Morella

Edgar Allan Poe

Zanurz się w mroczny i tajemniczy świat z ebookiem "Morella" autorstwa Edgara Allana Poe. Ta gotycka opowieść, pełna niezwykłej atmosfery i głębokiej psychologii, przeniesie Cię w historię niesamowitej miłości, która wykracza poza granice życia i śmierci. Poe, mistrz literackiej grozy, snuje historię o Morelli - kobiecie o niezwykłej inteligencji i mistycznych zdolnościach, której śmierć nie kończy jej wpływu na życie męża. "Morella" to nie tylko wciągająca opowieść, ale także głęboka refleksja nad tożsamością, pamięcią i losem. To idealna lektura dla każdego, kto ceni sobie literaturę pełną napięcia, tajemnicy i emocji. Pozwól, aby "Morella" oczarowała Cię swoją mroczną magią i literackim geniuszem Edgara Allana Poe.

Mośki, Joski i Srule

Janusz Korczak

“Mośki, Joski i Srule” to utwór Janusza Korczaka, polsko-żydowskiego lekarza, pedagoga, pisarza i publicysty, który był prekursorem działań na rzecz praw dziecka.   Jest to faktyczny debiut Janusza Korczaka jako twórcy literatury dla dzieci.Takiego sposobu pisania dla dzieci polska literatura do tej pory nie znała. Nic dziwnego zatem, że powieść zrobiła na odbiorcach piorunujące wrażenie. Żadnego podziału na dzieci grzeczne, niegrzeczne, dobre i złe, żadnego pouczania, moralizowania. Dzieci ją pokochały, zaczęły naśladować zabawy bohaterów oraz ich pogląd na sprawiedliwość i słuszność.  

Moths in the Arc Light

Sinclair Lewis

“Moths In The Arc Light” is a book by Sinclair Lewis an American writer. In 1930, he became the first writer from the United States to receive the Nobel Prize in Literature.   “Moths In The Arc Light” is a short story by Sinclair Lewis. “Bates lay staring at the green-shaded light on his desk and disgustedly he realized that he must have been sleeping there for hours on the leather couch in his office. His eyes were peppery, his mouth dry. He rose, staggering with the burden of drowsiness, and glanced at his watch. It was three in the morning. “Idiot!” he said.” Preview.  

Motory

Emil Zegadłowicz

"Motory" Emila Zegadłowicza to odważna, kontrowersyjna powieść, która w chwili publikacji w 1938 roku wywołała prawdziwy skandal obyczajowy. Autor, znany dotąd głównie z lirycznych utworów o Beskidach, przedstawia w niej historię Cypriana Fałna - inteligenta, artysty i buntownika poszukującego własnej drogi w skomplikowanej rzeczywistości międzywojennej Polski. Zegadłowicz z niezwykłą szczerością i psychologiczną przenikliwością eksploruje tematy seksualności, duchowości, rewolucyjnych idei i artystycznych dążeń, tworząc portret człowieka rozdartego między cielesnymi pragnieniami a metafizycznymi tęsknotami. Powieść, uznawana za jedno z najważniejszych dzieł polskiego ekspresjonizmu, łączy w sobie elementy autobiograficzne, społeczną krytykę oraz eksperymentalną formę narracyjną, stanowiąc fascynujący dokument epoki i uniwersalną opowieść o ludzkich zmaganiach z własną naturą. "Motory" to lektura, która po niemal stuleciu wciąż szokuje swoją bezpośredniością i zmusza czytelnika do konfrontacji z własnymi przekonaniami.

Mój Giovanni

James Baldwin

Powojenny Paryż. Szaroperłowe niebo, ciasne pokoje, gwarne kawiarnie i nocne bary, w których toczy się życie. W jednym z takich barów młody Amerykanin, David, pod nieobecność swojej narzeczonej, Helli, spotyka emanującego zmysłowością i osobliwym smutkiem Giovanniego. Targany sprzecznymi uczuciami - pożądaniem i wstydem, namiętnością i lękiem - bohater wchodzi w pełną ambiwalencji relację, która na zawsze zmieni życie tych trojga. Wspaniała, intensywna proza, klasyka światowej literatury.

