Nowenna o pojednanie małżeństwa w kryzysie. Z bł. Laurą Vicuą, patronką skłóconych małżeństw

Wojciech Jaroń

Kryzys małżeński to jedno z najbardziej bolesnych doświadczeń dotykających współczesne rodziny. Jezus podkreślił nierozerwalność małżeństwa przed Bogiem i Jezus ma moc uratowania każdego związku, który jest niszczony niezgodą. Do tego cudu uzdrowienia potrzebna jest wiara wyrażona głęboką modlitwą. Nowenna o pojednanie małżeństwa w kryzysie to dziewięć dni żarliwej modlitwy daj Boga, którego miłosierdzie nie zna granic i który nigdy nie odmawia swej pomocy potrzebującym. Orędownikiem oraz przewodnikiem prowadzącym osoby wołające o ratunek dla związku małżeńskiego będzie bł. Laura Vicuna, patronka skłóconych małżeństw. Nowenna została opracowana w dwóch wersjach, by jej słowami mógł modlić się każdy z małżonków, którego bezpośrednio dotknął kryzys, jak i osoby bliskie rodzinie pozostającej w konflikcie. Kryzys małżeński to jedno z najbardziej bolesnych doświadczeń dotykających współczesne rodziny. Jezus podkreślił nierozerwalność małżeństwa przed Bogiem i Jezus ma moc uratowania każdego związku, który jest niszczony niezgodą. Do tego cudu uzdrowienia potrzebna jest wiara wyrażona głęboką modlitwą. Nowenna o pojednanie małżeństwa w kryzysie to dziewięć dni żarliwej modlitwy daj Boga, którego miłosierdzie nie zna granic i który nigdy nie odmawia swej pomocy potrzebującym. Orędownikiem oraz przewodnikiem prowadzącym osoby wołające o ratunek dla związku małżeńskiego będzie bł. Laura Vicuna, patronka skłóconych małżeństw. Nowenna została opracowana w dwóch wersjach, by jej słowami mógł modlić się każdy z małżonków, którego bezpośrednio dotknął kryzys, jak i osoby bliskie rodzinie pozostającej w konflikcie.

Nowenna pompejańska

Grażyna Kich, Małgorzata Pabis

Nowenna pompejańska - zwana też "nowenną nie do odparcia" - to modlitwa dla każdego, kto ukochał różaniec. Dzięki niej wyproszono już wiele cudów i łask. Jej początki związane są z historią Bartolo Longo, Włocha, który u Maryi szukał ratunku dla siebie i usłyszał od Niej słowa: "Jeśli pragniesz spokoju duszy i kiedyś jej zbawienia, rozszerzaj nabożeństwo Różańca Świętego". Posłuszny temu wezwaniu, założył w Pompejach Bractwo Różańcowe oraz przyczynił się do wzniesienia tam przepięknego sanktuarium ku czci Matki Bożej Różańcowej. Ta książka to nie tylko wskazówka, jak odmawiać Nowennę pompejańską, ale również świadectwo łask, jakie można dzięki niej uzyskać. Bo w modlitwie różańcowej tkwi wielka siła...

Nowenna za bliskich zmarłych

Wojciech Jaroń

W śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa kryje się tajemnica odpuszczenia grzechów i wiecznego zbawienia każdego człowieka. Słowa Ewangelii uczą nas, by do Boga zwracać się ,,Ojcze. Dlatego z wiarą i ufnością prosimy kochającego Ojca o łaskę odpuszczenia grzechów i zbawieniadla naszych najbliższych, którzy przeszli do wieczności. Nowenna, którą oddajemy w Państwa ręce, pozwala z wiarą i ufnością zanosić modlitwę w intencji bliskich zmarłych o zmartwychwstanie przy końcu wieków i łaskę wiecznego przebywania w Bogu. Modlitwa jest najlepszym wyrazem szacunku i pamięci o tych, którzy odeszli, zaś żyjącym pomaga znaleźć ukojenie po stracie bliskiej osoby, aby trudny czas smutku zamienił się w nadzieję na miłosierdzie Boże w otwierające naszym zmarłym bramy zbawienia.

