Stwardnienie rozsiane - diagnostyka i leczenie

Adam Stępień

Wprowadzone niedawno do terapii stwardnienia rozsianego nowe leki mają znacznie większą skuteczność w zmniejszaniu częstości nawrotów i rozwoju niepełnosprawności. Z tego powodu konieczna wydaje się zmiana podejścia terapeutycznego i szybsze wprowadzenie nowych, wysoce skutecznych leków. W pracy zaprezentowano wyniki badań uzasadniające wprowadzanie terapii o wysokiej skuteczności jako leczenia pierwszego wyboru dla pacjentów z aktywną rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego.

Stwardnienie rozsiane - nowe perspektywy

Krzysztof Selmaj

Europejska Agencja Leków (EMA) niedawno zarejestrowała trzy nowe leki: dwa modulatory receptora sfingozynowego i przeciwciało monoklonalne przeciwko anty-CD20. Zarejestrowane modulatory receptora sfingozynowego stwarzają istotny postęp w tej grupie leków. Historycznie pierwszym przedstawicielem modulatorów receptora sfingozynowego jest fingolimod - w Polsce jest stosowany jako II linia leczenia u chorych z postacią rzutowo-remisyjną SM.

Stwardnienie rozsiane a planowanie rodziny

Beata Zakrzewska-Pniewska

Przyjmuje się, że w praktyce problematyka planowania rodziny dotyczy przede wszystkim kobiet. Jednocześnie wiadomo, że stwardnienie rozsiane występuje u nich nawet trzykrotnie częściej niż u mężczyzn, przy czym średnio początek choroby u kobiet ma miejsce ok. 34. r.ż., zatem przypada na wiek rozrodczy. Szacuje się, że w blisko 40-tysięcznej populacji chorych na SM 20-30 tys. stanowią kobiety. Dlatego istotna jest znajomość zasad, a zwłaszcza ograniczeń, stosowania leków zarejestrowanych do terapii SM u kobiet planujących ciążę, będących w ciąży oraz karmiących. Poradnik omawia meandry farmakoterapii w tej grupie chorych. Jest on znakomitym źródłem wiedzy zarówno dla lekarzy, jak i pacjentów.

Sytuacje kliniczne, w których warto wybierać cefiksym

Bartosz J. Sapilak

W artykule przybliżono zalety cefiksymu jako doustnej cefalosporyny III generacji. Lek wykorzystywany jest głównie w terapii zakażeń bakteriami Gram(-) oraz wrażliwymi szczepami Gram(+). Szczególnie przydatny pozostaje w infekcjach dróg oddechowych i moczowych, umożliwia także zastąpienie pierwotnej antybiotykoterapii dożylnej lekiem doustnym. Stosowany jest od 6. m.ż., zazwyczaj raz na dobę

Szczepienia przeciw COVID-19 u dzieci 5-11-letnich ze szczególnym uwzględnieniem niepożądanych odczynów poszczepiennychiegu neuropatii obwodowej indukowanej chemioterapią - opis przypadku