Mój mały zwierzaku

Marieke Lucas Rijneveld

Oszałamiający popis talentu laureata Nagrody Bookera, autora powieści Niepokój przychodzi o zmierzchu. Mój mały zwierzaku to opowieść o utracie, chorobliwej obsesji i poszukiwaniu siebie. Fantazji, która chroni przed tym, co najstraszniejsze, i języku, który niesie zbawienie i nadzieję.   W gorączkowym monologu, porażającej spowiedzi i miłosnym wyznaniu zarazem, weterynarz Kurt opowiada historię dziewczynki, która bierze na siebie grzechy całego świata, i fatalnego zauroczenia, które zawładnęło nim pewnego upalnego lata na holenderskiej wsi.   W głowie Marieke Lucasa Rijnevelda szaleje niekończąca się, makabryczna impreza. Szorstcy ludzie krążą po sali balowej, ubrani nie w eleganckie marynarki czy delikatne suknie, ale w fartuchy, kombinezony i gumofilce. Tańcząc ze sobą, niszczą siebie nawzajem. To nie jest miłe przyjęcie, o nie. Ale chcesz być na liście gości, inaczej przegapisz zabawę z wielką literaturą. Jeroen Maris, Humo.be   przeklęte, obsesyjne spirale pożądania opisane w Lolicie Nabokova bledną. Marilena Votta, Genius. Scuola di scrittura

Mój przyjaciel król

Józef Hen

Fenomenalny zapis królewskich dni, tak pełen barw, zapachów i uczuć, że czujemy, jakbyśmy byli tam, na miejscu ze Stanisławem Augustem, wraz z nim przeżywali tragiczne rozterki, jakbyśmy zasiadali na czwartkowym obiedzie i zapadali się razem w długą noc porozbiorową… Dlaczego zdecydował się włożyć koronę, gdy wszystko krzyczało, że to nie ma sensu? Wiedział i rozumiał, że ograniczenia będą trudne do pokonania. Dlaczego już po roku cała Familia stanęła przeciwko niemu; bo był jednak trochę obcy, inny, może chodziło mu bardziej niż im o przyszłość państwa, narodu, a nie o majątki? I pytanie najważniejsze – jakim był królem w tych czasach upadku Rzeczpospolitej? Mówili, że oddał Polskę Rosji, że nie walczył, nie zrobił nic, by powstrzymać tragedię… A co miał czynić, zabrano mu całą władzę, konfederacje radomska, barska i targowicka pozostawiły go bez realnego wpływu na rządzenie państwem. Jako władca przegrał wszystko, żadne upokorzenie nie zostało mu darowane; czemu więc patrzymy na niego dzisiaj jak na mądrego i przewidującego monarchę? Bo takim był, może najważniejszym królem w naszej historii! Zostawił po sobie światłość, oświecenie przyszło razem z nim, nauka, nowe świata widzenie… Bez niego nie przetrwalibyśmy 125 lat ciemności… Wspaniała książka, każdy, kto chce zrozumieć wielki upadek, wiek powstań i narodowy romantyzm następnego wieku, musi ją przeczytać.

