Ogień i pył. Ostatnia wiosna Mordechaja Anielewicza

Robert Żółtek

– wrzesień 1942 roku. Dobiega właśnie końca wielka akcja likwidacyjna warszawskiego getta, podczas której Niemcy wywożą do obozów zagłady około dwustu pięćdziesięciu tysięcy mieszkających tam Żydów. Przy życiu pozostają jedynie zatrudnieni w niemieckich warsztatach oraz ci, którzy zdołali ujść egzekucjom, łapankom i transportom, a teraz ukrywają się po piwnicach, strychach i opuszczonych domach. Zarówno jedni, jak i drudzy popadają w coraz większą apatię, starając się przetrwać kolejny, wyrwany Zagładzie dzień. Prawie nikt nie wierzy już w ocalenie. W tym momencie zjawia się w getcie Mordechaj Anielewicz. Nawiązuje kontakt ze swoimi nielicznymi przyjaciółmi z Żydowskiej Organizacji Bojowej i przekonuje ich do podjęcia walki. Ale w jego wizji ma to być walka inna niż wszystkie, ponieważ jej celem nie będzie ani ratunek, ani zwycięstwo, lecz złożenie ofiary z własnego życia w imię zachowania godności w obliczu ideologii zbrodni. A także dla pamięci przyszłych pokoleń. strony przygotowują się do ostatecznej rozprawy. Zbrodnicze i doskonale uzbrojone formacje przeciw charyzmatycznemu przywódcy oraz garstce młodych ludzi, którzy dopiero uczą się walczyć. Trwa wyścig z czasem. Nadchodzi 19 kwietnia 1943 roku, przeddzień żydowskiego święta Pesach. Do getta wkraczają oddziały niemieckie – ponad tysiąc esesmanów, policjantów i żołnierzy, dysponujących karabinami maszynowymi i miotaczami płomieni, wspierani przez czołg, samolot i wozy pancerne. Naprzeciw nich staje kilkuset młodych Żydów – uzbrojonych w pistolety, kilka karabinów, w butelki z benzyną oraz własnej produkcji granaty. W ten sposób rozpoczyna się powstanie, które przejdzie do historii jako najbardziej zadziwiający i jeden z najbardziej heroicznych zrywów drugiej wojny światowej. Wartka akcja, potoczysta narracja i wyjątkowe postaci – zarówno autentyczne, jak i fikcyjne, duża dawka historii, sugestywne opisy życia codziennego getta oraz liczne i ekspresyjnie oddane sceny batalistyczne – składają się na tę niezwykle barwną i tragiczną opowieść o niezrównanym męstwie, poświęceniu i ofierze.  

Ogniem i mieczem

Henryk Sienkiewicz

"Ogniem i mieczem" to pierwsza z trzech powieści historycznych będących częścią Trylogii, Henryka Sienkiewicza. Akcja powieści rozgrywa się w latach 1648–1651, w okresie powstania Chmielnickiego na Ukrainie. Pozostałe części Trylogii to Potop oraz Pan Wołodyjowski. Również wydane przez wydawnictwo Avia Artis.

Ogniem i mieczem - With Fire and Sword

Henryk Sienkiewicz

"Henryk Sienkiewicz: Ogniem i mieczem - With Fire and Sword książki Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Ogniem i mieczem pierwsza z trzech powieści historycznych będących częścią Trylogii pisanej ku pokrzepieniu serc przez Henryka Sienkiewicza w latach 18841888. Akcja powieści rozgrywa się w latach 16481651 w okresie powstania Chmielnickiego na Ukrainie. W powieści przeplata się wątek walk polsko-kozackich z historią miłosną Jana Skrzetuskiego i Heleny Kurcewiczówny - opis za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ogniem_i_mieczem With Fire and Sword (Polish: Ogniem i mieczem) is a historical novel by the Polish author Henryk Sienkiewicz, published in 1884. With Fire and Sword is a historical fiction novel, set in the 17th century in the Polish-Lithuanian Commonwealth during the Khmelnytsky Uprising. It was initially serialized in several Polish newspapers, chapters appearing in weekly instalments. It gained enormous popularity in Poland, and by the turn of the 20th century had become one of the most popular Polish books ever. It became obligatory reading in Polish schools, and has been translated into English and most European languages. The series was a vehicle for expressing Polish patriotism in a Poland partitioned and deprived of independence, while avoiding censorship by having a historical background concerning wars with past enemies other than the countries ruling parts of Poland at the time of writing (Russia, Germany and Austria). Despite some deviations, the book's historical framework is genuine and the fictional story is woven into real events. Many characters are historical figures, including Jeremi Wiśniowiecki and Bohdan Khmelnytsky (Pol. Bohdan Chmielnicki). Sienkiewicz researched memoirs and chronicles of the Polish nobility, or the szlachta, for details on life in 17th-century Poland. The book was written, according to the author, ""to lift up the heart"" of the Polish nation in the unhappy period following the failed January Insurrection during the era of the partitions of Poland. Thus it often favors epic plots and heroic scenes over historical accuracy. Nonetheless, Sienkiewicz's vivid language made it one of the most popular books about that particular place and era - http://en.wikipedia.org/wiki/With_Fire_and_Sword (From English into Polish translated by Jeremiah Curtin)"

Ognisty Medalion

Carla Montero

Kontynuacja bestsellerowej Szmaragdowej Tablicy. Odkryj tajemnicę Ognistego Medalionu, relikwii, która naznaczyła bieg historii! Madryt, XXI wiek. Ana García-Brest, historyczka sztuki, otrzymuje wiadomość od Martina Lohsego, mężczyzny, którego poznała w trakcie poszukiwania obrazu Astrolog przypisywanego Giorgionemu. Zamordowano włoskiego magnata i w niebezpieczeństwie znalazł się skarb o wielkiej mocy: medalion Hirama, magiczna relikwia, która należała do architekta Świątyni Salomona. Nikt nie wie, gdzie się teraz znajduje, i Martin potrzebuje pomocy Any, aby ją odnaleźć. Oboje wyruszają w podróż po Europie. Stawiając czoło wielu niebezpieczeństwom, wkrótce odkrywają, że nie tylko oni chcą odnaleźć tę relikwię. Berlin, 1945. Pod koniec drugiej wojny światowej krzyżują się ścieżki czworga osób: nazisty opętanego obsesją zdobycia medalionu; pochodzącego z Hiszpanii studenta; niemieckiego inżyniera poszukiwanego przez radziecki wywiad oraz snajperki Armii Czerwonej, która strzeże ważnego sekretu. Wszyscy oni związani są w jakiś sposób z medalionem Hirama, a ich spotkanie może mieć niespodziewane konsekwencje.

Ogród

Hiroko Oyamada

Pajęcze lilie, gekon przyklejony do szyby, mąż na rodzinnym spacerze w zoo, piskorze w nieczynnej studni, teściowie, mrówki, pająk na ścianie i córka, pasjami zbierająca żołędzie… Natura u Hiroko Oyamady ma szczególne znaczenie. Kwiaty stają się złowieszczym omenem, światy zwierząt i ludzi zlewają się, a roślinność odzwierciedla stan ducha bohaterów. W wypełnionych pulsującą, żywą przyrodą opowiadaniach zarysowana jest nasza codzienność: z jej absurdami, duszącymi normami społecznymi i emocjami, które trudno ubrać w słowa. Zaś najbardziej niepokojącym i niezrozumiałym gatunkiem okazujemy się my sami. Ogród to zbiór piętnastu opowiadań po raz pierwszy dostępnych w tłumaczeniu – historii o rodzinie, macierzyństwie, starości, o skomplikowanych relacjach z bliskimi. Hiroko Oyamada jest wybitną obserwatorką codzienności, a z pozornie nieznaczących obrazów i podsłuchanych dialogów potrafi utkać tekst o szokująco mocnym przesłaniu. Pisze w sposób, którego nie da się podrobić. Przejmujący dreszczem, czasem zaskakująco zabawny, a czasem obezwładniający kakofonią dźwięków Ogród wciąga czytelnika w gąszcz znaczeń i nie pozwala odejść aż do ostatniej strony.

