Szkice malajskie

Alfian Sa'at

Szkice malajskie swoją nazwę zaczerpnęły od książki z anegdotami gubernatora brytyjskiej kolonii na półwyspie malajskim, Franka Swettenhama, z 1895 roku. W rękach Alfiana Sa’ata szkice te przeobrażają się w mikroopowiadania – migawki ze społeczeństwa malajskiego w Singapurze i rodzinnej Malezji.  Tu mały chłopiec zasypia w autobusie z paczką chrupiącego keropoku na kolanach, a parę stron dalej ojciec wspomina syna, trzymając w dłoniach jego dowód osobisty z symboliczną dziurką, przekłutą w urzędzie. Młoda kobieta szuka pracy, wierząc, że znajdzie miejsce, w którym z dumą będzie mogła nosić swój tudung. Zegar odmierza godziny, zaglądamy na kolejne ulice, ale nawet nocami życie toczy się dalej – w Singapurze nocną porą opowieści jest bez liku. Alfian Sa’at pozwala nam dostrzec w nich prawdziwych Malajów i Malajki, pokazuje, jak żyją, o czym marzą i z jakimi trudnościami mierzą się na co dzień.

Szkice węglem

Henryk Sienkiewicz

  “Szkice węglem" to nowela Henryka Sienkiewicza, laureata literackiej Nagrody Nobla, jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w. Akcja utworu toczy się w biednej, polskiej wsi Barania Głowa, w drugiej połowie XIX wieku. Główny bohater, pisarz gminny Zołzikiewicz, wykorzystuje chłopów dla swoich korzyści.  Utwór publikowany był niekiedy pod pełnym tytułem: Szkice węglem, czyli, Epopeja pod tytułem „Co się działo w Baraniej Głowie”.

Szkicownik poetycki

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Zapraszam do zakupu ebooka "Szkicownik poetycki" autorstwa Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, który otworzy przed Tobą niezwykły świat jej twórczości. To zbiór, w którym każdy fragmetn jest jak misternie wykonany szkic, ukazujący różnorodność ludzkich emocji i przeżyć. Pawlikowska-Jasnorzewska, jedna z najwybitniejszych polskich poetek, w sposób niezrównany potrafi oddać piękno codzienności i głębię ludzkich relacji. "Szkicownik poetycki" to nie tylko książka do czytania, to prawdziwe doświadczenie artystyczne, które poruszy Twoje serce i umysł, inspirując do refleksji nad życiem i sztuką słowa.

Szklany ogród

Tatiana Tibuleac

Czy imię Łastoczka (po ros. Jaskółka) nadane głównej bohaterce przez jej nową mamę przyniesie dziewczynce wykupionej z wiejskiego sierocińca spodziewaną odmianę losu? Czy spełnią się jej marzenia? Czy wreszcie będzie mogła komuś zaufać? To właśnie z perspektywy nastolatki pełnej ostrożnej nadziei poznajemy Mołdawię w okresie schyłku imperium sowieckiego i w początkowych latach transformacji postkomunistycznej, we wszystkich krajach bloku wschodniego stojącej pod znakiem chaosu, niepewności, strachu oraz niespełnionych oczekiwań, szczególnie widocznych w przypadku młodej i dla wielu nieoczywistej państwowości mołdawskiej miotającej się pomiędzy nostalgią za czasami Związku Radzieckiego,a podszytym nieufnością ciążeniem ku Rumunii i pełnymi wahań aspiracjami niepodległościowymi. Ten dramatycznie skomplikowany węzeł relacji i współzależności znajduje odzwierciedlenie w wątku rywalizacji między żywiołami języków rumuńsko-mołdawskiego uznawanego za plebejską mowę, i rosyjskiego, którym posługuje się miejska elita. Pierwszego z nich bohaterka nauczyła się w domu dziecka, a drugi ma się stać jej przepustką do lepszego życia. Dzięki tak skonstruowanej narracji zostajemy wciągnięci w pełną emocji, uczyć i przeżyć opowieść o dojrzewaniu w trudnych czasach transformacji ustrojowej. A wyrafinowana forma literacka, w której zaciera się granica między poezją a prozą, sprawia, że nie możemy pozostać obojętni wobec tej historii. Do empatycznej podróży w głąb ludzkiej duszy zapraszają Oficyna Literacka Noir sur Blanc i Książkowe Klimaty, wydawca debiutanckiej powieści Tatiany Ţîbuleac Lato gdy mama miała zielone oczy.