Nowenny na cały rok

Bożena Hanusiak

Pan Jezus zachęca nas: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą (Mt 7,7-8). Nowenny na cały rok będą pomocą w przygotowaniu do przeżywania ważnych uroczystości w roku liturgicznym oraz narzędziem wypraszania łaski zarówno dla modlących się indywidualnie, jak również we wspólnocie. Teksty modlitw nowennowych niosą światło Dobrej Nowiny, przybliżając do spotkania z Panem, Niebieską Matką oraz Świętymi. NOWENNY do Niepokalanego Poczęcia NMP do Dzieciątka Jezus do św. Józefa do Miłosierdzia Bożego do św. Wojciecha do Jasnogórskiej Matki i Królowej do św. Stanisława do Ducha Świętego do Najświętszego Serca Pana Jezusa do św. Michała Archanioła do św. Jana Pawła II do Matki Bożej Pompejańskiej

Nowoczesne wolności w oświeceniu encyklik

Henryk Hello

Społeczeństwo nasze stopniowo utraciło swą bystrość jasnowidzenia i wyższość moralną, począwszy od chwili zapoznania prawdy katolickiej, od chwili, kiedy przejmować się zaczęło nowinkami luterskimi i kalwińskimi, zapożyczając od nich ducha niezależności względem wszelkiej władzy, ducha zaś wyrozumienia, czyli bierności względem wszelkich wyznań i tego ducha tolerancyjności dla objawów wyuzdania moralnego, jakiego przykłady przysłowiowe powtarzały się za Sasów, za późniejszych też czasów w chwilach najsmutniejszych i do dzisiejszego dnia. Skarga i inni przestrzegali nadaremno; niełatwo zwraca się z drogi, każdy wie po sobie; skłonności bowiem przy pomocy nieszczęśliwych okoliczności, pociągają za sobą z siłą niemal nieprzepartą. A dzisiaj tak daleko odbiegliśmy od właściwego celu, tak jesteśmy zbłąkani, że nie spostrzegamy się, gdy bierzemy błędny kierunek za dobry i wszyscy prawie tak obałamuceni jesteśmy, że brakło tych, co by błąd nasz rozumieli i do nawrócenia ze złej drogi nawoływać chcieli. A jeśli jaki głos się trafi, to nie ma posłuchu.

Nowy Testament i Psalmy

Towarzystwo Biblijne w Polsce

Nowy Testament i Psalmy w najbardziej popularnym protestanckim przekładzie tzw. Biblii Warszawskiej. Przetłumaczone z języków greckiego i hebrajskiego przez Komisję Przekładu Pisma Świętego powołaną przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne w Warszawie (obecnie Towarzystwo Biblijne w Polsce). Wydanie zawiera aktywne odnośniki do innych fragmentów Nowego Testamentu oraz Księgi Psalmów. Zgodnie z zasadami przyjętymi przez Wydawnictwo przekładu dokonano z języków oryginalnych. Podstawę Nowego Testamentu stanowiły Novum Testamentum Graece ed. E. Nestle, K. Aland, Stuttgart 1954 r. oraz Novum Testamentum Graece ed. K. Aland, M. Black, B. M. Metzger, A. Wikgren, Stuttgart 1966 r. United Bible Societies. Podstawą Księgi Psalmów była Biblia Hebraica ed. R. Kittel, P. Kahle, A. Alt, O. Eissfeld, Stuttgart 1951

O Aniołach Stróżach. Historie niebiańskich odwiedzin

Jakub Szymański

Autor prowadzi czytelnika przez historie wielu anielskich spotkań, których doświadczyli katoliccy święci od najdawniejszych dostępnych opisów aż do naszych czasów. Czytelnik dowie się więc wiele na temat tych przyjaznych pozaziemskich duchów dzięki skondensowanej wiedzy udostępnionej przez największe katolickie autorytety. Warto poznać działania Aniołów Stróżów, by zrozumieć, jak wielką rolę powierzył im Pan Bóg, wysyłając ich z misją opieki nad powierzonymi im duszami. Warto się zaprzyjaźnić ze swoim Aniołem Stróżem i włączać jego wstawiennictwo w każdą życiową potrzebę, której doświadczamy.

O BOGU I O NAS. Homilie na niedz C

o Andrzej Napiórkowski OSPPE

Homilie na niedziele i święta zamieszczone w zbiorze "O Bogu i o nas" - jak wyjaśnia we wstępie autor, o. Andrzej A. Napiórkowski ze zgromadzenia ojców paulinów - to "próba odkrywania woli Jezusa. Jego wolą było przecież, abyśmy poznali Trójjedynego Boga". Podejmując refleksję nad przedstawionym na kartach Biblii obrazem Boga, poznajemy także prawdę o nas samych i o bosko-ludzkiej wspólnocie, którą jest Kościół. Rozważania zawarte w niniejszym tomie są zapisem homilii na niedziele i święta roku liturgicznego C, które autor głosił w ostatnich latach w bazylice św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa i Męczennika na Skałce.

O BOGU I O NAS. Homilie na niedziele i święta. ROK LITURGICZNY A

o Andrzej Napiórkowski OSPPE

Homilie na niedziele i święta zamieszczone w zbiorze "O Bogu i o nas" - jak wyjaśnia we wstępie autor, o. Andrzej A. Napiórkowski ze zgromadzenia ojców paulinów - to "próba odkrywania woli Jezusa. Jego wolą było przecież, abyśmy poznali Trójjedynego Boga". Podejmując refleksję nad przedstawionym na kartach Biblii obrazem Boga, poznajemy także prawdę o nas samych i o bosko-ludzkiej wspólnocie, którą jest Kościół. Rozważania zawarte w niniejszym tomie są zapisem homilii na niedziele i święta roku liturgicznego A, które autor głosił w ostatnich latach w bazylice św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa i Męczennika na Skałce.

O BOGU I O NAS. Homilie na niedziele i święta. ROK LITURGICZNY B

o Andrzej Napiórkowski OSPPE

Homilie na niedziele i święta zamieszczone w zbiorze "O Bogu i o nas" - jak wyjaśnia we wstępie autor, o. Andrzej A. Napiórkowski ze zgromadzenia ojców paulinów - to "próba odkrywania woli Jezusa. Jego wolą było przecież, abyśmy poznali Trójjedynego Boga". Podejmując refleksję nad przedstawionym na kartach Biblii obrazem Boga, poznajemy także prawdę o nas samych i o bosko-ludzkiej wspólnocie, którą jest Kościół. Rozważania zawarte w niniejszym tomie są zapisem homilii na niedziele i święta roku liturgicznego B, które autor głosił w ostatnich latach w bazylice św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa i Męczennika na Skałce.

O Bóstwie Chrystusowym

O. Paolo Segneri

Czyż Chrystus nie używał wszelkich środków, aby okazać, że jest Bogiem prawdziwym? Do tego zmierzał zawsze i wszędzie, to położył sobie za cel, tego słowami i czynami dowodził. Nauka, cuda i cierpienia Jego były skierowane głównie do tego celu. Najwyższymi godnościami obdarzał tych, którzy otwarcie, jak Piotr św., wyznawali Jego Bóstwo; ganił tych, którzy o tym powątpiewali, jak Tomasz niewierny; to oświadczył Natanaelowi i wszystkim pytającym. W publicznych i prywatnych rozmowach czynami i słowami tego dowodził, jak to wyznają sami Jego nieprzyjaciele: ˝Ty, będąc człowiekiem, czynisz się sam Bogiem˝ (J 10, 33).