Ojciec Amable

Guy de Maupassant

Zbiór nowel znakomitego francuskiego autora obejmujący te oto utwory: Ojciec Amable, Rozsądny, Oczekiwanie, Ojciec, Sposób Rogera, Przyjaciel Patience, Odkrycie, Baronowa, Opuszczony okręt, Ciocia Klocia, Wieczór Trzech Króli. Fragment pierwszej z nowel, który powinien zachęcić do przeczytania niniejszego zbioru: Wilgotne i szare niebo zdawało się wisieć nad szeroką ciemną doliną. Zapach jesieni, smutny zapach nagiej i wilgotnej ziemi, opadłych liści, martwych ziół, czynił jeszcze gęstszym i cięższym powietrze jesiennego wieczoru. Wieśniacy pracowali jeszcze, rozproszeni po polach, oczekując dzwonu na Anioł Pański, który by zwołał ich do chat, widzianych tu i ówdzie, poprzez gołe gałęzie sadów. Na kraju drogi, na kupie badyli bawiło się ziemniakami małe dziecię, podrzucając nimi na nędzną sukienczynę rozpostartą na szeroko rozłożonych nóżkach, podczas gdy w pobliżu, na roli, pięć kobiet schylonych kopało ziemniaki. Powolnym i monotonnym ruchem zagłębiały kopaczki w wysokich, piaszczystych bruzdach, wygrzebywały rękami ziemniaki, wrzucając je do stojących przed nimi worków.Drogą przeszedł młody mężczyzna z batem w ręce w sabotach na nogach, zatrzymał się przy dziecku, wziął je na ręce i pieścił. Jedna z kobiet na roli wyprostowała się i zbliżyła się do niego. Była to rosła, czerwona dziewczyna, szeroka w biodrach i piersiach, wielka samica normandzka o jasnych włosach i rumianej cerze...

Ojciec Goriot

Honoré de Balzac

  “Ojciec Goriot” to powieść Honoriusza Balzaka, powieściopisarza francuskiego, który obok Dickensa i Tołstoja uznawany jest za jednego z najważniejszych twórców powieści europejskiej XIX wieku.   Akcja powieści jest osadzona w Paryżu w roku 1819. W fabule przeplatają się losy trzech bohaterów: zaślepionego miłością do swoich córek starca Goriot, tajemniczego kryminalisty ukrywającego się jako Vautrin i ambitnego studenta prawa, Eugeniusza Rastignaca.

Ojciec zadżumionych

Juliusz Słowacki

„Ojciec zadżumionych” to poemat autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Poemat opiera się na opowieści, którą Słowacki usłyszał w trakcie podróży do Palestyny w roku 1836. Była to historia Araba, tytułowego ojca zadżumionych, któremu ta choroba zabrała żonę i siedmioro dzieci. Mężczyzna nie buntuje się ani nie pogrąża w skrajnej rozpaczy; przyjmuje postawę bliską biblijnemu Hiobowi. Oddziela się także od świata ludzi nie dotkniętych epidemią dżumy. W utworze nadzieja przeplata się z rozpaczą. Mężczyzna opowiada o etapach kwarantanny i kolejnych zgonach najbliższych sobie osób.

Ojcowie i dzieci

Iwan Siergiejewicz Turgieniew

Publikacja w dwóch wersjach językowych: polskiej i rosyjskiej. Turgieniew przedstawił w 'Ojcach i dzieciach' konflikt dwu generacji rosyjskiej inteligencji pokolenie zbędnych ludzi (ojców) i nowych ludzi (dzieci). Smutny los tych pierwszych uosabia postać Pawła Pietrowicza, który po krótkiej karierze lwa salonowego zamieszkał u brata, nie mając własnej rodziny, dzieci ani celu w życiu. Problem dzieci (głównie Bazarowa) to problem rewolucjonistów, którzy chcą obalić stary porządek, ale nie potrafią stworzyć nic nowego. W jednym z esejów Turgieniew stwierdza, że Bazarow łączy w sobie cechy Hamleta i Don Kichota. Na wzór bohatera powieści, Bazarowa, pokolenie rosyjskiej radykalnej inteligencji lat 60. XIX wieku określało swój system poglądów jako nihilizm. (. . )  (za Wikipedią).

