(Ach, jak ogłu­sza to wszyst­ko...) Ach, jak ogłu­sza to wszyst­ko; to drze­wo,  któ­re przy­gważ­dża nie­bo­skłon do zie­mi,  pach­ną­cej wio­sną, któ­rej jesz­cze nie ma,  choć się przy­cza­ją pą­ka­mi lep­kie­mi,  szep­cząc li­ścia­mi, któ­rych jesz­cze nie ma,    ta wiel­ka rze­ka na­brzmia­ła prze­czu­ciem,  któ­re roz­ta­pia po­wło­kę lo­do­wą,  nim w krę skru­szo­na w słoń­cu się ocu­ci  i ciem­ną wo­dą sta­nie się na no­wo.    ten cień su­ro­wy, co przed na­mi bie­gnie,  gdy ogłu­sze­ni prze­mi­ja­my obok,  mil­cząc wier­sza­mi, któ­rych jesz­cze nie ma,    za­nim gwiaz­da­mi w po­przek dro­gi le­gnie  zmierzch, w któ­rym wszyst­ko za­głu­szy­my so­bą. [...]

Ur. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?.

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.