Tukaj albo próby przyjaźniBallada (we czterech częściach) I «Ja umieram. — Ja nie płaczę,  I wy chciejcie ulżyć sobie;  Prędzej, później legniem w grobie.  Nie wrócą na świat rozpacze.  Byłem panem mnogich włości,  Sławny potęgą i zbiorem;  Zamki me stały otworem  Dla przyjaciół i dla gości.  O potęgo! o człowieku!  Wielkie zamki, wielkie imie,  Wielkie nic! Wielkość, czczy dymie!  Ja umieram w kwiecie wieku!  Gdy za mądrości widziadłem  Goniąc, zbiegam kraje cudze,  Gdy wzrok nad księgami trudzę,  Skarbnice nauk posiadłem:  O nauki! o człowieku!  Wielka mądrość, wielkie imie,  Wielkie nic! rozum, czczy dymie!  Ja umieram w kwiecie wieku!  Strzegłem ustaw świętej wiary  W duchu i serca prostocie;  Hojnie nagradzałem cnocie,  Kościołom niosłem ofiary.  O pobożności! człowieku!  Święta wiaro, święte imie,  Święte nic! cnoto, czczy dymie!  Ja umieram w kwiecie wieku!  Twórco, jakże igrasz srodze!  Kiedy mi dasz wiek niedługi,  Cóż, że mi dasz wierne sługi?  Czymże za wierność nagrodzę?  Dasz kochankę kochankowi,  Śmierć truje ślubów słodycze.  I tylu przyjaciół liczę!  Bądźcie zdrowi, bądźcie zdrowi!»    Tak na domowników ręku  Tukaj, pośród skarg i jęku,  Pożegnawszy świat na wieki,  Gasnące zamknął powieki. [...]

Ur. 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka Zm. 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu (dziś: Stambuł) Najważniejsze dzieła: Ballady i romanse (1822), Grażyna (1823), Sonety krymskie (1826), Konrad Wallenrod (1828), Dziady (cz.II i IV 1823, cz.III 1832), Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego (1833), Pan Tadeusz (1834); wiersze: Oda do młodości (1820), Do Matki Polki (1830), Śmierć pułkownika (1831), Reduta Ordona (1831) Polski poeta i publicysta okresu romantyzmu (czołowy z trójcy ?wieszczów?). Syn adwokata, Mikołaja (zm. 1812) herbu Poraj oraz Barbary z Majewskich. Ukończył studia na Wydziale Literatury Uniwersytetu Wileńskiego; stypendium odpracowywał potem jako nauczyciel w Kownie. Był współzałożycielem tajnego samokształceniowego Towarzystwa Filomatów (1817), za co został w 1823 r. aresztowany i skazany na osiedlenie w głębi Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Moskwie i na Krymie; następnie na emigracji w Paryżu. Wykładał literaturę łacińską na Akademii w Lozannie (1839), a od 1840 r. literaturę słowiańską w College de France w Paryżu. W 1841 r. związał się z ruchem religijnym A. Towiańskiego. W okresie Wiosny Ludów był redaktorem naczelnym fr. dziennika ?Trybuna Ludów? i organizatorem ochotniczego Zastępu Polskiego, dla którego napisał demokratyczny Skład zasad. autor: Cezary Ryska

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.