Gargantua i Pantagruel Od tłumacza Chateaubriand w swoich Memoires d’outre-tombe nazywa Rabelais’go „twórcą literatury francuskiej”: i określenie to nie jest bynajmniej retorycznym superlatywem, ale istotną prawdą. Zamiast zapuszczać się w wywody, że tak jest i dlaczego, wolę odwołać się do „metody poglądowej”; niech czytelnik najpierw przeczyta Kroniki Gargantui zamieszczone jako przyczynek na końcu polskiego wydania, a następnie samo dzieło Rabelais’go. Oto dokument, jaką literaturę Rabelais zastał, a jaką zostawił. [...]

Ur. 1483/1494 w La Devini?re Zm. 9 kwietnia 1553 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Gargantua i Pantagruel Uosobienie satyrycznego oblicza renesansu. Mnich (przez 15 lat związany z zakonem franciszkańskim, a następnie benedyktyńskim) i ksiądz katolicki, lekarz, wybitny znawca anatomii. Zasłynął jako pisarz, autor pięciu tomów opowieści fantastycznych o olbrzymach (Gargantui i jego synu, Pantagruelu) będących popisem tyleż wielkiej erudycji, co groteskowego humoru, niekiedy obrazoburczego, niekiedy też bardzo dosadnego. Pozostając w stanie wojny z profesorami scholastycznej Sorbony, Rabelais potrafił zapewnić sobie opiekę króla i najwyższych dostojników kościelnych (był wieloletnim osobistym lekarzem kardynała Jeana du Bellay). Publikował pod pseudonimami Alcofribas Nasier oraz Seraphin Calobarsy (anagramy imienia i nazwiska).

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.