Szmuc

Felicia Berliner

Prowokacyjna powieść o uzależnionej od pornografii młodej kobiecie należącej do ortodoksyjnej społeczności nowojorskich chasydów. Rajzla marzy o wolności i spełnieniu swoich ambicji, ale sztywne zasady obowiązujące w jej środowisku zmuszają do ukrywania - pragnień. Kiedy odkrywa świat pornografii, jej życie nabiera nieznanych wcześniej barw. Rozpoczyna mroczną i niebezpieczną podróż Czy uda się jej pogodzić coraz większe zainteresowanie swoją seksualnością z oczekiwaniami - rodziny? Wciągająca, zuchwała, głęboko emocjonalna i zabawna opowieść o dziewczynie, która odnajduje swoje miejsce, nawiązuje łączność ze swoim ciałem, językiem, rodziną i światem. Jeszcze nigdy nie czytałam podobnej książki. Zawsze czekałam na taką powieść. LYNN STEGER STRONG, autorka Niedostatku Przeczytałam ten perfekcyjny debiut jednym tchem, w napięciu, aż wreszcie dotarłam do oszałamiającego, przejmującego finału. Jestem pod wrażeniem mądrości i intuicji Felicii Berliner, która doskonale rozumie ludzką kondycję i w wirtuozerski sposób przekształciła bardzo specyficzną historię w uniwersalną metaforę. JOANNA RAKOFF, autorka bestsellera My Salinger Yea

