Zawroty głowy definiowane są jako złudzenie ruchu wirowego otoczenia, własnego ciała, głowy, wrażenie niestabilności podło ża lub niepewnej postawy. Halucynacja ruchu obrotowego jest charakterystyczna dla zawrotów głowy i kojarzona jest głównie z zaburzeniami obwodowymi. W procesie diagnostycznym obejmującym badania ogólnomedyczne, laryngologiczne i neurologiczne istotna jest znajomość profilu pacjenta z zawrotami głowy pochodzenia przedsionkowego o różnej etiologii (łagodne położeniowe zawroty głowy, ostra jednostronna westybulopatia, choroba Meniere'a). Pozwala to na zadanie pacjentowi właściwych pytań w trakcie badania podmiotowego, a także prawidłową interpretację testu HINTS i testów pozycyjnych. Dodatkowym istotnym elementem diagnostyki zawrotów głowy jest ocena fizjoterapeutyczna zaburzeń chodu i postawy. Standaryzacja procedur diagnostycznych i leczenia w dziedzinie neurootologii ma na celu poprawę opieki nad pacjentem z zawrotami głowy.