Ur.

13 marca 1845 w Radzyminie

Zm.

3 listopada 1929 w Warszawie

Najważniejsze dzieła:

O zadaniach językoznawstwa (1889), O ogólnych przyczynach zmian językowych (1890), Jedna z kwestyi spornych pisowni polskiej (1891), Próba teoryi alternacyi pisowni polskiej (1894), Myśli nieoportunistyczne (1898), Zarys historii języka polskiego (1922)

Wybitny polski językoznawca, autor ponad dwustu pięćdziesięciu prac z zakresu gramatyki porównawczej języków słowiańskich i indoeuropejskich. W 1866 r. ukończył Szkołę Główną Warszawską, gdzie studiował na wydziale historyczno-filologicznym. W 1870 r. otrzymał stopień doktora filozofii na Uniwersytecie Lipskim, a w 1875 - stopień doktora językoznawstwa porównawczego na Uniwersytecie Petersburskim. Uczył gramatyki porównawczej ma Uniwersytecie Petersburskim, Uniwersytecie Kazańskim, Uniwersytecie Jurjewskim. Od 1894 do 1900 wykładał językoznawstwo porównawcze na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie był też członkiem Akademii Krakowskiej. Pisał w językach polskim, rosyjskim, czeskim, niemieckim, włoskim.