Człowiek, który kochał psy

Leonardo Padura

Porywająca opowieść o zabójstwie Lwa Trockiego! Przypadkowe spotkanie na kubańskiej plaży daje początek wielowątkowej opowieści o losach trzech pozornie obcych sobie ludzi: początkującego pisarza, ideologa i wyszkolonego zabójcy. Wszyscy trzej kochają psy, lecz łączy ich o wiele więcej: życie naznaczone piętnem komunizmu, niszczącego jak huragan, który zmiata wszystko na swej drodze. Wątki historyczne (tułaczka Trockiego, zakończona jego tragiczną śmiercią w Meksyku, biografia jego zabójcy, Ramóna Mercadera) splatają się z fikcją, a historia kata i ofiary zyskuje nowy sens, gdy stopniowo zawładnie życiem trzeciego z bohaterów Kubańczyka Ivána, który postanawia ją spisać. Rzeczywistość współczesnej Kuby, ogarnięta bratobójczym konfliktem Hiszpania i bezduszność stalinowskiego terroru w Związku Radzieckim stanowią tło tej fascynującej opowieści o destrukcyjnej sile ideologii.

Człowiek, który siedział

Aleksiej Fiediarow

W 2013 roku, kiedy Aleksiej Fiediarow był kierownikiem działu śledczego w prokuraturze i szefem zespołu prawnego w dużej korporacji budowlanej, aresztowano go za wręczenia łapówki jak sam twierdzi, był to zarzut wyssany z palca. Trafił na trzy lata do kolonii karnej dla byłych pracowników służb. Okazało się, że od czasu Gułagu nie zmieniło się aż tak wiele. W zonie Fiediarow spotkał drobnych przestępców, narkomanów, łapówkarzy, niebezpiecznych morderców i tych, którzy po prostu weszli komuś w drogę albo musieli wziąć na siebie ciężar cudzej winy. Tutaj wszyscy byli równi, przynajmniej na początku, zanim zajęli swoją pozycję w obozowej hierarchii. Bo choć to miejsce na pozór pełne chaosu i absurdu, gdzie nie wolno, ale można, gdzie więźniowie dostają jedzenie przeznaczone dla świń i muszą przygotowywać grafik pracy lodówki, tak naprawdę wszystko ma swoją logikę. Im szybciej uda się ją zrozumieć, tym większe szanse na przetrwanie. Ta książka, choć napisana chłodno i beznamiętnie w zonie emocje nie są w cenie nikogo nie pozostawi obojętnym. To raport ze świata, w którym trudno przeżyć, a jeszcze trudniej pozostać człowiekiem.

Das Bildnis des Dorian Gray

Oscar Wilde

Oscar Fingal O Flahertie Wills Wilde (1854-1900) war ein irischer Schriftsteller. Bekannt ist Wilde neben seinen hervorragenden Werken auch für seinen schwarzen Humor, den er nie verlor, auch in schweren Zeiten nicht. Oscar Wildes Dorian Gray ist eine der berühmtesten Figuren der Weltliteratur. Der elegant-zynische Dandy Dorian Gray hat sich ganz der Ästhetisierung seines Lebens verschrieben, ohne sich von moralischen Vorbehalten behindern zu lassen. Dorian stürzt sich haltlos ins lüsterne Londoner Nachtleben. Ausschweifung und Genuss wecken in ihm den innigen Wunsch nach unvergänglicher Jugend und auf wundersame Weise altert fortan nicht mehr er selbst, sondern ein Porträt von ihm. Schließlich zeigt das Gemälde die verzerrte Fratze eines alten Wüstlings ein Spiegelbild seines Inneren, dem der von Gewissensbissen gequälte Dorian nicht länger standzuhalten vermag.