Szofar zabrzmiał

Francine Rivers

 Najnowsza bestsellerowa powieść Francine Rivers na rynku polskim. On miał  być idealnym pastorem, zdolnym, aby poprowadzić Centerville Christian Church. Ona była idealną żoną pastora.  Kiedy Paul Hudson przyjął zaproszenie, aby zostać pastorem kościoła walczącego o przetrwanie, tak naprawdę nie miał pojęcia, czego się spodziewać. Jednak Paul nie potrzebował wiele czasu, aby sytuacja Centerville Christian Church zmieniła się diametralnie. Liczba uczestników nabożeństw rosła. Wszystko szło tak dobrze. Gdyby tylko jego żona mogła tak to postrzegać. Nie dopuszczał jednak, aby jej cicha postawa mogła mu w czymś przeszkodzić.  Ona wiedziała, że coś było nie tak, i to od dłuższego czasu...  Eunice cicho zamknęła drzwi do sypialni i uklękła przy łóżku. Tonę, Boże. Nigdy nie czułam się taka samotna. Do kogo  mam się zwrócić, Panie, jak nie do Ciebie? Dokąd ma się udać żona pastora po pomoc, gdy jej małżeństwo się rozpada, a jej życie wymyka się spod kontroli? Komu mam zaufać w mojej trosce i niepokoju, Panie? Komu, jak nie Tobie? Chwyciła poduszkę i przycisnęła mocno do ust tak, aby nie było słychać jej łkania.  „Misternie splecione wątki z niezapomnianymi kreacjami bohaterów”.  –        Romantic Times Book Club     To książka, która w niezwykle wnikliwy sposób pokazuje na zagrożenia pojawiające się w momencie, gdy powołanie do służby wchodzi z związek z ambicją budowania swojego królestwa na ziemi.  Niezwykle celne obserwacje dotyczące środowiska ewangelicznego chrześcijaństwa w USA, pełnokrwiste postaci, fabuła wolna od przewidywalnych rozwiązań i napominające duchowe przesłanie składają się na powieść, jakiej jeszcze nie było.  „Ta książka to potężna i niemal prorocza wypowiedź na temat Kościoła w Ameryce” Anne Graham Lotz (córka Billy'ego Grahama).  Lektura obowiązkowa dla pastorów, przywódców kościelnych, liderów służb zborowych oraz... ich żon, a jednocześnie książka, która wciągnie każdego czytelnika lubiącego obyczajową fabułę, niepozbawioną wątków romansowych. Pastor Włodzimierz Tasak  Kolejna świetna książka Francine Rivers! Jak Ona to robi!   Fikcja literacka, która wydaje się, aż nazbyt prawdziwa niestety. Uwielbiam w powieściach Francine ten niewyczuwalny zamiar sprowokowania czytelnika do przemyśleń. Czytasz przejmującą historię i nieświadomie zadajesz sobie pytanie "Co to ma wspólnego ze mną?". I warto je sobie zadać. Jest pełna chrześcijańskiego slangu i frazesów, szybko wyczujesz delikatnie zarysowaną linię pomiędzy bezkompromisową prawdą a matrixem chrześcijańskim, który sami tworzymy. Nie sądziłam, że któraś z powieści może pokonać trylogię "Znamię lwa", ale to się chyba udało, albo poprostu "Szofar zabrzmiał" dotyka naszych czasów i mnie osobiście. Polecam Edyta Bogulak   FRANCINE RIVERS jedna z najpopularniejszych pisarek amerykańskich, autorka ponad 20 bestsellerowych powieści, przetłumaczonych na dwadzieścia języków, m.in. trylogii: „Głos w wietrze", „Echo w ciemności", „Jak świt poranka". Zdobyła liczne nagrody i zaszczyty, w tym Christy Award, za stworzenie inspirującej fikcji o charakterze historycznym, złoty medal Amerykańskiego Stowarzyszenia Wydawców Chrześcijańskich ECPA za powieść „Ostatni zjadacz grzechu" (zekranizowaną przez Michaela Landona). W 2010 roku książki Francine zostały uznane za najlepiej sprzedające się tytuły na liście „New York Timesa".

Szósty pawilon

Anton Czechow

  “Szósty pawilon” to nowela Antoniego Czechowa, jednego z najsłynniejszych rosyjskich pisarzy i dramaturgów. Uznawany jest powszechnie za mistrza małych form literackich.   W niewielkiej szpitalnej oficynie znajduje się sala nr 6 dla chorych umysłowo. Lekarzem szpitalnym jest Andriej Jefimycz Ragin. Początkowo pilnie pracuje, jednak szybko zaczyna się nudzić i uznaje, że leczenie chorych jest bezsensowne. Utwór ten jest przez niektórych uważana za największe dzieło Czechowa. 

Szósty pawilon i inne nowele

Anton Czechow

Zbiór opowieści znakomitego rosyjskiego pisarza tworzącego w wieku XIX, mistrza małych form literackich, w której przeważały obrazki obyczajowe, miniatury z życia urzędników, kupców, ziemian i chłopów, łączące komizm z wyraźnymi akcentami krytyki społecznej. W zbiorze znajdują się następujące utwory: Szósty pawilon, Trzy lata, Skrzypce Rotszylda, Chłopi, Moje życie.

Sztuka kochania

Owidiusz

Słynny, frywolny, a także żartobliwy poemat erotyczny. Tekst ten, mimo że powstał ponad dwa tysiące lat temu, nadal zachwyca swobodą podejścia do tematu, oryginalnością, pięknem języka i radością życia, jaka z niego bije. Owidiusz, pisząc ten utwór, zapewne dobrze się bawił. Nastrój ten udziela się też, jego czytelnikom. Lektura tego poematu może też mieć wymiar praktyczny, wszak wiedzy na tematy miłosne nigdy za wiele. Tym bardziej, że spostrzeżenia i rady Owidiusza są, niejednokrotnie zaskakująco aktualne. „Sztuka kochania” została napisana po łacinie nosząc tytuł „Ars amatoria”. Przetłumaczono ją na wszystkie języki świata (ang. „The Art of Love”, niem. „Die Kunst der Liebe”, franc. „L’art d’aimer”). Pod względem popularności, jeśli chodzi o tego typu tematykę, dorównać jej może jedynie „Kamasutra”. Oba teksty są niewątpliwie jednymi z najbardziej popularnych utworów literackich jakie kiedykolwiek napisano. Na język polski „Sztukę kochania” przełożył Julian Ejsmond (pierwsze wydanie ukazało się w roku 1921). Jest to świetne, wręcz mistrzowskie tłumaczenie, które doskonale oddaje ducha tego utworu, a szczególności jego żartobliwy charakter i doskonałą formę. Jest to tłumaczenie dość swobodne, które nie trzyma się niewolniczo oryginału. Dzieło Owidiusza bywało tępione. W roku 1497 Savonarola spalił je, w Wenecji na stosie. Taki sam los spotkał je, na polecenie biskupa Canterbury, w roku 1599 w Londynie. W roku 1564 trafiło na trydencki Indeks Ksiąg Zakazanych. Jeszcze w roku 1929 „Sztuka kochania” znajdowała się na liście książek, których nie wolno było wwozić do Stanów Zjednoczonych. Czy jej treści nadal są kontrowersyjne? Oceńcie sami! Słowo o autorze. Owidiusz, właściwie Publiusz Owidiusz Nazo (łac. Publius Ovidius Naso, ang. Ovid) urodził się w roku 43 p.n.e. – a zmarł w roku 17 lub 18 n.e. Był rzymskim pisarzem i poetą. Jedną z największych postaci w dziejach literatury światowej. Poezja Owidiusza jest w swojej formie jasna i zwięzła. Autor tworzył najczęściej zdania krótkie, lecz pełne treści. Są one gładkie, potoczyste i pełne muzycznej harmonii zdolnej wyrazić różne nastroje. Projekt okładki: Marcin Labus. Na okładce: Harfistka z pijącym mężczyzną, około 510 p.n.e.

Sztuka statystowania

Anna Kiesewetter

To, kim jesteśmy i kim się stajemy, nie zawsze zależy wyłącznie od nas samych. Wpływ na to ma nasze pochodzenie, sytuacja rodzinna i liczne sploty okoliczności, na które nie zawsze mamy wpływ. Dopóki jednak mamy moc decydowania, warto robić swoje bez oglądania się na innych. Sztuka statystowania to umiejętność wtopienia się w tłum w sytuacjach, kiedy postępujemy zgodnie z własnym sumieniem i przekonaniami, jednak wbrew oczekiwaniom części społeczeństwa, niewygodnym normom lub narzuconej nam złej woli. Te przeżycia mogły dotyczyć każdego z nas. Nie wynikały one z niewiedzy czy z popełnienia przeze mnie życiowych błędów. Były wynikiem niezależnego ode mnie splotu wydarzeń i niespodzianek, jakie przyniósł mi los.

Szut

Karol May

W powieści przygodowej "Szut" autorstwa Karola Maya, będącej szóstym tomem w cyklu "Powieści podróżnicze", czyli znanym także jako "Cykl arabski" lub "Cykl orientalny", bohaterowie Kara Ben Nemsi i jego przyjaciele stają w obliczu największego wyzwania - herszta groźnej bandy o imieniu Szut. To niezwykła opowieść o pościgu, którego korzenie sięgają Afryki, a kulminację osiągają w górzystych krajobrazach Albanii. Przeniknij do światów pełnych niebezpieczeństwa, intryg i nieoczekiwanych zwrotów akcji, gdzie granice między dobrem a złem stają się niejasne. "Szut" to podróż przez orientalne krajobrazy, gdzie bohaterowie zmierzą się z najgroźniejszym wrogiem, a czytelnik zanurzy się w atmosferę tajemnicy i nieustannego napięcia. Odkryj to fascynujące dzieło Karola Maya, które przeniesie cię w serce przygody i niezwykłych doświadczeń.

Szwoleżerowie gwardii

Wacław Gąsiorowski

Akcja powieści Wacława Gąsiorowskiego Szwoleżerowie gwardii toczy się w czasie kampanii moskiewskiej Napoleona 1812 r. Znaleźć w niej można rozliczne barwne przygody bohaterów znanych nam już z dwu pierwszych tomów Trylogii napoleońskiej. Powieść ukazuje nam piękne postaci naszych przodków. A wszystko to przepojone jest miłością Ojczyzny, patriotyzmem i dowodzące, że nie tylko można, ale wręcz trzeba być dumnym z tego, że jest się Polakiem. Książka i dla dorosłych i dla młodzieży.

Ślimaki i śnieg

Agneta Pleijel

Czy dla pisarki istnieją jakieś tabu? - zastanawia się Agneta Pleijel w ostatniej części swojej autofikcjonalnej trylogii i podejmuje kolejną odważną próbę zmierzenia się z pamięcią o historii swojego życia. Praca krytyczki literackiej w gazecie, brak wiary w siebie, nieudany związek, niełatwa relacja z córką, opieka nad chorym ojcem stanowią tylko część tej opowieści. Najważniejsze dla kobiety są dwa trudne do zrealizowania pragnienia: pisania i miłości. Pisanie wymaga czasu i samotności. Miłość wydaje się mirażem. I właśnie kiedy autorka rozmyśla nad pierwszą powieścią, w jej domu zjawia się M. - młodszy o jedenaście lat polski emigrant... Ta relacja wywróci jej życie do góry nogami i sprawi, że dowie się o sobie rzeczy, których nie była świadoma. Wspaniale napisana książka zabiera nas w podróż do Szwecji, Polski, Francji, Meksyku i Indonezji. Najważniejsze z pytań, jakie stawia, dotyczą granic poznania i wierności sobie. "Tylko ty możesz postanowić, co zrobić, mówi. Zdecyduje twoje uczucie, twoja ocena i twoja wola. Niczego nie musisz brać pod uwagę, poza sobą".

Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca

Aleksander Fredro

Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca komediowy utwór dramatyczny Aleksandra Fredry z 1832 roku, napisany wierszem. Premiera miała miejsce we Lwowie w 1833 roku. Głównym tematem utworu podzielonego na V aktów jest miłość. Fabuła komedii opowiada historię dwóch panienek Anieli i Klary, które postanawiają nigdy nie wychodzić za mąż i dręczyć mężczyzn swą obojętnością. Zakochany Albin od razu zostaje odrzucony przez Klarę, Aniela również jest obojętna na zaloty Gustawa, który z początku nie mógł uwierzyć w owe przysięgi dziewcząt. W końcu wymyśla on intrygę w celu zdobycia ukochanej i pomocy płaczącemu z rozpaczy Albinowi. Komedia Fredry przedstawia miłość jako wielką, prawdziwą siłę, która pobudza ludzi do działania i przynosi radość życia. (Za Wikipedią).

Śmiejący się pies

Krzysztof Varga

Ziutku, łajzo jedna, mały psychopato, miłości mojego życia! Mój piękny kudłaczu o czarnych, mądrych oczach. To ja, Wojtek Borsuk, twój pan, z którym dzielisz życie, nadstaw uszu i posłuchaj, co mam ci do powiedzenia. Opowiem ci o starzejących się mężczyznach: sfrustrowanych samotnością, znużonych życiem, zirytowanych polską szarzyzną i światową głupotą. Opowiem ci o tym, co się stało z tym krajem, jak wszystko zbrzydło i zidiociało. Mógłbym nawet powiedzieć, że spsiało, ale to nieprawda. Bo pies jest najlepszym, co może się przytrafić człowiekowi. Opowiem ci o zapomnianych geniuszach, zmarnowanych talentach, upadłych autorytetach. O mężczyznach, którzy uwierzyli że mogą zatrzymać czas, ale nie zauważyli, że ich świat już spłonął doszczętnie. O kobietach, które chciały żyć wiecznie, ale nie zrozumiały, że są już martwe. A ty, Ziutku, chciałbyś po prostu mieć dobre życie, bo każdy normalny pies i każdy człowiek chce mieć dobre życie. A zarazem większość z nas, ludzi, wkłada ogromny wysiłek w to, żeby je spieprzyć i umrzeć samotnie.