Ojcowie i dzieci

Iwan Turgieniew

„Ojcowie i dzieci” to powieść Iwana Turgieniewa, uznawanego za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli literatury rosyjskiej oraz twórcę tak zwanego rosyjskiego realizmu krytycznego. „Ojcowie i dzieci” niesamowicie przedstawia relacje i dzieje dwóch różnych pokoleń rosyjskiej inteligencji – „zbędnych ludzi” w uosobieniu ojców oraz „nowych ludzi” jako dzieci. Zmagania bohatera powieści, Bazarowa, przedstawiają problemy rewolucjonistów, którzy chcą obalić stary porządek, nie mając pomysłu na nowy, odpowiadający im system. Na wzór postaci pokolenie rosyjskiej radykalnej inteligencji lat 60. XIX wieku określało swoje poglądy jako nihilizm.

Okiem Markizy

Monique LaRue

„Nic nie może lepiej udowodnić istnienia tego, co się nazywa »ironią życia«, niż zamęt wywołany kłótnią moich braci po drugim referendum w sprawie niepodległości Quebeku. Mój brat Doris, bardziej poważny, bardziej zacietrzewiony niż zazwyczaj, zaczął rozpytywać wszystkich dookoła, czy można być bezwiednym, nieświadomym rasistą, podejrzewać o rasizm naszą rodzinę, naszego ojca, dziadka Cardinala, rasistą nazywać Louisa. Przywoływać na usta słowo, którego nie byliśmy w stanie normalnie wypowiedzieć w zdaniach, gdzie podmiotem było jedno z nas. To słowo – jak Doris powiedział pewnego dnia Salomonowi – nie istniało, gdy byliśmy dziećmi. W tym momencie waśń przybrała inny obrót”. Rozległa, wielowarstwowa opowieść o dziejach pewnej montrealskiej rodziny jest jednocześnie opisem procesu przełomowych zmian cywilizacyjnych i mentalnościowych, jakie dokonały się w społeczeństwie kanadyjskiego Quebeku na przestrzeni kilku dziesięcioleci minionego stulecia. W historię rodzinnych perypetii autorka wplata fundamentalne zagadnienia tożsamości etnicznej, politycznej i kulturowej oraz stosunku do innych zbiorowości; pokazuje sposoby skutecznego poszukiwania dróg akceptacji Innego, która prowadzi do stworzenia wielokulturowego, harmonijnego społeczeństwa. Książka Monique LaRue to pierwsza laureatka prestiżowej Nagrody Jacques’a Cartiera, przyznawanej powieściom w języku francuskim.

Oko w oko

Władysław Reymont

"Oko w oko„ to opowiadanie Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “ ...Szampan polał się strumieniem i jednocześnie zerwała się nieopisana wrzawa, niepodobna było odróżnić śmiechów od krzyków, śpiewów od odgłosów pocałunków, brzęków tłuczonego szkła od schrypniętych głosów. Dym, kurz, opary — niby obłokiem nakrywały biesiadników. Atomy szału, upojenia i rozpusty zdawały się pływać w powietrzu i przenikać wszystkie serca i mózgi. Niskie, drgające namiętnością glosy, stłoczone na niewielkiej przestrzeni gabinetu restauracyjnego, zdawały się rozsadzać ściany. Kilkanaście osób pijanych tłoczyło się bezładnie z kieliszkami w rękach, krzycząc bezprzytomnie.”   Fragment  

Oko za oko

Stefan Żeromski

“Oko za oko” to książka autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Oko za oko” to opowiadanie Stefana Żeromskiego, opisuje ono historię starań panny Wandy o małżeństwo ze studentem Wawelskim oraz jego romansu z zamężną siostrą Wandy, Zofią. Sytuację komplikują uprzedzenia wynikające z faktu, że Wawelski pochodzi ze zasymilowanej rodziny żydowskiej.  

