Medycyna estetyczna w praktyce. TOM 1

Bożena Mamcarz, Dorota Pradecka

Praca zbiorowa, w której ukazane są podstawowe zagadnienia dotyczące medycyny estetycznej w formie praktycznych informacji wynikających z wieloletniej pracy autorów. Książka adresowana jest do lekarzy zainteresowanych lub zajmujących się tematyką medycyny estetycznej w codziennej praktyce lekarskiej. Przeznaczona również dla kosmetologów pracujących w gabinetach medycyny estetycznej i studentów medycyny zainteresowanych tym tematem.

Medycyna estetyczna w praktyce. TOM 2

Bożena Mamcarz, Dorota Prandecka

Praca zbiorowa, w której ukazane są podstawowe zagadnienia dotyczące medycyny estetycznej w formie praktycznych informacji wynikających z wieloletniej pracy autorów. Książka adresowana jest do lekarzy zainteresowanych lub zajmujących się tematyką medycyny estetycznej w codziennej praktyce lekarskiej. Przeznaczona również dla kosmetologów pracujących w gabinetach medycyny estetycznej i studentów medycyny zainteresowanych tym tematem.

Medycyna pracy w praktyce. Wybrane zagadnienia profilaktyki, orzecznictwa i najważniejsze rozwiązania prawne. Wydanie 2

Praca zbiorowa

Drugie wydanie poradnika stanowi praktyczny przewodnik dla lekarzy medycyny pracy. Jej autorzy, z ogromnym doświadczeniem w dziedzinie, skupili się na praktycznych aspektach opieki nad zdrowiem pracowników w środowisku pracy. Książka omawia kluczowe problemy medycyny pracy, w tymopieką profilaktyczną nad pracownikami w aspekcie lekarskim, psychologicznym oraz prawnym. Przedstawione zagadnienia dostarczą lekarzom medycyny pracy użytecznych informacji w ich codziennej pracy.

Melancholia

Antoni Kępiński

Jest to książka o depresji, smutku, stanach nerwicowych występujących w różnych chorobach psychicznych, ale i towarzyszących codziennemu życiu ludzi w różnym wieku i w różnych życiowych sytuacjach. To, co napisał Kępiński o leczeniu depresji nadal pozostaje w mocy - staranna i wnikliwa analiza treści przeżyć jest jedynym sposobem postępowania zmierzającym do zaproponowania pacjentowi leczenia, dobranego do jego osobowości, a nie choroby. Powstała koncepcja, która nie prowadzi do opisania jeszcze jednego szczegółu, a wręcz przeciwnie - wbrew utracie przez naszą cywilizację wiary w możliwość ogarnięcia całości - podejmuje próbę jej opisania. Autor całe życie poświęcił chorym, darząc ich szacunkiem, współczuciem, oferując przyjaźń i zrozumienie. W ostatnich latach życia, nękany nieuleczalną chorobą, spisał A. Kępiński swoje praktyczne doświadczenia lekarskie, pozostawiając książki ważne dla lekarzy, ale równocześnie, przez swój głęboko humanistyczny stosunek do chorego, czytelne i przystępne dla każdego do dziś niezastąpione.

Meloksykam vs diklofenak w reumatologii

Katarzyna Sikorska-Siudek

Niesteroidowe leki przeciwzapalne stosowane w chorobach reumatycznych mają zmniejszać nasilenie bólu i reakcji zapalnej. Pacjent powinien je przyjmować przewlekle, dlatego wybrany preparat powinien charakteryzować się nie tylko skutecznością, ale także bezpieczeństwem. Obecnie w praktyce stosowane są preparaty nieselektywne i preferencyjne inhibitory COX-2. W pracy na przykładzie diklofenaku (lek nieselektywny) i meloksykamu (inhibitor COX-2) porównano skuteczność przeciwzapalną i przeciwbólową obu grup.

Metamizol - znany lek o ugruntowanej pozycji w leczeniu bólu i gorączki - co wiemy, a czego jeszcze powinniśmy się dowiedzieć? 5 faktów, które należy znać

Jarosław Woroń

W farmakoterapii bólu oraz gorączki powinniśmy zawsze dokonywać kontekstowego zarówno w stosunku do objawów, jak i cech pacjenta wyboru farmakoterapii. W praktyce nie można dokonywać przypadkowego wyboru leku, gdyż w poszczególnych grupach nie ma tzw. efektu klasy, co powoduje, że każdy lek charakteryzuje się unikalnym profilem farmakokinetyczno-farmakodynamicznym, a te cechy powinny być jednym z istotniejszych elementów personalizacji wyboru leku. Jednym z leków stosowanych w leczeniu bólu i gorączki jest metamizol. Jego profil farmakokinetyczno-farmakodynamiczny oraz szerokie zastosowanie kliniczne umożliwiają personalizację stosowanej farmakoterapii.

