Dwa bieguny

Eliza Orzeszkowa

„Dwa bieguny” to powieść autorstwa Elizy Orzeszkowej, jednej z najważniejszych pisarek polskich, epoki pozytywizmu. Jest to wspaniała i aktualna w swej wymowie powieść. Złośliwa satyra, na wyrafinowane i postępowe elity intelektualne, które tracą kontakt z rzeczywistością. Ówczesne emancypantki (wcale nieodległe w myśleniu od dzisiejszych feministek) to w jej opisie najwartościowsza część narodu. Tylko one potrafią zmienić otaczający je świat i uważają to za swoją misję i powinność.

Dwa głosy

Gustaw Daniłowski

Zbiór opowiadań zapomnianego dziś nieco autora Gustawa Daniłowskiego, właściwie Augusta Daniłowski ps. lit. Władysław Orwid (ur. 1871 w Ciwilsku w guberni kazańskiej, zm. 21 października 1927 w Warszawie) polskiego pisarza, publicysty, działacza socjalistycznego i niepodległościowego. Zbiór zawiera następujące utwory: Dwa głosy, Przerwana chwila, Głupia baba, Pan Jabot, Wigilia, Pociąg.

Dwadzieścia lat później

Aleksander Dumas (ojciec)

“Dwadzieścia lat później” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.   “Dwadzieścia lat później” to druga część trylogii opowiadającej historię czterech przyjaciół: Atosa, Portosa, Aramisa i d’Artagnana. Pozostałe części to „Trzej muszkieterowie” i „Wicehrabia de Bragelonne”. Powieść toczy się w latach 1648-49. Miejscem akcji jest Francja oraz Anglia.  

Dwaj Frontignacy

Juliusz Verne

“Dwaj Frontignacy” to komedia Juliusza Verne’a, uznanego za jednego z pionierów gatunku science fiction.   “Dwaj Frontignacy” to komedia w trzech aktach. Jest to jeden z nielicznych utworów napisanych przez Juliusza Verne’a specjalnie na scenę teatralną.  

Dwie bajki

Antoni Lange

Mimo monumentalnej pracy pisarskiej, translatorskiej i niezwykle rozległych projektów edytorskich, nie zdobył należnego mu uznania ani nie osiągnął stabilizacji materialnej pozwalającej założyć rodzinę. Ostatnie lata spędził przy rodzinie siostry w Warszawie. Pośmiertnie, w 1931 r., ukazał się przygotowany jeszcze przez samego autora dwutomowy Ostatni zbiór poezji. Jak na tle tak bogatej i różnorodnej twórczości prezentują się Dwie bajki? Warto przypomnieć ciekawą i subtelną w stosunku do wzorca ukształtowanego przez Stanisława Jachowicza propozycję Langego dla dzieci (choć może ona zainteresować także dorosłych). Do tych utworów można z powodzeniem odnieść słowa redakcji poprzedzające nowele i fantazje z tomu Róża polna: Antoni Lange, ten cyzelator i miłośnik kunsztu słowa poetyckie go, wytworny znawca literatur obcych, których arcydzieła przyswoił nam w mistrzowskich przekładach, niestrudzony poszukiwacz prawdy w swych filozoficznych rozważaniach, zdaje się pisać czasem nowele jakby dla wypoczynku i rozrywki. Zstępuje wtedy w życie realne i codzienne a czyni to z ujmującym wdziękiem i jakby uśmiechem lekkiej ironii.

Dwie Drogi

Henryk Sienkiewicz

  “Dwie drogi" to wczesna nowela Henryka Sienkiewicza, laureata literackiej Nagrody Nobla, jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w. Nowela pochodzi ze zbioru “Humoreski z teki Worszyłły”, który składał się również z utworu “Nikt nie jest prorokiem między swemi”. Uchodzą one za klasyczny przykład piśmiennictwa tendencyjnego. Sam autor wstydził się później tego dzieła i nie chciał nawet go włączyć do zbiorowej edycji swoich Pism. Wznowienie tej noweli ukazało się w 1901.

Dwie królowe

Józef Ignacy Kraszewski

“Dwie królowe” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.    Akcja toczy się w Polsce w XVI wieku. Na dwór królewski przybywa habsburska księżniczka Elżbieta, by poślubić polskiego następcę tronu Zygmunta Augusta. Wywołuje to niezadowolenie królowej Bony, która nienawidzi Habsburgów. Nie udaje jej się przeszkodzić małżeństwu, ale na wszelkie sposoby intryguje przeciwko synowej.  

Dwie królowe. Powieść historyczna. Bona i Elżbieta

Dwie Królowe - Józef Ignacy Kraszewski. Zanurz się w intrygującym świecie XVI-wiecznego dworu Jagiellonów! "Dwie Królowe" to pasjonująca powieść historyczna, która przenosi czytelnika do czasów młodego Zygmunta Augusta. Na tle bujnych intryg i politycznych rozgrywek, poznajemy dwie kobiety, których losy splatają się w śmiertelnej walce o władzę i miłość. Bona Sforza, ambitna królowa-matka, pragnie utrzymać syna pod swoją kontrolą i przeciwdziałać jego małżeństwu z Habsburżanką. Z kolei Elżbieta Habsburżanka, młoda i piękna księżniczka, marzy o prawdziwej miłości i szczęśliwym życiu u boku męża. Dlaczego warto przeczytać tę książkę? Żywe postaci: Poznaj barwnych bohaterów, których losy zapadną Ci w pamięć. Intrygi i pasje: Zanurz się w świecie dworskich intryg, miłości i zazdrości. Historia opowiedziana wciągająco: Autor mistrzowsko łączy fakty historyczne z fikcją literacką, tworząc pełną napięcia opowieść. Konflikt pokoleń: Obserwuj zmagania dwóch silnych kobiet, które walczą o swoje miejsce w historii. "Dwie Królowe" to nie tylko powieść historyczna, to także poruszająca opowieść o miłości, władzy i zdradzie. Książka, która skłania do refleksji nad złożonością ludzkich relacji i nieprzewidywalnością losu. Jeśli interesuje Cię historia Polski i lubisz wciągające powieści, to "Dwie Królowe" jest lekturą obowiązkową!

Dywan perski. Antologia arcydzieł dawnej poezji perskiej

Antologia

Zbiór arcydzieł dawnej poezji perskiej takich autorów jak: Firdausi, Abu Said Abu al Chejr, Saadi, Omar Chajjam, Chakani, Rumi, Hafiz, Dżami, Fath Ali Szah Kadżar. Antologię opracował i wstępem opatrzył Antoni Lange. Autorami przekładów na język polski są: Aleksander Chodźko, Antoni Lange, Karol Mecherzyński, Tadeusz Miciński, Samuel Otwinowski, Mieczysław Gwalbert Pawlikowski, Albert (Wojciech) Szeliga hrabia Potocki, Fr. Xawery Pusłowski, Wacław Rolicz Lieder, Józef Szujski i Maryla Wolska.

Dziadek do orzechów

E.T.A. Hoffman

Jest Wigilia. Siedmioletnia Klara i jej braciszek Fred czekają na świąteczne prezenty. Jak zawsze najwspanialszy dostaną od sędziego Droselmajera, zegarmistrza i wynalazcy, ich chrzestnego ojca; w tym roku jest to wspaniały zamek z poruszającymi się figurkami. Jednak dzieci wolą inne zabawki od mechanicznych cudów skonstruowanych przez sędziego, którymi nie można się tak po prostu bawić: Klara dostaje nowe lalki i śliczną sukienkę, Fred pułk ołowianych huzarów oraz konia na biegunach. Pod choinką jest jeszcze jeden prezent – dziadek do orzechów, w postaci małego człowieczka o dużej głowie i cienkich, krótkich nóżkach; włożenie do jego ust orzecha i pociągnięcie za drewniany płaszczyk powoduje rozłupanie skorupki. Figurka, mimo że brzydka, bardzo przypada do serca Klarze, jej więc zostaje oddana pod opiekę… Książka, utrzymana w fantastycznej konwencji, opowiada o przygodach małej Klary w świecie, w którym zabawki ożywają, a księciem ich królestwa zostaje tytułowy Dziadek do Orzechów.

Dziady część 3

Adam Mickiewicz

Trzecia, ostatnia ukończona część dramatu, została napisana wiosną 1832 roku (wiąże się to z pobytem Mickiewicza w Dreźnie). Przez badaczy ta część 'Dziadów' jest uważana za arcydzieło polskiego dramatu romantycznego, m.in. ze względu na połączenie w jednym utworze problematyki polityczno-historycznej z metafizyczną. Charakterystyczną cechą tego dramatu jest jego nieciągłość, fragmentaryczność i otwarta, swobodna kompozycja. Żaden z licznych wątków fabularnych nie został ukończony, losy bohaterów są niedopowiedziane (z wyjątkiem Doktora, który ginie od uderzenia piorunem). Do całego cyklu nawiązuje scena IX (obrzęd tytułowych Dziadów). Plan historyczny utworu dzieli się na dwie części: jawną (oficjalny wymiar rzeczywistości) i ukrytą (martyrologia, spiski i walka narodowowyzwoleńcza). W części jawnej (Dom wiejski pode Lwowem, Salon Warszawski, Pan Senator) poeta staje się bezlitosnym analitykiem i krytycznym obserwatorem zaprezentowanej w utworze zbiorowości. Zbiorowość ta dzieli się na "lewą" i "prawą" stronę. W części ukrytej autor zawarł swoją drezdeńską koncepcję martyrologicznej historii Polski. (Za Wikipedią).

Dzieci

Bolesław Prus

  „Dzieci” to powieść autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. “Pan Świrski Wincenty miał lat około siedemdziesięciu. Był to człowiek wysoki, szczupły, zawsze wyprostowany, zapięty na wszystkie guziki. Nosił śpiczastą napoleonkę, śpiczaste wąsy i szpakowatą czuprynę. Mało mówił, prawie nigdy nie śmiał się, wszystkich traktował zgóry i surowo. Za młodych lat wojował pod Garibaldim, potem był krótko w powstaniu, a w 1870 roku służył w wolnych strzelcach francuskich, gdzie zdobył legję honorową. Podczas wieloletniej nieobecności w kraju jego rodzina mówiła, że podróżuje. Gdy zaś około roku 1880 wrócił do domu i opłacił należność za paszporty, bez żadnych przeszkód objął majątek po rodzicach, a u władz miejscowych zyskał opinję człowieka spokojnego i lojalnego.”

Dzieci Jagiellonów. Zygmunta Starego i Barbary Zapolyi losy podług Elżbiety Jagiellonki w 1517 roku spisane

Dorota Pająk-Puda

Wraz ze śmiercią  królowej Elżbiety Rakuszanki, żony Kazimierza Jagiellończyka umiera średniowiecze. To czas kiedy powstaje i nabiera żywych barw nowy Wawel, to czas płodnych umysłów, które potrafią czcić nie tylko rozum, ale i ciało. To  Kraków z przełomu wieków, Wrocław, Legnica i biskupia Nysa. To czas kiedy Księstwo Moskiewskie uderza  w Wielkie Księstwo Litewskie i bije, głosząc, że jest bite. To czas koronacji Zygmunta Starego, wtedy jeszcze Jagiellończykiem zwanego i jego ożenku z młodziutką Barbarą Zapolyą. Bo Bona była tą drugą… Trzecią…

Dzieci kapitana Granta

Juliusz Verne

“Dzieci kapitana Granta” to powieść Juliusza Verne’a,  uznanego za jednego z pionierów gatunku science fiction.   "Dzieci kapitana Granta" to słynna powieść przygodowa i fantastyczno-naukowa Juliusza Verne'a. Jest to pierwsza część tak zwanej dużej trylogii Juliusza Verne’a ("Dzieci kapitana Granta", "20.000 mil podmorskiej żeglugi", "Tajemnicza wyspa").  

