Znaki z nieba

Jan Tatura

Ludwik Pasteur powiedział kiedyś "Trochę wiedzy oddala od Boga, dużo wiedzy sprowadza do Niego z powrotem". Warto wiedzę o Bogu czerpać z jak największej ilości dostępnych źródeł, nie tylko z Biblii i z nauk Kościoła. Gdy w dowodach naukowych nieoczekiwanie odnajdujemy Boży podpis, przybliżamy się do Prawdy. - Najważniejszy negatyw świata. Nowe dowody potwierdzające autentyczność Całunu Turyńskiego. - Chusta z Manopello. Polaroid wydrukowany nieznana techniką na materiale, na którym nie da się malować. - Wielowątkowy cud Guadalupe. Najnowsze odkrycia dotyczące cudownego płaszcza Maryi. Mapa nieba, mapa wulkanów, kodeks do odczytania przez Azteków i Hiszpanów i wreszcie zapis nutowy muzyki niebieskiej. - Serce umęczonego człowieka w agonii. Cuda Eucharystyczne, te wielkie i mniej znane, światowe i polskie. Lanciano, Bolsena i Orvieto, Siena, Macerata, Buenos Aires, Poznań, Sokółka i Legnica. Zapomniane cuda zniszczone i zaginione w czasie rewolucji i wojen. - Wielka czerwona zorza polarna zapowiedziana w Fatimie zwiastująca II wojnę światową. - Cud słońca w Fatimie i jego kolejne wersje. Tęcza nad cała Polską w czasie Różańca do Granic, pasja utrwalona na zdjęciu wybuchu nuklearnego z Atolu Mururoa. Fides et ratio, wiara i rozum: dwa skrzydła unoszące nas do Boga. Książka, w której nauka potwierdza prawdy wiary.

Zranione Światło. Komentarze do Ewangelii św. Jana

o. Augustyn Pelanowski

Jakże często jesteśmy jak ten dworzanin, który zagadnięty przez Filipa, podczas czytania w drodze Pisma Świętego, czy rozumie co czyta? - odpowiedział: Jak mam rozumieć, skoro mi nikt nie wytłumaczył? Wsłuchujemy się nabożnie w tekst Ewangelii podczas niedzielnej mszy świętej i równie ochoczo wracamy do swojego świeckiego życia. Ojciec Augustyn "rozpakowuje" dla nas prezent Słowa Bożego zamknięty w skrzyni Pisma Świętego. Moim dziełem, które napędza mnie do życia, jest głoszenie Ewangelii. Zanim ją jednak wygłoszę, najpierw spisuję, medytuję, myślę - wpatruję się wewnątrz. Spisuję moje dzieło życia dzień po dniu, bo zależy mi, by inni uwierzyli Jezusowi i przedostali się z tego świata, który jest jak obóz koncentracyjny, do świata, który jest szczęściem. To jest sens mojego życia. o. Augustyn Pelanowski W Wydawnictwie paganini ukazały się również komentarze do Ewangelii św. Łukasza - "Fale łaski", komentarze do Ewangelii św. Marka - "Głębiny miłosierdzia" i komentarze do Ewangelii św. Mateusza - „Ogień” i "Bez odwrotu". Za zgodą Kurii Generalnej Ojców Paulinów (2013)

Zraniony świat. Odnaleźć Boga, gdy życie nie ma sensu

Michael Schmitz

To książka, która pomaga odzyskać wiarę w to, że życie każdego człowieka ma sens, bez względu na to, co się w nim wydarzyło. Jak wskazuje ks. Michael Schmitz, warto zaufać, że tak właśnie jest i że naszym celem nie jest bycie takimi, jakimi powinniśmy lub chcielibyśmy być, ale jakimi właśnie jesteśmy. To może doprowadzić do odnalezienia prawdziwego szczęścia w tym niedoskonałym świecie.

Zuchwała księga świętych. O odważnych kobietach, które pokazały mi jak żyć

Maria Morera Johnson

Kobiety z kart tej książki nie przypominają świętych z klasycznych żywotów żadnego wzroku patrzącego tylko w niebo. To postacie z krwi i kości, czasem wybuchowe, figlarne, z ciętym językiem, pełne determinacji. A jednak święte! I nam tak jak autorce zdolne pomóc w drodze do świętości. Zanurzając się w Zuchwałej księdze, odkrywamy święte z przeszłością, co jest bardzo pomocne i jednocześnie uwalniające. W każdym z 11 rozdziałów autorka zestawia ze sobą dwie kobiety jedną świętą (w jednym przypadku błogosławioną) i jedną świecką, które są dla niej inspiracją. Święte Marii M. Johnson to prawdziwe i dynamiczne kobiety, pełne pasji, emocji, kobiecej intuicji i godnej podziwu werwy. Kobiety walczące odważnie o ważne dla siebie sprawy: przeciwko społeczeństwu, niesprawiedliwości, żywiołom, nieprzyjaciołom. To one zapraszają nas do bezkompromisowego życia wiarą we współczesnym świecie. Są wśród nich kobiety bardziej i mniej znane, m.in.: św. Teresa z Ávili, św. Joanna dArc, św. Katarzyna ze Sieny, św. Róża z Limy, św. Helena, św. Gianna Beretta Molla ale także Irena Sendlerowa, Flannery OConnor, Audrey Hepburn oraz oczywiście Maryja. Nowoczesny i bezpretensjonalny styl opowiadania autorki daje wgląd w jej własną duszę tym wszystkim kobietom, które tak jak ona pragną czegoś więcej. Johnson obala mity i nasze kulawe wyobrażenia na temat wizerunku i życia tych świętych kobiet. Ich pobożność i głęboka relacja z Bogiem nie mają nic wspólnego z nudą i ciszą. Autorka oddaje w nasze ręce hagiografię na miarę XXI wieku święte wzorce kobiecości, których brakowało jej w młodości. Ta książka przypomina o tym, że w naszym powołaniu do świętości nie jesteśmy sami. Towarzyszą nam święci, którzy są wśród nas i w niebie. To od nas zależy, którzy z nich zainspirują nas do naśladowania i dojrzewania w cnotach.

Zupełnie inni czy tacy sami

John Ortberg

Każdy pragnie być kochany, szanowany i doceniany. Każdy chce dać się poznać. Tworzenie głębszych, bardziej znaczących relacji jest prostsze niż myślisz! W życiu chcemy otaczać się ludźmi, którym możemy ufać, na których możemy polegać i do których możemy się zwrócić, kiedy życie się komplikuje – ludźmi, którzy nie tylko doceniają nasze talenty, ale także znają nasze wady i słabości, a mimo to chcą z nami być. Dobra wiadomość jest taka, że głębsze, bardziej znaczące relacje z twoim małżonkiem (twoją małżonką), dziećmi, przyjaciółmi, współpracownikami – a nawet z Bogiem – są nie tylko możliwe, ale wręcz zostaliśmy do nich stworzeni! W książce Zupełnie inni… bestsellerowy autor John Ortberg pokazuje, jak przezwyciężać przeszkody i tworzyć głębokie, znaczące relacje, których wszyscy pragniemy – z Bogiem i innymi ludźmi. Nauczysz się z niej: jak rozpoznawać i odpowiadać na próby nawiązania relacji jak zwalczyć lęk przed intymnością jak uniknąć najczęstszych pułapek w relacjach jak sprawić, by Bóg był nieodłączną częścią twojego życia Niezależnie od tego, czy jesteś kobietą, czy mężczyzną, duszą towarzystwa, czy na imprezach podpierasz ściany, czy postrzegasz świat przez pryzmat uczuć, czy wnikliwie go analizujesz, czy też należysz do kategorii osób, których nauki społeczne jeszcze nie opisały – zostałeś stworzony do więzi. John Ortberg jest mówcą i kaznodzieją Kościoła Menlo nad Zatoką San Francisco, a także doktorem psychologii klinicznej. Napisał takie książki jak: Życie, jakiego pragniesz; Ja, którym chcę być oraz Jeśli chcesz chodzić po wodzie, musisz wyjść z łodzi. Można śledzić go na Twitterze lub Facebooku: @johnortberg.

Zwyczaje pogrzebowe ludu polskiego

Adam Fischer

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Lęk przed śmiercią. Przyczyny śmierci. Dusza rozłączona z ciałem. Śmierć wynikiem siły nadprzyrodzonej. Czary powodują śmierć. Zapowiedzi śmierci: Wycie psa. Koń. Kret. Sowa i puszczyk. Kruk i pokrewne. Kukułka, sroka, sójka, jaskółka i dzięcioł. Piejąca kura. Wąż, łasica, trupia główka. Dziwne odgłosy. Spadanie obrazu. Blask i dym świecy. Niezwykłe zdarzenia w zajęciach rolnych. Cień ludzki. Żółta plama. Brak tężca pośmiertnego. Złowrogie sny. Luźne przykłady. Chwila konania: W obliczu śmierci. Ciężka śmierć wynikiem zaklęcia lub czarów. Cudowne środki, zapobiegające ciężkiemu konaniu. Wyjmowanie poduszki spod głowy. Układanie na ziemi. Wyzwalanie duszy. Cisza ułatwia skonanie. Gwiazda spadająca. Z chwilą śmierci: Ubieranie zmarłego. Unikanie węzła. Związywanie zmarłego. Zamykanie oczu i ust. Zawieszanie pracy. Ogień a zwłoki. Trup jako tabu. Budzenie śpiących. Wylewanie wody. Zasłanianie zwierciadła. Zatrzymywanie zegara. Przewracanie sprzętów. Dzwonienie za umarłych. Oznaczanie domu żałoby. Wystawienie zwłok: Układanie w trumnie. Trumna. Obdarzanie zmarłego. Dawanie pieniędzy do trumny. Dawanie paznokci do trumny. Jajko w trumnie. Wkładanie do trumny przedmiotów na czyjąś zgubę. Zmarłu upomina się o swoja własność. Światło przy zwłokach. Śpiewanie piesni żałobnych. Moc magiczna zwłok. Szkodliwe oddziaływanie zwłok na płodność. Słoma spod umarłego i wióry z trumny. Zawodzenie nad zwłokami. Opłakiwanie zmarłego. Zakazy opłakiwania. Wyprowadzenie zwłok: Czas i sposób wynoszenia zwłok. Pożegnanie zmarłego. Unikanie i stosowanie żelaza. Sypanie zboża. Wynoszenie nogami do przodu. Wylewanie wody. Rozbijanie naczyń. Uderzanie trumną o próg. Zamykanie drzwi. Zawiadamianie bydła i pszczół. Zwierzęta wiozące zwłoki. Pochód żałobny: Trzykrotne cofanie wozu. Szybkość jazdy. Zakaz uzywania bicza. Okolna droga. Pochód żałobny. Pogrzeb bezżennych. Przemowa pożegnalna. Strój żałobny. Jechanie na wozie ze zwłokami. Niesienie kaszy. Muzyka na pogrzebie. Zakaz wiezienia zwłok przez pola. Zakaz patrzenia oknem. Zakaz jedzenia w czasie pogrzebu. Spotkanie pogrzebu. Dusze błądzące. Zrzucanie słomy w drodze. Dusze spotykają się w zaświatach. Zakaz czytania wszystkich wigilii. Rodzina nie idzie na cmentarz. Chowanie zwłok: Składanie zmarłego w grobie. Przesądy związane z mogiłą. Chowanie twarzą ku wschodowi. Rzucanie ziemi na zwłoki. Przystrajanie mogiły. Ciernie na mogile. Sypanie maku. Pokarmy na grobie. Zakaz rwania kwiatów z mogiły. Chowanie zmarłych śmiercią nienaturalną samobójcy zabici położnice. Poezja nagrobkowa. Ziemia wyrzuca zwłoki. Zakaz oglądania się. Powrót z pogrzebu. Oczyszczalne umywanie. Uczta ku czci zmarłego: Stypa. Zakończenie: Zestawienie wyników ogólnych. Uzupełnienia i sprostowania. Bibliografia. Indeks miejscowości, osób i rzeczy.

Źródło i mielizny

Gilbert Keith Chesterton

Źródło i mielizny to kontynuacja zbioru esejów zatytułowanego Dla Sprawy. Tym razem autor zamierzał pisać w tonie zupełnie poważnym, ale i tak wkradło się do tej książki sporo lekkiego humoru. Chesterton z właściwą sobie przenikliwością przygląda się rozmaitym przejawom współczesnego życia i kryjącym się za nimi ideom. Opisuje komunizm jako rozpasany ascetyzm, a kapitalizm jako głównego wroga rodziny. Chwali uroki pustelnictwa, wyjaśnia, czemu dzisiejsza ekonomia jest chora i czemu każdy powinien żyć trzysta lat. Zajmuje się historiografią i aliteracją, krytykuje fanatyczną pasję zakazywania oraz kontrolę urodzeń. We wszystkich tych kwestiach pokazuje, że ilekroć cywilizacja odchodzi od katolicyzmu, prędzej czy później odchodzi też od zdrowego rozsądku i popada w taką czy inną ideologiczną obsesję. Wiara katolicka, twierdzi Chesterton, jest wiecznym źródłem, podczas gdy wiele nowoczesnych trendów to tylko zwodnicze mielizny.

Żegnaj depresjo

Maria März

Obecnie depresja jest chorobą cywilizacyjną, a to oznacza, że dotyka ona znaczną część współczesnego społeczeństwa i występuje głownie w krajach wysokorozwiniętych i zamożnych. Osobie doznającej depresji nieustannie brakuje celu i sensu życia. Wówczas, kiedy ta choroba daje o sobie znać, człowiek nią dotknięty staje się milczący i wycofuje się ze społeczności, w jakiej dotąd żył i przebywał. Niewielka książeczka Marii März próbuje ukazać pewne sposoby i metody wychodzenia z depresji, zwraca uwagę chorego na konieczność zmiany jego sposobu postrzegania świata ludzi i środowiska, w którym chory aktualnie przebywa. Autorka, pisząc swoją pracę, bardzo mocno i wyraźnie podkreśliła w niej znaczenie modlitwy na drodze wiodącej chorego do całkowitego wyzdrowienia i osiągnięcia przez niego pełnego komfortu psychicznego. Maria März mówi także i o tym, iż uzdrawiającą siłę można i należy czerpać z wiary w Boga i częstej modlitwy.

Życie Apulejusza platończyka z Madaury

Maksymilian Kawczyński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Apulejusz z Madaury (Lucius Apuleius) (ok. 125 - po 170) berberyjski pisarz, filozof i retor. Apulejusz urodził się w numidyjskim mieście Madaura ok. 125, jak można się domyślać na postawie wzmianek w jego pismach. Rok urodzenia poświadcza św. Augustyn w Państwie Bożym (VIII, 14) i w listach (102, 32). Żył w czasach Antoninów, które uważano za złoty wiek cesarstwa rzymskiego, wobec braku niszczących wojen i panującego dobrobytu. Nie znamy jego imienia imię Lucjusz przekazuje wiele rękopisów, może ono jednak pochodzić z utożsamienia Apulejusza z głównym bohaterem jego powieści Metamorfozy. Według niego, jest pół Numidijczykiem i pół Gaetulijczykiem (dwa berberyskie plemiona ze wschodu dzisiejszej Algierii), może się to jednak odnosić tylko do faktu pochodzenia z pogranicza terenów owych plemion - jego właściwe pochodzenie jest nieznane. Obecnie przyjmowane są dwie wersje jego rodowodu - ktoś z jego niedalekich przodków mógł być żołnierzem i w ten sposób uzyskać obywatelstwo lub mógł wywodzić się z rodziny rzymskich kolonistów. Jego ojciec, który piastował w Madaurze stanowisko duumwira (duumvir iuri dicundo jeden z dwóch burmistrzów), zostawił mu w spadku dwa miliony sesterców. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym mieście. Można się domyślać, że jego rodzice umarli, kiedy był małym chłopcem, gdyż już wtedy mieszkał i pobierał nauki w Kartaginie. Dalej kształcił się w Atenach, jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych cesarstwa rzymskiego w tej epoce zapoznał się tam bliżej z filozofią. Odbywał także liczne podróże, na Wschód, do Rzymu i do Grecji. Był wówczas już retorem i adwokatem, a podczas pobytu w Rzymie rozpoczął działalność literacką. Następnie powrócił do Afryki, gdzie w miejscowości Oea (obecnie Trypolis), do której przybył w roku 155/156, zawarł związek małżeński z bogatą i znacznie od niego starszą wdową Pudentillą. Po śmierci Siciniusa Pontaniusa, najstarszego syna Pudentili, jej krewni w przekonaniu, że do małżeństwa tego Apulejusz doprowadził dla zagarnięcia jej majątku, wytoczyli mu proces, w którym dowodzili, że dokonał tego za pomocą czarów. Proces odbył się najprawdopodobniej w roku 158 lub 159 w miejscowości Sabratha. Mowa obronna Apulejusza, znana pod tytułem Apologia, sive Pro se ipso de magia liber, posiada znaczną wartość literacką i jest ważnym źródłem do poznania jego życia osobistego. W swojej mowie obronnej nie tylko nie zaprzeczał zarzutom, ale potwierdzał, że rzeczywiście tak zrobił, przedstawiając jednocześnie racjonalne (niemagiczne) wyjaśnienie swojego postępowania. Okazała się ona na tyle przekonująca, że nie tylko oczyszczono Apulejusza z zarzutów, ale też powierzono mu w Kartaginie stanowisko sacerdos provinciae, tj. kapłana kultu cesarza w całej Afryce i wystawiono na jego cześć posąg. Apulejusz opuścił wtedy Oeę i osiadł w Kartaginie, gdzie wygłaszał mowy popisowe i okolicznościowe, przynoszące mu duży rozgłos. Mowy te sam publikował. Zachowały się z nich wyjątki zebrane w antologii Florida. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Apulejusz_(pisarz)).

Życie Hieronima Savonaroli. Epizod z dziejów Florencji

Piotr Klemens Kantecki

Książka opowiada o życiu jednego z najbardziej znanych przeciwników zła i brudu w Kościele Zachodnim. Jeśli Savonarola nie był heretykiem, ani schizmatykiem, to kim był właściwie? Można go chyba nazwać reformatorem, co poróżniło go z papiestwem do tego stopnia, iż musiał stracić życie... Hieronim (Girolamo) Savonarola urodził się 21 września 1452 roku. Wychowaniem chłopaka, najmłodszego spośród rodzeństwa, zajął się dziadek lekarz nadworny książąt D'Este z Ferrary. Mniemał, iż jeśli zapewni wnukowi gruntowne wykształcenie i towarzyską ogładę, uczyni go tym samym szczęśliwym. Tu wszakże się pomylił. Hieronim bowiem nie był w niczym podobny do swoich rówieśników. Skryty, zamknięty w sobie, nadzwyczaj nieśmiały, pogardzający światem poeta... Gdyby go było stać na więcej odwagi, pewnie zaakceptowałby ów świat, w którym żyć mu wypadło takim, jakim był. Ale skoro go nie było stać, pozostawało jedno schronienie się w czymś wyimaginowanym, własnym i bezpiecznym.

Życie jest cudem

Dorota Łosiewicz

Kinga mogła wreszcie pójść i zobaczyć Liliankę; łzy same popłynęły jej po twarzy, gdy zobaczyła, jak maleńkie jest jej dziecko. Kilka dni później, chcąc dać znajomym i rodzinie wyobrażenie o tym, jak mała była ich córeczka, Łukasz wpadł na pomysł: zdezynfekował własną obrączkę, włożył ją do inkubatora i bez problemu wsunął dziewczynce na nadgarstek. Takie maleńkie rączki miała ich córka. Życie jest cudem Doroty Łosiewicz to dziesięć prawdziwych historii reportaży o zmaganiu się z samym sobą, o stawianiu trudnych pytań i braku odpowiedzi. Życie dopisało do tych opowieści zakończenia, jakich nikt by nie przewidział. Niemal na każdej stronie opisane zostały niezwykłe wydarzenia czasem spektakularne, czasem ciche i mało ważne dla świata. Tutaj niemożliwe staje się możliwe dzięki ludzkiej wrażliwości, miłości, szacunkowi dla cierpienia i życia, nawet takiego, które dziś chętnie się nazywa "niepełnym", "ułomnym" i "niepotrzebnym". Bo każde życie jest cudem i fantastycznym darem, nawet gdy cały świat upiera się, by tego nie widzieć. Dorota Łosiewicz jest dziennikarką tygodnika "wSieci" i portalu wPolityce.pl. Prowadzi Kwadrans Polityczny w TVP 1 i W tyle wizji w TVP Info. Prywatnie jest szczęśliwą żoną i mamą czwórki dzieciaków, kobietą o wielkiej wrażliwości.

Życie Mahometa

Washington Irving

"Życie Mahometa" autorstwa Washingtona Irvinga, to fascynująca książka, która przedstawia tajemnice życia Proroka Mahometa. Autor ukazuje nam społeczny i rodzinny kontekst, w jakim przyszły Prorok się urodził i wychował, podkreślając istotną rolę Mekki jako centrum handlowego i miejsca pielgrzymek. Książka analizuje genezę Mahometa, ukazując rodzinę, do której należał, w tym ojca Abd Allaha i matkę Aminę, a także ich przynależność do rodu Haszymitów i plemienia Kurajszytów. Autor przybliża nam Mekkę jako znaczące centrum handlowe na szlaku "kadzidlanym" oraz jako miejsce kultu związanego ze świętym sanktuarium Al-Kaby, gdzie czczono czarny kamień. Odsłania tajemnice wczesnych lat Proroka, kiedy to jeszcze nie był przewodnikiem religijnym, ale osoba odgrywająca kluczową rolę w swojej społeczności. Ta książka stanowi fascynujący przegląd życia Mahometa oraz kontekstu historycznego, w jakim żył. Autor bada zarówno tradycyjne opowieści, jak i nowsze badania, tworząc pełny obraz tej ważnej postaci w historii.

Życie Maryi

Juan L. Bastero de Eleizalde

Najświętsza Maryja Panna wiodła w Palestynie całkiem zwyczajny żywot, a jest najbardziej niezwykłą osobą w historii. Nikt nigdy nie był tak kochany i czczony przez mężczyzn, potężnych i pokornych, młodych i starych. Miliony kobiet nadal noszą Jej imię i tysiące świątyń wzniesiono na cześć Tej, która chciała być służebnicą Pańską. Życie Maryi (Vida de María) to biografia Matki Bożej, umieszczona w politycznych i religijnych ramach Jej czasów, oparta na relacjach zawartych w Ewangelii i innych źródłach historycznych. Jeśli ktoś szuka inspiracji do bycia autentycznym, pokornym, szczerym i skupionym na woli Bożej, to nie znajdzie lepszego przewodnika niż Miriam, Maria z Nazaretu. Jej życie, jak życie każdej żydowskiej kobiety w tamtych cza­sach, było zwyczajne, ale zarazem niezwykłe, bo w całości skupione na Bogu. To właśnie uczyniło Ją najbardziej niezwykłą i czczoną kobietą świata. J.L. Bastero, zafascynowany Maryją, przybliża nam Jej postać. Zaprasza do spojrzenia na Nią jako uosobienie prawdziwie oryginalnej i autentycznej idei tego, czym jest człowiek w Bożym zamyśle obrazem Boga. W Maryi podziwiamy zachwycający kontrast, połączenie małości z wielkością. Z jednej strony urodziła się ponad dwa tysiące lat temu w małej wsi okupowanego przez Rzymian kraju i prowadziła skromne życie. Ale z drugiej strony ta niepozorna dziewczyna stała się jak mówi papież Franciszek kobietą, która miała największy wpływ na historię. Dlatego, po Jej Bożym Synu, jest najbardziej chwaloną osobą w dziejach ludzkości. Niniejsza książka pozwoli nam lepiej poznać tajemnicę Maryi, która jest ulubioną Córką Boga Ojca, Matką Boga Syna i Oblubienicą Boga Ducha Świętego ks. Jan ODogherty, zastępca wikariusza regionalnego Opus Dei na Polskę.

Życie odnalezione. Poznaj, przyjmij i pokochaj siebie

Jean-François Noel

Żeby odnaleźć własne ja, trzeba siebie poznać, przyjąć i pokochać. Żeby prawdziwie żyć, trzeba zdemaskować iluzję świata, nauczyć się być sobą i wreszcie zaakceptować siebie. Książka psychoanalityka ks. Noela uczy, jak odrzucić poczucie winy, dojść do prawdy o sobie oraz zadbać o swój dobrostan. Szukanie odpowiedzi na pytanie Kim mogę się stać, a czego jeszcze nie wiem? okazuje się często pierwszym krokiem do odnalezienia Boga i budowania z Nim dojrzałej relacji. Autor podkreśla niezaprzeczalny fakt, że każdy z nas otrzymał co najmniej jeden talent. Wszystkim nam też została udzielona ta sama wartość życia. O tym warto sobie przypominać. Wysuwa przy tym tezę, że bycie sobą nie jest czymś, co dzieje się automatycznie, ale czymś nad czym trzeba i warto pracować. Do podjęcia tego starania zaprasza nas Bóg powołując nas do istnienia.

Życie ofiarowane. Poradnik dla mężczyzn rozeznających powołanie zakonne

Benedict Croell OP, Andrew Hofer OP

Jak poznać, czy Bóg powołuje mnie do zakonu? Czy byłbym tam szczęśliwy? Które wspólnoty brać pod uwagę? Jak właściwie wygląda życie zakonne? Jak się do niego przygotować? Czego unikać? Jeśli zadajesz sobie podobne pytania, to ta książka jest dla ciebie. Autorzy służą teoretycznym wsparciem i praktyczną radą. Odpowiadają na pytania i rozwiewają wątpliwości. Dzielą się własnym doświadczeniem, przywołując także wypowiedzi braci i ojców z innych zgromadzeń zakonnych. Treść, zaadaptowana do wydania polskiego, zwiera m.in. głosy polskich zakonników.

Życie pełne mocy. Czyli jak zwyciężać dzięki wierze

Grzegorz Miecznikowski

Grzegorz Miecznikowski nawrócił się 17 lat temu. Był gorliwym heavymetalowcem, któremu z Kościołem nie było po drodze. Jego życie odmieniło się, kiedy spotkał się z Bogiem Żywym. To doświadczenie radykalnie zmieniło jego życie. Zapragnął głosić Słowo Boże i opowiadać ludziom, jak dobry jest Bóg. O tych spotkaniach napisał książkę: "Życie Pełne Mocy, czyli jak zwyciężyć dzięki wierze". W mojej najnowszej książce spisałem doświadczenia i uzdrowienia zebrane z ostatnich dziewięciu lat mojego życia. Ufam, że ta książka może dotrzeć do wielu ludzi wierzących i mam nadzieję, że będzie inspiracją i zachętą zarówno dla wierzących, jak i niewierzących. Słowo Boże jest żywe! Gdy uwierzymy Bogu na Słowo, możemy doświadczyć Jego Miłości i cudów w naszej codzienności. Ta książka może zapalić do głoszenia tych, którzy ewangelizują, może ożywić wiarę wielu młodych ludzi. Może dać świadectwo, że Ewangelia się wydarza naprawdę tu i teraz Śmiało rekomenduję! (ks. mgr Piotr Jasek FDP, asystent kościelny ARW). Pokazuje on, że każdy może mieć potrzebną siłę, moc i mądrość płynącą z relacji z Bogiem (Ania i Jacek Weiglowie, Apostolski Ruch Wiary). Udziela praktycznych rad, jak życzliwy towarzysz przygody (Agnieszka i Michał Grzankowie, Dom Przymierza). Napełnia ogromną nadzieją i przypomina, jak dobry i wszechmocny jest nasz Tata w Niebie (Iwona Pietrala, ewangelizatorka i wokalistka). Niesamowita historia Grzegorza ożywia i wznosi na nowy poziom życie każdego, kto ją pozna. (Andrzej Sobczyk, ewangelizator). Grzegorz Miecznikowski pasjonat słowa Bożego i ewangelizacji. W 2007 r. przemieniony spotkaniem z Bogiem, porzucił mroczny świat i przeszedł drogę od gorliwego ateisty do gorącego ewangelizatora. Bóg wyciągnął go z depresji, nerwicy, hazardu i przeprowadził zwycięsko przez chorobę onkologiczną. Dziś Grzegorz rozpala innych: z pasją głosi, ewangelizuje i wie, że nie ma nic niemożliwego dla tych, którzy dają się prowadzić Duchowi Świętemu. Na co dzień prowadzi Służbę Ogień Miłości w ramach Apostolskiego Ruchu Wiary.

Życie po śmierci

Wiktor Szponar

Obudziłam się pod białym prześcieradłem w szpitalnym prosektorium. Wiedziałam, że urodziłam żywe dziecko i znałam dokładną godzinę swojej śmierci. Według ankiet przeprowadzonych w ciągu ostatnich 40 lat, do doświadczenia NDE near death expierience, przyznaje się od 4,2 do 5% osób, które przeszły przez doświadczenie śmierci klinicznej. Czy to możliwe, aby kilka tysięcy przebadanych ludzi, w różnym wieku, na przestrzeni kilkudziesięciu lat, z pięciu kontynentów, o różnych wierzeniach i światopoglądach, miało tę samą halucynację albo byli ze sobą w spisku? Badania dra Pima van Lommela przeprowadzone w latach 1988-1992 opublikowane w prestiżowym piśmie medycznym The Lancet, objęły 344 pacjentów z grupy 509, które przeżyły reanimację po zawale serca. Na świecie istniały jeszcze trzy programy badawcze nad Doświadczeniem Śmierci Klinicznej: jeden w USA i dwa w Wielkiej Brytanii, objęły one 562 pacjentów. Wszystkie dały podobne wyniki, ale żaden nadal naukowo nie wytłumaczył zadziwiającego zjawiska. Bo najważniejszy wniosek z tych programów badawczych jest taki, że Doświadczenia Śmierci Klinicznej, pochodzą z chwili, gdy funkcje mózgowe są całkowicie zatrzymane. Pacjenci pamiętali dokładnie treść rozmów lekarzy i podejmowane czynności w czasie, kiedy ich elektroencefalogram (EEG) był płaski. Żadne halucynacje nie mogłyby być zapamiętane, gdyż kora mózgowa w tym momencie była nieaktywna. Będąc z drugiej strony, widziałem moment, kiedy lekarz wyszedł z sali i zakomunikował moim bliskim, że umarłem i teraz trwa tylko procedura odłączania. Słyszałem, jak rodzina rozmawia o moim pogrzebie. Żona mówiła, żeby pochować mnie w ślubnym garniturze. Podczas swojego teologicznego śledztwa korzystałem z najbardziej znanych relacji pacjentów po NDE. Pod lupę wziąłem takie światowe bestsellery jak Trafiona przez piorun Glorii Polo, Niebo istnieje naprawdę Coltona Burbo, Dowód Ebena Alexandra, Przejście Piotra Kalinowskiego, Byłem w niebie Richarda Sigmunda oraz wielu innych. Korzystałem także z badań autorstwa Raymonda Moodyego (Życie po życiu), Pima van Lommela (Wieczna świadomość) oraz opracowań Antoniego Socciego (Ci, którzy wrócili z zaświatów) oraz Johna Burkego (Zobaczyć niebo). Osobiście spotkałem się także z pacjentami, przeprowadziłem wywiady oraz zebrałem dokumentację medyczną. Czy świadkowie życia po śmierci mówią prawdę?