Mróz

Thomas Bernhard

Mróz to książkowy debiut prozatorski Thomasa Bernharda. Wydana w 1963 roku powieść została przyjęta z ogromnym zainteresowaniem przez krytykę literacką w krajach języka niemieckiego, zdobywając niezwykle pozytywne, a nawet entuzjastyczne recenzje. A dwa lata później przyniosła jej autorowi Nagrodę Literacką Miasta Bremy – pierwszą spośród wielu nagród, jakie Bernhard miał otrzymać za swą twórczość. Powieść ma konstrukcję dziennika, zapisywanego przez 27 kolejnych, zimowych dni przez narratora – studenta medycyny. Na prośbę lekarza, pod którego kierunkiem odbywał praktykę szpitalną, udał się on do niewielkiej miejscowości położonej w alpejskiej dolinie, aby tam obserwować brata owego lekarza, malarza Straucha. Artysta ten, bliski obłąkania, po zniszczeniu całego swego dorobku i odciąwszy się od przeszłości, zaszył się na austriackiej prowincji. Codzienne notatki studenta-narratora, na które składają się jego obserwacje oraz zapisy rozwichrzonych monologów malarza, uzupełnia kilka listów ze sprawozdaniami, jakie student wysyłał co jakiś czas do Straucha-lekarza. Już w tej pierwszej powieści Bernhard zagłębił się w problematykę, która będzie odtąd wielokrotnie powracać w jego twórczości – w analizę stanów psychicznych osób o szczególnej, artystycznej wrażliwości bądź skłonnościach do filozoficznej refleksji, ich cierpień i obsesji śmierci. A w tle mroźna i śnieżna zima w alpejskiej dolinie; echa zakończonej zaledwie kilkanaście lat wcześniej drugiej wojny światowej; wkraczające w strukturę miejscowego społeczeństwa nowości gospodarcze (budowa elektrowni) i idee (komunizm); a także portrety postaci lokalnej społeczności. To przede wszystkim gospodyni prowadząca samodzielnie wiejską gospodę, rakarz i grabarz (w jednej osobie), inżynier kierujący robotami przy budowie elektrowni, mrukliwy gorzelnik, żandarm… Dzisiejszy czytelnik zwróci też zapewne uwagę na ówczesne warunki życia codziennego – sprzed zaledwie 60 lat, a jak bardzo już różne od obecnych. Polski przekład Mrozu miał dotychczas tylko jedno wydanie, w 1979 roku. Obecna edycja, druga z kolei, została uzupełniona o całkowicie nowe posłowie, którego autorem jest Marek Kędzierski. W treść posłowia włączył on fragmenty swego wywiadu oraz korespondencji z Peterem Fabjanem, przyrodnim bratem Thomasa Bernharda, z zawodu lekarzem, z którego medycznej wiedzy Bernhard obficie korzystał, pisząc swą powieść.  

Msza Belzebuba

Karol Dickens

“Msza Belzebuba” to opowiadanie Karola Dickensa, angielskiego pisarza uważanego przez wielu za największego pisarza epoki wiktoriańskiej.   “W rejestrze znienawidzonych przez niego przedmiotów trudnoby się dopatrywać jakiegoś systemu; zdaje się, że czuł specjalną antypatję do dorożek, starych kobiet, drzwi, które nie chcą się zamykać, muzyków — amatorów i konduktorów w omnibusach. Składał ofiary na rzecz towarzystwa, działającego pod hasłem „Precz z rozpustą!“ ponieważ pozbawianie ludzi najnieszkodliwszych w świecie rozrywek sprawiało mu radość; łożył takie na utrzymanie dwóch wędrownych mnichów-metodystów, ciesząc się, że jeżeli nawet okoliczności pozwolą jakiemuś człowiekowi zaznać na tym świecie szczęścia, to przecież zatruje mu życie strach przed tamtym światem.”   Fragment  

Mumia zmartwychwstała

Arthur Conan Doyle

“Mumia zmartwychwstała” to utwór Arthura Conana Doyle’a, znanego na całym świecie jako twórca serii powieści i opowiadań o Sherlocku Holmesie.   Historia opowiada o atlecie z Uniwersytetu Oksfordzkiego imieniem Abercrombie Smith, który zauważa dziwną serię wydarzeń związanych z Edwardem Bellinghamem, studentem egiptologii, który jest właścicielem wielu starożytnych egipskich artefaktów, w tym mumii. Po odkryciu trudnych do wytłumaczenia zjawisk, Abercrombie zaczyna podejżewać, że mumia zmartwychwstała.  