Dzieci szczęścia prześliczna i wzruszająca opowieść

Waleria Marrene-Morzkowska

Dzieci szczęścia - prześliczna i wzruszająca opowieść o miłości i szczęśliwej i nieszczęśliwej, o ludzkim losie, o życiu i o śmierci... Tragiczny romans napisany po mistrzowsku przez znakomicie władającą piórem Walerię Marrené-Morzkowską. Wbrew tytułowi, powieść nie kończy się tak cukierkowo, jak by się spodziewał czytelnik. Jak jednak nie zdradzimy. Postawimy tu jednak pytanie: Czy zawsze szczęście musi się mieścić w naszych wyobrażeniach szczęścia, a nieszczęście naprawdę być nieszczęściem? Książkę czyta się jednym tchem i nie sposób się przy niej nudzić. Daje też do myślenia... Zachęcamy nie pożałujecie!

Dzieci ulicy

Janusz Korczak

“Dzieci ulicy” to utwór Janusza Korczaka, polsko-żydowskiego lekarza, pedagoga, pisarza i publicysty, który był prekursorem działań na rzecz praw dziecka.   Książka opowiada o dzieciach żyjących na warszawskiej ulicy i o ich drodze życiowej. Eksplorują nadwiślańskie brzegi, kryminalne dzielnice Pragi, pracują, bawią się i podejmują ważne wybory życiowe, które zdeżają się z bezwzględną rzeczywistoscią.  

Dziecię nieszczęścia

Xavier de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) – francuski powieściopisarz. Publikował powieści w odcinkach i melodramaty. Montépin napisał w sumie ponad 100 powieści. Stylistycznie jego powieści można zaliczyć do literatury rozrywkowej nazywanej czasem także tabloidowym romansem. Cieszyły się one ogromną popularnością, zwłaszcza w latach 50. i 60. XIX wieku – wraz z dziełami Émile Gaboriau i Pierre Alexis Ponson du Terrail – i były tłumaczone na różne języki, w tym niemiecki i polski, gdzie niektóre z nich czasami można znaleźć w bibliotekach Publikowane były głównie tanie wydania. Receptą na sukces jego powieści były zawiłe historie o ludziach, którzy byli na tajnej misji i incognito i mieli różne przygody. Oto fragment powieści „Dziecię nieszczęścia”: „— Armandzie, ulituj się nade mną... nie zmuszaj mnie do wyznania upokarzającego... nie zmuszaj mnie, ażebym się rumieniła przed tobą…  Jakże po słowach tych, można było jeszcze powątpiewać o występnej namiętności nieszczęsnej kobiety. Ogarniał ją paroksyzm gorączki. Miała już zawołać: Kocham cię!  Armand blady był z przerażenia,  — Nie, pani — odparł, wzdrygając się — nic nie masz do wyznania przede mną, a ja nie powinienem pani słuchać... Pan de Nathon, najwyższy sędzia w tym, co jestem wart, oddaje mi swój najdroższy najcenniejszy skarb... Słowo jego jest Święte, jak moje... Co postanowione spełni się, a kiedy zobaczysz pani Herminię szanowaną przeze mnie i szczęśliwą, gdy we mnie znajdziesz pani syna z czcią i przywiązaniem, który cię kochać będzie, jak gdybyś była mu matką, której nigdy nie znał, wtedy przebaczysz mi pani, żem ci był nieposłuszny.  Armand wiele się spodziewał po tym odwołaniu się do uczucia matczynego, które powinno by otworzyć oczy pani de Nathon. Miał nadzieję, że wspominając o swej matce, przypomni jej, że i ona jest matką.  Ani wiedział jednak, jaki to był celny cios. Poruszył najczulszą w niej strunę, dotknął krwawiącej się rany w sercu hrabiny.  W miarę jak mówił, Berta schylała głowę. Gdy skończył, podniosła ją z wolna i wykrzyknęła jakby w gorączce:  — Tak, wszystko się skończyło... Trzeba mu odkryć tajemnicę, ażeby go powstrzymać... Tak! Będę miała odwagę mówić... dowie się o wszystkim...”