Adam J. Sybilski

W komunikacie z 10 października 2021 r. minister zdrowia poinformował o rozpoczęciu szczepień przeciw COVID-19 dzieci w  grupie wiekowej 5–11 lat. Wprowadzenie powszechnych szczepień przeciw COVID-19 u osób po 18. r.ż., a następnie po 12. r.ż. spowodowało, że dzieci w wieku 5–11 lat stanowią populację o najwyższej zachorowalności. Dodatkowo, nawet po bezobjawowym zakażeniu SARS-CoV-2, dzieci i młodzież są zagrożone wieloukładowym zespołem zapalnym u dzieci. Najlepszą formą profilaktyki są szczepienia ochronne. Preparat opracowany przez firmę Pfizer/BioNTech (Comirnaty) w dawce pediatrycznej 10 µg (0,2 ml) jako jedyny jest zarejestrowany do szczepienia dzieci w wieku 5–11 lat. Schemat szczepienia polega na podaniu dwóch dawek szczepionki w odstępie 3 tygodni. Szacowana skuteczność tej szczepionki 7. dnia  po drugiej dawce wyniosła 90,7%. Szczepionka była dobrze tolerowana, a niepożądane odczyny poszczepienne – łagodne i przemijające. Reakcje miejscowe (ból i zaczerwienienie w miejscu wkłucia oraz obrzęk) były częste i przeważnie miały nasilenie od łagodnego do umiarkowanego.  Zdarzenia ogólnoustrojowe obejmowały głównie zmęczenie, bóle głowy, bóle mięśni, dreszcze, gorączkę i ból stawów oraz występowały częściej po drugiej dawce. Lekami, które są zalecane w przypadku wystąpienia bólu lub gorączki, są paracetamol i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Obecnie paracetamol jest lekiem pierwszego wyboru. Podsumowując, poważne niepożądane odczyny poszczepienne przy szczepieniu przeciw COVID-19 pojawiają się rzadko, ale zawsze należy o nich poinformować pacjentów oraz być na nie przygotowanym. Każdy lekarz ma obowiązek śledzenia wszelkich nowych informacji oraz aktualizacji rekomendacji.

Tatuaże. Gdy ciało staje się tłem

Zbiorowy

Interdysplinarne spojrzenie na tatuaże i fenomen ich popularności we współczesnym społeczeństwie i kulturze 

Telemedycyna. Alergologia

Adam J. Sybilski

Pandemia COVID-19 wywróciła do góry nogami całe nasze dotychczasowe życie. Dotknęła również relacji między lekarzem a pacjentami. Z dnia na dzień wprowadzono nowe zasady postępowania zmierzające do zmniejszenia kontaktu między ludźmi, w tym między chorymi a ich lekarzami. Obawa przed zakażeniem, zarówno ze strony chorych, jak i personelu medycznego, skłoniła wielu do rozwijania tej formy udzielania świadczeń medycznych. Monografia Profesora Adama Sybilskiego wypełnia lukę występującą na rynku wydawniczym w zakresie publikacji poświęconych prowadzeniu tej formy usług medycznych w dziedzinie alergologii. Jest to niezwykle cenna pozycja, unikatowa i bardzo potrzebna. Musimy jednak pamiętać - co sam autor podkreśla - że "telewizyta nie może być zastosowana w przypadku zaostrzenia objawów chorobowych, konieczności wykonania badań dodatkowych in vivo oraz ciężkich postaci alergii, szczególnie w trakcie reakcji anafilaktycznej lub tuż po niej".

Terapia skojarzona mirabegronem z tamsulosyną w leczeniu pęcherza nadaktywnego u mężczyzn z objawami z dolnych dróg moczowych

Tomasz Wiatr, Piotr Chłosta

Mężczyznom z objawami z dolnych dróg moczowych (LUTS, lower urinary tract symptoms) leczonym a-blokerami mogą towarzyszyć symptomy nadaktywnego pęcherza moczowego (OAB, overactive bladder), co wymaga dodatkowego stosowania leków antymuskarynowych. Mirabegron (agonista receptora B3-adrenergicznego) jest alternatywną terapią uzupełniającą, skuteczniejszą od placebo pod względem poprawy objawów OAB i lepiej tolerowaną. Zaobserwowano, że skojarzone leczenie tamsulosyną z mirabegronem wpływa korzystnie na średnią objętość wydalonego moczu, epizodów parć naglących w ciągu doby oraz liczbę mikcji. W przypadku tamsulosyny w skojarzeniu z placebo obserwowano wyższy ogólny odsetek zdarzeń niepożądanych zaistniałych w trakcie leczenia niż w przypadku tamsulosyny z mirabegronem. Wyniki badania PLUS ujawniają przydatność terapii mirabegronem z tamsulosyną w leczeniu mężczyzn z powodu łagodnego powiększenia gruczołu krokowego, u których wystąpiły jednocześnie objawy nadaktywności pęcherza moczowego. Badanie MATCH potwierdziło, że terapia skojarzona przez 12 tygodni u mężczyzn z symptomami LUTS i OAB ma wyższą skuteczność niż placebo i była dobrze tolerowana.

