Miejsce diklofenaku w standardach terapeutycznych w reumatologii

Robert Rupiński, Jarosław Woroń

Niesteroidowe leki przeciwzapalne są trudne do zastąpienia w leczeniu bólu zapalnego. Zarówno mechanizmy uczestniczące w powstawaniu bólu zapalnego, jak i indywidualne cechy poszczególnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych pozwalają obecnie na wręcz spersonalizowany wybór leku w taki sposób, aby eskalować jego skuteczność przy minimalizacji ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Diklofenak jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym z jednym z najdłuższych staży klinicznych. Od początku lat 70. ubiegłego wieku był on ważnym elementem codziennej praktyki reumatologicznej, stosowanym w chorobach o podłożu zarówno zwyrodnieniowym, jak i zapalno-autoimmunologicznym.

Miejsce metforminy w leczeniu cukrzycy w świetle aktualnych zaleceń ADA/EASD z 2022 r

Katarzyna Cyganek

Cukrzyca to choroba epidemiologiczna o progresywnym charakterze. Należy pamiętać o indywidualizacji jej leczenia, indywidualnej ocenie danych dotyczących czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, uszkodzenia narządów, wysokości glikemii oraz stanu pacjenta. W najnowszych zaleceniach fundamentem i priorytetem terapii cukrzycy jest redukcja powikłań sercowo-naczyniowych i redukcja śmiertelności. Leczenie należy wdrożyć jak najwcześniej. Już w stanie przedcukrzycowym można włączyć metforminę. W terapii cukrzycy typu 2 pozycja metforminy jest wysoka, gdyż jest to lek silnie obniżający glikemię, znany, stosowany przez lata, z uznanym profilem bezpieczeństwa i dobrą tolerancją. Można ją bezpiecznie stosować w skojarzeniu z innymi lekami hipoglikemizującymi. W warunkach konieczności poprawy kontroli glikemii stanowi silny lek hipoglikemizujący.

Miejsce naproksenu w farmakoterapii bólu i gorączki. Co wiemy w 2022 roku?

Jarosław Woroń

Podwyższenie temperatury ciała 38 stopni C należy traktować jak stan niepożądany i dążyć do jej obniżenia do bezpiecznego poziomu. Najczęściej stosowanymi w tym celu lekami są niesteroidowe leki przeciwzapalne, które hamują syntezę prostaglandyn pośredniczących w rozwoju stanu zapalnego. Ta grupa leków nie jest jednak jednolita pod względem efektu działania przeciwgorączkowego. Jedną z najczęściej stosowanych substancji z tej grupy jest naproksen, który wyróżnia się korzystną farmakokinetyką. Ulega on szybkiemu wchłanianiu z przewodu pokarmowego i ma obwodowy okres półtrwania 12-15 h, co gwarantuje stabilny efekt przeciwgorączkowy.

Miejsce naproksenu w farmakoterapii bólu i gorączki. Co wiemy w 2022 roku?

Jarosław Woroń

Podwyższenie temperatury ciała 38 stopni C należy traktować jak stan niepożądany i dążyć do jej obniżenia do bezpiecznego poziomu. Najczęściej stosowanymi w tym celu lekami są niesteroidowe leki przeciwzapalne, które hamują syntezę prostaglandyn pośredniczących w rozwoju stanu zapalnego. Ta grupa leków nie jest jednak jednolita pod względem efektu działania przeciwgorączkowego. Jedną z najczęściej stosowanych substancji z tej grupy jest naproksen, który wyróżnia się korzystną farmakokinetyką. Ulega on szybkiemu wchłanianiu z przewodu pokarmowego i ma obwodowy okres półtrwania 12-15 h, co gwarantuje stabilny efekt przeciwgorączkowy.

Migotanie przedsionków

Jarosław Drozd

  Zaletą książki jest praktyczne, "krok po kroku" omówienie postępowania w różnych, często trudnych sytuacjach klinicznych związanych z diagnostyką i leczeniem pacjenta z migotaniem przedsionków w warunkach ambulatoryjnych, izby przyjęć/SOR czy w szpitalu. Walory dydaktyczne opracowania zwiększają przejrzyste schematy postępowania oraz przedstawienie najczęstszych błędów, jakie popełniamy w leczeniu pacjentów z tą arytmią. Szczególnie cenne jest holistyczne podejście autorów do opieki nad pacjentem z migotaniem przedsionków, który zwykle ma wiele chorób towarzyszących. Wiele osób cierpi z powodu migotania przedsionków. Powinniśmy promować wiedzę z tego zakresu wśród lekarzy i pielęgniarek - poprawi to naszą skuteczność w diagnozowaniu i leczeniu chorych. Pomoże nam w tym ten znakomity podręcznik.

