“Fantazja życia” to poemat Zygmunta Krasińskiego, jednego z trójcy wieszczów obok Mickiewicza i Słowackiego, uznawanych za największych poetów polskiego romantyzmu.

“Im dalej idę, tym się okolica 

Młodości mojej bardziej rozsmętniwa! 

Z jej pogrzebnego wyczytam już lica, 

Jaki się koniec w losach mych ukrywa! 

A zewsząd tłoczy się stek ludzi, zdarzeń, 

Co rwie mnie z sobą w dalszą przestrzeń bytu! - 

Lecz we mnie samym wymiera świat marzeń! 

Schną łzy miłości - gasną skry zachwytu! 

Bo gdzie tknę ręką, płazy napotykam - 

Ruchawe, chłodne - moich bliźnich dłonie! 

Gdzie wzrokiem sięgnę, głąb dusz ich przenikam, 

A tam fałsz czyha lub żar złości płonie! “

Fragment