Dziecię wieszczek

Paul Heyse

“Dziecię wieszczek”to nowela w trzech pieśniach Paula Heyse’a, niemieckiego pisarza, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Był sobie... tak się zwykle zaczynają Bajki; lecz któż ich chętnie dzisiaj słucha? Świat dziwnie dojrzał, a cuda nie mają Żadnego wpływu na ludzkiego ducha. Romans, nowella nawet, rozkwitają Pod hasłem: „naprzód” — Na pieśni — posucha! A kto nadzieją sławy się kołysze, Niech póki życia nic wierszem nie pisze.”   Fragment książki “Dziecię wieszczek”

Dziecko pokuty

Francine Rivers

 Była zimna styczniowa noc, kiedy zdarzyła się ta rzecz niewybaczalna, nie do pomyślenia”. Tak zaczyna się opowieść o Dinie, której życie w krótkiej chwili rozpadło się niczym kryształ na dziesiątki drobnych kawałków.  Wracała z pracy... Akurat zepsuł się jej samochód... Co prawda było już późno, ale kampus był blisko... Nim jednak tam dotarła, dopadł ją ten mężczyzna ze starego kombi... W jednym momencie jej przyszłość stała się ciemną plamą, która z każdym dniem zdawała się coraz bardziej przerażać.  Potem nadeszły dni, o jakich chciała zapomnieć. „Trzeba tylko – usłyszała chyba w klinice – pozbyć się tego, co poczęło się w tych przerażających okolicznościach... To niegroźny zabieg…" Czy jednak na pewno? To pytanie formułowane na różne sposoby wracało do niej niczym echo, przynosząc same wątpliwości…  F R A N C I N E   R I V E R S jedna z najpopularniejszych pisarek amerykańskich, autorka ponad 20 bestsellerowych powieści, przetłumaczonych na dwadzieścia języków, m.in. trylogii: „Głos w wietrze", „Echo w ciemności", „Jak świt poranka". Zdobyła liczne nagrody i zaszczyty, w tym Christy Award, za stworzenie inspirującej fikcji o charakterze historycznym, złoty medal Amerykańskiego Stowarzyszenia Wydawców Chrześcijańskich ECPA za powieść „Ostatni zjadacz grzechu" (zekranizowaną przez Michaela Landona). W 2010 roku książki Francine zostały uznane za najlepiej sprzedające się tytuły na liście „New York Timesa".

Dziecko salonu

Janusz Korczak

“Dziecko salonu” to utwór Janusza Korczaka, polsko-żydowskiego lekarza, pedagoga, pisarza i publicysty, który był prekursorem działań na rzecz praw dziecka.   Bohaterem i narratorem jest syn fabrykanta mydła, który po powrocie z zagranicy nie może odnaleźć się w mieszczańskiej rzeczywistości. Po próbie samobójczej opuszcza dom i schodzi po drabinie społecznej, poszukując prawdziwego życia i materiału na książkę.  