Oko za oko

Karol May

Zapraszamy do zapoznania się z pasjonującą historią zawartą w książce "Oko za oko..." autorstwa Karola Maya. Ta ekscytująca opowieść przenosi czytelnika w świat intryg i niebezpieczeństw, gdzie plany i układy mogą zmieniać się w mgnieniu oka. W tej książce, czytelnicy zostaną wciągnięci w wir wydarzeń, gdy główny bohater, Ben Nil, staje w obliczu zagrożenia ze strony złowrogiej bandy rabusiów niewolników. Głęboko ukryte tajemnice, niebezpieczeństwa i zdrady splatają się w tej intrygującej opowieści, która trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. W świecie pełnym niebezpieczeństw, lojalności i zdrad, czy Ben Nil zdoła przetrwać i wyjść zwycięsko z tej zawiłej sytuacji? Odkryj to w książce "Oko za oko...", która zachwyci miłośników przygód i emocjonujących zwrotów akcji.

Olanda

Rafał Wojasiński

Książka ta została, w 2019 roku, laureatem Nagrody Literackiej im. Marka Nowakowskiego. Jej tłumaczenia ukazały się w Wielkiej Brytanii i Bułgarii. Realizm metafizyczny, poznawanie codzienności, filozofia zwyczajności. Trochę tu życia, trochę śmierci. Trochę wspomnień i trochę zapomnienia. Trochę radości i trochę cierpienia. Sporo tu strachu, stąd tak wiele słów, słowotok, który ukrywa, zakrywa, tłumi myśli. Bo można tu wyłapać wielkie tragedie wspomniane jakby od niechcenia, mimochodem. Ot, przytrafiły się. Czy to ma jeszcze jakieś znaczenie? Ale jest coś, co to wszystko napędza, cały ten mechanizm rzeczywistości, coś co daje nadzieję - miłość. Na przykład do tytułowej Olandy, właścicielki niewielkiego sklepu na prowincji, pod tą samą nazwą. Miłość do Oli po prostu. Pewnie lekko już podstarzałej, gaśniejącej z każdym dniem, ale dla niego - jedynej, idealnej, takiej, jaka powinna być. Z każdym dniem piękniejsza i pełniejsza. Olanda jest jak początek i koniec, przyciąga swoją zwyczajnością. W jej zasięgu wszystko jawi się jako poetyka codzienności - pogaduszki to tu, to tam, zakąszanie i podkąszanie, przygody ciała, rozważania o starości, o młodości, o psie i o kiełbasie. [wielkibuk.com] Nie da się ukryć, ponure to jest, bez dwóch zdań. Ale kto powiedział, że literatura ma być tylko rozrywką miłą i przyjemną? Dzisiaj rzecz jasna jest tendencja do łatwości i lekkości, bo to się po prostu lepiej sprzedaje, ale na Boga nie może być tak, żeby tylko to było na rynku! [Tadeusz Nyczek] Osoba autora tych opowieści jest dowodem na to, że ostatecznie nie istnieje coś tak banalnego jak sens, ale jest również dowodem na zachwyt, piękno, radość i urodę. To prawie cytat, bo znalezienie właściwych słów pochwały dla tej równocześnie poetyckiej i momentami bardzo zabawnej prozy nie jest proste. Gorąco polecam. [Maciej Wojtyszko] Poruszająca, urzekająca proza egzystencjalnego, (anty)nihilistycznego optymizmu, której budulec stanowi porażenie i zachwycenie światem, w jego, na pozór jedynie, prozaicznych przejawach. Na myśl przychodzą najszlachetniejsi pobratymcy Wojasińskiego - Camus, Stachura, Stasiuk. Niewątpliwie jego talent tkwiący zapewne w bezpretensjonalnej prostocie języka i opowieści stawia go blisko nich. Wojasiński nie przytłacza, pisze krótko, treściwie, a dogłębnie dotkliwie. To świadectwo wielkiego kunsztu. Do "Olandy" chce się wracać i ją kontemplować. Niewątpliwie jest tego warta. [dejw, lubimyczytac.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Na okładce wykorzystano fragment obrazu "Matka" który namalował profesor Stanisław Baj (rok 1999, olej na płótnie, 33x24 cm). Autor tej książki i jej wydawca składają mu za jego udostępnienie uprzejme podziękowania.

