Eliasz. Kiedy nie chce mi się żyć, czyli depresja powołanego

Debora Sianożęcka

Kapłaństwo widziane oczami kobiety. Książka dedykowana wszystkim kapłanom i tym, którzy pełnią posługę przewodnictwa Ludowi Bożemu.   ELIASZ – charyzmatyczny prorok, cudotwórca, a zarazem kruchy psychicznie człowiek, walczący z pokusą wielkości, dramatycznie przeżywający swoje powołanie. Jego służba Bogu stała się wzorcowa dla wszystkich, którzy mają powołanie kapłańskie. Wbrew temu, co powszechnie sądzi się o ludzkich słabościach jako przeszkodach w realizacji celów powołania, okazuje się, że są one ułatwieniem dla objawienia się Bożej mocy. Na pewno książka ta będzie pomocą dla osób powołanych, czy posługujących we wspólnotach ale też i wielką ulgą dla tych, którzy przygotowując się do kapłaństwa, lękają się czy poradzą sobie z wyzwaniami jakie niesie misja prezbitera. Zapewne też tym, którzy nie są kapłanami pozwoli z większą wyrozumiałością spojrzeć na usługujących w konfesjonałach i przy ołtarzach i otoczyć ich troskliwą modlitwą. Debora Sianożęcka - (ur. w 1981 r.) psycholog, psychoterapeuta. Miłość do Biblii pociągnęła ją do poznawania biblijnego języka hebrajskiego i aramejskich komentarzy. "Uzależniona" od Eucharystii.

Emaus. Tajemnice dnia ósmego

Ks. Andrzej Draguła

Ks. Andrzej Draguła, znany jako publicysta poruszający się w obszarze styku sacrum i profanum, autor wielu publikacji na temat obecności religii w przestrzeni publicznej, w nowej książce pokazuje się z nieco innej strony. W zbiorze refleksji o uczniach idących do Emaus jest przede wszystkim wytrawnym teologiem, który zgłębia Pismo, bo chce jak najlepiej zrozumieć, co zmartwychwstały Chrystus mówi nam przez karty Biblii. Wnikliwie analizuje nie tylko sam tekst, ale także jego kulturowe echa, które przez minione stulecia pobrzmiewały w dziełach malarzy czy pisarzy. Pierwsza lekcja, jaką daje Emaus, mówi, że odejście Boga jest tylko pozorne. Św. Augustyn mawiał: Timeo Deum transeuntem - "Boję się Boga przechodzącego [obok]". Chrystus z drogi do Emaus to Bóg idący obok, Bóg gotowy, aby się zbliżyć do pogrążonych w smutku uciekinierów, Bóg, który czeka na stosowny moment. Przechodzi obok, można Go nie zauważyć, ominąć, przemilczeć. Ale można Go także przywołać tęsknotą. To właśnie dokonało się na ewangelicznej drodze. Zbliżył się do nich w chwili, gdy o Nim mówili. Jego zbliżanie się jest odpowiedzią na naszą potrzebę bliskości. Trzeba Go do siebie przywołać. Nasz Bóg jest Bogiem gotowym do przyjścia, takim, "Który jest, Który był i Który przychodzi" (Ap 1,8). Z Zakończenia

Empatia. Najpiękniejszy rozkwit miłości

OSHO

Zupełnie nowe spojrzenie na zjawisko empatii. OSHO przygląda się źródłom tego słowa i bierze pod lupę jego potoczne rozumienie. Wiele aktów empatii wypływa z poczucia osobistej misji i potrzeby zwrócenia na siebie uwagi. Inne empatyczne działania mają na celu nie tyle pomoc innym, co wymuszenie na nich pożądanej zmiany. Odwołując się do historii z życia Jezusa I Buddy, a także filozofii Zen, OSHO wskazuje ścieżkę autentycznej empatii, która wyrasta z wewnątrz, czerpiąc z głębokiej akceptacji i afirmacji siebie. Empatia może rozkwitać w siłę, która uzdrawia, jedynie wtedy, gdy zakorzeniona jest w bezwarunkowym uznaniu drugiej osoby i zgody na to, kim jest.

