Mistyka starożytnych Greków

Karol du Prel

REPRINT. Z wprowadzenia: Jeśli nas z odległych czasów i to przez najwiarygodniejszych pisarzy podana dochodzi wieść o rzeczach, których żadną miarą pojąć nie umiemy, to można być pewnym, żeśmy stanęli wobec sprawy, której wyjaśnienie niepoślednie miałoby znaczenie. Żeby jednak zagadnienie takie należycie rozwiązać, winno się przede wszystkim zjawiska owe tak właśnie przyjmować, jak je nam opisują: szkła wieku należy złożyć zupełnie. Wszelako najczęściej dzieje się przeciwnie. Racjonalizm wypacza z reguły takie zjawiska, ażeby ułatwić sobie ich wytłumaczenie; zamiast się do nich przystosować, przystosowuje je do siebie za pomocą rozlicznych "poprawek"; stąd pozorną tylko korzyść odnosi nauka, bo też racjonalizm pozornie tylko rozszerza jakiś zakres poznania, a w istocie nieszczery tylko zawiera pokój z zagadnieniami. Treść książki zawiera omówienie takich istotnych zjawisk mistycznych starożytnych Greków jak: sen świątynny, wyrocznie, misteria, demona Sokratesa.

Mit o kurze niebieskiej. Święto majowe. Święto umarłych. Religia Dionizosa Dioskurowie i Helena

Stanisław Schneider

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT Ze wstępu autora: W nieocenionym swym zbiorze etnograficznym pomieścił Oskar Kolberg przypisek, przytaczający ustępy z dzieł Angelo De Gubernatisa i Kazimierza Szulca, z którego to przypisku wypływa, że kurą mityczną, znaną z podań, jest ziemia, a jajem które zniosła owa kura niebieska, jest słońce. Jaja, jakie się je na Wielkanoc przedstawiałyby zmartwychwstanie jaja niebieskiego, symbolu obfitości i słońca wiosennego. Chyba nikt otrzymywać dzisiaj nie chce, by tego rodzaju kosmogoniczny pomysł stworzenia słońca wyłonił się w ogóle w mitologii indoeuropejskiej, a w szczególności słowiańskiej. Zanim jednak wskażemy, w jakiej stronie należy szukać początku fantastycznego poglądu o jaju, z którego powstał wszechświat, zwróćmy się do jednej z najstarszych kosmologii greckich... A w kolejnych rozdziałach autor omawia i analizuje inne wierzenia i mity, dotyczące święta umarłych, religii Dionizosa oraz Dioskurów i Heleny.

Mit starszych braci w wierze

Paweł Lisicki

Dlaczego postanowiłem napisać "Mit starszych braci w wierze"? Nie była to łatwa decyzja. Musiałem przecież pokazać, że u samego źródła obecnego kryzysu i choroby katolicyzmu, czego najpełniejszym przejawem jest powszechne odchodzenie od Kościoła, leży szereg gestów i dwuznacznych wypowiedzi hierarchów, teologów, a nawet papieży, niestety na czele z Janem Pawłem II na temat judaizmu. Pokazuję, jaką rolę w przyjęciu nowego, fatalnego stanowiska wobec judaizmu, odegrał "meaculpizm", irracjonalne i niedające się okiełznać poczucie winy za Holocaust. To co było niemiecką zbrodnią masowego zabijania Żydów zostało imputowane katolikom. Ci, którzy powinni tę operację napiętnować, radośnie się jej poddali. W książce pokazuję źródła ideowe tego nowego podejścia: zarówno pisma modernistycznych teologów katolickich, jak i rozważania rabinów. Nie wyobrażam sobie, by odrodzenie katolicyzmu było możliwe bez przezwyciężenia tej osobliwej, fałszywej nauki, która od tylu lat zagnieździła się w życiu Kościoła. Dopiero wtedy Kościół odzyska to, co zawsze było jego chlubą, a więc moc przyciągania. - Paweł Lisicki Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce: jak wobec tych tak klarownych słów dialogiści mogą traktować współczesnych żydów za spadkobierców obietnicy złożonej Abrahamowi? Czemu służyć ma ich dialog, jeśli, aby istnieć w swej obecnej formie, musi siłą rzeczy pomijać najistotniejsze niekompatybilności, jak właśnie mesjańskość i bóstwo Pana Jezusa czy ciągłość wybrania potomstwa Abrahama w Kościele katolickim? Atutem książki Pawła Lisickiego jest przedstawienie niepodważalnych danych pozwalających zrozumieć do jakiego stopnia, współczesne podstawy dialogu katolicko-żydowskiego są oderwane od rzeczywistej tożsamości katolicyzmu i realiów rabinicznego judaizmu, do jakiego stopnia dialog ten w swych założeniach opiera się na zakłamaniu Ewangelii, zaprzecza słowom i czynom Jezusa Chrystusa, tak jakby Jego Męka nie była konsekwencją pryncypialnego odrzucenia przez Jego Naród i tak jakby istniała inna możliwa ekonomia odkupienia i zbawienia, niż ta, którą On ustanowił. - dr Wojciech Golonka Instytut Dziedzictwa Europejskiego Andegavenum

