E-book details

Gargantua i Pantagruel

Gargantua i Pantagruel

Francois Rabelais

Ebook
Rubaszna i pełna humoru opowieść z okresu renesansu, która weszła do kanonu literatury światowej Francois Rabelais opisuje losy olbrzyma Pantagruela oraz jego ukochanej olbrzymki o imieniu Gargantua. Bezpośredni opis wędrówki i bitew toczonych przez olbrzyma, a także uczty i hulanki, mają także głębszy wydźwięk, przedkładają prostotę i radość życia nad zawiłość uczonych filozofii. Autor w sposób prześmiewczy podchodzi do tradycyjnie pojmowanej religii i obyczajów.
  • Gargantua i Pantagruel
  • Strona redakcyjna
  • Od tłumacza
  • Księga pierwsza
  • Przedmowa autora
  • I. O genealogii i starożytności rodu Gargantui.
  • II. Fidrygałki faszerowane, znalezione w starożytnej budowli.
  • III. Jako Gargantua jedenaście miesięcy pozostawał w żywocie matki.
  • IV. Jako Gargamela, nosząc w żywocie Gargantuę, spożyła wielką dzieżę flaków.
  • V. Pogwarki pijackie.
  • VI. Jako Gargantua przyszedł na świat w sposób bardzo osobliwy.
  • VII. Jakim sposobem Gargantua otrzymał imię i jak zwąchał się z winkiem.
  • VIII. Jak odziewano Gargantuę.
  • IX. Barwy ubioru Gargantui.
  • X. O tym, co oznacza kolor biały i niebieski.
  • XI. Młode lata Gargantui.
  • XII. O misternych konikach Gargantui.
  • XIII. Jak Tęgospust poznał bystrość dowcipu Gargantui po jego wynalazku nowego utrzyjzadka.
  • XIV. Jako Gargantua kształcony był przez pewnego teologa w alfabecie łacińskim.
  • XV. Jako Gargantuę powierzono innym pedagogom.
  • XVI. O podróży Gargantui do Paryża, o ogromnej kobyle, która go dźwigała i jako ta wytępiła wszystkie końskie muchy w okolicy.
  • XVII. Jako Gargantua oblał swoje powitanie z Paryżanami i jako zabrał wielkie dzwony z kościoła Najświętszej Panny.
  • XVIII. Jako Janotus Berdysz został wysłany w poselstwie, aby skłonić Gargantuę do oddania dzwonów.
  • XIX. Przemowa, jaką mistrz Janotus Berdysz wygłosił do Gargantui, aby go skłonić do oddania dzwonów.
  • XX. Jako teolog zabrał swoje sukno i jako wszczął proces przeciw sorbonistom.
  • XXI. Nauki i obyczaje Gargantui wedle dyscypliny jego profesorów Sorbonosłów.
  • XXII. Zabawy Gargantui.
  • XXIII. Jako Ponokrates ujął Gargantua w taką dyscyplinę, iż ani godzina w dniu nie szła na marne.
  • XXIV. Jak Gargantua spędzał czas, kiedy pora była dżdżysta.
  • XXV. Jako między piekarzami kołaczy z Lerny a pasterzami z kraju Gargantui wszczęły się wielkie swary, z których zasię zrodziły się długie wojny.
  • XXVI. Jako mieszkańcy Lerny z rozkazania swego monarchy Żółcika, napadli niespodzianie pasterzy króla Tęgospusta.
  • XXVII. Jako pewien mnich z Selii ocalił obejście klasztorne od napaści nieprzyjaciół.
  • XXVIII. Jako król Żółcik wziął szturmem Skałę Klermoncką i jako niechętnie a z żalem Tęgospust podjął wojnę.
  • XXIX. Treść listu napisanego do Gargantui przez Tęgospusta.
  • XXX. Jako Ulrych Swędzimir wysłany został w poselstwie do Żółcika.
