Ur.

21 października 1862 r. we dworze Pasandrawis, pow. Jezioroski.

Zm.

28 czerwca 1932 w Kownie

Najważniejsze dzieła

Pavasario balsai (Głosy wiosny), poematy: Jaunoji Lietuva (Młoda Litwa), Tarp skausm garbę (Przez ciernie ku chwale), Nuo Biruts kalno (Znad Biruty), Ms vargai (Nasze biedy), libretta: Kame išganymas (W czym zbawienie), Nelaimingos Danguts vestuvs (Nieszczęśliwe wesele Dangut).

Właśc. Jonas Mačiulis-Maironis.

Ksiądz, profesor, litewski poeta romantyzmu.

Pisarz pochodził z rodziny wolnych chłopów. Jego ojciec, mimo iż słabo piśmienny, był niezwykle inicjatywnym człowiekiem. Początkowo poeta naukę pobierał w domu, tutaj też się nauczył jęz. polskiego. Po ukończeniu gimnazjum w Kownie w 1883 r. J. Mačiulis studiował literaturoznawstwo na Wydziale Historyczno-Filologicznym Uniwersytetu Kijowskiego. Po roku z woli ojca wstąpił do Seminarium Duchownego w Kownie, po ukończeniu którego pomyślnie kontynuował naukę na Akademii Duchownej w Petersburgu. Przez całe swe życie J. Mačiulis prowadził nadzwyczaj aktywną działalność naukową: zdobywszy stopień doktora, a następnie profesora, wykładał na Akademii Duchownej w Petersburgu, w Seminarium Duchownym w Kownie, w latach 1909-1932 pełnił obowiązki rektora seminarium. W 1932 r. zdobył tytuł Doktora Honorowego Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie.