„Szczęśliwi„ to opowiadanie Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

“ Poprawiła sobie czerwonej chustki na głowie i dziobała pogrzebaczem drwa w kominie, nie śmiejąc mówić więcej, tylko z pod oka rzucała spojrzenia na siedzącego pod oknem. Patrzała się z jakąś pokorą i żałością na jego twarz pochyloną, suchą, i jakby zamgloną smutkiem. Była to twarz jeszcze młoda, ale o wyrazie zupełnie biernym i nawet mazgajowatym, i napiętnowana zmęczeniem. Niebieskie, jakby wyblakłe oczy, świeciły jakoś sennie, ociężałość miał w ruchach i zniechęcenie.

 — Marcysiu! to zrób mi herbaty — odezwał się po długiem milczeniu i spojrzał na nią.

 Dziewczyna spuściła oczy i zakrzątnęła się żywo koło samowaru.

 — Ojciec jest?

 — Nima. Tatulo pojechali do miasta kupić coś niecoś na świnta.

 — To dzisiaj wigilja? — zapytał znowu.

 — Juścić ze wilija. Pon jadą dzisia do swoich?

 — Jadę, muszę się nawet śpieszyć.

 Podniósł się i zaczął chodzić po izbie.”

Fragment