Śmierć Felicyana Dulskiego

Gabriela Zapolska

„Śmierć Felicyana Dulskiego” to opowiadanie autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu. Opowiadanie to jest trzecią częścią perypetii Dulskiej i jej rodziny. Poprzednie wydarzenia poznajemy w sławnej „Moralności Pani Dulskiej” oraz jej kontynuacji „Pani Dulskiej przed sądem”.

Śmierć genialnego muzyka. Walka cudów

Leo Belmont

Zapraszamy Cię do fascynującej podróży przez mroczne zakamarki ludzkiej duszy w opowiadaniach Leo Belmonta, zatytułowanych "Śmierć genialnego muzyka. Walka cudów". To niezwykła opowieść o życiu w nieszczęściu i nieopisanej nędzy, której bohaterowie stawiają czoła życiowym trudnościom, miłości, rozpaczy i śmierci. W tych dwóch opowiadaniach Belmont splata wątki smutnego bytowania z tragicznymi okolicznościami egzystencji. To nie tylko historie życiowych upadków, lecz również głębokie przemyślenia na temat trudności, z jakimi muszą się mierzyć bohaterowie prozy Belmonta. Autor rzuca światło na konflikt pomiędzy uczonością a obskurantyzmem, ukazując złożoność ludzkiej psychiki.

Śmierć Iwana Iljicza

Lew Tołstoj

„Śmierć Iwana Iljicza” to nowela Lwa Tołstoja, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli realizmu w literaturze europejskiej. Głównym bohaterem noweli jest sędzia Iwan Iljicz Gołowin. Akcja rozpoczyna się na jego pogrzebie, na którym spotykają się jego rodzina i koledzy z pracy. Jakie było życie Iwana Iljicza? Ile było warte? Jak on sam je oceniał tuż przed śmiercią? To tylko część z pytań nad którymi pochyla się Lew Tołstoj, w jednym ze swoich najciekawszych utworów.   

Śmierć Judasza

Karol May

W powieści "Śmierć Judasza: Cykl Szatan i Judasz" autorstwa Karola Maya, śledzimy ostatnie przygody znanych bohaterów, które zamykają wielotomowy cykl. Ci nieustraszeni podróżnicy zawsze pojawiają się tam, gdzie potrzebna jest pomoc, by stawić czoła największym wyzwaniom. Ich heroiczne czyny przekreślają wszelkie niegodziwe plany i zapewniają zwycięstwo sprawiedliwości. W tej emocjonującej, końcowej części cyklu, czytelnicy zostaną porwani w wir ekscytujących przygód, w których stawką jest ostateczne zwycięstwo dobra nad złem. "Śmierć Judasza" to nie tylko zakończenie serii, ale także hołd dla wszystkich fanów, którzy wiernie towarzyszą bohaterom Karola Maya w ich niezwykłych przygodach. To lektura, która dostarcza nie tylko rozrywki, ale także inspiracji do odwagi i działania w imię sprawiedliwości. Niezależnie od tego, czy jesteś wiernym czytelnikiem serii, czy też dopiero zaczynasz swoją przygodę z twórczością Karola Maya, "Śmierć Judasza" z pewnością zapadnie ci głęboko w pamięć.

