wiosny 1968 r. w Europie. W swojej twórczości Strug poruszał tematykę walki o sprawiedliwość społeczną, odmalowując panoramy polskiego społeczeństwa w przełomowych momentach, takich jak rewolucja, wojna czy odzyskanie niepodległości. Szczególnie wnikliwie, nie stroniąc od złośliwego humoru, ukazywał zróżnicowane środowisko działaczy socjalistycznych. Andrzej Strug jako moralista przedstawia skomplikowane i niejednoznaczne sytuacje ludzi w trudnych warunkach społeczno-historycznych i nie narzuca czytelnikowi uproszczonych rozwiązań ani ocen. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Dzieje jednego pocisku

Andrzej Strug

Opowieść o dziejach bomby wędrującej przez różne środowiska i podawanej z rąk do rąk. Juz sam tytuł wskazuje o czym będzie utwór: jest to historia pocisku. Od momentu jego stworzenia (przez polaka -chemika) po jego zniszczenie w odmętach Wisły. Akcja toczy się około roku 1905 w czasie rozruchów robotniczych, w Warszawie, Łodzi i okolicach. Pocisk wedruje przez wiele rąk, które mają mniej lub więcej wspólnego z rewolucją. Sam, niemy świadek wydarzeń w jakiś sposób determinuje losy posiadaczy, wpływa na ich czyny - niekoniecznie dobrze. W końcu, gdy już ma zostać użyty, przez przymierającego głodem szwacza na jego szefie - zawodzi. Okazuje sie, że jest zepsuty. Żołnierze detonują go w Wiśle, ale na tym nie kończy sie jego rola. Wybuch słychać w więźieniu, słyszą go więźniowie - uczestnicy powstania. Jest to tak jakby pobudka i okrzyk - Nie wszystko jeszcze stracone! Jeszcze kiedyś...!!!

Fortuna Kasjera Śpiewankiewicza

Andrzej Strug

Książka ukazuje świat ludzi opętanych pieniądzem. Historia , małego, zwykłego, drobnego niewiele znaczącego kasjera, na co dzień uczciwego, który za sprawą przypadku zdobywa wielką fortunę. Wchodzi w towarzystwo potężnych oszustów i staje się jednym z nich. " Gdyby przeliczyć i podsumować pieniądze, które w ciągu lat dwudziestu pięciu przeszły przez ręce Śpiewankiewicza, wypadłaby cyfra geologiczno-astronomiczna, której istotnego znaczenia nie zdołałby ogarnąć żaden umysł ludzki, nawet przy pomocy logarytmów czy innych skrótów o najpotężniejszej skali, które zresztą same w sobie są fikcją teoretycznego ludzkiego szaleństwa. Waluty wszystkich państw świata, akcje, obligacje, listy zastawne, twardo szeleszczące walory i papiery z ogonami kuponów, idacych w niezliczone lata... Ruble, ruble i ruble, a dalej, z dopustu wojny światowej, marki niemieckie, korony austriackie, wreszcie-marki Beselera z zygmuntowskim orłem, wreszcie marki czysto narodowe , które w gorączkowym obiegu zdzierały się na strzępy i szmaty, a płodziły się potwornie w coraz to dłuższe girlandy zer..."

Miliardy

Andrzej Strug

"Miliardy" to powieść stanowiąca obszerny komentarz autora na temat kapitalizmu i zagrożeń z nim związanych. "- Panie Shurman, będę miał zaszczyt prosić o parę godzin poufnej rozmowy, dziś nie udało mi się, źle mi poradzono dobór pierwszych słuchaczy, właściwie liczyłem jedynie na pana i gdyby nie nieszczęśliwy zbieg okoliczności... - Przykro mi, ale pan mnie przecenia... - Nie przeceniam, znam doskonale i szczegółowo dzieje fortuny i kariery rodu Shurmanów z New Orleans począwszy od epoki ś. p. dziada pańskiego, który zaczynał jako pilot w ujściu Missisipi. Ubolewałem nad przedwczesną śmiercią stryja pańskiego Roberta, a gdy z kolei zmarła i jedyna dziedziczka jego, oczekiwałem prawdziwych cudów po pańskim wielkim ojcu, w którego ręku przez te nieszczęścia skupiła się największa nie tylko w Ameryce, ale w świecie całym fortuna indywidualna, nie rozproszona w spółkach akcyjnych, koncernach, udziałach i wszelakich kondominiach, porozumieniach i innych wspólnictwach - dość powiedzieć - niemal miliard dolarów w jednym ręku! I w czyim? W potężnym, szczęśliwym ręku Toma Shurmana! Możliwości zaiste zawrotne... "

Pokolenie Marka Świdy

Andrzej Strug

Powieść opisuje losy młodego Polaka w XX-leciu międzywojennym, a także sytuację w kraju po odzyskaniu niepodległości, związane z nią zmiany i oczekiwania. To obraz Polski, w której ci, którzy stawiali na szali własne życie walcząc o niepodległość ojczyzny, po jej odzyskaniu grzęzną w prozie życia, której ton nadają inni i okazuje się znacznie bardziej skomplikowana niż walka twarzą w twarz z wrogiem albo też w ogóle nie potrafią sobie znaleźć w niej miejsca. Styl książki, początkowo irytujący, po jakimś czasie zaczyna wciągać, ale wymaga od czytelnika ciągłej uwagi. "A jednocześnie w głębinie dusz niewidzialne i nieznacznie, dzień po dniu, z godziny na godzinę, odpadała z ludzi pospolitość, młość i nikczemność. Zapalało się uniesienie. Rodziło się męstwo. Rosły serca. W grozie burzy dokonywała się olbrzymia przemiana. Obok żołnierza w polu pojawił się naród walczący. I chociaż o tej porze nikt o tym jeszcze nie wiedział, w stokroć już urosły siły obrony. A gdy nikt tego na razie nie wyczuwał, natychmiast poznał to wróg, gdy dotarł nad Wisłę i osaczył Warszawę..."

Wielki dzień

Andrzej Strug

Autor na łamach Wielkiego dnia kilkakrotnie odwołuje się do osób i sytuacji z okresu wielkiego deszczu sprzed wojny, akcja toczy się w Zakopanem i w Tatrach. Wielki dzień to powieść polityczna, która ubiera w komediowy kostium zakopiański sprawy polityki Polski Odrodzonej, pokazuje niezbyt wesołe kwestie charakteru narodowego Polaków, przestrzega przed skutkami fascynacji władzą, opisuje w jaki sposób stosowanie metody cel uświęca środki" doprowadza do unicestwienia celu. Wyśmiewa pustosłowie polityków, głośno alarmuje w sprawach aktualnych w tamtych czasach, które nie powstrzymane w odpowiednim momencie mogą zagrozić istocie bytu zmartwychwstałej Ojczyzny. Sprawami tymi są antysemityzm, agresywna wszechobecność Kościoła katolickiego i faszyzm. "- Oczyść duszę twoją i ciało, a zbądź się zawiści, albowiem tobie to wszyscy zazdrościć będą. Zaiste powiadam tobie, imię twe powtarzać będą narody ziemi... Każdy, kogo zaszczycisz jednym uśmiechem, będzie to pamiętał do końca życia i dzieciom swoim przekaże to w pamięci, a dzieci jego wnukom, a wnuki prawnukom ..."