Życie po śmierci 2

ks. Wiktor Szponar

Druga część teologicznego śledztwa przeprowadzonego przez ks. Wiktora Szponara. Po sukcesie wydawniczym pierwszego tomu zaczęli się zgłaszać do autora czytelnicy, którzy doświadczyli zjawisk towarzyszących śmierci klinicznej: wierzący, ateiści i poszukujący. Te przejmujące wydarzenia, odmieniły radykalnie ich późniejsze losy. Życie po śmierci 2 stanowi zapis rozmów ks. Szponara z osobami, które doświadczyły NDE. Chrystus zaprowadził mnie do dużego pomieszczenia, w którym nie było żadnych mebli, tylko od mojej lewej strony na stojaku stało duże lustro. Pan Jezus nakazał, abym przed nim stanęła. I zwrócił się do aniołów którzy się tam pojawili: Przynieście białą szatę. Krzyknęłam zachwycona: Panie Jezu, ona na mnie idealnie pasuje. A On uśmiechnął się i odrzekł: Została uszyta na miarę. Przemiana, którą przeżył Jan Ben Radecki, jest jedną z najbardziej niezwykłych. Z malarza obrazów satanistycznych dla wrocławskiej kawiarni o wiele mówiącej nazwie Mefisto, Radecki stał się fundatorem i budowniczym pierwszej w Polsce kaplicy pod wezwaniem św. siostry Faustyny. Czy tak niesamowitą drogę można przejść bez Bożej łaski, która objawiła się podczas NDE? Po tamtej stronie spotkałem się ze swoim bratem, który został abortowany, ponieważ moja mama była ofiarą gwałtu. Wcześniej o tym nie wiedziałem. Dopiero kiedy się wybudziłem ze śpiączki, spytałem mamę o gwałt Brat mi powiedział, że mama przez 10 tygodni nazywała go Michałem, więc to było jego imię. Spytałem mamę, czy mogłaby mi powiedzieć coś o Michale. Przez godzinę płakała, aż lekarze podali jej tabletki uspokajające. O niezwykłej więzi między bliźniakami słyszał chyba każdy. Ani medycyna, ani teologia nie potrafią wytłumaczyć tego niesamowitego zjawiska. Pani Ania z Poznania jako bliźniaczka często doświadczała tego, co jej brat. Ale nie mogła przypuszczać, że również doświadczy NDE, czuwając przy umierającym bracie. W pewnej chwili zdałam sobie sprawę, że słyszę piękno przyrody: szum strumienia i ptasi śpiew. Było mi bardzo dobrze. W końcu otworzyłam oczy i bardzo się przestraszyłam, bo pojawiła się przerażająca ciemność. Piękne dźwięki ucichły. Z daleka dostrzegłam światło, które się zbliżało. Na początku myślałam, że widzę stopy Matki Bożej w kwiatach. Kiedy jednak światło znalazło się bliżej mnie, zorientowałam się, że to Pan Jezus, dokładnie taki, jak na obrazie siostry Faustyny. Jedyna różnica była taka, że z Jego serca nie wypływały dwa strumienie.

Życie przed życiem życie po życiu. Zaświaty w tradycjach niebiblijnych

Andrzej Sarwa

Opracowanie dziejów oraz wierzeń dotyczących rzeczy ostatecznych człowieka i świata w tradycjach niebiblijnych.

Życie św. Ignacego Loyoli założyciela zakonu Towarzystwa Jezusowego

Jan Badeni

Jeżeli kiedy, to w dzisiejszych czasach, gdy bój między wrogami a sługami Bożymi wszędzie się toczy z szczególną zapalczywością, należy nam wpatrywać się w przykłady pozostawione przez mężnych rycerzy, wodzów, którzy się dawniej w tych bojach Pańskich odznaczyli; należy uczyć się od nich taktyki wojennej, energii, roztropności, wszystkich tych zalet i cnót, które im zapewniły zwycięstwo. Jednym z takich bez wątpienia najwaleczniejszych rycerzy, najznakomitszych wodzów, występujących w dziejach Kościoła jest św. Ignacy Loyola. Wrogowie nawet odmówić mu nie mogą nadzwyczajnych przymiotów umysłu i serca i wielkich zasług, jakie położył w obronie Kościoła; katolicy prawdziwi czczą w nim opatrznościowego męża, którego sam Bóg wybrał i posłał, aby wśród ciężkich przejść, na jakie Kościół narażony był w XVI wieku, zastawiał się za prawdę, zwalczał błędy, tępił grzechy, wiarę i cnotę po świecie całym szerzył.

Życie zmienia się, ale się nie kończy. Chrześcijańskie przeżycie żałoby

Ewa Chalimoniuk, Elżbieta Sobkowiak, Krzysztof Popławski OP

Ta książka daje nadzieję i realne wsparcie w żałobie! Śmierć dotyka nie tylko osoby najbardziej związane ze zmarłym, ale także ich bliskich. Szok, rozpacz, cierpienie, gniew, bezradność, a jednocześnie konieczność zorganizowania najpierw pogrzebu, a potem życia na nowo. Jak to wszystko udźwignąć? W formule Q&A, zwięzłych pytań i nieco bardziej rozbudowanych odpowiedzi, z tematem zmierzyły się dwie doświadczone psychoterapeutki oraz ceniony dominikański duszpasterz. Dzięki kompetencjom autorów wymiar psychologiczny przeplata się z teologicznym i w efekcie lektura Życie zmienia się, ale się nie kończy. Chrześcijańskie przeżycie żałoby stanie się pomocą w trudnym doświadczeniu straty. Całość podzielona jest na trzy części, w których autorzy odpowiadają na najczęściej zadawane pytania związane z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania; m.in. Jak po chrześcijańsku podejść do śmierci i straty? Jak o nich rozmawiać? Jak je przeżyć? Jak pomóc tym, którzy odeszli, a jak tym, którzy pozostali pogrążeni w rozpaczy i uczuciu pustki? Czy żałoba ma cel? Jakie są jej fazy? Dodatkowo w publikacji znaleźć można rekomendowaną literaturę związaną z tematem oraz przydatne adresy organizacji niosących pomoc osobom znajdujących się w żałobie. Wiele osób dotkniętych nagłą śmiercią bliskich, szczególnie śmiercią tragiczną lub przedwczesną zadaje sobie fundamentalne pytanie Czy Bóg jest dobry, skoro dopuszcza taki rodzaj śmierci? Dominikanin Krzysztof Popławski OP odpowiada na nie tak: Często w tego rodzaju pytaniach jest ukryte założenie, że śmierć jest czymś najgorszym, co nas spotyka. Oczywiście znamy przykłady tragicznych, okrutnych śmierci. (). A z drugiej strony, dla kogoś, kto jest blisko Boga, każdy czas jest odpowiedni, by spotkać się ze śmiercią, czyli z Bogiem w nowym życiu. Nie wiem, czy Bóg chce tych tragicznych śmierci. Nie mógłbym powiedzieć ze spokojem, jak niektórym się to zdarza: Bóg tak chciał. Czasem myślę, że Bóg wcale tak nie chciał, i nie wiem, dlaczego do tego wszystkiego dopuścił. Inni pytają: Czy można się użalać nad sobą, gdy odchodzą bliscy? Ewa Chalimoniuk odpowiada: Oczywiście, bo śmierć jest aktem nieodwracalnym. Nie można sprawdzić empirycznie, co się dzieje po śmierci. Czujemy się osieroceni, doświadczamy nagle bardzo dużej zmiany i musimy się jakoś zmierzyć z tym, co nas czeka bez osoby, która zmarła. Jeszcze inni głowią się na tym, w jaki sposób wspierać bliskich, szczególnie na początku żałoby? Elżbieta Sobkowiak radzi: To, co możemy zrobić w pierwszym etapie żałoby, w szoku, to być. Dla wielu osób wydaje się to za mało, ale z mojego doświadczenia terapeuty wiem, że to najbardziej pomaga żałobnikom. Bardzo doceniają to, że w obliczu tragedii nie byli sami, mieli na czyim ramieniu płakać, zostali wysłuchani. Nie musimy szukać górnolotnych słów czy też gestów, wystarczy być blisko i słuchać. Pacjenci za to są najbardziej wdzięczni i tego najbardziej im brakuje.