Śmierć pijaka

Karol Dickens

“Śmierć pijaka” to opowiadanie Karola Dickensa, angielskiego pisarza uważanego przez wielu za największego pisarza epoki wiktoriańskiej.   “ Człowiek, zmuszony do codziennej wędrówki po którejś z ludniejszych ulic Londynu, przyzwyczaja się powoli do specyficznej publiczności, jaką dzień w dzień spotyka na swojej drodze, i powiększa stopniowo kółko ludzi, których — jak to mówią — „zna z widzenia“. Można śmiało twierdzić, że wśród tych znajomych znajdzie się także pewna istota o nader żałosnej powierzchowności, którą londyńczyk pamięta jeszcze z czasów, gdy żyła w zupełnie innych warunkach, którą obserwował, jak staczała się coraz niżej na dno społeczeństwa, a której nędza i zaniedbanie wywierają na nim wrażenie niezmiernie bolesne, kiedy przechodzi ulicą. Ktokolwiek z własnej chęci czy z konieczności przestawał wiele z ludźmi, ten niewątpliwie pamięta czas, gdy jakiś wyrzutek społeczeństwa, brudny, w łachmanach, który obecnie wlecze się po trotuarze, roztaczając dokoła ohydę zgnilizny i kalectwa, był szanowanym i lubianym rzemieślnikiem, urzędnikiem, lub stał na czele dobrze prosperującego, uczciwie prowadzonego przedsiębiorstwa.”   Fragment.  

Śmierć przychodzi nawet latem

Zsuzsa Bánk

Lato atakuje słońcem, lecz Zsuzsa Bánk rozmawia z matką o zimie. W opowieści o śmierci dziadka chce znaleźć wskazówkę, jak oswoić pustkę, która niebawem nadejdzie. Słuchając rodzinnej historii, która była nagłym, prywatnym końcem świata, próbuje pogodzić się z chorobą ojca. Lato nie jest dobrą porą na umieranie, ale śmierć jest humorzasta, trzeba się z nią liczyć. Tymczasem pogodzony z nadchodzącą śmiercią ojciec po raz kolejny siada w swym rajskim ogrodzie pod akacją, po raz kolejny pływa w jeziorze, po raz kolejny daje najbliższym lekcje jó úszás dobrego pływania, wspaniałego pływania! Pochłonięty czystą miłością do wody, która jest istotą węgierskiego lata. Córka, patrząc z zachwytem na ojca, dostrzega w jó úszás najprostszą lekcję dobrego życia. Wakacyjną sielankę przerywa konieczna i trudna podróż do frankfurckiej kliniki. Resztę upalnych wakacji córka spędza przy łóżku ojca, wspominając wszystkie dni, które spędzili razem, z rozpaczą myśląc o tym, co ma nadejść. Śmierć przychodzi nawet latem to poruszająca, wybitna proza autobiograficzna. Czy uroczystość pogrzebu to ostatnie spotkanie, zakończenie historii? Przecież umarli nie odchodzą. Pojawiają się w pierwszych zdaniach rozmowy, siadają w ogrodach nad talerzami z ulubioną zupą. Domagają się, aby o nich rozmawiać.   Jej melancholijno-łagodny, poetycki ton uderza w tym wyznaniu miłości do ojca wyjątkowo celnie. Nathalie Meng, Nordwest-Zeitung   To temat jakby stworzony dla wewnętrznego stylu Bánk, dla jej cichej, opowiadanej szeptem prozy, układającej się jak fale. Tęskny, słodko-gorzki ton. Shirin Sojitrawalla, Wiener Zeitung   Gdy Zsuzsa Bánk pisze o ostatnich wspólnych dniach, o godzeniu się, o tęsknocie, pisze biografię ojca i wspomnienie o dzieciństwie. Peter Pisa, Kurier   Śmierć przychodzi nawet latem to poetycka próba zbliżenia się do tego, co niepojęte, to bardzo osobiste rozprawienie się ze stratą kochanej osoby, tak absolutnie ludzkie. Gabi Eisenack, Nürnberger Zeitung   Zamiast epatować patosem żałoby, ta książka porusza cichą melancholią: współodczuwamy, bo także o nas chodzi. Guido Kalberer, Basler Zeitung   Bánk pokazuje, co potrafi wielka literatura: przyglądać się bezwzględnie, obłuskiwać z banału to, co poznane i zrozumiane, i zmieniać w coś na kształt pocieszenia. Kirstin Breitenfellner, Falter   Każdy koniec życia ma w sobie egzystencjalną intensywność i jest materiałem na całe powieści. To w gruncie rzecz nam Bánk uzmysławia. Sabine Rohlf, Berliner Zeitung   Jej język jest [...] oszczędny, przejrzysty, niezmącony stereotypami, tanimi pożegnalnymi banałami, tym wyraźniej więc wyciąga na światło dzienne bolesny niepokój i głęboki smutek. Bernd Melichar, Kleine Zeitung   To z całą pewnością jedna z najsmutniejszych książek roku. Ale też jedna z najbardziej literackich i niosących pocieszenie. Günter Keil, Landshuter Zeitung   Zdania tworzone przez Bánks unoszą się lekko na doskonale skomponowanej melodii, wciągają z niezwykłą siłą. Wiesbadener Kurier   Poetycka dokumentacja, dziennik i wspomnienie [...] być może nawet książka historyczna. Ta mieszkanka sprawia, że to [] wyjątkowe doświadczenie czytelnicze. Michael Schardt, Kölnische Rundschau   Już w powieści Jasne dni Zsuzsa Bánk pokazała, że jest pisarką, która potrafi sprawić, że w najlżejszych melodiach zdań słyszymy wielkie moll życia. Westdeutsche Allgemeine   Doskonały językowo hołd złożony ojcu, wyznanie miłości do rodziny, odnajdywanie się w świecie dzięki pisaniu. Laura Freisberg, Diwan. Das Büchermagazin