Terapia zakażeń jesienno-zimowych

Urszula Zielińska-Borkowska

W artykule omówiono zastosowanie antybiotyków w okresie jesienno-zimowym. Przypomniano podstawowe informacje dotyczące amoksycyliny w połączeniu z kwasem klawulanowym oraz cyprofloksacyny.

Trądzik pospolity w praktyce ambulatoryjnej

Łukasz Matusiak

Skuteczna terapia trądziku wymaga jak najwcześniejszego wprowadzenia skutecznego leczenia, odpowiednich zabiegów w gabinecie dermatologii estetycznej oraz skrupulatnego stosowania pielęgnacji domowej. W pracy zwięźle opisano praktyczne doświadczenia z leczeniem tej choroby i wskazówki postępowania.

Twoje zdrowie. Wszystkie kłamstwa, którymi cię raczą, i jak nauka pomaga się w tym połapać

prof. Didier Raoult, Sabine Casalonga

Medycyna to nie tyle ścisła nauka, co raczej pole bitwy, na którym ścierają się nauka, polityka i marketing, a często też mity i lęki, bo nie ma nic cenniejszego od zdrowia. Chwytamy się wszystkiego, by zatroszczyć się o siebie i najbliższych. Dlatego tak łatwo nas nabrać. Czy jedzenie brokułów chroni przed nowotworami, a picie mleka – przed osteoporozą? Czy osoby szczupłe żyją dłużej, a alkohol zawsze szkodzi? Jak to jest, że bagatelizujemy wpływ używek, a boimy się szczepionek i przestrzegamy przed antybiotykami? Jacy są najwięksi zabójcy ludzi w XXI wieku i dlaczego nie o wszystkich mówi się w mediach? Czym jest polityka zdrowotna i dlaczego w medycynie tak wielkim problemem są konflikty interesów? W dziedzinie troski o zdrowie bombardowani jesteśmy fałszywymi informacjami. Straszymy się chorobami, które nie są groźne, a udajemy, że nie istnieją te, które prowadzą do śmierci bardzo wielu osób. Do tego koncerny farmaceutyczne, działające nie tylko z myślą o zdrowiu, ale też prawach rynku, proponują droższe odpowiedniki znanych i skutecznych leków czy cudowne nowe substancje, których zalety nie zostały jeszcze udowodnione. Prof. Didier Raoult, słynny francuski lekarz i epidemiolog, zaprasza w podróż w poszukiwaniu zdrowego rozsądku. Pisząc w sposób przejrzysty i szczery, prowadzi przez głośne medyczne fake newsy, zagrania marketingowe i społeczne obawy. Radzi, co robić, by nie dać się przygnębić, nie poddać się obawom i pesymizmowi – i zadbać o swoje zdrowie. Książka powstała we współpracy z Sabine Casalonga, psycholożką i dziennikarką naukową. Prof. Didier Raoult to francuski lekarz, mikrobiolog i epidemiolog. Specjalizuje się w chorobach zakaźnych. Jest dyrektorem Szpitala Uniwersyteckiego oraz Centrum Badań nad Nowymi Chorobami Zakaźnymi i Tropikalnymi (URMITE) w Marsylii. Oprócz działalności naukowej i badawczej prowadzi także wykłady na Uniwersytecie w Marsylii. Jako że jest najbardziej wpływowym badaczem w swojej dziedzinie, jego publikacje należą do najczęściej cytowanych w czasopismach naukowych, a on sam przez czasopismo Nature jest zaliczany do dziesięciu najlepszych francuskich badaczy. Został wyróżniony przez francuski Narodowy Instytut Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM) nagrodą za całokształt kariery. Od początku kryzysu koronawirusowego jest członkiem Komitetu Naukowego przy francuskim Ministerstwie Zdrowia. Już 16 marca 2020 roku poinformował o pierwszych pozytywnych testach użycia chlorochiny jako skutecznego leku na COVID-19. Działał na pierwszych liniach walk z kolejnymi współczesnymi epidemiami – m.in. SARS, cholery, tyfusu i Zika. Brał również udział w badaniach paleomikrobiologicznych – dotyczących historycznych epidemii, m.in. drugiej Czarnej Śmierci w XVII wieku oraz chorób nękających żołnierzy Napoleona. Didier Raoult ma również na koncie odkrycie kilkudziesięciu mikroorganizmów (w tym bakterie nazwane od jego nazwiska – Raoultella oraz Rickettsia raoultii). Zajmuje się nie tylko mikroorganizmami powodującymi choroby, ale również tymi, z którymi żyjemy w symbiozie. Ma także zasługi na polu walki z wirusem HIV. Didier Raoult jest także żywo zainteresowany kwestią zdrowia publicznego, profilaktyką, rozwiązaniami podejmowanymi przez administrację państwową i lokalną oraz popularyzacją nauki. Interesuje go nie tylko stan zdrowia Europejczyków; wiele energii wkłada w działania w państwach afrykańskich, wspierając kontakty między uczonymi i powstawanie nowych ośrodków medycznych i laboratoriów. Prowadzony przez Raoulta ośrodek badawczy, korzystający z najnowocześniejszych technologii i narzędzi, stanowi jedno z najważniejszych i najczęściej konsultowanych laboratoriów w Europie.  