Das Schloss

Franz Kafka

Das Schloß, der letzte große Roman von Franz Kafka, erzählt vom Kampf des Landvermessers K. gegen die allgegenwärtige, groteske Bürokratie einer geheimnisvollen Schloßverwaltung. Je mehr der Landvermesser K. versucht, ins Schloss zu gelangen, desto weiter entfernt er sich von seinem Ziel. Doch K.s Versuche, ins Schloß zu gelangen, scheitern ebenso wie sein Bemühen, im Dorf seinen Platz zu finden; und sein Kampf gegen die allgegenwärtige, anonyme und undurchdringliche Bürokratie der Schloßverwaltung endet für ihn in einem Dickicht aus Geheimnissen und Erniedrigungen. Eine unsichtbare Macht scheint ihn davon abzuhalten, in dessen Schloss zu gelangen.

David Copperfield

Charles Dickens

Cette histoire parle de méthodes déducation barbares. David est né a moitié orphelin. Au début, le garçon a grandi entouré de lamour de sa mere et de sa nourrice, mais avec lavenement de son beau-pere, un tyran tetu qui considere lenfant comme son fardeau, il a du oublier son ancienne vie. Beau-pere a décidé déduquer David par des méthodes grossieres.

De profundis

Oscar Wilde

Oscar Wilde podejmuje motyw "de profundis" rozpoczynający Psalm 130 (w polskim tłumaczeniu: z głębokości wołałem do Ciebie, Panie..."). Osadzony w celi artysta pisze listy do przyjaciela Alfreda Douglasa, w których podsumowuje swoje dotychczasowe życie, przedstawia wyraziste poglądy na temat XIX-wiecznego modelu sztuki, a także daje propozycje reform więziennictwa. Dzieło z pogranicza wyznania osobistego i eseju społeczno-kulturalnego. Doskonała lektura dla wszystkich zainteresowanych okresem modernizmu oraz postacią samego autora.

Der Bau

Franz Kafka

Ein nicht näher bezeichnetes Wesen hat unter der Erde ein weitverzweigtes labyrinthisches Netz von Gängen, Nebenplätzen und einem großen Hauptplatz geschaffen. Hier fühlt es sich im Gegensatz zu einem Leben in sinnloser Freiheit voller Gefahren sicher. Das Tier wird beherrscht von der Vorstellung, sich gegen einen wie auch immer gearteten Feind durch eine Optimierung des Baues schützen zu können. Allerdings gibt es zwei Bereiche des Baues, die ihm Sorgen machen: Der Burgplatz und der Eingang. Auf dem Burgplatz ist die Hauptmenge der Vorräte gelagert. Deren Verteilung scheint ihm aber ungünstig. Es sollten mehrere Burgplätze zur Verteilung der Vorräte vorhanden sein, aber das Tier sieht sich von der erforderlichen Bauarbeit überfordert. Der mit Moos bedeckte Eingang erlaubt kein unbemerktes Ein- und Aussteigen. Das Tier vollführt verschiedenste Prozeduren, wie Anlegen von Forschungsgräben und Zusatzgängen, beobachtet tagelang von aussen den Eingang. Es findet aber keine Lösung, die sein Sicherheitsbedürfnis befriedigen würde. Die Erzahlung handelt von der Verstrickung in die zwanghafte Beobachtung einer selbstgeschaffenen labyrinthartigen Anlage, die zunehmende Paranoia erzeugt.

Der Doppelgänger

Fjodor M. Dostojewski

Fjodor Michailowitsch Dostojewski gilt als einer der bedeutendsten russischen Schriftsteller. Der Doppelgänger ist ein früher Höhepunkt von Dostojewskis literarischen Erkundungen der Seele und des Ichs. Ich bin nicht ich, sondern jemand ganz anderer, der mir verblüffend ähnlich ist zu dieser Einsicht gelangt der schüchterne Kanzleibeamte Goljadkin, als er eines Nachts seinem Doppelgänger gegenübersteht. Der verfolgt ihn überall hin und versucht, ihn aus allen Lebensbezirken zu verdrängen. Zwischen beiden beginnt ein grotesker, undurchschaubarer Kampf bis zum Wahnsinn. Da gerät Goljadkins Welt aus den Fugen.