O cnotach heroicznych

Jacek Tylka

Ze wstępu autora: W czasach obecnych brak nam wybitnych świętych ludzi, którzy by jaśnieli cnotami heroicznymi, jak niegdyś odznaczali się nimi Święci. Mamy wielu uczonych w każdej gałęzi umiejętności ludzkich, wielu znakomitych mówców, wielu badaczy nauk przyrodniczych, wielu polityków itd., ale niewielu Świętych. A przecież cnotami heroicznymi może zajaśnieć i kmiotek ubogi, jak św. Izydor rolnik, i król na tronie, jak św. Ludwik IX, i Papież, jak św. Grzegorz Wielki, św. Pius V, i Biskup, jak św. Jan Chryzostom, św. Alfons Liguori i kapłan, jak św. Jan Kanty, św. Jan Nepomuk, i zakonnik, jak św. Tomasz, Doktor Anielski, błogosławiony Klemens Hofbauer, i zakonnica, jak św. Teresa, błogosławiona Małgorzata Alacoque, i żona i wdowa, jak św. Monika, i służąca, jak św. Zyta, i żebrak, jak św. Benedykt Labre, i dziecina, jak św. Agnieszka. Słowem, nie ma stanu, nie ma wieku, nie ma godności, w których by nie można wykonywać cnót heroicznych. To mając na względzie, podaję te krótkie uwagi o cnotach heroicznych i zaznaczam, że w nich należy się ćwiczyć codziennie przez całe życie t. j. od przyjścia do rozumu aż do grobowej deski. Jeżeli te wskazówki, przyczynią się chociażby w najmniejszej mierze do spełniania tych cnót, niechaj za to będzie cześć i chwała Bogu, a oraz podzięka Matce Najświętszej, tej Królowej Polskiej, u której stóp ośmielam się tę skromną pracę złożyć, jako nieużyteczny sługa.

O co właściwie nam chodzi?. Nie piszę, by się inni zgadzali

ks. Wojciech Węgrzyniak

Ksiądz Wojciech Węgrzyniak to połączenie błyskotliwego umysłu i niebanalnej retoryki, ale zawsze podgrzanych tym samym zapałem i werwą. Nie oczekuje, żeby się z nim zgadzać, ale liczy na to, że zacznie się myśleć. Stawianie pytań ceni na równi z udzielaniem wyjaśnień. Porywający mówca, charyzmatyczny kapłan. Jego blog śledzi tysiące internautów. Mówi językiem prostym, zrozumiałym i przede wszystkim trafiającym w sedno. Jego wypowiedzi stają się często bon motami, niemal ikonicznymi przysłowiami. Przełamuje bariery, wykracza poza skostniałe schematy uniwersyteckie, burzy spokój i pewność siebie agnostyków, ukazując świat Biblii w najbardziej fascynującej odsłonie. Równie ciekawe i wartościowe są jego komentarze dotyczące spraw bieżących, niejednoznacznych, trudnych, często niezrozumiałych dla współczesnego katolika. Ta książka jest esencją najciekawszych myśli , spostrzeżeń i komentarzy autora. Po raz pierwszy zebrano eseje tłumaczące biblijne przekazy z obszernymi komentarzami na temat spraw trudnych, budzących kontrowersje, a przez to krzykliwych i bardzo medialnych. W ten sposób powstał przewodnik prezentujący kondycję i złożoność współczesnego Kościoła, często targanego sprzecznościami, obarczonego oczekiwaniami wiernych, nierzadko przygniecionego odpowiedzialnością. W dobie powszechnej wiedzy oraz chaosu informacji jasno i bezkompromisowo prowadzi on po sprzecznościach współczesnego świata, wskazując, o co każdemu z nas naprawdę chodzi w naszej relacji z Bogiem, bliźnimi i samym sobą. O co nam chodzi No właśnie. O co właściwie nam chodzi? Czyli gdzie idziemy? W jaką stronę zmierzamy? Dokąd biegniemy i za czym łazimy? Nieraz się nawet włóczymy albo i człapiemy... Są tacy, którzy się muszą przywlec, kiedy innym wystarczy się napatoczyć... Jest wiele sposobów na to, by się poruszać. Najciekawszy i arcyważny pozostanie zawsze cel: O CO WŁAŚCIWIE NAM CHODZI...? Fragment książki Ksiądz Wojciech Węgrzyniak - pochodzi z Podhala, a dokładnie z Mizernej. Jest księdzem od 6 czerwca 1998 roku. Przez pierwsze trzy lata kapłaństwa był wikariuszem w Krakowie na os. Ruczaj. Pięć kolejnych lat spędził na studiach w Rzymie, trzy następne w Jerozolimie. Od października 2009 roku pracuje na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Jego specjalność to nauki biblijne, a dokładniej Stary Testament.