Metoda żywieniowa BLW. Daj dziecku wybór

Magdalena Jarzynka-Jendrzejewska, Ewa Sypnik-Pogorzelska

Prosty, naturalny sposób na rozszerzanie diety dziecka w pierwszym roku życia. To radość jedzenia i odkrywania nowych smaków. Jak rozszerzać dietę dziecka? Kiedy przestać karmić piersią? Kiedy wprowadzać gluten? Co zrobić, gdy dziecko nie chce jeść przecierów? Dlaczego mój maluch nie chce jeść, kiedy go karmię łyżeczką? Masz już dość stresów związanych z żywieniem swojej pociechy? Nie wiesz, czy się najada i czy nie brakuje mu witamin? Zdaj się na intuicję i zaufaj swojemu dziecku! Podaj mu kilka wartościowych, dostosowanych do jego rozwoju pokarmów, np. ugotowane na miękko warzywa, miękkie owoce, gęstą owsiankę lub kawałek chudego mięsa. A następnie pozwól mu samodzielnie zdecydować, co chce w danej chwili zjeść. Dziecko musi zapoznać się z jedzeniem – sprawdzić jego konsystencję, kolor, zapach i smak. Właśnie na tym opiera się metoda BLW. Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do książki napisanej przez doświadczone dietetyczki i mamy. Co w niej znajdziesz? - Informacje o rozszerzaniu diety dziecka do pierwszego roku życia. - Informacje o BLW – wprowadzaniu tej metody żywienia, jej głównych zasadach i zaletach. - Przepisy na proste, smaczne i wartościowe posiłki nie tylko dla twojego dziecka, ale także dla całej rodziny.

Mianseryna - miejsce i rola w leczeniu depresji

Tadeusz Parnowski

Podstawową grupą leków stosowanych w terapii zaburzeń depresyjnych są inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, jednak nie we wszystkich przypadkach mogą one zostać zastosowane. Ograniczenia w przyjmowaniu leków z tej grupy występują np. u pacjentów z chorobami kardiologicznymi. Dodatkowo u części pacjentów występuje oporność na inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny. W takich sytuacjach zaleca się stosowanie starszych preparatów, przeważnie w ramach leczenia skojarzonego. W pracy przedstawiono przypadki zastosowania mianseryny należącej do starszej generacji leków przeciwdepresyjnych.

Mianseryna a depresja, lęk, bezsenność

Anna Gładka, Joanna Rymaszewska

Mianseryna jest lekiem stosowanym od wielu lat w zmniejszaniu nasilenia objawów depresji, takich jak: obniżenie nastroju, lęk, bezsenność. Poważnie upośledzają one funkcjonowanie chorego, a nieleczone mogą doprowadzić do nawrotu depresji. Korzystną cechą leku jest niski potencjał do wchodzenia w niekorzystne interakcje z innymi lekami. Z tego powodu jego podawanie może być szczególnie uzasadnione u osób starszych i obciążonych chorobami współistniejącymi.

Mianseryna i jej miejsce w praktyce klinicznej

Tomasz Gabryelewicz

Mianseryna jest lekiem o silnym działaniu przeciwdepresyjnym. Złożony mechanizm działania powoduje, że zalicza się go do klasy NaSSA (leki noradrenergiczne i specyficznie serotoninowe). Lek jest skuteczny w leczeniu depresji. W psychogeriatrii chętnie stosuje się go w leczeniu zaburzeń nastroju, zaburzeń snu oraz w stanach niepokoju. Działa również przeciwlękowo. Stosowany jest też jako terapia dodana, potencjalizując leczenie ciężkich depresji. Opisy przypadków dotyczą różnych możliwości stosowania leku w psychogeriatrii.

Mianseryna i jej wykorzystanie w praktyce lekarskiej

Iwona Patejuk-Mazurek

Mianseryna to lek przeciwdepresyjny z długą historią stosowania, nie tylko na rynku polskim. Jest zarejestrowana do leczenia epizodów depresyjnych, jednakże z powodu wielu działań, jakie wykazuje, może być stosowana (off-label) w różnych innych sytuacjach klinicznych. Niniejszy artykuł wskazuje możliwości wykorzystania potencjału leku w codziennej praktyce lekarskiej.

