Margido nie żyje. Torunn przejęła Biuro Pogrzebowe Neshov i jednocześnie próbuje uczynić stare, zaniedbane gospodarstwo swoim domem. Dla dziadka najważniejsze jest, aby nad Neshov w różnych wyjątkowych okolicznościach powiewała flaga, zawsze w zgodzie z przepisami, postanowił więc zafundować Torunn nowy maszt, chorągiewkę i flagę. Po postawieniu masztu podwórko nabiera innego charakteru i po raz pierwszy w życiu Torunn zaczyna odczuwać prawdziwe zobowiązanie. Ale kiedy postanawia dopełnić dzieła i przyjmuje nazwisko Neshov, dla jej matki jest to cios w samo serce i budowany mozolnie przez lata dobry kontakt między nimi zostaje w jednej chwili zerwany.

Na ferie jesienne do gospodarstwa ma przyjechać Erlend i cała jego duńska rodzina. Torunn trochę obawia się tej wizyty. Sytuacji nie poprawia fakt, że Kaj Roger przywozi Torunn dwa prosiaki, które jego zdaniem mogą uatrakcyjnić pobyt trójce dzieci Erlenda. Torunn nie chce mieć świń, ma dość Erlenda i nie chce mieć nic wspólnego z Kajem Rogerem. Ale tym razem przekona się, jaki naprawdę jest Erlend. I być może koniec końców okaże się, że Kaj Roger miał rację.

W Córce Anne B. Ragde łączą się wszystkie wątki historii rodziny Neshov. To księga Torunn: powieść o kobiecie, która przez całe życie uciekała, aż w końcu zdobyła się na odwagę, by wziąć odpowiedzialność, bronić tego, kim jest, i wybrać miłość.

Nikt tak jak ona nie potrafi opisywać kruchych relacji rodzinnych. Owszem, pełno tu bólu i innych gwałtownych uczuć. A przeszłość i przyszłość zostają elegancko splecione ze sobą w tej ostatniej już książce opisującej historię, która zaczęła się w 2004 roku Ziemią kłamstw. Anne B. Ragde ponownie udowadnia, że jest mistrzynią szczegółów Jak zawsze u Ragde, znajdziemy tu mnóstwo urokliwych opisów otoczenia. Widać, jak gruntownie autorka przygotowała się do pisania tej książki. Potrafi jak nikt inny oddać klimat okoliczności i opisać kruche rodzinne relacje. W pełne ciepła opisy licznych ekscentrycznych członków rodziny, zarówno tych z Danii, jak i tych z Byneset, pisarka kunsztownie wplata podpowiedzi, co jeszcze może zdarzyć się w przyszłości przykładem jest choćby czuły portret dziadka Tormoda Historia rodu Neshov tutaj się kończy. Pięknie domknięta całość. Dzięki za tę wspólną podróż.

GURI HJELTNES, VG

W tym pięknym zamknięciu serii rozpoczętej Ziemią kłamstw Anne B. Ragde dociera w końcu do celu Ragde podjęła trudne wyzwanie, jakim było z pewnością napisanie szóstej i ostatniej części tej historii. Czytanie jej to prawdziwa radość, a Ragde po raz kolejny pokazuje, jak wspaniale potrafi opowiadać. Jej mistrzostwo widać szczególnie w pięknym i pełnym elegancji zakończeniu I co najważniejsze: Ragde napisała finał, który nie tylko nas zaskakuje, ale też cieszy swoją finezyjną dramaturgią. Okazuje się, że potrafi w godny sposób domknąć po wielu latach tę tak lubianą przez czytelników historię. Brawo Ragde!

CATHRINE KRGER, DAGBLADET

Anne B. Ragde pisze dobrze i potoczyście, a jej proza jest pełna humoru Ragde zabawia swojego czytelnika, potrafi go zauroczyć, prowadząc jednocześnie w profesjonalny sposób ku zakończeniu Również tym razem wielkimi atutami książki są język Ragde, jej pełen współczucia wgląd w zwykłe ludzkie losy, a także niekiedy humorystyczne podejście do problemów relacje między matką a córką są chyba najlepszym tego przykładem.

LEIF EKLE, NRK