Trzech Budrysów Ballada litewska Stary Budrys trzech synów, tęgich jak sam Litwinów,    Na dziedziniec przyzywa i rzecze:  «Wyprowadźcie rumaki i narządźcie kulbaki,    A wyostrzcie i groty, i miecze.    Bo mówiono mi w Wilnie, że otrąbią niemylnie    Trzy wyprawy na świata trzy strony:  Olgierd ruskie posady, Skirgiełł Lachy sąsiady,    A ksiądz Kiejstut napadnie Teutony.    Wyście krzepcy i zdrowi, jedźcie służyć krajowi,    Niech litewskie prowadzą was bogi!  Tego roku nie jadę, lecz jadącym dam radę,    Trzej jesteście i macie trzy drogi.    Jeden z waszych biec musi za Olgierdem ku Rusi,    Ponad Ilmen, pod mur Nowogrodu;  Tam sobole ogony i srebrzyste zasłony,    I u kupców tam dziengi jak lodu.    Niech zaciągnie się drugi w księdza Kiejstuta cugi,    Niechaj tępi Krzyżaki psubraty;  Tam bursztynów jak piasku, sukna cudnego blasku    I kapłańskie w brylantach ornaty.    Za Skirgiełłem niech trzeci poza Niemen przeleci    Nędzne znajdzie tam sprzęty domowe;  Ale za to wybierze dobre szable, puklerze    I mnie stamtąd przywiezie synowę. [...]

Ur. 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka Zm. 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu (dziś: Stambuł) Najważniejsze dzieła: Ballady i romanse (1822), Grażyna (1823), Sonety krymskie (1826), Konrad Wallenrod (1828), Dziady (cz.II i IV 1823, cz.III 1832), Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego (1833), Pan Tadeusz (1834); wiersze: Oda do młodości (1820), Do Matki Polki (1830), Śmierć pułkownika (1831), Reduta Ordona (1831) Polski poeta i publicysta okresu romantyzmu (czołowy z trójcy ?wieszczów?). Syn adwokata, Mikołaja (zm. 1812) herbu Poraj oraz Barbary z Majewskich. Ukończył studia na Wydziale Literatury Uniwersytetu Wileńskiego; stypendium odpracowywał potem jako nauczyciel w Kownie. Był współzałożycielem tajnego samokształceniowego Towarzystwa Filomatów (1817), za co został w 1823 r. aresztowany i skazany na osiedlenie w głębi Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Moskwie i na Krymie; następnie na emigracji w Paryżu. Wykładał literaturę łacińską na Akademii w Lozannie (1839), a od 1840 r. literaturę słowiańską w College de France w Paryżu. W 1841 r. związał się z ruchem religijnym A. Towiańskiego. W okresie Wiosny Ludów był redaktorem naczelnym fr. dziennika ?Trybuna Ludów? i organizatorem ochotniczego Zastępu Polskiego, dla którego napisał demokratyczny Skład zasad. autor: Cezary Ryska

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.