Praca w hospicjum

Elżbieta Trylińska-Tekielska

Problematyka dotycząca pracy w sytuacjach ekstremalnych (związanych zarówno z zagrożeniem życia jak i wpływających na poczucie zagrożenia osobistego czy grupowego) jest dość szeroko omawiana w aspekcie działań wojskowych, sportowych (sporty ekstremalne). Związane są z tym zawsze określone procedury działań i pojęcia takie jak tematyka tanatologiczna dotycząca lęku przed śmiercią, motywy, które prowadzą do określonych działań, poczucie czy chęć bycia w takiej grupie i utożsamiania się z nią .Będąc w sytuacjach mających tak ogromny wpływ na psychikę jednostki należy zdawać sobie sprawę z następstw będących konsekwencją przebywania w warunkach ciągłego napięcia – wystąpienia zaburzeń potraumatycznych, poczuciem winy oraz religijnością. Celem pracy była próba zbadania i znalezienie przyczyn, dla których określona grupa (Zespół hospicyjny-wolontariusz hospicyjny, pracownik hospicyjny, wolontariusz zwykły)) podejmuje działania (dobrowolne lub zawodowe) w warunkach zagrożenia życia innych lub własnego (wtórna ofiara traumy) oraz jakie są konsekwencje dla psychiki wykonywania tego rodzaju pracy. Została również podjęta próba stworzenia Psychologicznego Modelu Zespołu pracującego w warunkach ekspozycji(na przykładzie hospicjum) Założenia teoretyczne bazowały na teoriach (B. Dudek, 2009; J. Strelau, 2004; Figley, Ch.R., Nash, W.P., 2010), które wyraźnie podkreślają role zdarzeń traumatycznych w życiu jednostki i mogą stać się predykatorami wyboru pracy w warunkach zagrażających. Wzięto pod uwagę również inne zmienne wpływające na wybory tego rodzaju pracy: motywację, poczucie tożsamości, religijność, poczucie winy, lęk tanatyczny oraz nastrój. Zbadano cały zespół osób pracujących w hospicjum (N=229). /Fragment Wprowadzenia/