W chmurach. Taniec, moje życie

Stefano Terrazzino, Ewa Anna Baryłkiewicz

Stefano Terrazzino. Znacie go z pewnością jako tancerza i osobowość telewizyjną. Odkąd pojawił się w Tańcu z gwiazdami, jest obecny na naszych ekranach. Jego taneczne partnerki mogą być pewne, że Stefano ich nie zawiedzie. Zawsze (w przenośni i dosłownie) mogą się na nim wesprzeć. Jednak jego droga do gwiazd i serc Polek wcale nie była prosta. Z zawodu Stefano Terrazzino jest... krawcem teatralnym. Tańczyć zaczął dopiero w wieku szesnastu lat ― bardzo późno ― i nie po to, by zostać kimś sławnym, a raczej by przełamać wreszcie chorobliwą nieśmiałość. Taniec okazał się jego żywiołem, jego życiem, jego przepustką z Mannheim, gdzie się urodził i wychował, przez słoneczną Sycylię do chłodnej i, wydawałoby się, mentalnie niezwykle odległej Polski. A jednak to właśnie tu, w Polsce, tancerz rodem z gorącej wyspy znalazł swoje miejsce. Tu tańczy, śpiewa ze swoim zespołem, reżyseruje spektakle, gra w teatrze, tworzy choreografię. Na Sycylię chętnie wraca ― i zaprasza na nią nasze rodaczki. Wraz z Pauliną Biernat uczy swoje podopieczne tańczyć, z kolei z mamą Giovanną podpowiada, jak gotować w przepysznym włoskim stylu. Jeśli chcecie się dowiedzieć więcej o życiu i karierze Stefano Terrazzino, koniecznie sięgnijcie po tę niezwykle szczerą opowieść, powstałą na podstawie rozmów, które z jej bohaterem przeprowadziła Ewa Anna Baryłkiewicz.

Wirus mobilizacji. Taniec a kształtowanie się nowoczesności (1455-1795). Tom 1-2

Wojciech Klimczyk

Wirus mobilizacji to próba napisania oryginalnie pojmowanej historii tańca w nowożytnej Europie. Nie jest to historia dzieł choreograficznych, choć i one się w niej pojawiają. Nie jest to historia technik i stylów, choć i im oczywiście poświęcona jest część uwagi. Chodzi o to, by przyjrzeć się siłom, które powołują taniec do istnienia, odpowiedzieć w części na pytanie, dlaczego na danych etapach rozwoju kultury tańczono tak a nie inaczej. Jakie wartości były przy pomocy tańca realizowane, jaki model człowieczeństwa i społeczeństwa próbowano za jego pomocą realizować? Tańcząc, jednostki i społeczności budują konkretną kinetyczną tożsamość, dokonują wyboru pewnych wartości kosztem innych. Taniec, wytwarzając kinetyczną wspólnotę, jest w związku z tym narzędziem światopoglądowego sporu. Książka ukazuje te spory na przestrzeni dziejów, zgodnie z chronologią – od renesansowych dworów przez absolutystyczne pałace po mieszczańskie salony i rewolucyjny gabinety. Wszystko po to, by opowiedzieć o burzliwym kształtowaniu się tanecznej nowoczesności, a więc pokazać korzenie naszej wrażliwości tanecznej – zrozumieć choć w części, dlaczego dziś tańczymy w taki własnie sposób.   Wojciech Klimczyk - socjolog z wykształcenia, z zamiłowania bliski kulturoznawstwa. Autor książek Erotyzm ponowoczesny (Universitas, 2008) i Wizjonerzy ciała. Panorama współczesnego teatru tańca (Ha!art, 2010). Wraz z dr Agatą Świerzowską zredagował antologię Music and Genocide (Peter Lang, 2015). Doktoryzował się na podstawie pracy  Anthropology of Contemporary Dance Theatre. Dynamics of artistic practice. Autor artykułów publikowanych w czasopismach naukowych i pracach zbiorowych.

Wytańczona radość

Monika Łabędzka

Odczuwasz niewiele radości we własnym życiu albo nie zauważasz jej wcale? Chcesz uruchomić w sobie więcej radości, powracając do samej siebie z dzieciństwa? Zależy Ci na tym, by poza pracą znaleźć czas tylko dla siebie? A może marzysz o tym, aby mieć ciekawe zajęcie lub hobby, które byłoby Twoją odskocznią od wyzwań codziennego życia? Jeżeli tak, to właśnie dla Ciebie jest poradnik Wytańczona radość. Jak zumba i joga śmiechu budzą dziecięcą radość.   Dowiesz się z niego: • Jak obudzić w sobie dziecięcą radość, nawiązując kontakt ze swoim wewnętrznym dzieckiem? • Jak sprawić, by życie było czymś więcej niż tylko wypełnianiem codziennych obowiązków? • Jakie są sposoby na praktykowanie wdzięczności? • W jaki sposób uwolnić się od uporczywych myśli? • Jak rozładowywać stres w bezpieczny sposób? • Jak sprawić, by zabawa była sposobem na życie, a nie tylko czymś od czasu do czasu? • Dlaczego warto wzbogacać się o nowe wspomnienia? • Co zrobić, aby przeżywać wiele niezapomnianych chwil przepełnionych radością, szczęściem, wolnością i spontanicznością w towarzystwie rozrywkowych ludzi? • Dlaczego warto poszerzać własną strefę komfortu? Monika Łabędzka debiutantka, absolwentka finansów i rachunkowości, pracuje w administracji samorządowej. Kobieta z wyobraźnią, pełna różnych przemyśleń, pytań oraz wątpliwości. Pasjonatka zumby. Interesuje się jogą śmiechu. Wyznaje zasadę, że dobra zabawa powinna być sposobem na życie, a nie tylko czymś od czasu do czasu. Miłośniczka muzyki, języka hiszpańskiego oraz wędrówek górskich. Lubi pisać. Wolny czas poświęca na czytanie książek z zakresu psychologii i rozwoju osobistego. Prywatnie żona, mama córki Anastazji.