Dobór i mocowanie okuć budowlanych do drzwi i okien o podwyższonej odporności na włamanie

Jan Szubert

Coraz częstszym powodem niespełniania wymagań w zakresie odporności na włamanie są wady popełniane przy doborze i mocowaniu okuć. Instrukcje dotyczące montażu okuć są niejednoznaczne i nie uwzględniają sposobów osadzenia okuć w oknach i drzwiach wykonanych z rożnych materiałów i o różnych konstrukcjach profili. Doceniając wagę problemu i trudności, z jakimi spotykają się konstruktorzy, producenci i instalatorzy okien i drzwi, podjęto w Zakładzie Okuć i Ślusarki Budowlanej Oddziału Wielkopolskiego ITB badania dotyczące konstrukcji oraz materiałów ościeżnic i skrzydeł drzwiowych stosowanych w drzwiach i oknach o podwyższonej odporności na włamanie. Na podstawie tych badań został opracowany niniejszy poradnik.

Dobór kabli elektrycznych do zastosowań w budynkach z uwagi na wymagania dotyczące reakcji na ogień

Katarzyna Kaczorek-Chrobak, Andrzej Kolbrecki, Andrzej Borowy

Opracowanie zawiera wytyczne w zakresie właściwości związanych z reakcją na ogień kabli elektrycznych stosowanych w budynkach dla producentów, projektantów, architektów i rzeczoznawców budowlanych. W opracowaniu przyporządkowano klasy reakcji na ogień kabli elektrycznych w oparciu o wymagania stawiane budynkom oraz częściom budynków, stanowiącym odrębne strefy pożarowe zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1065, z 2020 r. poz. 1608 i 2351 oraz z 2022 r. poz. 248).

Dokumentacja w firmie transportowej 2023

Praca zbiorowa

Z tej publikacji dowiesz się, jak prowadzić dokumentację w firmie transportowej związaną z czasem pracy kierowców. Jak prawidłowo prowadzić ewidencję czasu pracy, jak np. dokumentować przerwy w czasie pracy kierowców, jak dokumentować czas pracy przez kierowcę zmieniającego pojazdy, jak dokumentować pracę w nocy i jak ją obliczyć według najnowszych przepisów. Podpowiemy, jak oznaczać przekroczenie na karcie tachografu w przypadku przekroczenia przez kierowcę granicy, przerwy w pracy, zmiany czasu pracy czy też jego urlopu. Upewnisz się, jak używać na zmianę kartę tachografu i wykresówki.

Doradca ds. bezpieczeństwa przy przewozach ADR

Praca zbiorowa

Doradca do spraw bezpieczeństwa w transporcie towarów niebezpiecznych to osoba, która pomaga w działalności przedsiębiorstwa związanej z nadawaniem i przewozem towarów niebezpiecznych oraz czynnościami towarzyszącymi, takimi jak: pakowanie, załadunek, napełnianie czy rozładunek. Wyjaśniamy: jakie zadania ma doradca, jakie podmioty są zwolnione z obowiązku wyznaczenia oraz jakie kary może ponieść przedsiębiorca za niewyznaczenie doradcy DGSA. Uwaga - "nadawcy" powinny wyznaczyć doradcę do spraw bezpieczeństwa nie później niż do 31 grudnia 2022 roku.

Dotykowe modele architektoniczne w przestrzeniach polskich miast. Część I. Standardy

Agnieszka Kłopotowska, Maciej Kłopotowski

Architektura jest sztuką szczególną. Dostęp do bogatego i różnorodnego świata dokonań architektury w znacznej mierze determinowany jest wzrokiem. To właśnie za pomocą tego zmysłu „odkrywamy” niezwykłe panoramy, widoki, kadry architektoniczne. Będąc w nich, zmieniamy perspektywę oglądu, by lepiej uchwycić zaprojektowaną formę i przestrzeń. Fotografujemy najciekawsze obiekty i miejsca, by później przywoływać je w wspomnieniach. „Odwiedzamy” je na nowo w albumach, filmach, Internecie. Intencjonalna wizualność architektury czyni z niej sztukę szczególnie trudno dostępną osobom niewidomym i słabowidzącym. W swych relacjach z przestrzenią architektoniczną doświadczają one licznych, niemożliwych do wyeliminowania trudności natury poznawczej, manifestujących się poprzez ilościowe i jakościowe niedobory informacji o otoczeniu zbudowanym. Zależnie od rodzaju wady i stopnia degradacji wzroku ubytki te mogą ujawniać się w różny sposób – prowadząc do nieostrych, fragmentarycznych czy przekłamanych obrazów architektonicznych, a w skrajnych przypadkach – do całkowitej utraty możliwości wizualnej percepcji architektury. W najtrudniejszej sytuacji znajdują się niewątpliwie osoby niewidome od urodzenia, lub też osoby ociemniałe we wczesnym dzieciństwie, których system poznawczy (a zatem również wiedza o środowisku zbudowanym) ukształtował się bez udziału wzroku. Wyobrażenia surogatowe na temat architektury mogą być u tych osób bardzo ubogie lub w znacznym stopniu odbiegać od rzeczywistości, zaś mentalnym skutkiem tych deficytów mogą łatwo stać się pozbawione treści pojęcia, tzw. werbalizmy. Z uwagi na zasygnalizowane wyżej problemy zdrowotne oraz społeczne pozbawiona odpowiedniego wsparcia osoba niewidząca pozostaje wobec architektury niemal całkowicie bezradna. Specyficzne trudności i bariery percepcyjne czynią z niej beznamiętnego uczestnika widowisk „zaprojektowanych dla osób widzących”. Natomiast ograniczenia i bariery motoryczne utrudniają dotarcie do interesujących obiektów oraz narażają niewidomych użytkowników danej przestrzeni na olbrzymi stres i realne zagrożenia. Szczególną formą tego rodzaju zapisu przestrzeni architektonicznej, a zarazem przedmiotem badań autorskich, których efekty przedstawiono w niniejszej monografii, są dotykowe przedstawienia modelarskie obiektów architektonicznych i urbanistycznych instalowane w przestrzeni zewnętrznej. Obiekty takie, pojawiające się w przestrzeni publicznej wielu polskich miast, począwszy od pierwszych dziesięcioleci XXI wieku, stanowią dzisiaj bogaty i różnorodny pod względem formalnym zbiór odwzorowań wybitnych dzieł architektonicznych oraz licznych obiektów cennych kulturowo.