Murdelio

Zygmunt Kaczkowski

Zygmunt Kaczkowski (1825-1896), powieściopisarz, publicysta, finansista, uczestnik rewolucji krakowskiej 1846 (uwięziony i skazany na śmierć, w 1848 uwolniony pod presją opinii publicznej), delegat za Zjazd Słowiański w Pradze oraz uczestnik konspiracji powstańczej 1860 (więziony od 1861 do 1862 roku.) W latach 1862-1863 działał w Wiedniu i Paryżu jako konfident austriacki w środowiskach emigracyjnych; po zdemaskowaniu i skazaniu w 1864 przez tajny sąd obywatelski na banicję osiadł we Francji, zyskując rozgłos i majątek jako finansista. Piewca heroicznej przeszłości (Olbrachtowi rycerze, t.1-3 1889); w cyklu powieści Ostatni z Nieczujów (t.1-6) 1853-1855) dał epicki obraz życia szlachty sanockiej w drugiej połowie XVIII w. Za najlepszą powieść cyklu nieczujowskiego uważany jest Murdelio. Utwór harmonijnie łączy cechy gawędy z cechami powieści obyczajowej i romantyczną tajemniczością. Tytułowy Murdelion to postać zagadkowa: być może przestępca, uosobienie zła, a być może nawet sam diabeł... Przeczytaj fragment Ja miałem natenczas lat blisko dwanaście. Edukowano mnie z wielką pracą i wielkim nakładem i z tej przyczyny dziwnie dwór nasz wyglądał. Nie było sukni w Europie, w której by ktoś nie chodził na naszym dworze, nie było mowy w Europie, którą by tam nie mówiono. Dwóch Francuzów, jeden Niemiec, jeden Anglik, trzech Włochów niby to przy mnie było. Hiszpan nawet jeden, który niegdyś z owymi sumami z Madrytu przyjechał, ostał się na zamku i obiecując mojemu ojcu, że mnie marynarki nauczy, ostał się na zawsze. Wszystko to chodziło w krótkich sukniach, trzewikach i pończochach, w większych i mniejszych perukach, w długich lokach, w aksamitach, w kolbertynach, w kryzach, przy szpadach i Bóg nie wie w czym jeszcze. Podług nich ubierali się i inni dworzanie, sługi nawet przestrajano z cudzoziemska, tylko mój ojciec i Gintowt stary chodzili po dawnemu i ze łbami wygolonymi. Dziwno się to może wydawać będzie komu, że mój ojciec, chociaż był skąpy, tyle obcych ludzi utrzymywał na swojej kuchni i lafie, dziwno się to nawet wydawało sąsiadom, ale tak było w rzeczy. Mój ojciec sam odebrał mizerne wychowanie za młodu i zajęty jedynie tylko robieniem fortuny o niewiele je podniósł w późniejszym życiu; dopiero kiedy po znacznym powiększeniu tej fortuny i po rumorze, który się z przyczyny owych sum hiszpańskich rozległ o moim ojcu po Rzeczypospolitej, uwaga publiczna się na niego zwróciła; dopiero kiedy przez znaczny urząd, na którym natychmiast zasiadł, wszedł w bliższe z wielkim światem stosunki, dopiero wtedy, nie wychowanie swoje poprawił, ale poznał, że ono jest konieczne na świecie i że bardzo źle jest bez niego. Od tego złego, którego sam doświadczył, postanowił mnie wszelkimi siłami ochronić, a że był człek namiętny i czegokolwiek się chwycił, to już niespracowanie robił i wyciągał do ostatniej ostateczności, więc i do wychowania mego wziął się z taką energią, że dziesięć razy więcej sił i środków do tego użył, niż było potrzeba. Do uskutecznienia niektórych rzeczy nigdy nadto sił użyć nie można, nigdy nadto energii, ale do innych tylko w miarę, w czas i w miejsce użyta siła cel swój może osiągnąć. Kto by chciał wóz ruszyć z miejsca i naokoło niego kilkanaście koni nasilał, ten go raczej rozerwie, ale pewnie nie ruszy. Tak było i ze mną. Każdy z tych cudzoziemców czegoś mnie uczył, każdy do mnie swym własnym przemawiał językiem, ale jam się niczego zgoła, ani nawet języków, od nich nie nauczył. Geografia i historia, astronomia i alchimia, prawo i języki: francuski, włoski, niemiecki, angielski, hiszpański i polski, tak się to wszystko pomieszało w głowie, wyobrażenia o Bogu, o religii, o ludziach, o obowiązkach człowieka i obywatela tak się pokrzyżowały, uczucia nawet moje dziecinne, które ze szczętem nie wyniszczały, tak się powikłały i zdenaturalizowały, że ksiądz staruszek, zamkowy kapelan, który mnie miał religii nauczać co rana, często moimi obiekcjami zbity z tropu, zamiast mi dawać lekcje, tylko Ewangelię czytał nade mną. Na tym punkcie stało moje usposobienie, kiedy mnie obudzono i powiedziano, że ojciec jest konający. Francuz mnie wyrwał z łóżka i zaprowadził do konającego, który leżał wysoko podniesiony na poduszkach, mówił jeszcze, ale już ruszać się nie mógł. Powiedziano mu, że ja jestem przy łożu. Wtedy, obróciwszy głowę cokolwiek, do mnie chrypliwym, urywanym głosem wymówił te słowa: „Synu! zostawiam ci wszystko. Do skończenia świata nie powinniście już wychodzić z senatu. Rób wszystko, co możesz, na co siły twoje wystarczą, tak jak ja całe życie moje... ale... tutaj się trochę zakrztusił i umilkł na chwilę, lecz potem znowu: - ale... zaspokój jakim sposobem pana Wita pretensje. Może darujesz co jego dzieciom. Ale.. to sobie pamiętaj... on ma córkę jedynaczkę... kiedy się gniewu wysapie, a ambicja mu nic od ciebie przyjmować nie pozwoli, jednakże żal mu się zrobi schedy, on ci córkę podstawiać będzie. Niechże Bóg broni! pod błogosławieństwem... zakazuję!..." Tu się mocno zakrztusił, głowa pomiędzy poduszki upadła i skonał. W tym momencie grzmieć zaczęło na dworze, ale to tak strasznie, że aż zamek drżał cały, wicher się zerwał okropny i strącił pół dachu ze zamku, szyby powybijał, narożną wieżę, w której była kaplica, do połowy obalił; nagle błysnęło kilka razy i piorun uderzył w oborę, a zapaliwszy ją, strasznym światłem cały zamek oświecił. W przerażeniu i strachu wszyscy wybiegli ze zamku ratować, gasić, rozrywać, ja tylko jeden zostałem siedzący na skrzyni, która była przy łożu mojego ojca, i ksiądz staruszek, który klęknął na środku izby, mówiąc: „Przekleństwo pana Wita się sprawdza, zły duch włazi pomiędzy te mury".

