Wi­ze­ru­nek Stać nie­ru­cho­my u gru­zów,  tak usta za­ci­skać skrze­płe  i oczu otwo­rzyć ni za­mknąć,  gdy szy­by drga­ją­ce cie­pła  pły­ną mi­ja­jąc czas.  Stać jak po­mnik, jak lew,  któ­ry w ka­mie­niu za­mknię­ty  ra­mio­na przy­bi­te snem  na nie­bie pro­stu­je na próż­no.  I pył osia­da z wol­na  jak fu­tro sza­re po­wie­trza,  na­wet po­wie­kom na­kła­da  kap­tu­ry czar­nych kwia­tów.  Sto­isz u okna. Za oknem  ar­ma­ty dud­niąc ja­dą  i w śmier­ci otwar­tym okiem  mie­rzysz, jak bę­dą głę­bo­kie  ot­chła­nie w dół.  Jak się­gnąć -- step wy­pa­lo­ny.  Tra­wy sczer­nia­łe mó­wią  o tych po­cho­dach i mó­wią,  że w try­ska­ją­cym po­wie­trzu  jest wy­pu­kłość i głę­bia,  i lot przy­wią­za­ny go­łę­bia,  i wol­ny ja­skó­łek lot. [...]

Ur. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?.

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.