Dotykowe modele architektoniczne w przestrzeniach polskich miast. Część II. Realizacje

Agnieszka Kłopotowska, Maciej Kłopotowski

Niniejsze opracowanie stanowi uzupełnienie publikacji pt. „Dotykowe modele architektoniczne w przestrzeniach polskich miast. Część I. Standardy”, będącej rezultatem studiów autorskich nad problematyką dotykowych modeli i makiet architektonicznych, instalowanych w przestrzeniach publicznych polskich miast, udostępnionych do roku 2017. W przedkładanej części II niniejszej pracy efekty badań autorskich ujęte zostały w formie przeglądu, prezentującego wszystkie dotychczasowe realizacje objęte obszarem badań, a także kompletu zestawień zbiorczych (podanych w formie katalogu i indeksów), ułatwiających zainteresowanym czytelnikom pozyskiwanie pożądanych danych na temat modeli i makiet dotykowych oraz ich wzajemne porównywanie. Przegląd podzielony został na sześć części odzwierciedlających typologię wprowadzoną w badaniach opisanych w poprzedniej części pracy. Poszczególne obiekty przedstawiono w grupach odpowiadających wyróżnionym przez autorów typom przedstawień, począwszy od największego do najmniejszego ujęcia przestrzeni architektonicznej. Kolejno zaprezentowano zatem: założenia krajobrazowe (ZK), miasta (M), założenia urbanistyczne (ZU), zespoły budynków (ZB), budynki (B) i detale (D). W poszczególnych rozdziałach zaprezentowano łącznie 74 obiekty, w tym odpowiednio 3 założenia krajobrazowe, 20 miast, 11 założeń urbanistycznych, 12 zespołów budynków, 27 budynków oraz 1 detal. Katalog uzupełniono zestawem danych adresowych poszczególnych obiektów oraz szeregiem indeksów, w tym: indeksem rzeczowym, indeksem osób (autorów) oraz indeksem miast, w których poszczególne przedstawienia są zrealizowane.

Dowóz dzieci do placówek oświatowych - zastosowanie przepisów ustawy PZP

Katarzyna Bełdowska

Tematem publikacji "DOWÓZ DZIECI DO PLACÓWEK OŚWIATOWYCH – ZASTOSOWANIE PRZEPISÓW USTAWY PZP" są praktyczne aspekty realizacji obowiązku dowozu dzieci i uczniów do przedszkoli i szkół ze szczególnym uwzględnieniem zastosowania przepisów o zamówieniach publicznych. Nasz ekspert w tej dziedzinie krok po kroku prowadzi Państwa przez gąszcz skomplikowanych przepisów, które mają zastosowanie w procedurze organizowania dowozu. Sprawdź, czy przy realizacji tego obowiązku gmina ma obowiązek postępowania w trybie przepisów o zamówieniach publicznych.

Drukowanie znaczków pocztowych

Pierwsze znaczki pocztowe świata wydano i wprowadzono do obiegu 6 maja 1840 roku w Wielkiej Brytanii. Były to dwa znaczki z podobizną królowej Wiktorii o wartości 1 pensa i 2 pensów, tzw. Black Penny (Czarny Penny) i Blue Pence (Niebiska Dwupensówka), różniące się nominałem i barwą. Wydrukowano je techniką stalorytu, która została wynaleziona przed 1820 rokiem przez Jacoba Perkinsa i Gideona Fairmana z myślą o wielkonakładowym drukowaniu banknotów.