  • XXXI. Przemówienie posła Swędzimira do króla Żółcika.
  • XXXII. Jako Tęgospust dla okupienia pokoju kazał oddać kołacze.
  • XXXIII. Jako niektórzy wodzowie Żółcika swymi zbyt gorącymi radami wpędzili go w ostateczne niebezpieczeństwo.
  • XXXIV. Jako Gargantua opuścił miasto Paryż, aby ratować swój kraj i jak Gymnastes spotkał się z nieprzyjaciółmi.
  • XXXV. Jako Gymnastes zgrabnie uśmiercił kapitana Flaczka i innych ludzi Żółcikowych.
  • XXXVI. Jako Gargantua zburzył zamek Wedeński i jako przebyli bród.
  • XXXVII. Jako Gargantua, czesząc włosy, wyczesał siła kul armatnich.
  • XXXVIII. Jako Gargantua zjadł w sałacie sześciu pielgrzymów.
  • XXXIX. Jak Gargantua podejmował mnicha, który zabawiał się przy wieczerzy wdzięcznymi pogwarki.
  • XL. Dlaczego mnichy są w ohydzie u całego świata i dlaczego jedni mają większe nosy, a drudzy mniejsze.
  • XLI. O tym jako mnich uśpił Gargantuę i o jego godzinkach i brewiarzu.
  • XLII. Jako mnich dodawał ducha kompanom i jako zawisnął na drzewie.
  • XLIII. Jako podjazd króla Żółcika natknął się na Gargantuę i jako mnich zabił kapitana Pukawkę, a potem wpadł w ręce nieprzyjaciół.
  • XLIV. Jako mnich pozbył się swoich strażników i jako podjazd Żółcikowy rozgromiono.
  • XLV. Jako mnich przywiódł ze sobą pielgrzymów i jako Tęgospust rzekł im roztropne słowo.
  • XLVI. Jak Tęgospust ludzko się obszedł z pojmanym rotmistrzem Kogutkiem.
  • XLVII. Jako Tęgospust zwołuje swoje legiony i jako Kogutek zabił Krewkosza, po czym sam został zgładzony z rozkazu Żółcika.
  • XLVIII. Jako Gargantua obiegł Żółcika w Skale Klermonckiej i jako wytracił armię tegoż Żółcika.
  • XLIX. O tym jako Żółcik uciekając popadł w rozmaite nieszczęścia i o tym, co począł Gargantua po bitwie
  • LI. Jako zwycięzcy Gargantuiści zostali nagrodzeni po bitwie.
  • LII. Jako Gargantua dał zbudować dla mnicha klasztor telemski.
  • LIII. Jakim kształtem wzniesiono i uposażono klasztor telemitów.
  • LIV. Napis umieszczony na wielkiej bramie Telemy.
  • LV. Jak wyglądało mieszkanie telemitów.
  • LVI. Jakie było odzienie braci i sióstr telemickich.
  • LVII. Jak był ustanowiony sposób życia telemitów.
  • LVIII. Zagadka znaleziona w fundamentach klasztoru telemitów.
  • Księga druga
  • Przedmowa autora
  • I. O pochodzeniu i starożytności rodu wielkiego Pantagruela.
  • II. O urodzeniu bardzo straszliwego Pantagruela.
  • III. O żałobie Gargantui po śmierci żony Badebeki.
  • IV. O dzieciństwie Pantagruela.
  • V. O czynach szlachetnego Pantagruela w jego latach młodzieńczych.
  • VI. Jako Pantagruel spotkał Limuzyńczyka, który kaleczył język ojczysty.
  • VII. Jako Pantagruel przybył do Paryża i jakie piękne księgi widział w księgarni św. Wiktora.
  • VIII. Jako Pantagruel, przebywając w Paryżu, otrzymał list od ojca swego Gargantui, którego to listu kopia jest załączona.