Murzyn z załogi Narcyza

Joseph Conrad

"Murzyn z załogi Narcyza" to jedna z pierwszych powieści wybitnego pisarza Josepha Conrada.

Murzyn z załogi Narcyza. The Nigger of the Narcissus

Joseph Conrad

Odkryj mroczny świat marynarskich zmagań na otwartym morzu w powieści Josepha Conrada "Murzyn z załogi Narcyza", dostępnej w wyjątkowym, dwujęzycznym wydaniu polsko-angielskim w przekładzie Jana Lemańskiego. Akcja książki toczy się na pokładzie statku handlowego Narcissus, który przemierza wody z Bombaju do Londynu. Głównym bohaterem jest James Wait, czarnoskóry marynarz z Indii Zachodnich, który z trudem walczy z gruźlicą od momentu wypłynięcia. Jego pogarszający się stan wywołuje różne reakcje wśród załogi - od podejrzliwości po współczucie. Kapitan Allistoun i doświadczony marynarz Singleton pozostają skupieni na swoich obowiązkach, zdając się nie zauważać dramatu Waita. Kiedy statek staje w obliczu niszczycielskiego sztormu u wybrzeży Przylądka Dobrej Nadziei, załoga zmuszona jest do heroicznej walki o przetrwanie. W dramatycznym momencie kilku marynarzy ryzykuje życie, aby uratować Waita z jego kabiny. Po przejściu burzy i uporaniu się z uszkodzeniami statku, załoga staje w obliczu nowego wyzwania - bezwietrznej ciszy, która unieruchamia Narcissusa na otwartych wodach. W tym klaustrofobicznym środowisku narastają napięcia, a sytuacja na pokładzie staje się coraz bardziej napięta. Wkrótce wychodzi na jaw, że Wait nie był tak chory, jak twierdził, co wywołuje falę gniewu i podziałów wśród załogi. Kapitan Allistoun musi stawić czoła niemal buntowniczym nastrojom, które podsyca intrygant Donkin. Atmosfera na pokładzie gęstnieje, a wśród marynarzy pojawiają się szeptane oskarżenia, że to właśnie obecność Waita przynosi im nieszczęście. "Murzyn z załogi Narcyza" to nie tylko opowieść o trudach morskiej wyprawy, ale także głęboka analiza ludzkich postaw wobec cierpienia, lojalności i strachu. Dzięki dwujęzycznemu wydaniu, czytelnik ma okazję zanurzyć się w tej klasycznej historii zarówno w oryginale, jak i w doskonałym polskim tłumaczeniu. Idealna lektura dla miłośników literatury morskiej i wielbicieli twórczości Conrada. A co było dalej dowiesz się Czytelniku przeczytawszy cały utwór...