Mitologia słowiańska

Aleksander Brückner

Ze wstępu autora: Mity słowiańskie same do mitu raczej należą, skoro pewne o nich wiadomości, to jest ani urojone, ani powtarzane tylko, na stronicy druku się zmieszczą. O kultach słowiańskich, to jest o świątyniach i kapłanach, o posągach i obrzędach, o ofiarach i wieszczbach wiemy nierównie więcej i lepiej; ba, gdy po mitach głucho od wieków zupełnie, z kultów do dziś tu i owdzie niejedno ocalało, szczególnie na Rusi i na Bałkanie, np. w kulcie przodków (zadusznym). Im mniej o mitach wiemy, tym bujniej rozrosła się umiejętność o nich, mitologia; niestety, koło, jakie ona dotąd zatacza, zupełnie błędne. Brak bowiem istotnych wiadomości zastąpiły mrzonki i rojenia. Tak zmyślili kronikarze miejscowi niemieccy w XV i następnych wiekach, gdy wszelki ślad po mitach zaginął, cały Olimp słowiański i poopisywali nawet szczegółowo posągi bóstw, co nigdy w istocie nie istniały. Tak samo postępowali u nas Długosz i Miechowczyk, a w Prusach autorowie agendy pruskiej kościelnej z r. 1530. Nie mając najlżejszego wyobrażenia o mitach polskich, których w wieku XV i śladu nie było, albo pruskich, z których w XVI niewiele więcej ocalało, ośmielili się zmyślić cały Olimp polski i pruski, a inni im ślepo uwierzyli. Obok niej staje godnie, bo również utrudnia dotarcie do prawdy, w drugiej połowie XIX wieku rozpanoszona zasada, odmawiająca bóstwom słowiańskim, na Rusi czy na Pomorzu zaodrzańskiem zaświadczonym, rodzimości, wywodząca je często z obcych stron i wpływów, ba, nawet ze wzajemnych na siebie oddziaływań, chociaż o niczym podobnym dzieje nie wiedzą, ani o owych wpływach irańskich i innych, ani o oddziaływaniach np. Słowian pomorskich na ruskich. Tym sposobem, to niewiele, co o mitach słowiańskich istotnego wiemy, topnieje...

Mitologia słowiańska w zarysie

Edmund Saturnin Gregorowicz

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Fragment z wprowadzenia: Duch ludzki żyje tylko jako jednostka między duchami narodów, pokoleń i rodzin. Dlatego każdy naród ma swój właściwy sobie zastęp mitów, a nawet jeden i ten sam naród w różnych czasach posiada rozmaite mity. Bo te żadnej nie mają trwałości, jak duch, co je rodzi dlatego mitologia prawdziwa nie samym tylko trudni się opisem mitów, ale jest ich historią raczej, a jako taka jest zawiązkiem historii ducha ludzkiego rozwoju. Książka opowiada o naszych rodzimych mitach i pradawnych wierzeniach.