U kogo i dlaczego warto zastosować insulinę dwuanalogową aspart + degludec?

Mariusz Dąbrowski

Ostatnie lata przyniosły istotne zmiany paradygmatu terapii cukrzycy typu 2. Po ogłoszeniu wyników pierwszych i kolejnych badań bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego leków przeciwcukrzycowych na pierwszą linię frontu wysunęły się leki nieinsulinowe, a szczególne miejsce zajęły inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 i agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (te drugie są rekomendowane jako pierwsza terapia iniekcyjna w cukrzycy typu 2). Spowodowało to nieznaczny spadek liczby pacjentów leczonych insuliną. Niemniej należy pamiętać, że w populacji osób z cukrzycą typu 2 u wielu pacjentów wystąpi wcześniej lub później konieczność wdrożenia insulinoterapii. Zwykle jest ona inicjowana w postaci jednej iniekcji insuliny bazowej, przy czym w naszych warunkach zwykle jest to insulina NPH. Brak efektywności tej terapii wymaga dalszej intensyfikacji leczenia w postaci dołączania kolejnych iniekcji insuliny doposiłkowej. Jedną z takich opcji jest zastosowanie połączenia w jednym wstrzykiwaczu szybko działającego analogu - insuliny aspart (IAsp) oraz ultradługo działającego analogu - insuliny degludec (IDeg), z których każdy zachowuje swój profil farmakokinetyczny. Zaletą tej opcji jest mniejsza liczba iniekcji przy porównywalnej lub lepszej kontroli glikemii w porównaniu z innymi schematami terapii, a dodatkową korzyścią dla pacjenta jest mniejsza liczba hipoglikemii, szczególnie nocnych. Leczenie to umożliwia dalszą intensyfikację terapii poprzez dodanie drugiej iniekcji IDegAsp lub kolejnych iniekcji insuliny doposiłkowej. Insulina IDegAsp może być też użyta przy inicjowaniu insulinoterapii w warunkach znacznej hiperglikemii, przy zamianie terapii mieszankami insulin ludzkich bądź analogowych na jedną lub dwie iniekcje insuliny IDegAsp, a i to nie wyczerpuje pełnego spektrum jej możliwych zastosowań. Podsumowując, insulina IDegAsp jest wartościowym i bezpiecznym uzupełnieniem możliwości insulinoterapii u pacjentów z cukrzycą typu 2, ale też typu 1.