Śmierć urzędnika

Anton Czechow

"Śmierć urzędnika" to zbiór 28 wspaniałych utworów autorstwa mistrza krótkiej formy, jakim był Anton Czechow. W opowiadaniach zawartych w tym zbiorze, carska Rosja została przedstawiona w krzywym zwierciadle humoru podszytego ironią i sarkazmem. Choć jest to XIX-wieczna Rosja, to jednak tematy są uniwersalne.

Śmierć urzędnika i inne opowiadania

Anton Czechow

Zbiór opowiadań wybitnego rosyjskiego pisarza Antona Czechowa mistrza małych form literackich, w których przeważają obrazki obyczajowe, miniatury z życia urzędników, kupców, ziemian i chłopów, łączące komizm z wyraźnymi akcentami krytyki społecznej (za Wikipedią). Zbiór zawiera te oto utwory: Śmierć urzędnika, Bezbronna istota, Przesolił, Po ciemku, Córa Albionu, Potwarz, Szczęśliwy, Dyrektor pod kanapą, Damy, Wańka, Malcy, W razurze, Dramat, Wykrzyknik, Nie udało się, Długi język, Złoczyńca, Zemsta, Order, Podrzutek, Dzieło sztuki, Szydło w worku, W biurze pocztowym, W złym humorze.

Śmiertelna Gałka

Mark Twain

  “Śmiertelna gałka” to wspaniała humoreska amerykańskiego pisarza Marka Twaina którego William Faulkner nazwał „ojcem amerykańskiej literatury”. „Było to za czasów Oliwera Cromwell’a. Pułkownik Mayfair był najmłodszym oficerem swej rangi w całej armii Rzeczypospolitej, miał bowiem zaledwie trzydzieści lat. Pomimo to, był doświadczonym żołnierzem, bo wojskowe swe życie rozpoczął jako siedmnastoletni chłopak. W wielu bitwach brał udział, i wysokie swe stanowisko zawdzięczał jedynie swej dzielności na polu walki. Teraz jednak czarna zawisła nad nim chmura.”   Fragmenty z książki: Mark Twain. „ŚMIERTELNA GAŁKA”