Dziecko z darów

Justyna Bargielska

Dziecko z darów, czyli szósty tom poetycki Justyny Bargielskiej, jednej z najważniejszych współczesnych poetek swojego pokolenia, to książka dojrzała, intymna, szczera. Justyna Bargielska w Dziecku z darów – w sposób daleki od patosu i pretensji – mówi o miłości i jej utracie, macierzyństwie i utracie macierzyństwa, życiu – i utracie życia. Nieuchronność zmian przestaje być źródłem lęku, stając się sensem i treścią spełnionego istnienia: „Jest dużo czasu na decyzję / ten dom dopiero zaczął się rozpadać / i to nawet nie tu / tylko tam”. „Tam” jest zresztą kategorią, która często pojawia się w nowych wierszach Bargielskiej, bardziej niż kiedykolwiek zainteresowanej duchowym wymiarem codzienności. To codzienność, którą poetka wytrwale i pod różnymi kątami kadruje: przeszłość rozmawia tu z aktualnym zdarzeniem, drobiazg ma rangę znaku, sen zrównuje się z realnym przeżyciem. Obok przywracanych pamięci postaci, minionych rozmów i widoków pojawiają się bohaterowie współcześni, wirtualni, wyjęci z popkultury, mający dopiero zaistnieć.   OCZAMI KRYTYKÓW:   „Dziecko z darów”, nowa poetycka książka Justyny Bargielskiej jest jedną z jej najlepszych obok „Dwóch fiatów” czy „Bach for my baby”. Justyna Sobolewska, polityka.pl   Tom wierszy wybitnych, drażniących, brutalnych, a jednocześnie lirycznie portretujących jakże szybko zmieniający się świat, który wydarza się, gdy są z nami dzieci. Jestem od kilku dni pod wielkim wrażeniem. Wojciech Szot, zdaniemszota.pl   „Dziecko z darów" to lektura frapująca, a zarazem niewygodna. Tak jak w poprzednich tomach Justyny Bargielskiej tutaj też na wpół senny klimat, zatrzymany jakby w połowie drogi do histerii, sprawia, że czytelnik w trakcie lektury coraz bardziej się wierci. Potem zaczyna niespokojnie chrząkać, a na koniec nierzadko wzdryga się, wciąż jednak przewracając kolejne strony. Damian Piwowarczyk, rp.pl   O AUTORCE: Justyna Bargielska – poetka, pisarka, dramaturżka. Opublikowała tomy poezji: Dating sessions (2003), China Shipping (2005), Dwa fiaty (2009), Bach for my baby (2012) i Nudelman (2014) oraz prozy Obsoletki (2010) i Małe lisy (2013). Dwukrotna laureatka Nagrody Literackiej Gdynia (za tom wierszy Dwa fiaty oraz prozatorski debiut Obsoletki). Wydała także wspólnie z Iwoną Chmielewską książkę Obie (2016) i zbiór opowiadań dla dzieci Siedem pierwszych przygód Rozalii Grozy (2017). Nominowana m.in. do Warszawskiej Nagrody Literackiej, Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, Paszportu „Polityki” oraz trzykrotnie do Nagrody Literackiej Nike. Teksty Justyny Bargielskiej tłumaczono na wiele języków. Mieszka w Warszawie.   INFORMACJE DODATKOWE: Justyna Bargielska, Dziecko z darów redakcja: Jarosław Borowiec korekta: Karol Francuzik projekt graficzny i skład: Marcin Markowski projekt okładki: Alicja Biała skład e-booka Teodor Jeske-Choiński copyright © by Justyna Bargielska, 2020 copyright © by Wydawnictwo Wolno, 2020 Wydawnictwo Wolno ul. Lipowa 14, 62-080 Lusowo www.wydawnictwowolno.pl Krój pisma: Liberation, Jost Wydanie I ISBN 978-83-953756-6-8 (epub) ISBN 978-83-953756-7-5 (mobi)