Żyć pustynią

Mnisi z Tibhirine

Zebrane w tej książce fragmenty listów, medytacji, dzienników i homilii siedmiu błogosławionych mnichów z Tibhirine tworzą zbiór najpiękniejszych sentencji z Atlasu. Ich wyznania, często bardzo intymne, pozwalają zajrzeć w głąb serca każdego z zakonników. Dzięki tym duchowym autobiografiom odkrywamy, co oznaczało dla nich codzienne życie wiarą, a także kim byli, zanim zginęli jako męczennicy. Pisma te odzwierciedlają głębokie zakorzenienie w modlitwie i cierpliwe dojrzewanie do męczeńskiej misji.

Żydowskie korzenie szaty chrzcielnej, alby, cingulum i kolorów liturgicznych

Patrycja Hurlak

Monografia Żydowskie korzenie szaty chrzcielnej, alby, cingulum i kolorów liturgicznych jest pierwszą w Polsce publikacją traktującą szczegółowo o zależnościach pomiędzy podstawowymi szatami chrześcijańskimi, jak szata chrzcielna, alba i cingulum, a szatami i przedmiotami żydowskimi, jak np. tal(l)it z cicit, t(e)fil(l)in, efod, pektorał, kitel czy szarawary kapłańskie. Badaniu poddano w niej również wpływ znaczenia kolorów w judaizmie na ich symbolikę obecną w chrześcijaństwie. Autorka nie unika tematu korelacji kulturowych wynikających choćby z cywilizacji rzymskiej, współczesnego judaizmu czy codziennego życia świeckiego. Nowością tej publikacji jest zakres badania, który obejmuje oba czasy istniejące w liturgii, czyli zarówno chronos (czas upływający), jak i kairos (czas zbawienia). Dzięki temu zestawieniu autorka odkrywa nie tylko powiązania chrześcijańsko-żydowskie (lub ich brak) zawarte w historii rozwoju szat i kolorów liturgicznych oraz w ich symbolicznym rozumieniu, ale również odnajduje ich anamnetyczny charakter. Patrycja M. Hurlak, ur. w 1979 roku w Świdnicy na Dolnym Śląsku. Z zawodu aktorka i prezenterka telewizyjna (m.in. Klan, Blondynka, Na Wspólnej, Pierwsza miłość, program TVP2 Ukryte skarby). Absolwentka szkół warszawskich: Akademii Katolickiej (2023), Wyższej Szkoły Promocji (2005), Szkoły Aktorów Filmowych WORKSHOP (2001), Studium Show-Biznesu przy Instytucie Promocji (1999). Członek Stowarzyszenia Liturgistów Polskich. Autorka książek: Nawrócona wiedźma, Kosmiczna celebracja, serii Zakochani są wśród nas i O ważnych Rzeczach. Prowadzi własną stronę internetową patrycjahurlak.pl i kanał na YouTubie.

Żyj według własnych zasad. Czym jest prawdziwy bunt?

Osho

Wielu z nas wciąż pamięta lata 60. ubiegłego wieku i ruch hippisowski czy jak to pięknie nazwaliśmy epokę dzieci kwiatów. Obecnie, w nowym pokoleniu narasta potrzeba, by zmierzyć się z przestarzałymi strukturami, zbuntować przeciwko brutalnym realiom gospodarczo-politycznym narzuconym przez korporacje, przywrócić znaczenie słowu wolność. Każdy buntownik sprzeciwiający się systemowi powinien mieć w sobie świadomość tego, z czym walczy. Trzeba być dobrym obserwatorem, próbować rozumieć rzeczywistość, aby wypracować skuteczne metody podążania w kierunku nowej wizji świata, opartej na miłości i poszanowaniu wartości ludzkich. Buntownik bowiem nie przynależy do żadnego z istniejących systemów religijnych, społecznych, politycznych. Żyje według własnych zasad. Bunt jest czymś indywidualnym, bez przemocy, pokojowym. Wypływa z miłości. Nie jest nastawiony przeciwko czemukolwiek. Koncentruje się na wspieraniu tego, co jest dobre. OSHO Ludzie mogą osiągnąć poczucie szczęścia tylko w jeden sposób: pozostając w zgodzie z samymi sobą. Wtedy poczucie szczęścia, jak wiosna, zaczyna rozkwitać. Stają się pełni życia, sami będąc radosnymi, przynoszą radość wszystkim wkoło. Są jak muzyka, są jak taniec. OSHO