U kogo i dlaczego warto zastosować insulinę dwuanalogową aspart + degludec?

Mariusz Dąbrowski

Ostatnie lata przyniosły istotne zmiany paradygmatu terapii cukrzycy typu 2. Po ogłoszeniu wyników pierwszych i kolejnych badań bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego leków przeciwcukrzycowych na pierwszą linię frontu wysunęły się leki nieinsulinowe, a szczególne miejsce zajęły inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 i agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (te drugie są rekomendowane jako pierwsza terapia iniekcyjna w cukrzycy typu 2). Spowodowało to nieznaczny spadek liczby pacjentów leczonych insuliną. Niemniej należy pamiętać, że w populacji osób z cukrzycą typu 2 u wielu pacjentów wystąpi wcześniej lub później konieczność wdrożenia insulinoterapii. Zwykle jest ona inicjowana w postaci jednej iniekcji insuliny bazowej, przy czym w naszych warunkach zwykle jest to insulina NPH. Brak efektywności tej terapii wymaga dalszej intensyfikacji leczenia w postaci dołączania kolejnych iniekcji insuliny doposiłkowej. Jedną z takich opcji jest zastosowanie połączenia w jednym wstrzykiwaczu szybko działającego analogu - insuliny aspart (IAsp) oraz ultradługo działającego analogu - insuliny degludec (IDeg), z których każdy zachowuje swój profil farmakokinetyczny. Zaletą tej opcji jest mniejsza liczba iniekcji przy porównywalnej lub lepszej kontroli glikemii w porównaniu z innymi schematami terapii, a dodatkową korzyścią dla pacjenta jest mniejsza liczba hipoglikemii, szczególnie nocnych. Leczenie to umożliwia dalszą intensyfikację terapii poprzez dodanie drugiej iniekcji IDegAsp lub kolejnych iniekcji insuliny doposiłkowej. Insulina IDegAsp może być też użyta przy inicjowaniu insulinoterapii w warunkach znacznej hiperglikemii, przy zamianie terapii mieszankami insulin ludzkich bądź analogowych na jedną lub dwie iniekcje insuliny IDegAsp, a i to nie wyczerpuje pełnego spektrum jej możliwych zastosowań. Podsumowując, insulina IDegAsp jest wartościowym i bezpiecznym uzupełnieniem możliwości insulinoterapii u pacjentów z cukrzycą typu 2, ale też typu 1.

Ultrazdrowie

Daniel Śliż, Artur Mamcarz

Niniejsza pozycja jest przeglądem najpopularniejszych zachowań, które mogą się stać prawdziwym zagrożeniem dla zdrowia. W poszczególnych rozdziałach opisano zagrożenia płynące z popularnych dziś wysiłków na dystansach ultra, metamorfoz czy zaburzeń odżywiania. Dużo miejsca poświęcono problemom psychicznym, które stają się istotnym wyzwaniem dla zdrowia publicznego. Pomimo dotykania trudnej materii - pojęcia zdrowia, nie uciekamy od wyzwań, jakie przynoszą nowe technologie czy "nowoczesne" modele relacji międzyludzkich. Nasza propozycja stanowi dobry punkt wyjścia do zrozumienia motywacji osób wplątanych w niekończącą się walkę o zdrowie. Zapraszamy do lektury Ultrazdrowia każdego zaciekawionego i poszukującego rozwiązań optymalnych.

Ustawa o niektórych zawodach medycznych - najważniejsze regulacje od 26 marca 2024 r

praca zbiorowa

E-book "Ustawa o niektórych zawodach medycznych - najważniejsze regulacje od 26 marca 2024 r." to kompendium wiedzy dla profesjonalistów medycznych i studentów, zawierające szczegółową analizę nowelizacji i zmian wprowadzonych w ustawie. E-book szczegółowo omawia aktualne przepisy, ich wpływ na praktykę zawodową, oraz wyjaśnia nowe obowiązki i prawa pracowników sektora medycznego. Dzięki temu e-bookowi czytelnicy zyskają niezbędne informacje, aby skutecznie dostosować się do nowych regulacji i kontynuować świadczenie wysokiej jakości usług medycznych.

