Bankowość spółdzielcza. Warto znać, warto korzystać

dr hab. Eugeniusz Gostomski

Bankowość spółdzielcza – jej historia, która wciąż wpływa na naszą współczesność Banki Spółdzielcze nie tylko w Polsce, ale w całej Europie mają bardzo bogatą i niezwykłą historię. Początki ich istnienia sięgają czasów Średniowiecza! Jaką rolę odegrały w kształtowaniu naszego kraju? Jak przetrwały niełatwe zawirowania dziejów na przestrzeni kilkuset lat? I jak radzą sobie dzisiaj? Bankowość spółdzielcza. Warto znać, warto korzystać autorstwa dr. hab. Eugeniusza Gostomskiego to obowiązkowa i równocześnie ciekawa lektura dla wszystkich, który działają w obszarze bankowości. Historia to podstawa naszej świadomości Polska bankowość lokalna to opowieść, rozciągająca się na przestrzeni wieków i epok. Znajomość tego obszaru historii jest obowiązkowa. Dlaczego? Bogate zaplecze wiedzy i świadomości, jest bardzo potrzebne do tworzenia współczesnych rozdziałów. Zabory, czasy II wojny światowej, lata 80. i 90. znacząco wpłynęły na to, z czego dzisiaj możemy swobodnie korzystać. Warto wiedzieć, co dokładnie wpłynęło na współczesny wizerunek i strukturę banków spółdzielczych. Dr hab. Eugeniusz Gostomski przybliża najważniejsze wydarzenia, tworząc unikalną i bardzo potrzebną na rynku publikację. To nie tylko fakty dotyczące ekonomii i finansów, ale również opowieść o potrzebach ludzi, ich pomysłach i kreatywności. Kompendium wiedzy dla każdego Lektura Bankowość spółdzielcza. Warto znać, warto korzystać stanowi skondensowane kompendium wiedzy. Będzie nieocenioną skarbnicą wiedzy dla każdego, kto chce zrozumieć, jak ważną rolę odgrywają banki spółdzielcze nie tylko w obszarze bankowości, ale również w społeczeństwie. Polska i Europa w bankowości spółdzielczej Europejska bankowość spółdzielcza to temat, o którym wciąż wiemy za mało! Czy zdajemy sobie sprawę, jakie rozwiązania wprowadzono w innych krajach i czym różnią się od siebie banki? Bezcenna wiedza, którą dr Eugeniusz Gostomski zebrał i przedstawił w bardzo przystępnej formie, będzie okazją, by znaleźć odpowiedzi na te pytania. Publikacja, napisana w przystępny i atrakcyjny dla czytelnika sposób, będzie świetnym początkiem zgłębiania wiedzy na temat bankowości spółdzielczej.

Barwy polskości czyli życie burzliwe Tadeusza Bułharyna

Piotr Głuszkowski

Tadeusz Bułharyn to jedna z kluczowych postaci pozwalających zrozumieć polsko-rosyjskie stosunki w I poł. XIX w. oraz dynamikę rozwoju literatury rosyjskiej w okresie od kongresu wiedeńskiego do wojny krymskiej. Służył najpierw w armii rosyjskiej, później zaś wspólnie z Napoleonem walczył przeciw Rosjanom. W obu armiach został odznaczony za męstwo. W 1819 r. osiadł w Petersburgu, gdzie w ciągu dziesięciu lat został uznany za najpoczytniejszego pisarza w Rosji. Współpracował z III oddziałem, wydawał najpopularniejszą gazetę w Cesarstwie Rosyjskim - "Siewiernają Pczełę". Jest to pierwsza biografia Tadeusza Bułharyna, mimo iż w ciągu ostatnich 25 lat napisano o nim 400 artykułów, a dotyczące go źródła są publikowane od blisko 150 lat. Książka wyjaśnia, dlaczego Aleksander Puszkin i Nikołaj Gogol przez wiele lat zaciekle go zwalczali, Aleksander Gribojedow uważał za najbliższego przyjaciela, Kondratij Rylejew przekazał mu swe utwory, a Adam Mickiewicz dziękował za pomoc i uważał za "męża uczciwego i nieskazitelnego". "Był dla mnie długo Bułharyn stereotypem renegata na usługach zaborcy. Właśnie dlatego sądzę, że warto przeczytać jego biografię będącą próbą spokojnego, opartego na źródłach, spojrzenia na blaski i cienie życia tego bezsprzecznie utalentowanego pisarza i publicysty". prof. Wiktoria Śliwowska (Instytut Historii PAN) "Ten twórca nowoczesnej powieści rosyjskiej, którego fenomenalna popularność masowa w pewnym okresie przyćmiła sławę Puszkina, został wyparty z rosyjskiej pamięci i nauki w wyniku splotu pewnych okoliczności, które teraz znajdują sumienne wyjaśnienia, przekonująco przedstawione przez Autora tej książki". prof. Aleksander Lipatow (Instytut Słowianoznawstwa RAN)

