I švie­są Per aša­ras Ka­da Žiš­ku Juo­zu­kas taip ge­rai pra­de­jo kal­be­ti, jog ga­li­ma bu­vo ji su­pras­ti be di­de­lio var­go, pa­ma­tęs sy­ki mo­ti­ną skai­tant mal­dos kny­gą, jis ta­re: -- Kai as už­aug­siu di­de­lis, il as skai­ty­siu kny­gas. As taip no­liu mo­ke­ti skai­ty­ti, taip no­liu! Tas no­ras ne­už­ge­so jam au­gant, ne­žiu­rint i tai, jog te­vus nuo­lat gir­de­jo sa­kant, kad moks­las esąs ne­rei­ka­lin­gas, kad kny­gos duo­nos ne­duo­sian­čios ir kad tik po­nu dy­ka­duo­niu dar­bas esą kny­gas skai­ty­ti, o be­di­niems žmo­nems dar­bi­nin­kams ne­są ka­da to­kiais nie­kais už­si­im­ti. [...]

Ur. 8 marca 1877 r. we wsi Medyngiany (lit. Meding?nai), pow. wyłkowyski Zm. 24 lipca 1930 r. w miasteczku Żydyki (lit. Židikai) Najważniejsze dzieła: D?l ko tavęs čia n?ra, Rudens dieną, Viktut?, Iš daktaro pasakojim?, Vincas Stonis, Sename dvare, Irkos tragedija, Motina-Aukl?toja. Pisarka litewska. Urodzona w dworku w Medyngianach w rodzinie wykształconych, kulturalnych dworzan. W domu ojca ? Anuprasa Pečkauskasa ? była ogromna biblioteka, w domu matki ? Stanisławy Šiukštait? ? kolekcja obrazów. Maria była najstarszą córką państwa Pečkauskasów, miała siostrę Zofię, braci ? Steponasa i Vincasa. Już w rodzinie dzieciom były wszczepiane najważniejsze wartości kultury dworzan. Wspomnienia pisarki o dzieciństwie, rodzinie i rodzicach są szczególnie jasne i idylliczne. Program szkoły początkowej opanowała pobierając lekcje w domu, później wstąpiła do Gimnazjum im. Św. Katarzyny w Petersburgu, jednak z powodu słabego zdrowia naukę kontynuowała prywatnie. Słuchała wykładów z etyki i pedagogiki w Szwajcarii na uniwersytetach w Zurychu i Fryburgu, była pod wrażeniem wykładów o wychowaniu i kształceniu młodzieży, wygłaszanych przez V. Ferstera. W 1909 r. M. Pečkauskait? została zaproszona na stanowisko nauczyciela w Mariampolskim Dziewczęcym Progimnazjum ?Žiburio?, którego dyrektorem był ksiądz Motiejus Gustaitis. Ówczesny dyrektor progimnazjum szybko się przekonał o twardej i władczej ręce Marii, dlatego polecił jej kierownictwo progimnazjum. Odtąd pisarka była faktyczną kierowniczką progimnazjum. Do końca życia M. Pečkauskait? dużo uwagi i czasu poświęcała kwestiom pedagogiki. W 1927 r. M. Pečkauskait? - Šatrijos Ragana ? za wszelkie badania i długoletnią pracę w dziedzinie pedagogiki została uhonorowana tytułem Doktora Honorowego Uniwersytetu Witolda Wielkiego.

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.