Warto dyskutować, warto wiedzieć. Etorykoksyb

Maria Rell-Bakalarska, Krzysztof Rell

W pracy omówiono skuteczność i działania niepożądane etorykoksybu. Etorykoksyb jest silnym niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym stosowanym w chorobach narządu ruchu. Skuteczność leku jest porównywalna z diklofenakiem. Tolerancja leczenia jest dobra. Etorykoksyb powoduje mniej działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego i wątroby niż diklofenak, pacjenci rzadziej odstawiają lek. Powikłania sercowo-naczyniowe występują z podobną częstością jak po diklofenaku. Etorykoksyb częściej powoduje wzrost ciśnienia tętniczego.

Wczesna diagnostyka bólu pleców. Co zrobić, żeby nie przeoczyć ZZSK?

Robert Rupiński

Przewlekły ból pleców, szczególnie okolicy lędźwiowo-krzyżowej, stanowi jedną z najczęstszych przyczyn konsultacji lekarskich. Odpowiadają za niego zwykle zmiany zwyrodnieniowo-przeciążeniowe kręgosłupa (niespecyficzne bóle pleców). Wśród innych, rzadszych przyczyn bólów pleców należy wymienić zapalne choroby kręgosłupa i stawów krzyżowo-biodrowych, czyli tzw. spondyloartropatie (SpA), w tym przede wszystkim zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK). Wczesne rozpoznanie ZZSK (SpA) ma podstawowe znaczenie dla zahamowania postępu choroby, poprawy jakości życia oraz rokowania. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) odgrywają podstawową rolę w farmakoterapii zarówno niespecyficznego bólu pleców, jak i ZZSK.

Wczesne stosowanie progesteronu w prewencji wybranych powikłań położniczych

Sebastian Kwiatkowski

Forma dopochwowa progesteronu zmniejsza ryzyko poronień u kobiet, które doświadczyły podobnych powikłań. Najlepsze wyniki można uzyskać dzięki zastosowaniu jej w pierwszym trymestrze ciąży. Bardzo obiecujące wyniki otrzymano także w prewencji stanu przedrzucawkowego.

Wirusy jako patogeny człowieka. Skrypt dla studentów pielęgniarstwa i dietetyki

Wiktor Dżygóra

W książce przedstawiono cechy budowy wirusów, które są źródłem wiedzy dotyczącej ich replikacji, rozprzestrzeniania się i profilaktyki przed zakażeniami oraz jednostek chorobowych przez nie wywołanych.

Wolny od lęku. Jak przerwać błędne koło niepokoju, aby odzyskać spokój umysłu

Judson Brewer

Poznaj nowatorską metodę uwalniania się od nałogów i szkodliwych nawyków! W oparciu o badania laboratoryjne i kliniczne dr Brewer przekonuje, że popularne metody zwalczania nawyków, odwołujące się do logicznego myślenia i siły woli, mają ograniczoną skuteczność. Proponuje własne rozwiązania, które opierają się na praktykowaniu uważności i pogłębianiu świadomości własnych zachowań oraz ich konsekwencji. Prezentuje sposób funkcjonowania ludzkiego mózgu, szczególnie jego najstarszej, prymitywnej części, zapewniającej jednostce przetrwanie. Analizuje mechanizm uczenia się opartego na nagrodzie i do niego odnosi własną metodę. Brewer wskazuje, że kluczem do wyrwania się z pętli szkodliwych przyzwyczajeń są świadomość braku korzyści z trwania przy nawyku i znalezienie zachowania prowadzącego do wartościowej nagrody. Książka napisana jest przystępnym i zrozumiałym językiem i przeznaczona dla osób zmagających się z lękami i uzależnieniami. Dr Judson Brewer (ur. 1974) to amerykański psychiatra i neuronaukowiec prowadzący badania neurologicznych mechanizmów uważności z użyciem technologii MRI. Swoje wyniki wykorzystuje przy tworzeniu programów leczenia uzależnień. Jest wykładowcą behawiorystyki i psychiatrii na wydziale medycznym Uniwersytetu Browna oraz kierownikiem Ośrodka Uważności na tymże uniwersytecie. Założył również firmę Mindsciences Inc. oferującą terapię uzależnień z użyciem specjalnych aplikacji na telefony komórkowe.