Old Surehand. Tom I, II i III

Karol May

"Old Surehand" to trzytomowa powieść przygodowa autorstwa renomowanego niemieckiego pisarza Karla Maya, napisana w latach 1894-1896. Ta obszerna saga przenosi czytelników w serce Dzikiego Zachodu, wprowadzając ich w świat niebezpiecznych wyzwań, pasjonujących przygód i niezłomnej walki o sprawiedliwość. Głównym bohaterem opowieści jest Old Surehand, drwal i znakomity myśliwy, którego imię bojowe - "Pewna Ręka" - odzwierciedla jego niezrównaną precyzję w strzelaniu. Tytuł Old - "Stary" nadawany jest bohaterowi symbolicznie, reprezentując zarówno amerykańską ducha Dzikiego Zachodu, jak i dojrzałą mądrość i doświadczenie, które zdobył na przestrzeni swojego życia. W trzech tomach tej opowieści, czytelnicy zostaną wciągnięci w wir zdarzeń, które testują umiejętności i charakter Old Surehanda. Akcja rozgrywa się w realistycznie przedstawionym otoczeniu Dzikiego Zachodu, gdzie bohater staje w obliczu niebezpieczeństw, nawiązuje niezwykłe przyjaźnie i prowadzi zacięte walki z przeciwnikami sprawiedliwości. "Old Surehand" to prawdziwie wielowymiarowa opowieść, w której elementy przygody, dramatu i pasji splatają się w jedną fascynującą całość. Ta powieść to gratka dla miłośników literatury przygodowej, którzy pragną zanurzyć się w świat Dzikiego Zachodu i przeżyć niezapomniane emocje u boku niezwykłego bohatera.

Oliver Twist

Charles Dickens

Oliver Twist - a novel by Charles Dickens, an English writer who is regarded by many as the greatest novelist of the Victorian era.   The story centers on orphan Oliver Twist, born in a workhouse and sold into apprenticeship with an undertaker. After escaping, Oliver travels to London, where he meets the "Artful Dodger", a member of a gang of juvenile pickpockets led by the elderly criminal Fagin.

Oliwer Twist

Karol Dickens

"Oliwer Twist" to powieść Karola Dickensa opisująca losy tytułowego bohatera, który jako sierota trafia do sierocińca.

Omyłka

Bolesław Prus

  „Omyłka” to nowela autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. Nowela Bolesława Prusa. Opublikowana została po raz pierwszy na łamach czasopisma "Kraj" (14 grudnia 1884 - 4 stycznia 1885). Pierwsze wydanie książkowe ukazało się w 1888 r. Akcja toczy się w małym miasteczku w przededniu oraz w trakcie powstania styczniowego. Narrator opowiada o czasach swojego dzieciństwa, kiedy miał siedem lat i na opisywane wydarzenia patrzy raz okiem siedmiolatka, a raz człowieka dorosłego. Był to celowy zabieg autora, by ochronić swój utwór przed ingerencją cenzury carskiej.

On

Bolesław Prus

  „On” to utwór autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. “Kilka lat temu, około południa, przez jedną z mniej ruchliwych ulic Berlina szli zwolna dwaj ludzie: wojskowy i cywilny.  Wojskowy szedł, a raczej wlókł się naprzód, cywilny o parę kroków za nim. Cywilny był odziany w eleganckie bobrowe futro i błyszczący cylinder, a stąpał — jak jenerał na paradzie. Miał jasne rękawiczki, szare latające oczy i minę człowieka, który pozwala światu nie padać przed sobą na kolana. Na jego ruchliwej twarzy malowała się duma i niestrudzona czujność, której przedmiotem był wojskowy towarzysz. Chwilami zdawało się, że człowiek w bobrowem futrze posiada nieoceniony dar strzyżenia uszami, dzięki czemu słyszy nietylko każde chrząknięcie wojskowego, ale nawet tajemniczy szelest jego myśli, które wzbierały i opadały, jak fale Bałtyckiego morza.”

On

Anna Kiesewetter

"On" jest historią pojedynku pomiędzy człowiekiem i diabłem, przy czym nie wiadomo, który jest bardziej diabelski. Można to uznać za rodzaj czarnego humoru, choć w konwencji z pogranicza jawy i snu. Książka nie opisuje prawdziwych zdarzeń, nie ma też nic z autobiografii. Natomiast analizuje środowisko współczesnych drobnomieszczan.