Mysia wieża i inne polskie podania i powiastki

Czesław Kędzierski

Czesław Kędzierski - Mysia wieża i inne polskie podania i powiastki. Zbiór opowieści, który przenosi czytelnika w świat dawnych wierzeń, ludowych mądrości i pełnych symboliki historii. Znajdziesz tu między innymi legendę o Mysiej Wieży, opowieść o królu i pustelniku, moralną przypowieść o wilku i człowieku, a także znaną baśń o siedmiu krukach - każda z nich niesie uniwersalne przesłanie i ukazuje wartości zakorzenione w polskiej tradycji. To idealna lektura dla tych, którzy chcą przypomnieć sobie barwny świat dzieciństwa lub odkryć go na nowo - tym razem w mądrej i eleganckiej odsłonie.

Myśli

Giacomo Leopardi

Conte Giacomo Taldegardo Francesco di Sales Saverio Pietro Leopardi, znany jako Giacomo Leopardi (1798-1837) włoski filozof i poeta romantyczny, zaliczany do grona największych klasyków XIX-wiecznej literatury światowej. Prekursor pesymizmu jako spójnego i całościowego systemu filozoficznego. Cała twórczość zarówno literacka, jak i filozoficzna Leopardiego stanowiła wyraz skrajnej rozpaczy. Towarzyszące poecie przez całe życie poczucie głębokiego osamotnienia, przemoc w rodzinie, dotkliwy ból z powodu nieodwzajemnionej miłości, słaby stan zdrowia fizycznego, a przy tym nadwrażliwość i społeczna alienacja zaważyły bowiem na kształcie jego liryki, która egzystencję ludzką pojmuje w kategoriach niekończącego się cierpienia i bezlitosnej natury. Przez ostatnie lata życia romantyk zamieszkiwał w domu u stóp Wezuwiusza, gdzie medytował nad ostateczną zagładą człowieka. A oto próbka jego myśli: Kto wbrew mniemaniu innych przepowiedział zajście pewnej rzeczy na świecie, która potem następuje, niechaj nie myśli, że przeciwnicy jego, widząc fakt, przyznają mu słuszność i nazwą go mądrzejszym lub doświadczeńszym od siebie. Albo zaprzeczą faktowi, albo przepowiedni, lub też będą dowodzili, że one różnią się w okolicznościach, lub w jakiśkolwiek inny sposób znajdą przyczyny, którymi będą usiłowali przekonać siebie i drugich, że ich mniemanie było słuszne, zaś przeciwne fałszywe.