Wpływ witamin z grupy B, miedzi i monofosforanu urydyny na funkcjonowanie układu nerwowego

Magdalena Rudnicka

kanka nerwowa wymaga do prawidłowego funkcjonowania wielu związków, które albo uczestniczą w metabolizmie neuronów, albo chronią je przed neurotoksycznością. Niektóre składniki odżywcze działają jednocześnie na obu płaszczyznach, a ich niedobory wymagają suplementacji. Również w przebiegu stanów patologicznych dotyczących układu nerwowego podawanie tych substancji może się okazać efektywnym i łatwym sposobem wspomagającym terapię.

Wsparcie po udarze mózgu

Joanna Tomaszewska

W trzecim poradniku z serii Udar - wracamy do zdrowia: Wsparcie po udarze mózgu prawnik dr Joanna Tomaszewska w przystępny i przyjazny sposób radzi, jak odnaleźć się w nagłej sytuacji, jaką jest udar mózgu osoby z otoczenia. Opisuje, o co zadbać w szpitalu w pierwszym etapie po udarze, o czym warto wiedzieć przy wypisie. Jak przygotować dom, żeby ułatwić funkcjonowanie choremu, skąd wziąć sprzęt i gdzie szukać dodatkowej pomocy w zależności od potrzeb. Udziela dokładnych informacji, jakie świadczenia przysługują choremu po udarze i w jakich instytucjach można uzyskać dla niego różnego rodzaju wsparcie.

Wspólnie damy radę - chemioterapia, przeszczepianie krwiotwórczych komórek macierzystych

Magdalena Olszewska-Stopa, Piotr Rzepecki, Wiesław Skrzyński

Wspólnie damy radę chemioterapia, przeszczepianie krwiotwórczych komórek macierzystych” to informator dla chorych po przeszczepie, ich lekarzy oraz rodzin. Poradnik porusza tematykę zaleceń dotyczących stylu życia dla pacjentów w trakcie chemioterapii oraz przeszczepiania krwiotwórczych komórek macierzystych nie pomijając również egzystencjalnych aspektów życia w rozdziale „Życie – jedyne, niepowtarzalne...” „Chorujemy w znacznym stopniu tak, jak żyliśmy. Otwiera się worek codziennych spraw: nierozwiązanych konfliktów, poczucia samotności w związku, ukrywania lub odkładania problemów; zmiana hierarchii wartości. Choroba obnaża prawdę o naszym życiu, stanowi okazję do jej ujawnienia. Jeśli mamy zdrowe relacje, to nami tylko mocno zakołysze. Przewracamy się, jeśli już od dawna nami kołysało”

