Książka, którą oddajemy do rąk naszych Czytelników powstała dwadzieścia lat przed narodzinami autora Ojca Chrzestnego. Dwadzieścia lat przed tym, jak Mario Puzo przyszedł na świat, amerykański autor o włoskich korzeniach napisał ksiażkę: CORLEONE: Opowieść o Sycylii, przedstawiającą konflikt między sycylijskim rodem Corleone, powiązanym z mafią, a rodem rzymskich patrycjuszy, Saracinesca. Francis Marion Crawford stworzył gatunek powieści mafijnej i to w jego powieści odnajdziemy najgłębsze wyjaśnienie tego, czym w istocie jest sycylijska mafia.

CORLEONE: Opowieść o Sycylii przedstawia prawdziwego ducha i esencję tego, czym w najgłębszym znaczeniu był sycylijski ruch oporu. Znajdujemy w niej wszystko, czego można spodziewać się po powieści, której powiązanie z prozą Maria Puza, słynnym Ojcem Chrzestnym jawi się jako coś więcej, niż jedynie zbieg okoliczności.

Powiązania między tymi dziełami, jak wskazuje profesor Taeko Kitahara z Wydziału Literatury Angielskiej i Amerykańskiej, Uniwersytetu Toyo z Tokio, w swojej analizie porównawczej obu tytułów, są tak znaczące, że dalece wykraczają poza prawdopodobieństwo przypadku...

Choć fabuły obu sag rodzinnych różnią się od siebie, ich struktury narracyjne, jeśli obserwować z punktu widzenia zdarzeń w każdej z historii, wydają się podobne. (...) Jak widać, mimo pewnych zmian, z obu powieści wyłaniają się wspólne motywy wiktymizacji rodziny i bratobójstwa. Wreszcie, w ostatniej części, obaj autorzy zajmują się oczyszczeniem mafii. Podczas gdy w Corleone mafię niszczy wojsko, w Ojcu Chrzestnym Michael zleca zabójstwa zdrajców i głów rywalizujących rodzin.

Obie historie przywracają porządek narracyjny poprzez wytępienie „złej” mafii. Powyższe podobieństwo sugeruje, że Crawford stworzył strukturę opowieści mafijnych, którą następnie Puzo zdaje się naśladować...

– Profesor Taeko Kitahara, Wydział Literatury Angielskiej i Amerykańskiej, Dziedzictwo F. Mariona Crawforda: Corleone i Ojciec Chrzestny, Uniwersytet Toyo, Tokio, Japonia.

A co nas czeka w trakcie lektury? Sycylia, Rzym, mafia, konie, karabiny, miłość, opera, mezalians, zazdrość, zemsta, szaleństwo i sceny tak zaskakujący obrót spraw, że momentami Ojciec Chrzestny wypada przy Corleone blado jak Pinokio. Słowem, można stwierdzić, że jest tu wszystko, czego potrzeba, aby poczuć się tak, jakbyśmy istotnie czytali prolog do Ojca Chrzestnego.