Dziedzic z Redclyffe

Charlotte Mary Yonge

Anglia, XIX wiek. Młody baronet Walter Morville to szlachetny i pełen uroku szlachcic, ale namiętna i impulsywna natura często sprowadza na niego kłopoty. Za to jego kuzyn Filip Morville cieszy się nieposzlakowaną reputacją i dla wielu osób stanowi niepodważalny autorytet. Jest poważny i sumienny, a Waltera postrzega przez pryzmat jego niedoskonałości. Zarzuca mu, że jest lekkomyślnym hazardzistą i lekkoduchem. Ten znosi sytuację z wyjątkowym hartem ducha, robiąc wszystko, by oczyścić swe dobre imię i zdobyć serce oraz rękę ukochanej kobiety. Dziedzic z Redclyffe to wzruszająca opowieść o młodości pełnej wzlotów i upadków, o miłości, przyjaźni, przywiązaniu i kruchości życia.

Dziedzictwo Izajasza - Powieść z seria: Prorocy i Królowie

Mesu Andrews

Powieść z serii "Prorocy i Królowie" - "Dziedzictwo Izajasza" Od autorki do czytelnika: Ezechiasz był najsprawiedliwszym królem Judy; przywrócił on wiarę po tym, jak niemalże zapomniano o Bogu z powodu bałwochwalstwa Jedyny syn Ezechiasza - Manasses, stał się najbardziej niegodziwym królem Judy i zniszczył wszystko, co jego ojciec odbudował. Po co piszę tak tragiczną opowieść? Może warto też spytać, dlaczego ty miałbyś ją przeczytać? Zaprowadzę cię w ponury świat rządów. Niejednokrotnie będziesz czuł się przytłoczony. Jeśli jednak wierzysz w Boże obietnice, jak wierzyła w nie Chefsiba, dotrzesz do Światła prawdy. Bóg, który pozwolił, by Manasses go odrzucił, podążył za krnąbrnym królem i przyprowadził go do domu. I ja doświadczyłam tego samego; może pomóc również Tobie. Rok 693 przed Chrystusem Ośmioletnia Szule nie zna życia poza swą małą wioską i kochającym ojcem. Tymczasem jej przebiegły wujek Szebna zostaje nauczycielem Manassesa -przyszłego króla Judei. Szebna podstępnie realizuje swój plan - z udziałem nieświadomej niczego bratanicy Szule. Wprowadza ją w świat obcych bogów. Dziewczynka, wykorzystując ich moc oraz swój osobisty urok, zaprzyjaźnia się z młodym królem. Czy będzie w stanie oprzeć się manipulacjom podstępnych doradców? Jaką rolę odegra w dziedzictwie Izajasza? Mijają lata. Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią, umiera król Ezechiasz. Na tronie zasiada jego ambitny dwunastoletni syn Manasses. Poddaje się urokowi swej pięknej żony, jeszcze bardziej mrocznej sile bożków, czego następstwem jest duchowe zniewolenie oraz okrutne rządy. Kolejne wydarzenia dają odpowiedź na pytanie: Czy jest takie miejsce, do którego nie sięga suwerenna miłość jedynego, prawdziwego Boga? Kolejne tytuły serii "Prorocy i Królowie": - "Córka Izajasza" - "Ogień i lwy" Seria Skarby Nilu - "Miriam" - "Córka Faraona"

Dzieje grzechu

Stefan Żeromski

"Dziej grzechu" Stafana Żeromskiego, są określane mianem „powieści seksualnej”. Powieść ze względu na swoją tematykę wzbudzała wiele kontrowersji zarówno wśród czytelników jak i krytyków literackich.  Dzieje grzechu to historia człowieka zniewolonego, którego grzech prowadzi do totalnego upadku, bez możliwości ponownego powstania. Żeromski skupia się na portrecie psychologicznym. Opisuje wewnętrzne przeżycia głównej bohaterki - Ewy Pobratyńskiej. Żeromski ukazuje zawikłane losy kobiety, która poprzez porzucenie przez ukochanego popada w depresję i stacza się.  Powieść była ekranizowana czterokrotnie.