Wszystko o szczepionkach. Co trzeba wiedzieć, by dokonać dobrego wyboru

prof. Didier Raoult

Szczepionki królują wśród kontrowersyjnych tematów. Są ratunkiem czy zagrożeniem? Jak się odnaleźć wśród sprzecznych informacji o szczepionkach? Obecnie mamy na wyciągnięcie ręki niezliczone źródła wiedzy na tematy naukowe, jednak ich rzetelność trudno jest ocenić na pierwszy rzut oka. Szczególnym wyzwaniem jest odnalezienie godnych zaufania, a zarazem przystępnych źródeł informacji o medycynie, bo choć rozwija się ona szybciej, niż jesteśmy w stanie nadążyć, to jest też bardzo podatna na naciski ideologiczne i przesądy. Prof. Didier Raoult, światowej sławy francuski lekarz, mikrobiolog i epidemiolog, w książce Wszystko o szczepionkach: Co trzeba wiedzieć, by dokonać dobrego wyboru podejmuje próbę uporządkowania naszego stanu wiedzy na temat szczepień. Analizuje zarazem przyczyny nieufności wobec szczepionek, która narasta na całym świecie. Podchodzi krytycznie do programów obowiązkowych szczepień, wytykając, że są niekonsekwentne i nieskuteczne; nie nadążają za stanem wiedzy medycznej i nie uwzględniają bieżących potrzeb. Ważne jest to, kogo szczepimy i w jakich okolicznościach. Czy wiesz, że szczepionka przeciwko grypie, rzadko skuteczna u osoby dorosłej, świetnie się sprawdzi jako element programu szczepień dla dzieci? Wiele osób obawia się szkodliwych skutków szczepień, nie szuka jednak naukowych źródeł na temat realnych korzyści i prawdziwego ryzyka związanego z poszczególnymi szczepionkami. A bez solidnej wiedzy nie jesteśmy w stanie dokonywać rozsądnych wyborów. Zamiast tego coraz więcej osób słucha tych, którzy żerują na ludzkiej podejrzliwości i lęku, narażając zdrowie swoje i osób w swoim otoczeniu. Prof. Raoult proponuje, jak sprawić, by nie powtarzały się szczepionkowe absurdy i odbudować zaufanie do idei szczepień. Książka powstała we współpracy z Olivią Recasens, pisarką i dziennikarką, wybitną specjalistką w dziedzinie popularyzacji nauki. Prof. Didier Raoult to francuski lekarz, mikrobiolog i epidemiolog. Specjalizuje się w chorobach zakaźnych. Jest dyrektorem Szpitala Uniwersyteckiego oraz Centrum Badań nad Nowymi Chorobami Zakaźnymi i Tropikalnymi (URMITE) w Marsylii. Oprócz działalności naukowej i badawczej prowadzi także wykłady na Uniwersytecie w Marsylii. Jako że jest najbardziej wpływowym badaczem w swojej dziedzinie, jego publikacje należą do najczęściej cytowanych w czasopismach naukowych, a on sam przez czasopismo Nature jest zaliczany do dziesięciu najlepszych francuskich badaczy. Został wyróżniony przez francuski Narodowy Instytut Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM) nagrodą za całokształt kariery. Od początku kryzysu koronawirusowego jest członkiem Komitetu Naukowego przy francuskim Ministerstwie Zdrowia. Już 16 marca 2020 roku poinformował o pierwszych pozytywnych testach użycia chlorochiny jako skutecznego leku na COVID-19. Działał na pierwszych liniach walk z kolejnymi współczesnymi epidemiami – m.in. SARS, cholery, tyfusu i Zika. Brał również udział w badaniach paleomikrobiologicznych – dotyczących historycznych epidemii, m.in. drugiej Czarnej Śmierci w XVII wieku oraz chorób nękających żołnierzy Napoleona. Didier Raoult ma również na koncie odkrycie kilkudziesięciu mikroorganizmów (w tym bakterie nazwane od jego nazwiska – Raoultella oraz Rickettsia raoultii). Zajmuje się nie tylko mikroorganizmami powodującymi choroby, ale również tymi, z którymi żyjemy w symbiozie. Ma także zasługi na polu walki z wirusem HIV. Didier Raoult jest także żywo zainteresowany kwestią zdrowia publicznego, profilaktyką, rozwiązaniami podejmowanymi przez administrację państwową i lokalną oraz popularyzacją nauki. Interesuje go nie tylko stan zdrowia Europejczyków; wiele energii wkłada w działania w państwach afrykańskich, wspierając kontakty między uczonymi i powstawanie nowych ośrodków medycznych i laboratoriów. Prowadzony przez Raoulta ośrodek badawczy, korzystający z najnowocześniejszych technologii i narzędzi, stanowi jedno z najważniejszych i najczęściej konsultowanych laboratoriów w Europie.