Mały Królewic

Antoine de Saint Exupery

Spośród wydań w różnych językach i dialektach Mały Książę spod Tater wydaje się świecić światłem najbardziej własnym, oryginalnym. No bo gdzie są jeszcze prawdziwe łowiecki? Niełatwego zadania przełożenia książki na gwarę podhalańską podjęła się Stanisława Trebunia-Staszel góralka, etnolog, wiceprzewodnicząca Rady Naukowej Związku Podhalan, wieloletni dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem. Mały Królewic w przekładzie nie stracił nic z filozoficznego charakteru oryginału. Książkę uzupełnia przydatny ceprom słowniczek gwary podhalańskiej i audiobook.

Mały Królewic

Antoine de Saint Exupery

Spośród wydań w różnych językach i dialektach Mały Książę spod Tater wydaje się świecić światłem najbardziej własnym, oryginalnym. No bo gdzie są jeszcze prawdziwe łowiecki? Niełatwego zadania przełożenia książki na gwarę podhalańską podjęła się Stanisława Trebunia-Staszel góralka, etnolog, wiceprzewodnicząca Rady Naukowej Związku Podhalan, wieloletni dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem. Mały Królewic w przekładzie nie stracił nic z filozoficznego charakteru oryginału. Książkę uzupełnia przydatny ceprom słowniczek gwary podhalańskiej i audiobook.

Mały książę

Antoine de Saint-Exupéry

Mały Książę to nie tylko książka, to podróż do wnętrza duszy, która uczy, jak znaleźć piękno w prostocie i prawdę w niewinności. Antoine de Saint-Exupéry kreśli historię małego chłopca z dalekiej asteroidy, który przemierza wszechświat, aby odkryć esencję ludzkiego istnienia. Każda postać i każda planeta, z którymi się spotyka, odsłaniają nowe perspektywy na to, co w życiu naprawdę liczy. W tej magicznej opowieści, pełnej ciepła i głębokiej ludzkiej mądrości, Mały Książę przypomina nam o sile miłości, przyjaźni i odpowiedzialności, które łączą wszystkich ludzi, niezależnie od wieku.

Mały książę

Antoine de Saint-Exupéry

Mały Książę to nie tylko książka, to podróż do wnętrza duszy, która uczy, jak znaleźć piękno w prostocie i prawdę w niewinności. Antoine de Saint-Exupéry kreśli historię małego chłopca z dalekiej asteroidy, który przemierza wszechświat, aby odkryć esencję ludzkiego istnienia. Każda postać i każda planeta, z którymi się spotyka, odsłaniają nowe perspektywy na to, co w życiu naprawdę liczy. W tej magicznej opowieści, pełnej ciepła i głębokiej ludzkiej mądrości, Mały Książę przypomina nam o sile miłości, przyjaźni i odpowiedzialności, które łączą wszystkich ludzi, niezależnie od wieku.

Mały Książę

Antoine de Saint Exupery

A oto mój sekret. Jest bardzo prosty: dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Mały Książę „Mały Książę” to piękna, poruszająca opowieść o dorastaniu, o prawdziwej przyjaźni, miłości i odpowiedzialności za drugiego człowieka. To historia chłopca, który przemierza kosmos próbując zrozumieć świat dorosłych. A także opowieść o dorosłym, którego życie zmienia się po spotkaniu z Małym Księciem . Książka należy do klasyki literatury światowej. Została przetłumaczona na ponad 170 języków. Jest to również jedyna książka Exupéry’ego, której nadał formę baśni i którą sam zilustrował.

