Homilie rymowane ojca Karola Surowieckiego, franciszkanina, wyjaśniają mistyczny sens 2 Psalmu Dawida, w odniesieniu do zmian społeczno-politycznych, a przede wszystkim duchowych, jakie rozpoczęły się razem z tak zwanym Oświeceniem, którego kulminującym momentem była rewolucja francuska i propagowane przez nią bezbożnictwo. Autor zdecydowanie broni dawnego porządku, wytykając błędy głoszone przez filozofów kapłanów owej epoki.