  • XI. Jako Pantagruel spotkał Panurga, którego pokochał na całe życie
  • X. Jako Pantagruel sprawiedliwie osądził niezwykle zawiłą a trudną kontrowersję i tak mądrze, iż wyrok jego uznano wspanialszym od sądu Salomona.
  • XI. Jako imćpanowie Pocałuj i Powąchaj prawowali się przed Pantagruelem bez adwokatów.
  • XII. Jako pan Powąchaj broni swej sprawy przed Pantagruelem.
  • XIII. Jako Pantagruel wydał wyrok w sprawie między dwoma szlachcicami.
  • XIV. Jako Panurg opowiada swoje cudowne ocalenie z rąk Turczynów.
  • XV. Jako Panurg przedstawia sposób bardzo nowy zbudowania murów Paryża.
  • XVI. O obyczajach i sposobie życia Panurga.
  • XVII. O tym jak Panurg kupował odpusty i jak wydawał za mąż stare baby; oraz o procesach, jakie miał w Paryżu.
  • XVIII. Jak jeden wielki uczony angielski chciał przeprowadzić dysputę przeciw Pantagruelowi i jako został zwyciężony od Panurga.
  • XIX. Jako Panurg zapędził w kozi róg Angielczyka argumentującego na migi.
  • XX. Jako Taumastes wysławiał cnoty i wiedzę Panurga.
  • XXI. Jako Panurg rozmiłował się w jednej znamienitej damie paryskiej.
  • XXII. Jako Panurg wypłatał damie paryskiej sztukę, która nie wyszła jej na korzyść.
  • XXIII. O tym, jako Pantagruel opuścił Paryż, odebrawszy nowiny, iż Dipsodzi zajechali krainę Amaurotów, i o tym, dlaczego mile są tak małe we Francji.
  • XXIV. List który przyniósł Pantagruelowi posłaniec od jednej damy z Paryża i wytłumaczenie słówka wyrytego wewnątrz pierścienia.
  • XXV. Jako Panurg, Karpalim, Eustenes i Epistemon, towarzysze Pantagruela, bardzo zmyślnie przyprawili o zgubę sześćset sześćdziesiąt jazdy.
  • XXVI. Jako Pantagruelowi i jego towarzyszom obmierzło solone mięsiwo i jako Karpalim ruszył na łowy, aby zdobyć świeżą zwierzynę.
  • XXVII. Jako Pantagruel wzniósł trofej na pamiątkę ich dzielności, Panurg zaś drugi na pamiątkę zajączków, jako z pierdnięcia Pantagruelowego poczęli się mali człowieczkowie, a z bździn małe kobietki, i jako Panurg złamał gruby kij na dwóch szklankach.
  • XXVIII Jako Pantagruel bardzo osobliwym sposobem odniósł zwycięstwo nad Dipsodami i Olbrzymami.
  • XXIX. Jako Pantagruel rozgromił trzystu olbrzymów uzbrojonych w kamienie ciosowe i Wilkołaka, ich hetmana.
  • XXX. Jak Epistemon, który miał uciętą głowę, ozdrowiał dzięki sztuce Panurga i jakie przyniósł wieści o diabłach i potępieńcach.
  • XXXI. Jako Pantagruel wszedł do miasta Amaurotów i jako Panurg wyswatał króla Anarcha i zrobił go roznosicielem tatarskiego sosu.
  • XXXII. Jako Pantagruel pokrył językiem całą armię i co autor ujrzał u niego w gębie.
  • XXXIII. Jako Pantagruel zachorował i w jaki sposób przyszedł do zdrowia.
  • XXXIV. Zakończenie niniejszej księgi i uniewinnienie się autora.
  • Title: Gargantua i Pantagruel
  • Author: Francois Rabelais
  • ISBN: 978-8-3799-1379-4, 9788379913794
  • Date of issue: 2015-11-27
  • Format: Ebook
  • Item ID: e_61o8
  • Publisher: MASTERLAB