Powieść opowiada o 17 letniej dziewczynie- Leonorze, która jest córką znanego uczonego i wybitnej całe dzieciństwo spędziła z dala od rodziców, dziko biegając po zapomnianych przez świat wrzosowiskach, wychowana przez babkę, która pieniądze wyrzuca do rzeki. Leonora to bardzo uczuciowa dziewczyna, zachwyca się każdym kwiatkiem, każdym świergotem ptaszka, każdemu ufa, wszystkim się raduje, a każda niesprawiedliwość łamie jej niewinne serce. Babka Leonory - Klotylda, której życzeniem było wysłać wnuczkę do szkoły umiera, zostawiając ten kłopot Ilzie, która prędko zawozi nieokiełznaną dziewczynkę do miasta, do jej ojca Wilibalda i do pałacyku pana Eryka Claudiusa - bogatego mieszczanina.

"Nie ma widoków tu, wśród moich cudnych, rozległych wrzosowisk! Byłam oburzona takim niedocenianiem mojej najmilszej ojczyzny. Heinz zawiózł pannę Streit z kufrem do najbliższego miasteczka. Pozwolono mi podjechać kawałek. Po pożegnaniu stałam długo, patrząc aż zniknie na horyzoncie powiewający welon panny Streit..."