Encyklika Ojca Świętego bł. Jana Pawła II CENTESIMUS ANNUS

Jan Paweł II

Encyklika Jana Pawła II Centesimus annus (Setna rocznica). Kolejna encyklika społeczna Jana Pawła II. Ogłoszona w dniu wspomnienia św. Józefa Robotnika, 1 maja 1991 r., w setną rocznicę opublikowania encykliki Leona XIII Rerum novarum, stanowiącej fundament katolickiej nauki społecznej. W dużej mierze zawiera ona krytykę komunizmu i wszelkich ideologii totalitarnych, w dużej mierze odnosi się też do sytuacji po przemianach 1989 r. Papież jeszcze raz krytykuje materialistyczne widzenie świata, a także brak personalizmu w pojmowaniu roli jednostki. Uważa, że czynnikiem decydującym o upadku systemu był jego programowy ateizm. Bezkrwawy upadek w Europie systemów opartych o marksizm-leninizm łączy z zawierzeniem Bogu i rzeczywistym wpływem Opatrzności.

Encyklika Ojca Świętego bł. Jana Pawła II DIVES IN MISERICORDIA

Jan Paweł II

Encyklika Jana Pawła II Dives in Misericordia (Bogaty w Miłosierdziu). Druga encyklika Jana Pawła II. Ogłoszona została 30 listopada 1980 r. Jej podtytuł brzmi: O Bożym Miłosierdziu. "Miłosierdzie stanowi podstawową treść orędzia mesjańskiego Chrystusa oraz siłę konstytutywną Jego posłannictwa" - napisał papież i dał w tej encyklice teologiczny wykład dla kultu Miłosierdzia Bożego głoszonego przez św. Faustynę Kowalską.

Encyklika Ojca Świętego bł. Jana Pawła II DOMINUM ET VIVIFICANTEM

Jan Paweł II

Encyklika Jana Pawła II Dominum et Vivificantem (Pan i Ożywiciel). Piąta encyklika Jana Pawła II, ogłoszona 18 maja 1986 r., poświęcona Duchowi Świętemu. Podtytuł dokumentu brzmi: O Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata. Papież przybliża wiernym tajemnicę Trzeciej Osoby Boskiej i podkreśla rolę Ducha Świętego w prowadzeniu człowieka do prawdy o Chrystusie, który zbawia świat. W zakończeniu Ojciec Święty prosi Ducha Świętego o błogosławieństwo i łaskę dla Kościoła i rodziny ludzkiej.

Encyklika Ojca Świętego bł. Jana Pawła II ECCLESIA DE EUCHARISTIA

Jan Paweł II

Encyklika Jana Pawła II Ecclesia de Eucharistia (O Eucharystii w życiu Kościoła). Ostatnia encyklika Jana Pawła II sygnowana datą 17 kwietnia 2003 r. Papież przypomina wiernym o centralnej roli Eucharystii w życiu Kościoła i pisze, że Kościół żyje dzięki Eucharystii. Przypomina również prawdę o substancjonalnej obecności Chrystusa w przeistoczonym w ciało chlebie i w krew winie. Ojciec Święty wskazuje wiernym, że Eucharystia jest czymś najcenniejszym, co Kościół posiada na drogach swej długiej historii.

Encyklika Ojca Świętego bł. Jana Pawła II EVANGELIUM VITAE

Jan Paweł II

Encyklika Jana Pawła II Evangelium vitae (Ewangelia życia). Encyklika Jana Pawła II o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego, ogłoszona 25 marca 1995 r. Przypomnienie niezmiennej nauki Kościoła o poszanowaniu życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. Aborcja i eutanazja nazwane zostały okrutnymi zbrodniami. Papież opowiedział się także przeciwko karze śmierci, poruszył temat samobójstw, uporczywej terapii, jak również haniebnych praktyk wymierzonych w życie, zdrowie i godność człowieka.