O działaniach i owocach łaski Bożej

Ks. Dr. Maciej Józefa Scheeben, O. Euzebiusz Nieremberg SI

Książka "O działaniach i owocach łaski Bożej" autorstwa Ks. Dr. Macieja Józefa Scheebena i O. Euzebiusza Nieremberga SI zgłębia niezwykłe efekty i dobrodziejstwa, jakie łaska Boża przynosi duszy człowieka. Odkrywając przed czytelnikiem wspaniałości i cuda łaski, autorzy przekonują o jej niezmierzonym bogactwie, które nieustannie budzi podziw i skupia uwagę. Wykorzystując analogię do światła zmysłowego jako obrazu łaski uświęcającej, książka staje się bardziej przystępna i zrozumiała dla rozumu, prowadząc czytelnika przez głębokie refleksje na temat duchowego skarbca łaski, zgodnie z naukami Pisma Świętego i Ojców Kościoła.

O dziennikarstwie w stosunku do Kościoła

Ks. Zygmunt Golian

Czy istnieje stosunek Dziennikarstwa do Kościoła i jaki? Kościół działa w sferze duchowej Dziennikarstwo ma swój zakres w codziennych stosunkach społecznych. Jaki tu związek? Już sam ten wyraz Dziennikarstwo czyż nie wypowiada idei czasowości, pojęcia czegoś, co dzienną żyje tylko strawą i dzienne ma tylko istnienie? Czyż nie dlatego Dziennik, że się w pewnym dniu poczyna, przez dzienne zdarzenia i czasowe wywołany potrzeby; że w pewnych dniach wychodzi, dzienne kwestie bada, rozbiera, dyskutuje; że jest wyrazem dziennej opinii objawem bieżącej myśli społecznej? Z drugiej strony Dziennikarstwo jest dyskusją jest walką opinii, jest ścieraniem się zdań, a jako takie, ma swój zakres w umiejętnościach czysto ludzkich, w naukach społecznych, w polityce, ale jakież mogłoby mieć miejsce w religii, w rzeczach dogmatu, moralności, teologii, gdzie dyskusja nic nie stanowi, gdzie stanowi tylko twierdzenie, ustawa, wyrok, gdzie ostatecznie stanowi nieomylność?

O Ecclesiae Militantis Triumphi z Biblioteki OO. Dominikanów w Krakowie

Clarinda Calma

Tekst z pracy zbiorowej Arma nostrae militiae. Kultura książki i pisma Zakonu Kaznodziejskiego na ziemiach polskich. Oddawany Czytelnikowi kolejny tom serii Dominikańskiego Instytutu Historycznego w Krakowie to zbiór studiów poświęconych różnym aspektom dziejów kultury książki i pisma w środowisku dominikańskim na ziemiach polskich. Pozwala on poznać kulturę umysłową braci i sióstr, poszczególnych klasztorów czy całych prowincji. Dzisiaj o dorobku i tradycjach intelektualnych dominikanów i dominikanek świadczą głównie zachowane druki i rękopisy ich autorstwa oraz skrawki dawnych księgozbiorów. Są one bardzo wymownymi świadkami dziejów zakonu św. Dominika na terenie Rzeczypospolitej.

O głoszeniu i słuchaniu słowa Bożego

Bł. Humbert z Romans

O głoszeniu i słuchaniu słowa Bożego najsłynniejsze dzieło Humberta powstało prawdopodobnie w latach 12671277, a do naszych czasów zachowały się dwadzieścia trzy kopie rękopiśmienne. My prezentujemy je Państwu w serii klasyki dominikańskiej, w świetnym tłumaczeniu o. Wiesława Szymony i ze wstępem o. Tomasza Gałuszki. Tekst traktatu świadczy o tym, iż jego autor był jednym z tych dominikanów, którzy nie tylko dbali, ale wręcz walczyli słowem i piórem o wykształcenie świętych, dojrzałych i skutecznych kaznodziejów. Dla Humberta głoszenie słowa Bożego było najwznioślejszym dziełem miłosierdzia względem bliźniego oraz najwyższą formą uwielbienia Boga. To dość oryginalne twierdzenie stanowi klucz interpretacyjny, pozwalający zrozumieć i właściwie odczytać wszystkie nauki zawarte w prezentowanym dziele. Oznaką wielkiej sławy i czci jest wchodzenie na królewskie komnaty z wielkim orszakiem; otóż dobry kaznodzieja nie wejdzie tam sam, lecz wprowadzi ze sobą wszystkich, których nawraca.

