Gdzie szamanka i łowca, tam nici z losu. Bo żeby nić przetrwała, należy jej strzec, a przecież żadne z nich nie potrafi tkać. Ona jest żniwiarką - tą, która przecina, on zaś jest przędzarzem - tym, który snuje. Tymczasem jest istotna różnica między trzymaniem się na uwięzi a zbudowaniem więzi. Pierwsza pęknie z hukiem przy byle okazji. Drugiej niegroźna nawet apokalipsa.

Jeden dzień.

Jedna noc.

Jeden kęs jabłka pełnego snów.

Czy tyle wystarczy, aby szamanka i łowca ocalili swą nić? Oby. Bo tylko w ten sposób mogą ocalić świat.

Opowiadanie zostało opublikowane w wydaniu II (2025) "Fałszywego Pieśniarza".