Migrena

Izabela Domitrz

Migrena jest zwartą, jasno i komunikatywnie napisaną monografią omawiającą istotne, głównie z praktycznego punktu widzenia, problemy związane z tym jakże częstym, a nie do końca poznanym typem bólu głowy. Autorka w sposób przystępny, unikając wszelako uproszczeń, wielopłaszczyznowo przedstawia zagadnienia związane z migreną. Omawia miejsce migreny w medycynie, aspekty demograficzne i epidemiologiczne, podział kliniczny choroby, jej dystynktywne cechy kliniczne, a także podstawy patofizjologii napadu migrenowego. Osobną uwagę poświęca terapii migreny, w wielostronny sposób ujmując zagadnienie. Doskonała, niebanalna jest ikonografia książki - zamieszczone w niej oryginalne obrazy aury migrenowej uwiarygadniają jej przekaz, a często zabawne rysunki nadają jej swobodny kształt edytorski, daleki od podręcznikowego formalizmu. Monografia omawia mało znane, rzadko poruszane w krajowym piśmiennictwie, często mylone i nierozumiane zagadnienia z zakresu samoistnych bólów głowy, takie jak: migrena przewlekła, migrena hemiplegiczna czy stan migrenowy - słabo zakotwiczone w świadomości medycznej czy nawet lekarzy neurologów (...) Podsumowując, książka stanowi cenną pozycję kształceniową dla lekarzy rodzinnych, lekarzy POZ i innych zainteresowanych bólami głowy. Zagadnienia przedstawione są w sposób komunikatywny, życzliwy Czytelnikowi i obrazowy. Autorka prezentuje nowoczesną wiedzę z zakresu samoistnych bólów głowy. Monografia doc. Domitrz w pełni zasługuje na rekomendację dla szerokiego grona Czytelników, jako doskonałe wprowadzenie do problematyki migreny i innych samoistnych bólów głowy.

Migrena

Izabela Domitrz

Książka Migrena Profesor Izabeli Domitrz omawia najistotniejsze, głównie z praktycznego punktu widzenia, problemy związane z tym częstym, a nie do końca poznanym typem bólu głowy. Autorka w sposób przystępny, unikając uproszczeń, wielopłaszczyznowo przedstawia zagadnienia związane z migreną. Omawia miejsce migreny w medycynie, aspekty demograficzne i epidemiologiczne, podział kliniczny choroby, jej dystynktywne cechy kliniczne, a także podstawy patofizjologii napadu migrenowego. Osobną uwagę poświęca terapii migreny, w wielostronny sposób ujmując zagadnienie. Doskonała, niebanalna jest szata graficzna książki - zamieszczone w niej oryginalne obrazy aury migrenowej uwiarygadniają jej przekaz, a często zabawne rysunki nadają jej swobodny kształt edytorski, daleki od podręcznikowego formalizmu. Monografia omawia mało znane, rzadko poruszane w krajowym piśmiennictwie, często mylone i nierozumiane zagadnienia z zakresu samoistnych bólów głowy, takie jak: migrena przewlekła, migrena hemiplegiczna czy stan migrenowy - słabo zakotwiczone w świadomości medycznej czy nawet lekarzy neurologów. Nowe wydanie książki (z 2023 r.) zostało wzbogacone m.in. o informacje na temat programu leczenia migreny przewlekłej oraz przyszłości leczenia tej choroby i najnowszych leków przeciwmigrenowych. Monografia stanowi cenną pozycję kształceniową dla lekarzy rodzinnych, lekarzy POZ i innych osób zainteresowanych bólami głowy.

Mirabegron w terapii nadreaktywności pęcherza moczowego

Tomasz Rechberger, Paweł Miotła, Andrzej Wróbel

Wśród wielu leków stosowanych obecnie w terapii nadreaktywności pęcherza mirabegron wyróżnia się znaczącą skutecznością i w przeciwieństwie do często stosowanych preparatów o aktywności antymuskarynowej istotnie poprawia jakość życia chorych z przeciwskazaniami do przyjmowania leków antycholinergicznych. Właściwe wykorzystanie mirabegronu wymaga jednak dobrej znajomości jego działania. W niniejszej monografii prezentujemy najważniejsze informacje, które mają pomóc w jego optymalnym zastosowaniu, zarówno w monoterapii, jak i w terapii skojarzonej z preparatami o aktywności antymuskarynowej w tej szerokiej i zróźnicowanej populacji chorych.