O istocie łaski Bożej

Ks. Dr. Maciej Józef Scheeben, O. Euzebiusz Nieremberg Sj

Łaska jest najważniejszym darem, jakiego św. Paweł życzy wiernym na początku i na końcu swych listów: ˝Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa˝. Dlatego nie wahamy się twierdzić, iż łaska jest najważniejszym i jedynym dobrem, bo ona wszystkie dobra w sobie łączy, stanowiące przedmiot ewangelii, tej nowiny wesołej, na ziemię przyniesionej przez Syna Bożego. Przez łaskę stajemy się prawdziwymi dziećmi Boga i otrzymujemy prawo do posiadania dóbr najwyższych, jakich tylko Bóg stworzeniom może udzielić; przez łaskę otrzymujemy prawo do posiadania Boga samego, który pragnie, aby był dziedzictwem synów swoich z całym bogactwem wspaniałości i szczęśliwości Swojej, według słów św. Piotra: ˝Przez którego największe i kosztowne obietnice nam darował, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiego przyrodzenia˝ (II Piotr. I, 4). Obietnice te są ˝największe˝, albowiem przewyższają one nieskończenie wszystkie rzeczy stworzone, wspaniałe i dobre są ˝kosztowne˝, albowiem zawierają wszystko najlepsze, co Bóg nam dać może we wszechmocy swojej owszem są nieskończenie kosztowne, ponieważ nabyte są ceną krwi Jednorodzonego Syna Bożego. W jakim celu nabyte zostały, podaje książę Apostołów mówiąc: ˝Abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiego przyrodzenia˝. Łaska zaś, im większą jest tajemnicą, im mniej przystępną dla wzroku naturalnego, im trudniejszą do pojęcia i wysłowienia, tym droższą nam musi się wydać jej wartość, tym większą jej wspaniałość, tym obfitszym jej bogactwo.

O królu Bolesławie, biskupie Stanisławie i innych wielkich tego czasu. Szkice historyczne jedenastego wieku

Tadeusz Wojciechowski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Tadeusz Wojciechowski: O królu Bolesławie, biskupie Stanisławie i innych wielkich tego czasu. Szkice historyczne jedenastego wieku. Zawartość: Eremici reguły św. Romualda, czyli benedyktyni włoscy w Polsce jedenastego wieku. Astryk-Anastazy opat trzemeszyński (1001). Piastowicz eremita i biskup krakowski Lambert I. Arcybiskup Bogumił. Królestwo polskie i koronacja Bolesława II. (1076). Arcybiskup Henryk. Strącenie i zegnanie króla Bolesława II. Faktum biskupa Stanisława, poprzedza: kto był Gallus? Władysław Herman: zatrata korony i pierwszy kult Stanisława. Mimo, iż dzieło powstało dość dawno temu, ze względu na zawarte w nim niezwykle ciekawe informacje w pełni zasługuje, aby je przypomnieć. Zapraszamy do lektury!

O łasce i przeznaczeniu

Jan Domaszewicz

O ile jest potrzebna łaska człowiekowi, i jaka jest w tym względzie nauka Kościoła? Należy uważać człowieka w stanie natury nieskalanej, i w stanie natury upadłej i zepsutej. Czy potrzebował człowiek łaski przed swym upadkiem i czy mu była ona potrzebna tak samo jak dzisiaj? Doktor Anielski daje odpowiedź następującą: ˝Człowiek po grzechu potrzebuje więcej łaski, jak przed grzechem, ale nie potrzebuje jej bardziej, albowiem, człowiek i przed grzechem potrzebował łaski dla otrzymania życia wiecznego, do którego był stworzony. Lecz, człowiek po grzechu potrzebuje nadto jeszcze łaski do odpuszczenia grzechów i do podtrzymania swej słabości˝.