Baśń niepodległa czyli w stronę politologii kultury. Wykłady witebskie

Bohdan Cywiński

Co z tą, szczególnie naznaczoną naszym dziejowym doświadczeniem, polską literaturą zrobić, jak ją traktować z myślą o dalszych drogach naszej kultury - i o przyszłości naszego narodowego i politycznego bytu? Czy widzieć w jej oryginalności wyjątkowy kulturowy skarb, czy nieco krępujące polskiego Europejczyka dziwactwo, a więc czy prezentować ją w salonach, czy raczej umieścić na rzadko odwiedzanym strychu? A wreszcie, jeśli nawet kiedyś przydała się w obronie zagrożonej narodowej tożsamości Polaków, to czy dziś jeszcze uznać ją za ewentualnie przydatną broń emocjonalnego "pospolitego ruszenia", czy raczej za niepotrzebny - a może nawet szkodliwy - balast? Te pytania warto chyba sobie zadawać.

Chłopi południowej Małopolski wobec kryzysów żywnościowych od XVII do poł. XIX wieku

Piotr Miodunka

Nieurodzaje, braki żywności, wreszcie klęski głodu były zjawiskiem powszechnym w przednowoczesnej Europie, ale słabo zbadanym w przypadku ziem polskich. Dzięki wykorzystaniu wielu różnorodnych materiałów archiwalnych, w tym ksiąg metrykalnych, udało się ustalić, że dla południowej Małopolski nie tylko katastrofa roku 1847, będąca efektem zarazy ziemniaczanej, ale też klęski głodu z XVIII wieku skutkowały ogromną umieralnością i spadkiem urodzeń. Ich skutki demograficzne i gospodarcze były porównywalne co najmniej z epidemiami i bardziej dotkliwe niż zniszczenia wojenne. Paradoksem było, że to chłopi, czyli producenci żywności, byli jednocześnie głównymi poszkodowanymi, mimo podejmowanych prób zwiększenia bezpieczeństwa żywnościowego. Recenzowana publikacja (...) jest (...) pierwszym, niezwykle cennym opracowaniem poświęconym kryzysom żywnościowym i klęskom głodu w południowej Małopolsce. Jej wartość podnosi bogata baza źródłowa i nowa interpretacja znanych już historykom źródeł jak metryka józefińska, opisania urbarialne, księgi metrykalne. Dr hab. Tomasz Kargol, prof. UJ Nie tylko podjęta tematyka, ale też rozmach badawczy, mnogość postawionej problematyki, zaprezentowanie potencjału badawczego źródeł niekiedy jeszcze zapomnianych albo pomijanych z racji ich żmudnej obróbki (księgi metrykalne, supliki poddanych, inwentarze dóbr) składają się na konstatację, że dzieło Miodunki będzie wytyczać nowe tory badawcze w polskiej historiografii (...) Przydatność docenią przede wszystkim badacze dawnej gospodarki, demografowie historyczni, historycy społeczni, antropolodzy i socjologowie historyczni, ruch regionalistyczny i genealogiczny. Dr hab. Mateusz Wyżga, prof. UKEN Piotr Miodunka - historyk, prawnik, adiunkt w Katedrze Historii Gospodarczej i Społecznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, współautor monografii Pilzna, Wojnicza i Ekobiografii Krakowa, a także autor monografii Społeczność małych miast południowej Małopolski od końca XVI do końca XVIII wieku. Jego zainteresowania badawcze obejmują: historię społeczno-gospodarczą Polski do XIX wieku, demografię historyczną, geografię historyczną i historię środowiskową.

Dziedzictwo rodziny Helclów w Krakowie

ks. Stanisław Basista

Obchodzona w 2012 r. 150. rocznica zbudowania na cmentarzu Rakowickim kaplicy pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego dała asumpt do bliższego zainteresowania się osobami fundatorów: Ludwika i Anny Helclów oraz w ogóle tą niezwykłą rodziną zasłużoną bardzo dla Krakowa i w ogóle dla społeczeństwa polskiego na polu naukowym, politycznym i gospodarczym, a zwłaszcza w działalności charytatywnej. Wspomniana rocznica zaowocowała sesją naukową, której materiały, wzbogacone o inne opracowania, złożyły się na tę książkę przygotowaną i zredagowaną przez kapelana cmentarza Rakowickiego, ks. dr. Stanisława Basistę. Zawiera ona artykuły ściśle naukowe i bardziej popularne, które wszystkie dotyczą życia i działalności rodziny Helclów, a szczególnie jej najwybitniejszych przedstawicieli: braci Antoniego Zygmunta (1808-1870) i Ludwika Edwarda (1810-1872) oraz żony tego ostatniego Anny z Treutlerów (1813-1880). Najpierw zostało przedstawione bardzo interesujące zagadnienie polonizacji rodzin niemiecko-austriackich osiadłych po rozbiorach w Galicji (do których należeli także Helclowie). W kolejnych opracowaniach omówiono postaci Antoniego, Edwarda i Anny oraz ich koligacje z innymi zasłużonymi rodzinami polskimi, poglądy polityczno-społeczne Antoniego Zygmunta, fundację rakowicką Edwarda i Anny, ich gospodarowanie w majątku ziemskim w Radłowie, wreszcie sylwetki kapelanów cmentarza Rakowickiego. Cennym uzupełnienie tych opracowań jest zestawienie spuścizny naukowej Antoniego Zygmunta przechowywanej w dziale rękopisów Biblioteki Naukowej PAU i PAN, jak również publikacja oryginalnych tekstów fundacji kaplicy i fundacji kapelanii oraz tablica genealogiczna.  

