“Na marne" to powieść Henryka Sienkiewicza, laureata literackiej Nagrody Nobla, jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w.

Powieść ukazała się w odcinkach, w czasopiśmie “Wieniec” w 1872 r. Prace nad powieścią “Na marne” Sienkiewicz rozpoczął przypuszczalnie jeszcze w Warszawie w 1868, a kontynuował w Bielicach pod Sochaczewem, gdzie przebywał jako guwerner u książąt Woronieckich. 

Powieść opowiada o relacjach młodych ludzi i ich próbach odnalezienia się w nowym otoczeniu.

Józef i Gustaw, rozpoczynają studia w Kijowie, gdzie zawierają przyjaźnie i przeżywają nowe doświadczenia.