Cudzoziemskie ćwiczenia Niech pyszny dmucha, głupi, jak chce, niech się jeży!  Widząc na polskich grzbietach różnych form odzieży,  Ciężko westchnąć i zadrżeć przychodzi mi z gruntu,  Kiedy, nie bez wielkiego ojczyzny afrontu  Jakoby staropolskich wstydząc się zwyczajów,  Po cudze do zamorskich żeglujemy krajów  I, gdyby można było brać wioski do nawy,  Jużby się mało w Polszcze zieleniło trawy.  Ziemię między Francuzy wyniósszy i Włochy,  Morzemby tu swe miejsce naród zalał płochy,  Gdzie im kto z większym kosztem, im się bawił dłużej,  Rozumiejąc, że lepiej ojczyźnie usłuży,  Czekamy, wyglądamy. Skoro stanął doma,  Nie masz nic. Włoszy chwalą coś za galantoma.  Jedzie naprzód do dworu, bo się wojska wzdryga,  Albo gdzie na publikę; aż z peruki figa,  Aż inakszej daleko nawyknąwszy cerze,  Jeżdżąc po krajach obcych sykofantę bierze  I onę prostą, polską, onę szczyrość starą,  Wymyślnej pokrytości odziewa maszkarą.  Byłoli co z natury w sercu męstwa samej,  Wzięły galanteryje, figle, kunszty, damy.  Byle czasu pieszczota i wszelka wygoda,  Miłość, reputacyja ludzka, mniejsza szkoda.  W sercu nic, w głowie mało, w jednej gębie wszytek.  Tak wielki wywiezionych pieniędzy pożytek,  Że jednym kłamstwem będzie drugiego popychał;  Będzie prawił, co czytał, albo kiedy słychał,  Jakby widział na oczy, aż mu poda sztychy  Ktoś z Merła i z Drzypola, albo z Janczarychy,  Gdzie w oczach wodza swego dzikich Tatar kłęby  Osiadł, i dopiero Monsiur zetnie zęby,  Kiedy mu żołnierz rzecze: Mój panie, przebaczcie,  Że was tam nikt nie widział; tu Rhodus, tu skaczcie. [...]

Ur. 1621 w Woli Łużańskiej Zm. 1696 w Łużnej Najważniejsze dzieła: Wojna Chocimska, Ogród Fraszek Poeta o wyjątkowo obfitej spuściźnie, najważniejszy przedstawiciel tzw. baroku sarmackiego. Autor fraszek (zebranych w książce, której tytuł rozpoczynał się od słów Ogród, ale nie plewiony, bróg, ale co snop, to inszego zboża; kram rozlicznego gatunku...), pieśni, wierszowanych romansów, dzieł heraldycznych, trenów na śmierć dzieci (przeżył je wszystkie) i poematów. Pochodził z ariańskiej rodziny herbu Szreniawa, w 1658 przeszedł jednak na katolicyzm, by uniknąć przymusowej emigracji po wygnaniu arian z Polski. Pomijając to wydarzenie, wiódł typowe życie szlachcica: gospodarzył, sprawował urzędy (m.in. podczaszego krakowskiego w latach 1678-1685), uczestniczył w walkach z Kozakami i ze Szwedami, procesował się o majątek. Przez historyków literatury oskarżany niekiedy o prymitywizm i ograniczone horyzonty, w istocie Potocki często przywdziewał retoryczną maskę prostaczka i programowo odcinał się od stylu uprawiania poezji dworskiej. Twórczość jego charakteryzuje plastyczność opisu i konkretny charakter metafor - przy jednoczesnym zamiłowaniu do konceptów i odległych porównań (Żywot ludzki do golenia, Nagrobek grobowi). Spora część jego utworów miała charakter moralizatorski. Widać to także w dygresjach z Transakcji wojny chocimskiej - poematu opowiadającego przebieg kampanii wojennej z 1621 roku a opartego m. in. na diariuszu naocznego świadka, Jakuba Sobieskiego. Potocki świadomie zrezygnował z wydania poematu drukiem za życia, zyskując w ten sposób wolną rękę w pisaniu fragmentów krytycznych i polemicznych.

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.