sam u dna ostrego krzyku  nic się nie jawi  brudna skrwawiona stopa na chodniku  płot afisz  drzewa szeregami bojowo  chcą śpiewać ramionami nad głową  ziemia w kamieniach płowych nie może się uśmiechać    a gdzieś  chociaż nici pajęcze na strzechach  ptaki lecą pod zorzę  świtem  wiatrak ręce ogromne rozłożył  nad żytem  chociaż rola wędruje bruzdami wzdłuż  od horyzontu do horyzontu  od zórz do zórz  nie ma spokoju    pokoju mój z zegarem  przyjacielu z zacisznym objęciem ścian  ty nawet wietrze stary  na ulicach mnie zdradzasz gdziem sam    ach nie noc jedwabi żałobnych  nie burza nad pustki żywiołem  nie sen    słowami czerwonymi  strunami czerwonymi  za rozpalonym czołem  ciemny tors mostu nad ciszą  wszędzie czerwienie kołem  płomienie wisząc  w mętnym strumieniu sekund  grożą  powodzią wieków  straszniej niż noc  straszniej niż burza  niż sen    [...]

Ur. 15 marca 1903 r. w Lublinie Zm. 9 września 1939 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: ballada z tamtej strony, żal, nic więcej, nuta człowiecza, tomy wierszy: Kamień (1927), Dzień jak co dzień (1930), Ballada z tamtej strony (1932), W błyskawicy (1934), Nic więcej (1936), Nuta człowiecza (1939). Polski poeta dwudziestolecia międzywojennego, w latach trzydziestych związany z grupą literacką Kwadryga, przedstawiciel tzw. drugiej Awangardy, której twórczość cechował katastrofizm. Jako ochotnik jeszcze przed zdaniem matury wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Z wykształcenia, zamiłowania i zawodu nauczyciel (ukończył też studia w zakresie pedagogiki specjalnej). Redaktor m. in. czasopism dla dzieci "Płomyk" i "Płomyczek". Współpracował z wieloma pismami: "Reflektorem" (tu debiutował jako poeta w 1923 r.), Zet, Głosem Nauczycielskim, Pionem i Kameną, w Polskim Radiu pracował w dziale literackim, pisał słuchowiska radiowe. Zginął tuż po wybuchu II wojny światowej, podczas bombardowania. Charakterystyczną cechą wierszy Czechowicza jest niestosowanie wielkich liter i znaków interpunkcyjnych, co decyduje o poetyckiej wieloznaczności tekstów.

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.