Dzwon wolności

Jan Sas Zubrzycki

Dr Jan Sas Zubrzycki: Dzwon wolności: Dzwony zwyczajne i dzwony niezwykłe, dzwony cudowne, sakralne, bajeczne w dziejach i polskiej tradycji historycznej i mitycznej. Zdaje się nam powszechnie, jakoby dzwony były w Polsce najpóźniej do kościołów wprowadzone i wszystkie miały do nas przyjść z Niemiec, albowiem ukuto prawidełko sztuczne, wedle którego wszyscy ludzie mieliby prawo do pierwszeństwa na każdym polu, tylko nie my Polacy. Jest to wielka nieprawda. Dzwony u nas w Polsce o wiele wcześniej były znane niżeli w V stuleciu, bo mamy na to wiele dowodów pewnych!

Epizody z dziejów XIX i XX wieku

Mariusz Głuszko

Książka Epizody z dziejów XIX i XX wieku ma na celu przypomnienie pewnych wątków z okresu ostatnich dwóch stuleci. Zawiera fragmenty dotyczące wybranych zdarzeń i osób, przedstawione w sposób bardzo zwięzły, często opatrzone komentarzem z prasy danego okresu. W tej publikacji wykorzystany został głównie krakowski Czas - dziennik o obliczu konserwatywnym, ukazujący się w latach 1848-1939. Przedstawione fragmenty z oczywistych względów nie wyczerpują poruszanych kwestii, mogą jednak stanowić punkt wyjścia do szerszego poznania tematu. Z drugiej strony, publikacja ta może być wykorzystywana jako uzupełnienie informacji zawartych w podręcznikach szkolnych czy innych opracowaniach.

Fryderyk Wielki a Polska

Władysław Konopczyński

Ten człowiek, który od pierwszej chwili napełnił hukiem armat i jękiem konających połowę Europy, który prowadził cztery wojny, odbył dziesięć kampanij, wydał dwadzieścia batalij, nieprzyjacielskie wojska widział w Berlinie; swoje wprowadził do Wrocławia, Pragi, Drezna; który zaczął rzemiosło jako dwudziestoletni młodzieniec i jeszcze bliski siedemdziesiątki obozował na forpocztach, ten wielki żołnierz dla Rzplitej miał tylko pokój. Jednak ten szczęśliwy żołnierz, który ugiął Austrię, zgniótł Saksonię, zgromił Rzeszę Niemiecką, Francuzom sprawił Rossbach, Rosjanom zgotował Zorndorf – Rzplitą, nie obnażając szpady, ciągle po przyjacielsku, ciągle pokojowo, w drodze spokojnej negocjacji, straszliwiej ugodził niż tamtych na polach bitew, do serca jej trafił, dobił”. Historia polska „ma z nim jeden prosty rachunek, tak prosty, że jej sądu nic zmącić nie jest w stanie. Ma do osoby jego najpierwsze, najlepsze prawo. Należy on do niej, stanowi jej własność, spod jej kompetencji wyłamać się nie może”.   Szymon Askenazy     ...historia nie zna przykładu, aby jeden człowiek włożył tyle nienawiści w swój stosunek do sąsiedniego narodu, ile jej przez pół wieku wydzielił z siebie Fryderyk zwany Wielkim. Potężne nienawiści wzbierały nieraz w duszach krzywdzonych wobec zdobywców i ciemiężycieli: tak patrzał na Rzymian Hannibal czy Mitrydates, ale jeszcze głębsze, coraz głębsze uczucia nieprzyjaźni rodziły się zwłaszcza w duszach germańskich wobec krzywdzonych. Fryderyk jako niszczyciel Polski, która mu nic nigdy złego nie zrobiła, stanowi zjawisko jedyne w dziejach – i w tym znaczeniu uniwersalne. A że duch jego promieniował na swoich i obcych przez szereg pokoleń, poprzez dziesiątą granicę, że jego zasady stały się wcieleniem tego, co wiek XIX potępił, a wiek XX spróbował na nowo uświęcić, więc poruszony w tej książce temat stanowi coś więcej niż bilans krzywd, doznanych w pewnej epoce przez pewien naród: jest to przyczynek do dziejów ludzkości – i nieludzkości.   Władysław Konopczyński