Miejsce diklofenaku w standardach terapeutycznych w reumatologii

Robert Rupiński, Jarosław Woroń

Niesteroidowe leki przeciwzapalne są trudne do zastąpienia w leczeniu bólu zapalnego. Zarówno mechanizmy uczestniczące w powstawaniu bólu zapalnego, jak i indywidualne cechy poszczególnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych pozwalają obecnie na wręcz spersonalizowany wybór leku w taki sposób, aby eskalować jego skuteczność przy minimalizacji ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Diklofenak jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym z jednym z najdłuższych staży klinicznych. Od początku lat 70. ubiegłego wieku był on ważnym elementem codziennej praktyki reumatologicznej, stosowanym w chorobach o podłożu zarówno zwyrodnieniowym, jak i zapalno-autoimmunologicznym.

Miejsce metforminy w leczeniu cukrzycy w świetle aktualnych zaleceń ADA/EASD z 2022 r

Katarzyna Cyganek

Cukrzyca to choroba epidemiologiczna o progresywnym charakterze. Należy pamiętać o indywidualizacji jej leczenia, indywidualnej ocenie danych dotyczących czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, uszkodzenia narządów, wysokości glikemii oraz stanu pacjenta. W najnowszych zaleceniach fundamentem i priorytetem terapii cukrzycy jest redukcja powikłań sercowo-naczyniowych i redukcja śmiertelności. Leczenie należy wdrożyć jak najwcześniej. Już w stanie przedcukrzycowym można włączyć metforminę. W terapii cukrzycy typu 2 pozycja metforminy jest wysoka, gdyż jest to lek silnie obniżający glikemię, znany, stosowany przez lata, z uznanym profilem bezpieczeństwa i dobrą tolerancją. Można ją bezpiecznie stosować w skojarzeniu z innymi lekami hipoglikemizującymi. W warunkach konieczności poprawy kontroli glikemii stanowi silny lek hipoglikemizujący.

Miejsce naproksenu w farmakoterapii bólu i gorączki. Co wiemy w 2022 roku?

Jarosław Woroń

Podwyższenie temperatury ciała 38 stopni C należy traktować jak stan niepożądany i dążyć do jej obniżenia do bezpiecznego poziomu. Najczęściej stosowanymi w tym celu lekami są niesteroidowe leki przeciwzapalne, które hamują syntezę prostaglandyn pośredniczących w rozwoju stanu zapalnego. Ta grupa leków nie jest jednak jednolita pod względem efektu działania przeciwgorączkowego. Jedną z najczęściej stosowanych substancji z tej grupy jest naproksen, który wyróżnia się korzystną farmakokinetyką. Ulega on szybkiemu wchłanianiu z przewodu pokarmowego i ma obwodowy okres półtrwania 12-15 h, co gwarantuje stabilny efekt przeciwgorączkowy.

Miejsce naproksenu w farmakoterapii bólu i gorączki. Co wiemy w 2022 roku?

Jarosław Woroń

Podwyższenie temperatury ciała 38 stopni C należy traktować jak stan niepożądany i dążyć do jej obniżenia do bezpiecznego poziomu. Najczęściej stosowanymi w tym celu lekami są niesteroidowe leki przeciwzapalne, które hamują syntezę prostaglandyn pośredniczących w rozwoju stanu zapalnego. Ta grupa leków nie jest jednak jednolita pod względem efektu działania przeciwgorączkowego. Jedną z najczęściej stosowanych substancji z tej grupy jest naproksen, który wyróżnia się korzystną farmakokinetyką. Ulega on szybkiemu wchłanianiu z przewodu pokarmowego i ma obwodowy okres półtrwania 12-15 h, co gwarantuje stabilny efekt przeciwgorączkowy.

Migotanie przedsionków

Jarosław Drozd

  Zaletą książki jest praktyczne, "krok po kroku" omówienie postępowania w różnych, często trudnych sytuacjach klinicznych związanych z diagnostyką i leczeniem pacjenta z migotaniem przedsionków w warunkach ambulatoryjnych, izby przyjęć/SOR czy w szpitalu. Walory dydaktyczne opracowania zwiększają przejrzyste schematy postępowania oraz przedstawienie najczęstszych błędów, jakie popełniamy w leczeniu pacjentów z tą arytmią. Szczególnie cenne jest holistyczne podejście autorów do opieki nad pacjentem z migotaniem przedsionków, który zwykle ma wiele chorób towarzyszących. Wiele osób cierpi z powodu migotania przedsionków. Powinniśmy promować wiedzę z tego zakresu wśród lekarzy i pielęgniarek - poprawi to naszą skuteczność w diagnozowaniu i leczeniu chorych. Pomoże nam w tym ten znakomity podręcznik.