Na coś trzeba umrzeć

Adrianna Alksnin

24 lutego 2022 roku Adriana Alksnin dostaje diagnozę: rak nerki. Autorka tej książki jest pisarką i eseistką, dramaturżką, reżyserką teatralną, autorką tekstów dramatycznych, bywalczynią krakowskich knajp. Jest także doktorą nauk humanistycznych, która specjalizuje się w tekstach o chorobach. Nic zatem dziwnego, że ma świadomość istnienia wielu onkonarracji. Kiedy dowiaduje się o chorobie, podejmuje się pisać kolejną książkę o raku. Nie potrafi inaczej przejść przez to doświadczenie, jak próbując stwarzać język dla opisu choroby nowotworowej. Ale robi to tak, żeby uniknąć stałych toposów onkopisania (przegrani i zwycięzcy, niedomagania systemu, dzielenie się intymnością). Kolejny esej o raku charakteryzuje się także specyficznym poczuciem humoru. Adrianna Alksnin (ur. 1987) - pisarka i eseistka, dramaturżka, reżyserka teatralna, autorka tekstów dramatycznych, doktora nauk humanistycznych, okazjonalnie copywriterka i social media ninja. Mieszka w Krakowie. Z kotem.   FRAGMENT Być może odsłaniam zbyt wiele. Być może powinnam ugryźć się w język. Być może zostanę źle zrozumiana. Być może. W amerykańskiej literaturze istnieje nawet specjalna szufladka, do której można włożyć takie teksty, jak ten. Misery porn. Opowieści o traumie i cierpieniu, koniecznie autobiograficzne. Ich autorzy i autorki zasiadają potem na kanapie u Oprah Winfrey, po raz kolejny opowiadając szerokiej publiczności swoją historię, podczas gdy prowadząca ukradkiem ociera zabłąkaną w kąciku oka łzę, ostrożnie, tak, aby nie rozmazać starannie nałożonego makijażu. Nie chcę do niej trafić. Do tej szufladki. Nie chcę trafić do żadnej z szufladek. A bez wątpienia, do którejś trafię. Choroby stają się na swój sposób modne. Co rusz jakaś znana persona zwierza się tabloidom ze swoich dolegliwości. Podobno, żeby dodać otuchy innym, którzy również zmagają się z pokrewnymi problemami. Może. Ale podejrzewam, że tak naprawdę chodzi o clickbaity. Publiczność łaknie takich historii. Więc się ich jej dostarcza. Nie zdziwi mnie, jeśli niebawem usłyszę, że staram się „wybić na raku”. Szczerze mówiąc, wolałabym „wybić się” na czymś zgoła innym. Ale wyszło jak wyszło, co zrobić. Niech gadają, co chcą. 

Na dalekim zachodzie

James Fenimore Cooper

“Na dalekim zachodzie” to utwór Jamesa Fenimore’a Coopera, amerykańskiego powieściopisarz, jednego z najwybitniejszych twórców powieści rozgrywających się na dzikim zachodzie.   “Na dalekim zachodzie - Przygody w puszczach amerykańskich” składa się z trzech części: Sokole oko, Kamienne serce, Gauchos Wituh. Akcja rozgrywa się podczas walk z Indianami i Francuzami w drugiej połowie XVIII wieku.  

Na dnie sumienia

Eliza Orzeszkowa

„Na dnie sumienia” to powieść autorstwa Elizy Orzeszkowej, jednej z najważniejszych pisarek polskich, epoki pozytywizmu.  Powieść ta przygląda się tematowi emigracji oraz próby odnalezienia się w nowych okolicznościach życiowych.

Na dnie w Paryżu i Londynie

Orwell George

Na dnie w Paryżu i w Londynie (ang. Down and Out in Paris and London) – autobiograficzna, pierwsza powieść George’a Orwella z 1933. Pamiętnik, zapisany w dwóch częściach, opisuje jego życie w ubóstwie, gdy przebywał w Paryżu i Londynie. Pierwsza część w konwencji łotrzykowskiej przedstawia nędzarskie życie w Paryżu; bohater przygodnie pracuje w tamtejszych restauracjach. Druga część utrzymana w konwencji podróżniczej opowiada o tułaczce Orwella po okolicach Londynu, portretując napotkane motele i ludzi żyjących na marginesie społeczeństwa.

Na dnie życia

Waleria Marrené-Morzkowska

Zbiór nowel autorstwa Waleriii Marrené primo voto Morzkowskiej, de domo Mallet de Grandville-Malletski (1832-1903) polskej pisarki, publicystki i krytyczki literackiej okresu pozytywizmu. Zbiór zawiera następujące utwory: Czarna Maryś, Dziki Tomek, Odnowione rany, Nie miała szczęścia, Mięśnie i nerwy, W wieczór zimowy, Z wędrówek po mieście, Stasiek, Mój przyjaciel Jacenty, Ostatnia fala.

Na drodze

Maria Konopnicka

“Na drodze” to zbiór nowel Marii Konopnickiej, poetki i nowelistki okresu realizmu. Jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek.   W skład tego zbioru wchodzi 12 nowel w tym takie utwory jak: Dym, Mendel Gdański, Głupi Franek czy Nasza szkapa.  