Mityczna historia Polski i mitologia słowiańska

Kazimierz Szulc

Kazimierz Szulc: Mityczna historia Polski i mitologia słowiańska. Znakomite, obszerne opracowanie polskich pradziejów, podań, wierzeń, mitów i historii bajecznej. W Mitycznej historii polskiej i mitologii słowiańskiej usiłował ukazać podstawowy zrąb kultury ludowej jako ukształtowany w pełni przed tysiącleciem i wiernie przechowany przez ludową tradycję. Słowa autora kończące to dzieło, opisujące w sposób bardzo obszerny i szczegółowy naszą ojczystą niepisaną historię brzmią tak: Idzie o to, ażebyśmy się poznali na tych cudownych i nieprzebranych skarbach, jakie wśród nas się znajdują i żebyśmy chcieli, umieli z nich pełnymi garściami czerpać. Czułbym się szczęśliwy, gdybym powyższą pracą do tego się przyczynił.

Młode wino. O owocach Ducha Świętego

Wilfrid Stinissen OCD

Gdy nieustannie koncentrujemy się na tym, co powinniśmy zrobić, a zapominamy o tym, co otrzymaliśmy, wywracamy wszystko do góry nogami. Zapominamy, że życie chrześcijańskie nie jest przede wszystkim pracą do wykonania, lecz darem do przyjęcia. Otrzymaliśmy nowe życie, aby je przeżyć; młode wino, aby je wypić. To jest naszym podstawowym i w zasadzie jedynym celem. Ufajmy bardziej Duchowi Świętemu niż własnym możliwościom. W tej książce, która w całej pełni czerpie z chrześcijańskiej mistyki, spotykamy się z wyzwaniem, które daje nam wolność. Korzystajmy z tego daru!

Moc wieczerzy Pańskiej

Joseph Prince

Przyjdź do Stołu Pańskiego i przyjmij swoje uzdrowienie! „Moja mama była wyniszczona przez tę chorobę. Do tego stopnia opadła z sił, że nie była w stanie rozpoznać członków własnej rodziny… Zaczęliśmy wspólnie z mamą przyjmować Wieczerzę. Teraz moja mama pamięta, kim jesteśmy. Jezus uzdrowił jej umysł i uwolnił ją!”. - Paula „Lekarze zdiagnozowali u mojego najmłodszego syna skoliozę… Mimo że do naszego serca wkradały się wątpliwości, potępienie i strach, nie przestawaliśmy ogłaszać skończonego dzieła krzyża i wielokrotnie przystępowaliśmy do Komunii. Podczas naszej następnej wizyty lekarz pokazał nam wyniki, które wskazywały, że nie ma śladu skoliozy. Kręgosłup naszego syna się wyprostował!”. - Kaleb W tej niezwykłej książce Joseph Prince pokazuje, jak Jezus zapewnia nam zdrowie i pełnię sił. "Moc wieczerzy pańskiej - odkrywanie drogi do zdrowia i życia" to książka pełna świadectw ludzi, którzy zostali uzdrowieni dzięki mocy Wieczerzy. To, co Jezus zrobił dla nich, może uczynić także dla ciebie. Bez względu na to, czy chcesz cieszyć się lepszym zdrowiem, czy walczysz z poważną chorobą, wiedz, że Jezus zapłacił już za ciebie cenę. Nie poddawaj się! Uzdrowieńcza moc krzyża dotyczy każdej diagnozy i każdej przypadłości. Przyjdź w wolności do Stołu Pańskiego, który Pan dla ciebie przygotował. Odkryj moc Komunii i krocz drogą do zdrowia, sił i długowieczności. JOSEPH PRINCE jest wiodącym na świecie głosicielem łaski oraz głównym pastorem New Creation Church w Singapurze. Autor  prowadzi również organizację Joseph Prince Ministries. Jego kazania emitowane są w ponad pięćdziesięciu stacjach telewizyjnych na całym świecie i zjednały sobie miliony widzów. Według New York Times Joseph jest najpopularniejszym autorem i cieszącym się ogromnym zainteresowaniem mówcą. Jest szczęśliwie żonaty z Wendy, mają dwoje wspaniałych dzieci, Jessicę Shaynę i Justina Davida.