O Mistrzu Wincentym Kadłubku i jego Kronice

August Bielowski

August Bielowski: O Mistrzu Wincentym Kadłubku i jego Kronice. Analiza historyczna postaci i jej dokonań. Mistrz Wincenty, zwany Kadłubkiem (ur. po 1150 lub ok. 1160 według tradycji we wsi Karwów koło Opatowa na Sandomierszczyźnie, zm. 8 marca 1223 w Jędrzejowie) prepozyt sandomierskiej kolegiaty N.M.P., potem biskup krakowski, związany z kancelarią księcia Kazimierza Sprawiedliwego. Autor Kroniki polskiej, drugiego tego typu utworu w dziejach polskiej historiografii. Od 1764 błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego, patron diecezji sandomierskiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Wincenty_Kadłubek)

O mocy chrześcijańskiej

Ks. Zygmunt Golian

Moc jako cnota, jest najprzód darem, a potem jest prawem. Bóg pierwej daje, a potem się upomina. Zobaczmy najprzód, co Bóg daje, potem zobaczmy, czego żąda, jakie są prawa i warunki mocy danej, jaką jest istota mocy nakazanej? Nie sądzę, aby ta kwestia mogła się wydawać zbyteczną. Im bardziej czujemy brak rzeczywistej mocy, tym sumienniej powinniśmy się wpatrywać w drogi, które nas do niej same tylko doprowadzić mogą. Im łatwiej nędzę i bezsilność sądzimy być siłą, tym się pilniej istocie rzeczywistej siły przypatrywać mamy.

O modernizmie

Stanisław Miłkowski

Kultura duchowa we wszystkich swoich przejawach nie zadowalała się starą treścią i starą formą i poczęła szukać wszędzie nowych dróg, nic więc dziwnego, że i kwestia religijna, będąca wyrazem najgłębszych tętn duszy ludzkiej, musiała w nowożytnościach innych dróg duchowych i dla siebie stworzyć drogę nowożytną, by swą aktualnością złączyć się w harmonijny zespół z innymi siostrzycami, by łącznie wytwarzać ducha czasu... Oto w tym punkcie mamy psychologiczny zawiązek religijnego modernizmu i doskonałe uzasadnienie jego nazwy. Wszędzie rozbrzmiewają hasła nowości, modernizmu; musi to hasło rozbrzmieć i w religii, inaczej, jak sądzili koryfeusze obecnie potępionej teorii, świat współczesny odwróci się od strupieszałej starzyzny religijności. Poszli więc za hasłem nowości. Punktem ich wyjścia było przekonanie, że dotychczasowa metoda nauczania wiary odstręcza nowożytnych ludzi od Kościoła, że trzeba wniknąć więcej w duszę nowożytnego człowieka, dostosować się i w rzeczach wiary do jego pojęć, przepojonych żądzą nowości, aktualności. Dowcipnie, lubo drastycznie, scharakteryzował to pewien publicysta w czasopiśmie niemieckim Der Katholik (1907, 10 Heft, str. 386): W Kościele upatrują zaniedbanego nieco wieśniaka, którego krawiec, szewc, fryzjer manikurą i pedikurą gruntownie winien ociosać, aby się mógł w salonach wielkiego świata obracać. Ten wieśniak musi cywilizowanie, nowożytnie wyglądać, żeby w krużgankach nowoczesnej Stoa nie podpadał. W tym stroju, tak szepcą pełni nadziei, zwycięży świat, a skoro mu wąsa z fantazją podkręcą, mogliby z berlińskim fryzjerem nadwornym Habym zawołać: Es ist erreicht!. Komiczne to jest i dosyć niesmaczne, ale, niestety, doskonale charakteryzujące niektóre przejawy modernistycznych przekonań i usiłowań.

O modernizmie. Przysięga antymodernistyczna

Abp Józef Teodorowicz, Ks. Alojzy Starker SJ

Jeżeli system modernistyczny przedstawię człowiekowi wierzącemu, to od razu dostanę jego odpowiedź: przecież ten system zabiera mi całą wiarę! Istotnie tak jest; modernizm zmienia samo pojęcie aktu wiary, modernizm mówi człowiekowi wierzącemu i praktykującemu: ˝tyś dotąd w sakramentach szukał łaski uświęcającej: wiedz odtąd, że to są tylko znaki, symbole twego uczucia religijnego; tyś dotąd w Ewangelii widział księgę natchnioną – wiedz jednak, że jej natchnienie niczym się nie różni od natchnienia wieszczów twoich; tyś w Kościele widział Chrystusa nauczającego i rozkazującego – wiedz jednak, że Kościół jest tylko emanacją historycznej ewolucji i uczuć wierzących, że autorytet w ścisłym tego słowa znaczeniu nie istnieje...