Mały książę

Antoine de Saint-Exupéry

Uwielbiana przez Dużych i Małych mądra i piękna opowieść o poszukiwaniu przyjaźni. Książka w nowym przekładzie Elżbiety Siwiec w pięknej interpretacji Macieja Stuhra. Żyłem więc samotnie, nie mając nikogo, z kim mógłbym szczerze porozmawiać, aż do czasu, gdy przed sześciu laty musiałem lądować awaryjnie na Saharze z powodu usterki silnika. A ponieważ nie leciał ze mną ani mechanik, ani pasażerowie, wiedziałem, że sam będę musiał się uporać z trudną naprawą. Była to kwestia życia lub śmierci. Zapas wody wystarczyłby mi zaledwie na osiem dni. Pierwszego wieczoru zasnąłem na piasku o tysiąc mil od terenów zamieszkanych przez ludzi. Byłem bardziej samotny niż rozbitek na tratwie zagubiony gdzieś na środku oceanu. Wyobraźcie więc sobie moje zdumienie, gdy o świcie obudziły mnie słowa wypowiedziane dziwnym, cieniutkim głosikiem: — Bardzo proszę, narysuj mi baranka! — Co proszę? — Narysuj mi baranka… Zerwałem się na równe nogi, jakby strzelił we mnie piorun. Przetarłem mocno oczy. Rozejrzałem się uważnie. I zobaczyłem niezwykłego małego chłopczyka, który przyglądał mi się z powagą. Oto jego najlepszy portret, jaki później udało mi się wykonać. Ale mój rysunek był oczywiście o wiele mniej zachwycający niż model. To nie moja wina. W wieku sześciu lat dorośli tak skutecznie zniechęcili mnie do kariery malarskiej, że nie nauczyłem się rysować niczego oprócz węży boa zamkniętych i węży boa otwartych

Mały Książę

Antoine de Saint-Exupéry

Jedna z najpiękniejszych historii światowej literatury, kochana zarówno przez dzieci, jak i dorosłych. Filozoficzna powiastka o sensie istnienia i najważniejszych wartościach, takich jak miłość, przyjaźń i śmierć. Ubrana w formę baśniowej opowieści zabiera czytelników w magiczny świat wyjątkowych bohaterów. Antoine de Saint-Exupery nie tylko napisał tekst utworu, ale także sam wykonał ilustracje. Książka pierwszy raz została wydana w 1943 roku w Nowym Jorku. Przetłumaczono ją na ponad 300 języków i dialektów.

Mały książę

Antoine de Saint-Exupéry

Uwielbiana przez Dużych i Małych mądra i piękna opowieść o poszukiwaniu przyjaźni. Książka w nowym przekładzie Elżbiety Siwiec. Żyłem więc samotnie, nie mając nikogo, z kim mógłbym szczerze porozmawiać, aż do czasu, gdy przed sześciu laty musiałem lądować awaryjnie na Saharze z powodu usterki silnika. A ponieważ nie leciał ze mną ani mechanik, ani pasażerowie, wiedziałem, że sam będę musiał się uporać z trudną naprawą. Była to kwestia życia lub śmierci. Zapas wody wystarczyłby mi zaledwie na osiem dni. Pierwszego wieczoru zasnąłem na piasku o tysiąc mil od terenów zamieszkanych przez ludzi. Byłem bardziej samotny niż rozbitek na tratwie zagubiony gdzieś na środku oceanu. Wyobraźcie więc sobie moje zdumienie, gdy o świcie obudziły mnie słowa wypowiedziane dziwnym, cieniutkim głosikiem: — Bardzo proszę, narysuj mi baranka! — Co proszę? — Narysuj mi baranka… Zerwałem się na równe nogi, jakby strzelił we mnie piorun. Przetarłem mocno oczy. Rozejrzałem się uważnie. I zobaczyłem niezwykłego małego chłopczyka, który przyglądał mi się z powagą. Oto jego najlepszy portret, jaki później udało mi się wykonać. Ale mój rysunek był oczywiście o wiele mniej zachwycający niż model. To nie moja wina. W wieku sześciu lat dorośli tak skutecznie zniechęcili mnie do kariery malarskiej, że nie nauczyłem się rysować niczego oprócz węży boa zamkniętych i węży boa otwartych