Na Dzikim Zachodzie. To-kei-chun

Karol May

W niespodziewany sposób na bezkresnych preriach Dzikiego Zachodu pojawia się postać, która wzbudza zainteresowanie i pytania. Jest nią Dżafar, Pers o arystokratycznym pochodzeniu. Jednak nikt nie jest w stanie rozwikłać tajemnicy jego obecności w tych dzikich, niebezpiecznych okolicach ani zrozumieć prawdziwego powodu jego podróży. W krótkim czasie po przybyciu Dżafar zostaje porwany przez grupę Komanczów, którzy pod wodzą sprytnego To-kei-chuna, stanowią znaczące zagrożenie na tych ziemiach. Kiedy wieść o porwaniu dociera do Old Shatterhanda, niezwłocznie stawia czoła niebezpieczeństwu. Jego celem jest uwolnienie jeńca z rąk czerwonoskórych wojowników, ale równocześnie fascynuje go tajemnicza misja Dżafara i cel jego podróży przez ten dziki i nieprzewidywalny region. Powieść "Na Dzikim Zachodzie: To-kei-chun" to nie tylko historia pełna ekscytujących przygód i niebezpieczeństw, ale także zagadka, która stawia pytania o tożsamość i motywacje głównego bohatera. Karol May, znakomity twórca przygód na Dzikim Zachodzie, potrafi zaskakiwać czytelnika, trzymając go w napięciu na każdej stronie. Jego talent narracyjny sprawia, że każda strona tej książki jest fascynującą podróżą w świat tajemnic, przygód i niezwykłych postaci. Dla miłośników literatury przygodowej "Na Dzikim Zachodzie: To-kei-chun" to lektura, której nie można przegapić.

Na granicy tureckiej. Historia persko-turecka

Karol May

Odwiedź krainę tajemnic i niebezpieczeństw w fascynującej podróży z mistrzem literatury przygodowej, Karolem Mayem, w książce "Na granicy tureckiej. Historia persko-turecka". Autor zabiera czytelników w pasjonującą podróż, odkrywając historię, która do niedawna była starannie ukrywaną tajemnicą. Śledź losy bohaterów, których losy splatają się w zakątkach, gdzie wróble szeptem plotkują na dachach, a fantastyczne opowieści krążą wokół, tylko po to, by prawda pozostała skryta. W tej pełnej napięcia opowieści, szajka bandytów rządzi na granicy, manipulując każdym, kto odważy się zgłębić sekrety regionu. Zanurz się w dreszcz emocji: Odkryj starożytne wierzenia Persów i tajemnice religii Orientu. Poznaj życie codzienne mieszkańców perskich wsi i miasteczek. Staw czoła krwawej zemście i niebezpieczeństwom, które czyhają na każdym kroku. Ta opowieść to mieszanka egzotycznych scenerii, zaskakujących zwrotów akcji i błyskotliwego humoru, która przeniesie Cię w odległe światy, gdzie każda strona skrywa nowe wyzwanie. "Na granicy tureckiej. Historia persko-turecka" to klasyka literatury podróżniczej, idealna dla miłośników przygód, którzy pragną oderwać się od codzienności i zanurzyć się w niezwykłym świecie Karola Maya. Nie przegap okazji, by dołączyć do tej niezwykłej podróży. Zamów swój egzemplarz już dziś i odkryj świat pełen tajemnic i niebezpieczeństw!

Na jasnym brzegu

Henryk Sienkiewicz

  “Na jasnym brzegu" to nowela autorstwa Henryka Sienkiewicza, laureata literackiej Nagrody Nobla, jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w. Akcja toczy się we Włoszech. Treścią noweli są miłosne perypetie blisko pięćdziesięcioletniego Polaka, artysty-malarza Świrskiego. Malarz ten zakochuje się w trzydziestopięcioletniej wdowie Helene Elzen, która przyjmuje jego oświadczyny, mimo że ma wielu wielbicieli. Wkrótce jednak przekonuje się, jaką egoistką jest jego wybranka. Wkrótce też porzuca ją i wiąże się z młodziutką Włoszką polskiego pochodzenia, Marynią - swoją modelką.