On the Makaloa Mat

Jack London

“On the Makaloa Mat” is a book by Jack London, an American novelist. A pioneer of commercial fiction and an innovator in the genre that would later become known as science fiction.   On the Makaloa Mat is a series of short stories by Jack London. It consists of seven moving and thrilling stories such as: On the Makaloa Mat, The Water Baby or The Kanaka Surf.  

Opactwo Northanger

Jane Austen

Przemiła i nieco naiwna Katarzyna Morland zostaje zaproszona przez zaprzyjaźnione z jej rodziną bezdzietne małżeństwo Allenów jako towarzyszka pobytu w Bath, modnym uzdrowisku, do którego przyjeżdżano pokazać się, odświeżyć stare, nawiązać nowe znajomości i brać udział w balach. Podczas jednego z nich dziewczyna poznaje przystojnego Henryka Tilneya, a wkrótce też jego młodszą siostrę Eleonorę. Rodzeństwo budzi jej zainteresowanie i sympatię. Jednocześnie pani Allen spotyka swoją dawna przyjaciółkę, panią Thorpe, która przyjechała tu ze swoimi trzema córkami. Najstarsza, Izabela, szybko podbija serce Katarzyny, czemu sprzyja bliskie koleżeństwo ich braci. Bohaterka próbuje pogodzić sympatię obu kręgów znajomych, ale jej działania i uczucia natrafiają na liczne przeszkody i prowadzą do wielu nieporozumień. W sukurs przychodzi zaproszenie do opactwa Northanger, gdzie zafascynowana powieściami gotyckimi Katarzyna ma nadzieję odkryć jakąś niezwykłą tajemnicę…

Opowiadania

Katherine Mansfield

Wybrała, przełożyła i posłowiem opatrzyła Magda Heydel […] w eseju z 1934 roku T.S. Eliot przyznał opowiadaniu Mansfield Rozkosz miejsce równe Zmarłym Joyce’a i The Shadow in the Rose Garden Lawrence’a. W klasycznym studium gatunku, The Lonely Voice z 1962 roku, Frank O’Connor stawia ją (zresztą jako jedyną kobietę) obok takich autorów opowiadań, jak Czechow, Kipling, Joyce, Lawrence i Hemingway. O miejsce należne Mansfield wśród twórców modernizmu upomina się w pracy z 1991 roku Sydney Janet Kaplan, pisząc, że wobec obowiązującej przez lata wizji krytycznej, uznającej jedynie wąską i wyłącznie męską reprezentację modernizmu, wysiłek krytyki feministycznej skoncentrował się na zapewnieniu miejsca w kanonie Virginii Woolf. Kaplan podkreśla, że zabrakło świadomości, iż znane z prozy Woolf odkrywcze innowacje narracyjne, takie jak opowiadanie bez fabuły, elementy strumienia świadomości i monologu personalnego czy skupienie na „momencie” psychologicznym, pojawiły się w opowiadaniach Mansfield wcześniej niż u autorki Pani Dalloway. Przy okazji niedawnego wydania Preludium William Boyd stwierdza wprost: „To, co uznajemy za kwintesencję Virginii Woolf, avant la lettre było już u Mansfield. Tak jak Czechow dał życie Mansfield, tak Mansfield dała życie dojrzałemu stylowi Woolf”. (fragment posłowia)   Byłam zazdrosna o jej twórczość – to jedyna twórczość, o jaką kiedykolwiek byłam zazdrosna. Virginia Woolf   Serce bije mi tak, jakbym czekał, że otworzy mi sama Katarzyna Mansfield. […] Czy potrafiłbym ten widok stąd opisać tak prosto i naturalnie jak ona? Dobra prawdziwa proza jest jak suknia od Paquin lub Molyneaux: niby nic, a jest w tym wszystko. Coś zupełnie nieuchwytnego. Andrzej Bobkowski   Opowiadanie Katherine Mansfield Rozkosz. Czytam je co roku w lutym i przywraca ono mojemu życiu poczucie porządku i harmonii. André Aciman